Ρουλίτα Καλούδη: ΟΙ ΚΑΝΙΒΑΛΟΙ (νέο διήγημα)

Οι οίκοι ανοχής στη Λεμονιά συνυπήρχαν με σπίτια που ανήκαν άλλα σε χωριάτες και άλλα σε χωραΐτες. Είχαν ανεβάσει τις εισπράξεις στα γειτονικά μαγέρικα και ταβερνάκια. Μικρά μοδιστράδικα είχαν αναδειχθεί σε οίκοι ραπτικής. Τα σατέν και οι δαντέλες ράβονταν από τόπια υφασμάτων που έρχονταν με τα πλοία της γραμμής από την Ιταλία. Οι κοπέλες των «σπιτιών» δημιουργούσαν αισθήματα ζηλοτυπίας στις κυρίες των κεντρικών οδών με τα ανοιχτά ντεκολτέ τους, τα φανταχτερά κραγιόν στα χείλη και τα έντονα χρώματα στις μπλούζες τους. Οι περισσότεροι τις είχαν συνηθίσει και δεν τις αποκαλούσαν «παστρικές». Κάποιοι όμως φώναζαν και ζητούσαν τακτικά από το δήμαρχο και το δεσπότη να τα κλείσει τα μπορντέλα που απείχαν τόσο λίγο από τον Άγιο Σπυρίδωνα και τη Μητρόπολη. Κάποιοι για να προστατέψουν την οικογένεια τους από τη θέα των μεθυσμένων πελατών, αυτών με τα καπέλα μέχρι τη μύτη, κάρφωσαν τα εξώφυλλα και η θέα ήταν αδύνατη. Μόνο τα γέλια τα λεγόμενα «χαρχάτουρα» έφθαναν ψηλά μέχρι τις σοφίτες.

Γιώργου Λέκκα: ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΗ (νέο ποίημα)

Αφότου έφυγαν οι Μάγοι

και χάθηκε από τον ουρανό τ’ Αστέρι

έμεινε πίσω η Πανσέληνος

την ίδια μέρα όπου Γης 

για να δείχνει πως ο ένας και μόνο Θεός

πλέον παντού προσκυνάται.

25.12.2020

Ο Πρωτοπρεσβύτερος Δρ. Γεώργιος Λέκκας είναι κληρικός της Ιεράς Μητροπόλεως Βελγίου.

π. Κων. Ν. Καλλιανός: Ἐμεῖς τότε λέγαμε, «θά πᾶμε νά τά ποῦμε;» ἤ «θά πᾶμε ζ’gαλησπέρα;»

Στὸ Θανάση Ν. Παπαθανασίου, γιὰ τὴν ἀφορμή*

Στὸ Διαδίκτυο, μέρες ποὺ εἶναι, συνάντησα ἕνα ἐνδιαφέρον δοκίμιο, τὸ ὁποῖο κάνει λόγο γιὰ τὰ «Κάλαντα». Ὁ ἀκριβὴς του δὲ τίτλος εἶναι  ὁ ἑξῆς: «Τὸ νόημα καὶ ἡ σημασία τῶν Καλάντων. Μιὰ ἀλήθεια ποὺ εἶναι «τοῦ δρόμου», κι ἔχει γραφεῖ ἀπὸ τὸν Θανάση Ν. Παπαθανασίου, Διευθυντὴ τοῦ περ. ΣΥΝΑΞΗ. Ὅπως πληροφορήθηκα δὲ τὸ δοκίμιο αὐτὸ ὑπάρχει στὸ βιβλίο του «Ὁ Θεός μου εἶναι ἀλλοδαπός» (ἐκδ. ΑΚΡΙΤΑΣ).

Στα σιωπηλά σήμερα σοκάκια, στα κλειστά τα σπίτια με τις κάμαρες γεμάτες κάλαντα

Χριστουγεννιάτικη περιήγηση στὸ Παλιὸ τὸ Κλῆμα

ΓΡΑΦΕΙ Ο π. ΚΩΝ. Ν. ΚΑΛΛΙΑΝΟΣ

Στὸν Παναγιώτη τὸ Γιατρό, στὸν Στάθη τὸν μουσικό, στὸν Γιάννη τὸν Δάσκαλο, στὴ Μάγδα τὴν ἐξαδέλφη, νοερὰ  ἑόρτιος ἐκδρομὴ Μνήμης ἕνεκεν…

Ὁλόφωτες οἱ μέρες τῶν Γιορτῶν ποὺ ἔρχονται. Μὲ τὰ στολισμένα χριστουγεννιάτικα δέντρα να στολίζουν τὰ παράθυρα τῶν σπιτιῶν, τὰ πολύχρωμα λαμπιόνια νὰ χαρίζουν μιὰ ζεστασιὰ στὴν κρύα νύχτα, μὲ τὶς εὐωδιὲς ἀπὸ φαγητὰ καὶ γλυκὰ νὰ σκορπίζονται γύρω μας, μὲ τὴν ἀτμόσφαιρὰ τὴ γιορταστικὴ ν’ ἀκτινοβολεῖ πάντοῦ…

π. Κων. Ν. Καλλιανός: Η ΓΟΗΤΕΙΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΜΟΝΗΣ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

Αὐτό πού συνήθως δέν ἔχει προσεχτεῖ στίς μεγάλες τίς γιορτές καί τό ὁποῖο ἀσκεῖ ἀναμφίβολα μιά περίεργη γοητεία, εἶναι ἡ Παραμονή. Ἡ προεόρτιος ἡμέρα δηλαδή πού θεμελιώνει τή γιορτή καί φεγγοβολᾶ τήν καλωσύνη της, καθώς προετοιμάζει τήν τράπεζα τῆς πνευματικῆς εὐφροσύνης, διακρατώντας μέ εὐλάβεια καί προσευχή, ὡς κανόνα σίγουρο καί τέλειο -γιὰ ἰσορροπία πάντοτε- τή χαρμολύπη: αὐτή δηλαδή τήν ἀρετή, πού μόνον ἡ Ὀρθόδοξη γιορτή προσφέρει, δίχως τό παραμικρό κόστος.

π. Κων. Ν. Καλλιανός: ΕΝΑ ΜΟΝΑΧΙΚΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ΠΑΖΛ

Στὸν Ἀντώνη καὶ τὴ Θεολογία, ἐγκάρδιος ἑόρτιος χαιρετισμός

Χθὲς τὸ βράδυ, ἀργά, ἔλαβα τὸ ἑβδομαδιαῖο σημείωμα τοῦ «Ἔμφρονος» Ἀντωνίου Παπαβασιλείου, λίγο πρὶν ἀναπαυθεῖ τυπωμένο στὰ Χρονικά Δυτικῆς Μακεδονίας, ποὺ ἐκδίδει. Μὲ χαρὰ τὸ διάβασα, ὅπως ὅλα σχεδὸν ποὺ προαποστέλνονται πρὶν ταχυδρομηθεῖ ἡ ἠλεκτρονικὴ μορφὴ τοῦ ὡς ἄνω ἐντύπου. 

π. Κων. Ν. Καλλιανός: Διαβάζοντας τό νέο πόνημα τῆς Ἀνθούλας Δανιήλ, "Δεκαετίες τερματίζουν ὅλες μαζί στό νῆμα" (Ἀθήνα 2020, σ. σ. 375)

Ἡ εὐγενέστατη κ. Ἀνθούλα Δανιήλ, γνωστὴ κριτικὸς καὶ συγγραφέας, εἶχε τὴν καλωσύνη νὰ μοῦ στείλει τὸ πρὸ ὀλιγων μηνῶν ἐκδοθὲν βιβλίο της, ποὺ φέρει τὸν παραπάνω τίτλο. Καὶ τὴν εὐχαριστῶ, ὅπως εὐχαριστῶ καὶ τὴν κ. Μαρία Δελήτσικου-Παπαχρήστου. 

Ἐξηγοῦμαι ἀπὸ τὴν ἀρχή. Ἐπειδὴ καταλαβαίνω τὶς δυνάμεις μου, ποτὲ  δὲ θὰ τολμοῦσα νὰ βιβλιοκρίνω μιὰ φτασμένη -γιὰ νὰ μὴν πῶ ἐκ τῶν κορυφαίων μας- κριτικὸ βιβλίων καὶ ὄχι μόνον. Γιατὶ καὶ «νεώτερος ἐγὼ εἰμί», ἀλλὰ κι ἐπειδὴ τὸ χάρισμα τῆς κριτικῆς εἶναι ἕνα τάλαντο ποὺ χαρίζεται ἀπὸ τὸν Θεὸ σὲ λίγους. Καὶ μιλῶ γιὰ τὸ χάρισμα τῆς γνήσιας καὶ ὑπεύθυνης κριτικῆς κι ὄχι ἐκείνης, ποὺ κάποτε μοῦ ἔλεγε μακαριστὸς καθηγητὴς Πανεπιστημίου, ὅτι δηλ. κάποιοι λαμβάνουν τὰ βιβλια ποὺ τοὺς στέλνονται καὶ κοιτάζουν ἴσα-ἴσα τὸν πρόλογο καὶ γράφουν τὴν «κριτική» τους. Μάλιστα, οὔτε τὶς σελίδες δὲν κόβουν. Κι αὐτό, γιὰ πῶ τὴν ἀλήθεια, τὸ διαπίστωσα, ὅταν σπούδαζα καὶ σύχναζα στὴν ὁδὸ Σίνα, στὰ ἐκεῖ παλαιοβλιοπωλεῖα, ὅπου κι ἀγόραζα βιβλία, ἄκοπα πολλὲς φορές… Ἀλλὰ μὲ τὴν ἀφιέρωση νὰ δεσπόζει!!!

π. Κων. Ν. Καλλιανός: ΣΤΟΧΑΣΜΟΙ ΕΠΕΤΕΙΑΚΟΙ ή ΚΑΘΩΣ ΕΙΣΟΔΕΥΣΕΣ ΣΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΗΣ ΙΕΡΩΣΥΝΗΣ

ΓΡΑΦΕΙ Ο π. ΚΩΝ. Ν. ΚΑΛΛΙΑΝΟΣ  

Καθὼς ἀνατέλλει τὸ 42ο ἔτος τῶν εἰσοδίων σου στὸν τῆς Ἱερωσύνης πάντιμο Χορὸ καὶ χῶρο, νοιώθεις πὼς μέσα στὸ βαθὺ τὸ αὐλάκι ποὺ ἄνοιξε ὁ Χρόνος, ὅλο καὶ πιὸ πολλὰ γεγονότα καὶ ὄνειρα διάβηκαν καὶ τὰ χώνεψε ἐκείνη ἡ μεγάλη λίμνη, μέσα στὴν ὁποία καὶ καταλήγουν. Γεγονότα,  ποὺ ὅσο φορτώνεσαι τὶς μέρες, τοὺς μῆνες καὶ τὰ χρόνια μακραίνουν, ὅπως οἱ σκιές. 

Γεωργίου Α. Λέκκα: ΘΕΪΚΗ ΠΡΟΝΟΙΑ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥΣ ΣΤΩΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΩΡΙΓΕΝΗ

 

ΓΕΩΡΓΙΟΥ Α. ΛΕΚΚΑ, "Θεϊκὴ πρόνοια καὶ ἀνθρώπινη ἐλευθερία κατὰ τοὺς Στωϊκοὺς καὶ τὸν Ὠριγένη" [περιοδικό ΘΕΟΛΟΓΙΑ (2003) 331-346]

Γεωργίου Α. Λέκκα: ΑΝΑΓΚΗ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΣΤΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΟΥ ΠΛΩΤΙΝΟΥ

 

ΓΕΩΡΓΙΟΥ Α. ΛΕΚΚΑ, "Ἀνάγκη καὶ Δημιουργία στὴ Φιλοσοφία τοῦ Πλωτίνου" [περιοδικό ΘΕΟΛΟΓΙΑ (2003) 729-739]

Γεωργίου Α. Λέκκα: ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΣΥΝΘΕΤΩΝ ΟΡΩΝ. Ηθικές και ανθρωπολογικές προεκτάσεις μιας κριτικής χριστιανικής οντολογίας

 

ΓΕΩΡΓΙΟΥ Α. ΛΕΚΚΑ, "Φιλοσοφία συνθέτων ὅρων. Ἠθικὲς καὶ ἀνθρωπολογικὲς προεκτάσεις μιᾶς κριτικῆς χριστιανικῆς ὀντολογίας" [Περιοδικό ΘΕΟΛΟΓΙΑ (2002) 516-530]

π. Κων. Ν. Καλλιανός: ΠΩΣ ΝΑ ΜΗΝ ΞΑΝΑΜΝΗΜΟΝΕΨΕΙΣ ΤΑ ΠΑΛΙΑ ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ;

(Στοχασμοὶ ἑνὸς ἁπλοῦ ἐπαρχιώτη ἐφημερίου)

Εἶναι ἀλήθεια, πὼς μέσα στὸν χῶρο καὶ τὸν πάντιμο χορὸς τῆς Ἱερωσύνης, ποὺ μὲ τὴ Χάρη τοῦ Θεοῦ δεχόμαστε, πολλὰ εἶναι ἐκεῖνα, τὰ ὁποῖα συγκινοῦν καὶ ἀγγίζουν τὰ βαθύτερα μέρη τῆς ψυχῆς. Πολλὰ καὶ ποικίλα. Τὰ ὁποῖα καὶ δὲν προσμετροῦνται, ὡστόσο, κάποι’ ἀπὸ αὐτὰ γίνονται βιώματα καὶ κατασκηνώνουν μιὰ γιὰ πάντα στὶς πλέον καλλιεργημένες περιοχὲς τοῦ εἶναι μας. Κι εἶναι ὅλ’ αὐτὰ τὰ δῶρα,  ποὺ ἀναμφίβολα μᾶς προσφέρει ὁ Θεός, καθὼς Τὸν δοξολογοῦμε, τὸν ἱκετεύουμε, τὸν ἀναζητοῦμε μέσω τῶν Μυστηρίων Του, μέσω τῶς προσευχῶν μας, μέσω τοῦ μεγίστου καὶ λαμπροτέρου δωρήματος ποὺ μᾶς πρόσφερε: Ἐκεῖνο, δηλαδή, τῆς Θείας Λειτουργίας, ποὺ ὑψώνει τὴν ψυχή μας στὸν Οὐρανὸ καὶ στέλνει τὴν οὐράνια θαλπωρή Του σιμά μας. 

Γεωργίου Α. Λέκκα: ΤΟ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΟ ΔΙΠΟΛΟ ΑΙΤΙΟ-ΑΙΤΙΑΤΟ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΠΛΩΤΙΝΟ, ΤΟΝ ΕΥΝΟΜΙΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΓΡΗΓΟΡΙΟ ΝΥΣΣΗΣ

 

ΓΕΩΡΓΙΟΥ Α. ΛΕΚΚΑ, "Τὸ Φιλοσοφικὸ Δίπολο Αἴτιο-Αἰτιατὸ κατὰ τὸν Πλωτῖνο, τὸν Εὐνόμιο καὶ τὸν Γρηγόριο Νύσσης" [περιοδικό ΘΕΟΛΟΓΙΑ (2004) 611-621]

Αθανασίου Ι. Καλαμάτα: ΔΙΑΤΡΙΒΗ ΠΕΡΙ ΕΥΘΑΝΑΣΙΑΣ. ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΚΑΙ ΠΑΡΑΜΕΛΗΜΕΝΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΕΥΓΕΝΙΟΥ ΒΟΥΛΓΑΡΙ

 

ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ Ι. ΚΑΛΑΜΑΤΑ, "Διατριβὴ περὶ εὐθανασίας. Ἕνα μικρὸ καὶ παραμελημένο ἔργο τοῦ Εὐγένιου Βούλγαρι" [περιοδικό ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΠΔ΄ (2013) 167-188] 

Γιώργου Λέκκα: ΜΑΣΚΕΣ (νέο ποίημα)

 

Δεν φτάνει που μας χωρίζει ώς και το δέρμα

οφείλουμε πλέον ν’ αποκρύβουμε

ό,τι πιο ανθρώπινο διαθέτουμε –

το πρόσωπό μας, προχθές ακόμα ερωτεύσιμο

τώρα ανώνυμα και λάγνα μάτια.

Έτσι αντί να ρίξουμε τις μάσκες

προσθέτουμε μάσκες στις μάσκες.

1.11.2020

 

Ο Πρωτοπρεσβύτερος Δρ. Γεώργιος Λέκκας είναι κληρικός της Ιεράς Μητροπόλεως Βελγίου.

Γεωργίου Παν. Κουντούρη: Η ΔΙΑΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ ΕΝΔΗΜΟΥΣΑ ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ ΤΟΥ 536 μ.Χ.

 

ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΑΝ. ΚΟΥΝΤΟΥΡΗ, "Ἡ Διαπατριαρχικὴ Ἐνδημοῦσα Σύνοδος τῆς Κωνσταντινουπόλεως τοῦ 536 μ.Χ." [περιοδικό ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΠΒ΄ (2011, τεύχ. 3) 155-168]

π. Κων. Ν. Καλλιανός: ΤΟ “ΘΑΛΑΣΣΟΠΟΥΛΙ” ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ ΜΑΣ

ἤ ἀνακαλώντας Μνῆμες δοξασμένες τοῦ χτές,  τῆς «Ναυτικῆς νήσου Σκοπέλου» 

Εἶν’ ἀλήθεια, ὅτι καιρὸ πολὺ ἔχω νὰ δῶ τὸ χαριτωμένο τρεχαντηράκι, τὸ γνωστό μας «Θαλασσοπούλι», τὸ στολισμένο μὲ τὸ περίεργο ντύσιμό του, νὰ σεργιανίζει μὲ φουσκωμένα τὰ πολύχρωμα πανιά του μέσα κι ἔξω ἀπὸ τὸ λιμάνι τῆς Χώρας. Καλοτάξιδο, περιποιημένο καὶ μὲ τὴ λεβεντιά του καμαρωτὴ μᾶς θύμιζε -τουλάχιστον ἐμᾶς τοὺς νοσταλγοὺς τῆς παλιᾶς ναυτικῆς ἱστορίας τοῦ νησιοῦ μας- δόξες παλιές. Δόξες ἀτίμητες καὶ ξεχωριστὲς, καθὼς ἡ μνήμη φτερούγιζε κι ἔφτανε στὰ παλιὰ τὰ χρόνια, τὰ «πρὶν τὸν ἀτμό», ὅταν τὰ περήφανα σκοπελίτικα καράβια, οἱ γολέτες, δηλαδή, τὰ μπρίκια, οἱ μαρτιγάνες  κ. ἄ. ἀκόμα, ἄφηναν τὰ νερά μας νὰ πᾶνε μακρυά, ἴσαμε τὸ Μισίρι (Αἴγυπτο), τὴ Βενετιά, τὸ Ταϊγάνι (Ρωσία), τὴν Πόλη  κ. ἀ. 

π. Κων. Ν. Καλλιανός: ΑΘΑΝΑΤΕΣ ΑΝΤΙΓΡΑΦΕΣ

 ἤ, Κοιτώντας μὲ προσοχὴ δύο φωτογραφίες

Ἐξηγοῦμαι ἀμέσως. Οἱ δύο φωτογραφίες ποὺ παραθέτω, χρονολογικὰ ἀπέχουν ἡ μία ἀπὸ τὴν ἄλλη, γύρω στὰ πενήντα χρόνια -ὄχι καὶ λίγα. Ὡστόσο ἔχουν ἕνα κοινὸ στοιχεῖο ποὺ τὶς ἑνώνει, ἀλλὰ καὶ χαρίζει σὲ μᾶς, τοὺς θεατές, τὴν αἰσιοδοξία, πὼς δὲ χάθηκε ἐντελῶς ἡ παλιὰ ἡ γειτονιά, ὅσο κι ἄν οἱ σύγχρονοι τοῦ βίου ρυθμοὶ τὸ ἀντίθετο μᾶς δείχνουν.

Γιώργου Λέκκα: Γυμνή Αθηνά (Πόρτλαντ Η.Π.Α., 18.7.2020) [νέο ποίημα]

Πόρνη γυμνή με τα πόδια ανοιχτά

μόνη απέναντι σε παράταξη

πάνοπλων μισθοφόρων στρατιωτών

με όπλο της το τελευταίο μέσο

αντίστασης που της απόμεινε  –

το μισθοφορικό κορμί της.

Η μηχανή της βίας όλη άχρηστη

από την τόση της παράδοση  –

πράξη αντίστασης που την επέβαλε

η παρθενία της ψυχής της.

6.10.2020

Ο Πρωτοπρεσβύτερος Δρ. Γεώργιος Λέκκας είναι κληρικός της Ιεράς Μητροπόλεως Βελγίου. Εκπροσώπησε την Αντιπροσωπεία της Εκκλησίας της Ελλάδας στους Ευρωπαϊκούς Θεσμούς για μια πενταετία (2014-2019) και δίδαξε επί σειρά ετών Ελληνική Φιλοσοφία στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο (2005-2017).

Μητροπολίτου πρ. Λήμνου Βασιλείου Ατέση: Η ΑΚΥΡΩΣΙΣ ΤΗΣ ΕΚΛΟΓΗΣ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΕΡΚΥΡΑΣ ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΧΑΡΙΑΤΟΥ ΩΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΑΘΗΝΩΝ (28 Ιουλίου 1873)

 

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ πρ. ΛΗΜΝΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΑΤΕΣΗ, "Ἡ ἀκύρωσις τῆς ἐκλογῆς τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Κερκύρας Ἀντωνίου Χαριάτου ως Μητροπολίτου Αθηνών" [περιοδικό ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΚΒ΄ (1951) 3-25]

π. Ιουστίνου Κεφαλούρου: ΔΙΑΘΡΗΣΚΕΙΑΚΕΣ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΕΙΣ: ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΑΘΗΝΑΓΟΡΑ Α΄ ΩΣ ΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟ Α΄

 

π. ΙΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΕΦΑΛΟΥΡΟΥ, "Διαθρησκειακὲς προσεγγίσεις: ἀπὸ τὸν Πατριάρχη Ἀθηναγόρα Α΄ ὣς τὸν Πατριάρχη Βαρθολομαῖο Α΄" [περιοδικό ΘΕΟΛΟΓΙΑ, ΠΔ΄ (2013) 153-164]

Ιερέως Γεωργίου Φλωρόφσκυ: Η ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΚΗ ΤΗΣ ΕΠΑΝΕΝΩΣΕΩΣ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ

ΙΕΡΕΩΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΦΛΩΡΟΦΣΚΥ, Ἡ προβληματικὴ τῆς ἐπανενώσεως τῶν χριστιανῶν [περιοδικό ΘΕΟΛΟΓΙΑ, ΠΑ΄ (2010) 119-136]

π. Γεωργίου Α. Λέκκα: Η ΚΛΕΙΣΤΗ ΨΥΧΗ. Η αρνητική λειτουργία επιθυμίας στην "Πολιτεία" του Πλάτωνα και στη φιλοσοφία του Επίκτητου

 

ΠΡΩΤ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ Α. ΛΕΚΚΑ, "Ἡ κλειστὴ ψυχή. Ἡ ἀρνητικὴ λειτουργία τῆς ἐπιθυμίας στὴν Πολιτεία τοῦ Πλάτωνα καὶ στὴ φιλοσοφία τοῦ Ἐπίκτητου" [περιοδικό Θεολογία ΠΕ΄ (2014) 269-282]

π. Γεωργίου Α. Λέκκα: ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΥΤΟΑΝΑΦΟΡΙΚΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΕΤΕΡΟΑΝΑΦΟΡΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ. Η έννοια της «προαιρέσεως» στη φιλοσοφία του Επίκτητου και του Ωριγένη

π. ΓΕΩΡΓΙΟΥ Α. ΛΕΚΚΑ, "Ἀπὸ τὴν αὐτοαναφορικότητα στὴν ἑτεροαναφορικότητα τοῦ ἀνθρώπου. Ἡ ἔννοια τῆς «προαιρέσεως» στὴ φιλοσοφία τοῦ Ἐπίκτητου καὶ τοῦ Ὠριγένη" [περιοδικό ΘΕΟΛΟΓΙΑ, ΠΔ΄ (2013) 189-210]

Olivier Clement: Η ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΕΙΚΟΝΑΣ

Μετάφραση από τα Γαλλικά: Δήμητρα Καραμπέρη

Το «Δοκίμιο για τη θεολογία της εικόνας στην ορθόδοξη Εκκλησία» του Léonide Ouspensky (τόμος Ι, Παρίσι 1960) είναι ένα βιβλίο που θα αφήσει εποχή. Πάνω σε ένα θέμα που καίει, πάνω σε ένα θέμα ουσιαστικό, αφού η τέχνη γίνεται για πολλούς σύγχρονούς μας αναζήτηση του απόλυτου και, κατά συνέπεια, επειδή η χριστιανική τέχνη θέτει άμεσα σε αμφισβήτηση την ικανότητά μας να ομολογούμε και να ζούμε την πίστη μας, ορίστε μία από τις πρώτες προσπάθειες σύνθεσης που δεν είναι καταρχήν αισθητική ή φιλοσοφική, αλλά βαθιά θεολογική, με την κυριολεκτική έννοια της λέξης που εμπεριέχει και αξιώνει την πνευματική προσοχή. Σύνθεση που, επιπλέον, είναι έργο όχι ενός θεωρητικού, αλλά ενός από τους μεγαλύτερους αγιογράφους της εποχής μας, ο οποίος, σε συνεργασία με τον π. Γρηγόριο Κρουγκ, μόλις ζωγράφισε σημαντικά φρέσκο στην καινούρια εκκλησία των Τριών Αγίων, Βασιλείου, Γρηγορίου και Χρυσοστόμου (1), στο κέντρο του Παρισιού.

Θα ήθελα ξεκινώντας απλώς από αυτό το έργο, να εξάγω ορισμένα θεμελιώδη θέματα σχετικά με τη θεολογία της εικόνας.

Ν. Θ. Μπουγάτσου: Η ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗ ΕΠΙΔΡΑΣΙΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΓΡΑΦΗΣ ΕΠΙ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΠΟΙΗΤΟΥ ΔΙΟΝ. ΣΟΛΩΜΟΥ

Ν. Θ. ΜΠΟΥΓΑΤΣΟΥ, "Ἡ ἰδεολογικὴ ἐπίδρασις τῆς Ἁγίας Γραφῆς ἐπὶ τοῦ ἔργου τοῦ ἐθνικοῦ ποιητοῦ Διον. Σολωμοῦ", περιοδικό ΘΕΟΛΟΓΙΑ, ΚΘ΄ (1958), σε τρία μέρη, τα οποία ακολουθούν:

Βλαντιμίρ Λόσσκυ: Η ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟΥ

Ἀπόδοση : ΛΟΥΚΙΑΣ Ι. ΜΕΤΑΞΑ

Ἀπὸ τὸ «Χριστιανικὸν Συμπόσιον» 1969, ἔκδ. Ι.Δ. ΚΟΛΛΑΡΟΥ & ΣΙΑΣ Α.Ε. Ἀθῆναι 1968

ΔΕΝ ΕΧΩ τὴν πρόθεση νὰ κάνω μιὰ ἔκθεση πάνω στὴν ἔννοια τοῦ ἀνθρώπινου προσώπου ποὺ εἶχαν οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας ἢ μερικοὶ ἄλλοι χριστιανοὶ θεολόγοι. Ἀκόμα καὶ ἂν θέλαμε νὰ τὴν κάνουμε, θὰ ἔπρεπε νὰ διερωτηθοῦμε προηγουμένως κατὰ πόσο ἡ ἐπιθυμία μας, νὰ βροῦμε μιὰ διδασκαλία γιὰ τὸ ἀνθρώπινο πρόσωπο στοὺς Πατέρες τῶν πρώτων αἰώνων, εἶναι θεμιτή. Δὲ θὰ ἦταν τοῦτο ἄραγε σὰ νὰ θέλαμε νὰ τοὺς ἀποδώσουμε συλλήψεις ποὺ ἴσως ἔμειναν ξένες πρὸς αὐτοὺς καὶ ποὺ ἐν τούτοις θὰ τοὺς ἀποδίδαμε, χωρὶς ν' ἀντιλαμβανόμαστε ὡς ποιὸ σημεῖο, μὲ τὸ τρόπο μας ποὺ συλλαμβάνουμε τὸ ἀνθρώπινο πρόσωπο, ἐξαρτόμαστε ἀπὸ μιὰ πολυσύνθετη φιλοσοφικὴ παράδοση, ἀπὸ μιὰ σκέψη ποὺ ἀκολούθησε πολὺ διαφορετικοὺς δρόμους ἀπὸ κεῖνον ποὺ θὰ δικαιοῦνταν νὰ ἐπικαλεσθῆ τὴν καθαρὴ θεολογικὴ παράδοση; Γιὰ ν' ἀποφύγουμε αὐτὸ τὸ εἶδος τῆς ἀσυνείδητης σύγχυσης, γιὰ νὰ μὴ πλανηθοῦμε μὲ συνειδητοὺς ἀναχρονισμοὺς βάζοντας ἕνα Μπεργκσὸν μέσα στὸν ἅγιο Γρηγόριο Νύσσης ἢ ἕνα Χέγκελ μέσα στὸν ἅγιο Μάξιμο τὸν Ὁμολογητή, θὰ ἀπόσχουμε γιὰ τὴν ὥρα ἀπὸ κάθε προσπάθεια νὰ ξαναβροῦμε διὰ μέσου τῶν κειμένων τὶς γραμμὲς μιᾶς διδασκαλίας (ἢ διδασκαλιῶν) ποὺ ἀναπτύχθηκε γιὰ τὸ ἀνθρώπινο πρόσωπο, ἔτσι ὅπως ἴσως μποροῦν νὰ ἔχουν παρουσιασθῆ κατὰ τὴ διάρκεια τῆς ἱστορίας τῆς χριστιανικῆς θεολογίας. Προσωπικά, πρέπει νὰ ὁμολογήσω ὅτι, μέχρι σήμερα, δὲν συνάντησα αὐτὸ ποὺ θὰ μποροῦσε κανεὶς νὰ ὀνομάση ἐπεξεργασμένη διδασκαλία γιὰ τὸ ἀνθρώπινο πρόσωπο, μέσα στὴ πατερικὴ θεολογία, πλάι σὲ σαφέστατες διδασκαλίες πάνω στὰ θεῖα πρόσωπα ἢ τὶς θεῖες ὑποστάσεις. Ὑπάρχει ὅμως μιὰ χριστιανικὴ ἀνθρωπολογία ἐξ ἴσου ἀσφαλῶς στοὺς Πατέρες τῶν πρώτων ὀκτὼ αἰώνων, ὅπως ἀργότερα στὸ Βυζάντιο ἢ στὴ Δύση, καὶ εἶναι περιττὸ νὰ λέη κανεὶς ὅτι αὐτὲς οἱ διδασκαλίες τοῦ ἀνθρώπου εἶναι σαφῶς περσοναλιστικές. Δὲ θὰ μποροῦσε νὰ συμβαίνη διαφορετικὰ γιὰ μιὰ θεολογικὴ σκέψη θεμελιωμένη πάνω στὴν ἀποκάλυψη ἑνὸς ζῶντος καὶ προσωπικοῦ Θεοῦ, ποὺ δημιούργησε τὸν ἄνθρωπο «κατ' εἰκόνα καὶ ὁμοίωσιν».

π. Γεωργίου Φλωρόφσκυ: Η ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΚΑΙ Ο ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ

π. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΦΛΩΡΟΦΣΚΥ, "Ἡ κληρονομιὰ καὶ ὁ σκοπὸς τῆς Ὀρθόδοξης Θεολογίας" [περιοδικό ΘΕΟΛΟΓΙΑ, ΠΑ' (2010) 21-29]

π. Γεωργίου Φλωρόφσκυ: Ο ΔΙΑΚΟΝΟΣ ΩΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

π. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΦΛΩΡΟΦΚΣΥ, Ὁ διάκονος ὡς πρόβλημα στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία [περιοδικό ΘΕΟΛΟΓΙΑ, ΠΑ΄ (2010) 159-186]

Γιώργου Λέκκα: ΖΩΗ ΠΡΙΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑ (νέο ποίημα)

Ζωή που την ζεις

σα να είσαι κανείς.

Θα ’σαι έτσι παντού.

Ούτε πια φόβος

ούτε πια πόνος –

μονάχα αγάπη.

1.10.2020

Ο Πρωτοπρεσβύτερος Δρ. Γεώργιος Λέκκας είναι κληρικός της Ιεράς Μητροπόλεως Βελγίου.

[Εικαστικό σχόλιο: Έργο Κλοντ Μονέ]

Θεολογία και κινηματογραφική αφήγηση στον Ταρκόφσκι. Ελευθερία, αγάπη και το νόημα της ύπαρξης στην ταινία "Η Θυσία"

Του π. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ 

Γιώργου Λέκκα: ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΟΙΕΣ (νέο ποίημα)

Κάθε τι που δεν το έκανα για Σένα

έρχεται ώρα να μετανιώσω που το έκανα

και ίσως έτσι φύγω μετανοημένος

για κάθε τι που δεν το έκανα για Σένα.

13.9.2020

Ο Πρωτοπρεσβύτερος Δρ. Γεώργιος Λέκκας είναι κληρικός της Ιεράς Μητροπόλεως Βελγίου.  

π. Κων. Ν. Καλλιανός: ΙΕΡΟΠΡΕΠΟΥΣ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΙΣΜΟΥ ΜΕΓΙΣΤΟΝ ΜΑΘΗΜΑ

ἤ, μιὰ ἀπόπειρα ἀνάγνωσης μιᾶς πρόσφατης φωτογραφίας

Στὴν Σκιαθίτικη ἠλεκτρονικὴ σελίδα Skiathoslife δημοσιεύτηκαν, πρὶν ἀπὸ λίγες ἡμέρες,  κάποιες φωτογραφίες, οἱ ὁποῖες ἐλήφθησαν κατὰ τὴν ἱερά Πανήγυριν τῶν Ἁγίων Φλώρου καὶ Λαύρου (18 Αὐγούστου), τοῦ ὁμωνύμου ναΐσκου, ὁ ὁποῖος ὑπάρχει  πάνω στὴν ἱστορικὴ νῆσο Τσουγκριᾶς, ποὺ βρίσκεται σιμὰ στὴ ἁγιοπρεπῆ καὶ φιλάγιο νῆσο Σκιάθο.

Γιώργου Λέκκα: ΜΙΑ ΑΚΟΜΑ ΒΟΥΤΙΑ (νέο ποίημα)

Χωρίς τη μέσα σιωπή

η Ομορφιά παραμένει κρυφή

και πρέπει η σιωπή ν’ αυξηθεί

για μία ακόμα βουτιά

στ’ απάτητα που είναι η Ομορφιά.

2.9.2020

Ο Πρωτοπρεσβύτερος Δρ. Γεώργιος Λέκκας είναι κληρικός της Ιεράς Μητροπόλεως Βελγίου.

π. Κων. Ν. Καλλιανός: ΤΑ ΡΟΛΟΓΙΑ

Μιὰ γνωστή, θερινὴ  μουσικὴ ἀπὸ τὰ ἐφηβικὰ τὰ χρόνια. Τὰ χρόνια τοῦ 1970

Στὴν ἀξ. κ. Μαρία Κοτοπούλη, πού βιώνει παρόμοιες καὶ κορυφαῖες στιγμές

Καλοκαίρι τοῦ 1970.  Ἔφηβοι ἐμεῖς τότε, κατεβαίναμε γιὰ τὸ καθημερινὸ θαλάσσιο μπάνιο μας, πότε στὸ Λουτράκι, πότε στοῦ «Κώστα», μὲ τὴ συνοδεία μιᾶς παλιᾶς συσκευῆς μαγνητοφώνου, στὴν ὁποία εἶχαν ἠχογραφηθεῖ διάφορες μουσικὲς συνθέσεις. Μιὰ ἀπὸ αὐτὲς ἦταν καὶ τὰ «Ρολόγια», σὲ μουσικὴ τοῦ Σταύρου Ξαρχάκου, στίχους τοῦ  Ἰάκωβου Καμπανέλλη καὶ ἑρμηνεία τοῦ Γρηγόρη Μπιθικώτση. 

π. Κων. Ν. Καλλιανός: ΤΟΥ ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ΟΙ ΠΑΝΤΙΜΕΣ ΑΝΑΠΟΛΗΣΕΙΣ

«Ἔχει μιὰ λύπη ἡ δέησή μας / ἀπὸ ἕναν παιδικὸ  καιρὸ / ποὺ ξανάνθισε μιὰ τρυφερότητα νησιώτικης ἀκρογιαλιᾶς...» Ματθαῖος Μουντές

Στὸν Παναγιώτη τὸ Γιατρὸ ἑόρτιο φίλεμα γιὰ τὰ ὀνομαστήριά Του

Χαράζει τῆς Παναγιᾶς ἡ μέρα. Δεκαπενταύγουστο. Μὲ δροσερὸ ἀεράκι καὶ μοσχοβολιὲς λιαστῶν ἀμύγδαλων, ποὺ στρωμένα καρτεροῦν στὸ χαγιάτι τὸ στεγνωμά τους, ὕστερα ἀπὸ  τὸ τίναγμα, τὸ κουβάλημα στὸ σπίτι καὶ τὸ ξεφλούδισμά τους. Μιὰ παράξενη μυρωδιὰ ἀπὸ ἐλαφριὰ ξινίλα, ἀνακατεμένη μὲ τὸ εὐωδιαστὸ ἄρωμα τοῦ βασιλικοῦ καὶ τοῦ δροσεροῦ γαρύφαλου, κυκλώνει τὸ σπίτι. Καὶ τὴ γειτονιά. Κι ἀπέναντι  τὸ πέλαγο, ποὺ τὸ στολίζουν τὰ μικρὰ καὶ μὲ διαφορά σχήματα ζωγραφισμένα νησάκια  στέλνει κι ἐκεῖνο τὴν ἀνασεμιά του: τὸ ζείδωρο ἀεράκι ποὺ μοσχοβολάει φρέσκια θάλασσα.

Ντίνου Χριστιανόπουλου: ΕΠΙΛΟΓΗ ΠΟΙΗΜΑΤΩΝ

Ἐπικίνδυνη Μοναξιά Ὅταν τὶς νύχτες τριγυρνῶ στὴ μοναξιά μου, ψάχνω μέσ᾿ σὲ χιλιάδες πρόσωπα νὰ βρῶ ἐκεῖνο τὸ τρεμούλιασμα στὴν ἄκρη τοῦ ματιοῦ σου. Ἂν ἔστω κι ἕνας μόνο ἀπηχοῦσε κάτι ἀπ᾿ τὴ δική σου ὀμορφιά, θὰ τοῦ ῾λεγα: -«Λοιπόν, τί περιμένεις; μὲ τὰ καρφιὰ τῶν παπουτσιῶν σου κάρφωσέ με». καὶ δὲ θὰ καρτεροῦσα πιὰ γλυκὸ φιλὶ οὔτε μία τρυφερὴ περίπτυξη.

Παναγιώτη Καποδίστρια: ΦΩΤΟΘΗΚΗ ΤΟΥ ΣΕΙΣΜΟΥ [Ποιήματα για τη Σεισμοπυρκαγιά του 1953]

1

Άστεγα όνειρα

βίος

και πολιτεία

στα χαλάσματα.

-Πού γέρνεις τώρα Ποιητή

τυραννισμένε στη ζωή

και τώρα συντριμμένε;

Γιώργου Λέκκα: ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ (νέο ποίημα)

Μια γαμήλια φωτογραφία

τριάντα χρόνια πριν -

ανόητα ωραίοι,

πολλά υποσχόμενοι,

σχεδόν ευτυχείς.

Αβινιόν, τριάντα χρόνια μετά -

τα κεφάλια μας

συγκλίνουν ακόμα γλυκά

αν και τώρα γνωρίζουνε πλέον καλά

πόσος κόπος χρειάστηκε

για να ’ρθουν πιο κοντά.

Τριάντα χρόνια μετά

μπροστά στον φακό

γελάμε το ίδιο -

δεν είναι και λίγο.

10.8.2020

Ο Πρωτοπρεσβύτερος Δρ. Γεώργιος Λέκκας είναι κληρικός της Ιεράς Μητροπόλεως Βελγίου.

Γιώργου Λέκκα: ΓΑΛΛΙΑ ΑΛΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ (νέο ποίημα)

Αμπέλια και πεύκα κι ελιές

ακούν γαλλικά

κι απαντάνε στη γλώσσα μου.

Ο ήλιος μεθά την καρδιά

κι όλα γίνονται ένα.

Νότια Γαλλία, 22-30/7/2020

Ο Πρωτοπρεσβύτερος Δρ. Γεώργιος Λέκκας είναι κληρικός της Ιεράς Μητροπόλεως Βελγίου.

Παναγιώτη Καποδίστρια: 10 ΠΟΙΗΜΑΤΑ από την ποιητική συλλογή “ΛΕΥΚΟΤΕΡΟΣ ΚΑΙΓΕΣΑΙ”

(έκδ. Αληθώς Κέντρο Λόγου, Ζάκυνθος 2019)

ΠΗΓΑΔΙ

Φοβού

τις δροσερότατες του Πηγαδιού υποσχέσεις.

Λίγο στο φιλιατρό να ξεχαστείς ανυποψίαστος

σε καταβροχθίζει ολάκερον

ηδονικότατα ρουφώντας

ίσαμε και των προγόνων σου τους ήσκιους.

(15.9.2012)

ΤΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙΟΥ

Παλαιό των νυκτών μου Φεγγάρι

υπερφίαλο άλλοθι στίχων θλιμμένων

μπλεγμένο απόψε στα ξερά κλαδιά των υπομνήσεων

τόπι σε θωρώ ξεφούσκωτο.

(28.9.2012)

ΑΚΟΜΗ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ

Παράταση Καλοκαιριού σημαίνει

γήρανση -έως οίκτου- των βημάτων μας

εγκλωβισμός στο Εδώ ανεπίτρεπτος

και δεν αντέχεται.

(Σεπτέμβριος 2012)

ANTI-TROIKA

Ωσάν το δέντρο κραυγάζεις κι εσύ

από τις ρίζες του λαδιού σου

Έλληνά μου.

(23.10.2012)

Τούρκοι-Οθωμανοί και Οθωμανοί Τούρκοι τι θέλουν από τον ελληνικό κόσμο;

Οι κινήσεις του Τουρκισμού για πολιτική κυριαρχία και ηγεμονία επί των λαών της ευρύτερης περιοχής

Η φύση μερικών ειδήσεων είναι τόσο σκληρή που ξεπερνά την καθημερινή περιγραφή και παίρνει διαστάσεις δυνατής έκρηξης. Έκρηξη ήταν και η είδηση της τζαμιοποίησης της Αγιάς Σοφιάς που, εκτός από τη Χριστιανοσύνη, αναπαριστούσε τη συνέχεια της ελληνικής κοσμοπολιτειακής οικουμένης και διακυβέρνησης. Σε αυτό το άρθρο θα προσπαθήσω να διαφωτίσω κάπως τη σημασία του θέματος αυτού ως αφετηρία για τις νεότερες κινήσεις του Τουρκισμού για πολιτική κυριαρχία και ηγεμονία επί των λαών της ευρύτερης περιοχής.

Της δρ. Χίβα Παναχί*

1) Η άνοδος και ο σκοπός του σεκταριστικού κόμματος AKP (το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης): Το ΑΚΠ από την αρχή της ανόδου του στην εξουσία, το 2003, ποτέ δεν έκρυψε τις διαθέσεις του ώστε να δημιουργήσει μια κοινωνικοπολιτική ατμόσφαιρα προς όφελός του με κάθε κόστος. Σε αυτό το πλαίσιο δε δίστασε να στοχεύσει ένα μικρό ποσοστό προοδευτικών Τούρκων που συνυπήρχαν κατά κάποιο τρόπο μέσα στους κόλπους της περίπλοκης πολιτισμικής και πολιτικής ατμόσφαιρας της Τουρκίας. Το πεδίο της γέννησης του σεκταριστικού τουρκικού Ισλάμ βρίσκεται στο ίδιο σημείο στο οποίο γεννήθηκε η νεότερη Τουρκία, δηλαδή το αποκαλούμενο κοσμικό κράτος το 1923 υπό την προεδρεία του Κεμάλ. Οι εκδηλώσεις εξτρεμιστικού πάθους αυτών των ημερών και οι μακροσκελέστατες αναφορές στις αποτυχίες ή τη μη ολοκλήρωση του εθνικού οράματος του Τουρκισμού-Οθωμανισμού από το στόμα του Ερντογάν μαρτυρούν και παραπέμπουν στην ιστορική στροφή των πολιτικών στη γείτονα χώρα μας. Η τουρκική πολιτική ελίτ, γνωρίζοντας τα επίπεδα του λαϊκισμού στη χώρα της από τη μια και με ποιους τρόπους το νέο σχέδιο θα γινόταν αποδεκτό, από την άλλη, απευθύνεται στις μάζες εκείνες που εμπνέονται από τον Ερντογάν. Έτσι ο Ερντογάν ως κεντρικό πρόσωπο της εκτέλεσης εξουσίας υλοποιεί το σχέδιο αυτό, και όλα τα ονομαζόμενα κενά του Τουρκισμού-Κεμαλισμού. Οπότε καθόλου τυχαίο δεν είναι που έχουν φυλακίσει χιλιάδες κόσμο, καθώς έχουν χαρακτηριστεί εχθροί του συστήματος. Και σαν να μην έφτανε αυτό, δημιούργησαν και έναν κατάλογο με ακατάλληλα βιβλία για τη διαπαιδαγώγηση του κοινού. Τα βιβλία αυτά είναι κορυφαία έργα αναφοράς της κριτικής σκέψης και λογοτεχνίας. Η νεο-οθωμανική πραγματικότητα γνωρίζει ότι η μάζα των παθιασμένων φανατικών πιστών Τούρκων θεωρεί μεγάλο αμάρτημα όλα όσα έπραξε ο Κεμάλ κατά του Ισλάμ δημιουργώντας το κοσμικό κράτος το 1923. Σε αυτήν την περίπτωση η τζαμιοποίηση της Αγιάς Σοφιάς θα χρησιμεύσει πολλαπλά ως πολιτικό, κοινωνικό και πολιτισμικό προϊόν προς εξαργύρωση πολιτικών και γεωστρατηγικών σκοπιμοτήτων των Τούρκων. Σε αυτήν την περίπτωση το κεντρικό πολιτικό πρόσωπο, δηλαδή ο Ερντογάν, και οι εξουσίες που έχει συγκεντρώσει στα χέρια του, με τη λαϊκιστική εκφορά του λόγου του, υποχρεούνται να προσηλυτίσουν τις μάζες αυτές στη νέα πολιτική. Οπότε η άλωση της Αγίας Σοφίας καθίσταται απόδειξη και εισιτήριο της βεβαιότητας για οικοδόμηση όλων αυτών που θα επακολουθήσουν.

Γιώργου Λέκκα: ΕΠΟΥΡΑΝΙΕΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ (ποίημα)

Φαντάσου ανάποδα τον ουρανό

για να βολτάρεις μες στο γαλάζιο ανεμπόδιστα

απ’ το ’να σύννεφο στο άλλο

κι όταν τη νύχτα ξεπροβάλλει η Πανσέληνος

να φέρνεις γύρω μαγεμένος τον κρατήρα της

ωσότου ξημερώσει  πάλι.

7.7.2020

[Ο Πρωτοπρεσβύτερος Δρ. Γεώργιος Λέκκας είναι κληρικός της Ιεράς Μητροπόλεως Βελγίου.]

Γιώργου Λέκκα: ΑΡΙΑ ΚΟΜΙΑΝΟΥ (νέο ποίημα)

Πέθαινες κι από λίγο κάθε μέρα

ώστε ν’ αντλούν ζωή απ’ την ζωή σου

μορφές που ξεπροβάλλουν απ’ το μαύρο

σαν την λευκή κ’ ευκίνητη ψυχή σου.

Ίσως γιατί η τέχνη σου υπήρξε

εργόχειρο ισόβιας μοναξιάς

μάς αγκαλιάζει τώρα όλους τρυφερά

το στοργικό σου χέρι.

Με το λίγο, πολύ κι απ’ το μαύρο, λευκό.

Υπερτέλειο είναι μόνο το απλό.

1.7.2020

Ο Πρωτοπρεσβύτερος Δρ. Γεώργιος Λέκκας είναι κληρικός της Ιεράς Μητροπόλεως Βελγίου.

Γιώργου Λέκκα: ΜΕΓΑΛΕΣ ΜΕΡΕΣ ΤΟΥ ΙΟΥΝΗ (νέο ποίημα)

Μεγάλες μέρες του Ιούνη,

τι θα ’τανε χωρίς εσάς το καλοκαίρι;

Μεγάλες μέρες του Ιούνη

με χρώματα που διαρκούν,

σαν παιδική ζωγραφική το καλοκαίρι.

Μεγάλες μέρες του Ιούνη,

οι έρωτες  αποθησαυρίζουν

πάντα ένα κομμάτι καλοκαίρι.

Μεγάλες μέρες του Ιούνη

ανανεώνονται σαν υποσχέσεις

για το αιώνιο καλοκαίρι.

Μεγάλες μέρες του Ιούνη,

έμειναν μόνο οι σκιές

απολειφάδι απ’ το σκοτάδι.

Μεγάλες μέρες του Ιούνη,

για μια στιγμή πάει να δύσει

κι αμέσως πάλι ξημερώνει.

Μεγάλες μέρες του Ιούνη,

όπως προσμένω ολοχρονίς το καλοκαίρι.

24.6.2020

Ο Πρωτοπρεσβύτερος Δρ. Γεώργιος Λέκκας είναι κληρικός της Ιεράς Μητροπόλεως Βελγίου.

Άρια Κομιανού: Με την τέχνη μαθαίνεις να βλέπεις…

Συνέντευξη στον Σταμάτη Μαυροειδή | edromos.gr, 21.5.2013

Όνειρο ζωής ήταν για την Άρια Κομιανού η δημιουργία ενός ιδρύματος που θα «θεράπευε» τη χαρακτική, μια τέχνη στην οποία η ίδια υπέταξε με πρωτόγνωρο πάθος ολάκερη τη ζωή της.

Το Ίδρυμα χάρη στη γενναιόδωρη προσφορά του συνόλου της καλλιτεχνικής και προσωπικής της περιουσίας, στέριωσε πριν από λίγο καιρό στο νησί της Κέρκυρας, γενέθλιο και αγαπημένο τόπο της χαράκτριας καθώς, κατά δήλωσή της, είναι ο τόπος που της πρόσφερε τις πιο δυνατές εικόνες για τη μορφοποίηση της καλλιτεχνικής της έκφρασης. Μιας στέρεης ολιγόλογης έκφρασης που καταπώς λένε οι κριτές της, συνομιλεί επάξια με το έργο που μας κληροδότησαν οι παλιοί μαστόροι της χαρακτικής τέχνης.

«Ολόκληρη η ζωγραφική αποτελείται από πράγματα που παραλείπονται κι από πράγματα που τονίζονται», είχε πει ο Γκόγια. Για να φτάσεις όμως σ’ αυτήν τη συνείδηση, ν’ αγγίξεις το βάθος της αλλά και να χαράξεις τον κόσμο με τα μάτια της ψυχής σου -εκτός από ανεξάντλητη υπομονή και ασκητική προσήλωση- είναι αναγκαίο να υπάρχει έντονη η σχέση της αγάπης του τεχνίτη με το υλικό του. Όσοι έχουν γνωρίσει την Άρια Κομιανού ή έχουν «σκύψει» στη δουλειά της, αναγνωρίζουν την ειλικρίνεια αυτής της σχέσης αλλά και την απίστευτη «λόξα» της χαράκτριας. Η συζήτηση αν και θα όφειλε να εστιάσει στο νεότευκτο Ίδρυμα «λοξοδρόμησε» κι αυτή, καθώς η χαράκτρια ήθελε να αποφύγει το βάρος που συνεπάγεται η χειρονομία της προσφοράς. Φιλοδοξία όλων πάντως – όπως σημειώνει και ο διευθυντής του νεότευκτου Ιδρύματος Θάνος Χρήστου (αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας της Τέχνης στο Πανεπιστήμιο των Ιωαννίνων) είναι να παίξει ρόλο καθοριστικό στον τομέα της χαρακτικής και να δικαιώσει τις προσδοκίες της καλλιτέχνιδας. Από τούτη εδώ τη θέση και πριν δώσουμε το λόγο στην Άρια Κομιανού ευχόμαστε να είναι καλοτάξιδη και γόνιμη η διαδρομή του Ιδρύματός της.