ΜΕ ΤΗΝ
ΑΙΣΘΗΣΗ ΤΟΥ ΑΚΡΟΑΤΗ γράφει η ΜΑΡΙΑ ΚΟΤΟΠΟΥΛΗ
Μία ακόμα
διεθνής διάκριση για τον πλέον προικισμένο Έλληνα Αρχιμουσικό Γιώργο Πέτρου και
την Ορχήστρα Καμεράτα, είναι η κατάκτηση του Διεθνούς Βραβείου για την καλύτερη
Όπερα Μπαρόκ της χρονιάς, «Αλέξανδρος» του Χέντελ, [International Opera Awards
2013], που παρακολουθήσαμε, στις 28-6-2013 στην Αίθουσα «Αλεξάνδρα Τριάντη»,
ύστερα από αναβολή της προγραμματισμένης παράστασης τον περασμένο χειμώνα στο
Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.
Αν και είχε
προηγηθεί η φήμη της Όπερας από τη βράβευσή της και τις παραστάσεις στο
εξωτερικό, αξίζουν συγχαρητήρια στο Διευθυντή του Φεστιβάλ Αθηνών Γιώργο Λούκο,
που είχε τη διορατικότητα και την ευαισθησία να εντάξει στο πρόγραμμά του τη σπάνια
παιζόμενη Όπερα και βεβαίως να δικαιωθεί από την θαυμάσια παράσταση και από τη
μεγάλη προσέλευση και τον ενθουσιασμό του κόσμου.
Την όπερα
«Αλέξανδρος», σε τρεις πράξεις, συνέθεσε ο Χέντελ το 1726 σε λιμπρέτο του Paolo Antonio
Rolli, βασισμένο στην «ψευδοϊστορία»
γύρω από την προσωπικότητα του Μεγάλου Αλεξάνδρου του Ortensio Mauro. Είναι η
πρώτη όπερα, όπου ο Χέντελ χρησιμοποίησε
δύο αντίπαλες Ιταλίδες ντίβες,
σοπράνο, την Faustina Bordoni από τη
Βενετία και την Francesca Cuzzoni από
την Πάρμα, για να ερμηνεύσουν αντίστοιχα
τη Ρωξάνη και την Λιζάουρα. Το ρόλο δε
του Αλέξανδρου ερμήνευσε ο διάσημος καστράτο της εποχής Senesino. Η Όπερα
πρωτοπαίχτηκε στο Βασιλικό Θέατρο του Λονδίνου τον Μάιο του 1726, με
θριαμβευτική επιτυχία και συμπλήρωσε τον εκπληκτικό, για την εποχή, αριθμό των
δεκατριών παραστάσεων! Μετά από 287 χρόνια θριαμβεύει ξανά στην Ελλάδα, μες από
την δεξιότητα του ταλαντούχου Αρχιμουσικού Γιώργου Πέτρου και των συνεργατών του.
Να θυμίσουμε εδώ την εκπληκτική παράσταση της 18ης όπερας από τις 50 του
Χαίντελ, «Ταμερλάνο»,με τον εξαιρετικό Νίκο Στεφάνου στον ομώνυμο ρόλο, που
παρουσιάστηκε στο Φεστιβάλ Αθηνών το 2006 υπό την διεύθυνση του Γιώργου Πέτρου
με την ορχήστρα των Πατρών και με όργανα εποχής!
«Θέατρο εν
θεάτρω» μηχανεύτηκε η διάσημη Αμερικανίδα Χορογράφος και Σκηνοθέτης Λουσίντα
Τσάιλτς, που, με την ευρηματική και πνευματώδη σκηνοθεσία της, έδωσε νέο ύφος στην
όπερα. Συμμέτοχος σ’ αυτό το επίτευγμα ο
σκηνογράφος και ενδυματολόγος Πάρις Μέξης, όπου με τα θαυμάσια λειτουργικά
σκηνικά, τα καλαίσθητα ενδύματα, τις εύστοχες χαριτωμένες νύξεις του, παρέπεμπε
τόσο στην εποχή του βωβού κινηματογράφου τού
1920, όσο και στην εποχή δημιουργίας της όπερας, το ύστερο Μπαρόκ.
Όλα
διαδραματίζονται ανάμεσα στα παρασκήνια και στο κινηματογραφικό πλατό, όπου
γυρίζεται σε ασπρόμαυρη ταινία ο Μέγας Αλέξανδρος. Ο χώρος και ο χρόνος έχουν
τη «ρευστότητά» τους, με συνδετικούς κρίκους τους χορευτές, που εισάγουν τον
ακροατή στις μαγικές μεταμορφώσεις της όπερας.
Ο Αρχιμουσικός
Γιώργος Πέτρου από την αρχή κυριάρχησε στο πόντιουμ. Ανέδειξε τον ευαίσθητο ήχο
των οργάνων εποχής και οδήγησε την
Καμεράτα και τους μονωδούς σε υψηλές ερμηνευτικές επιδόσεις. Πρόσεξε ιδιαίτερα
τις λεπτές φωνές των κόντρα τενόρων, όπως του Κροάτη αστέρα της βραδιάς, Μαξ
Εμάνουελ Τσέντσιτς, στο ρόλο του Αλέξανδρου. Απέσπασε εξαιρετικές ερμηνείες από
τη Γαλλίδα Μπλαντίν Στασκίεβιτς - «Ρωξάνη»,
την Τσεχοσλοβάκα Αντριάνα
Κουτσέροβα - «Λιζάουρα», καθώς
και από τον «Ταξίλη» του Ισπανού Χαβιέ Θάμπατα, τον «Κλείτο» του Ρώσου Πάβελ
Κουντίνοβ, τον «Λεοννάτο» του
Σεβιλλιάνου Χουάν Σάντσο και τον θαυμάσιο «Κλέωνα» του Νίκου Σπανού.
Κλείνοντας το
σύντομο αυτό σημείωμα θα λέγαμε ότι μόνο ένας δεξιοτέχνης της μπαγκέτας θα
επιτύγχανε μέσα από μία Μπαρόκ Όπερα να χαρίσει στο κοινό του στιγμές υψηλής
αισθητικής συγκίνησης, στιγμές απόλαυσης!