Γιώργου Λέκκα: ΜΙΚΡΟ ΚΥΡΙΟΛΟΓΙΟ [Προδημοσίευση από την ομώνυμη ποιητική συλλογή – Συμμετοχή στον Μαραθώνιο Ποίησης 2012]

Κύριε, στὰ μέρη μας

συνηθίσαμε νὰ κάνουμε

ὅ,τι καὶ στὴν ψυχή μας˙

ξεφορτώνουμε τὰ μπάζα ἀπὸ τὴ μιὰ

κι ἐπιβαρύνουμε τὴν ἄλλη.

15.1.2012

Κύριε, ὅλοι αὐτοὶ

ποὺ ἀξιώνουν τὴν ψυχή μου

δὲν τοὺς ἀρκεῖ ἁπλῶς

νὰ μοῦ τὴν πάρουν

καὶ δὲν θὰ εὐαρεστηθοῦν

ἂν δὲν τοὺς τὴν προσφέρω.

21.11.11

Μυρίζει παντοῦ

φρέσκο ρετσίνι

κι ἀνώριμο πεῦκο

πρόθυμο νὰ καεῖ.

Κύριε, ἐσὺ μόνο ξέρεις

πῶς νὰ μᾶς σώσεις

ἀπὸ τὸν πιὸ ἐπικίνδυνο ἐχθρό μας˙

τὸν ἑαυτό μας.

9.9.11

Κύριε, ὅπου καὶ νὰ μὲ πιάσει

κανεὶς λερώνεται

καὶ μόνο ἐσὺ

ποὺ εἶσαι πάναγνος

ὅπου καὶ νὰ μ’ ἀγγίξεις

μὲ θεραπεύεις.

17.9.11

Κύριε, εἶσαι καὶ μάνα καὶ πατέρας κι ἀδελφὸς

καὶ φίλος καὶ γυναίκα κι ἐρωμένη

καὶ μόνο ἂν θὰ γινότανε

ν’ ἀγαπηθοῦμε ὅπως ἐσὺ μᾶς ἀγαπᾶς

θὰ ξαναβρίσκαμε τὴ μάνα καὶ τὸν πατέρα καὶ τὸν ἀδελφὸ

τὸν  φίλο, τὴ γυναίκα καὶ τὴν ἐρωμένη.

14.10.11 

[Εικαστικό σχόλιο: Λεπτομέρεια από τοιχογραφία της ζωγράφου - αγιογράφου Helen Lieros στον ελληνορθόδοξο ναό του Maputo της Μοζαμβίκης]

Γιώργου Χ. Στεργιόπουλου: ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑ [Συμμετοχή στον Μαραθώνιο Ποίησης 2012]

 

Σοφός ήταν ο μίσχος στον αέρα να λυγίσει

ενδεής τιμώντας την επέλαση του ανέμου.

Ακούστε το, σεις της Άνοιξης οι πρωτεργάτες:

Μίσχοι που στυλώθηκαν, έχουνε καιρό τσακίσει.

[Εικαστικό σχόλιο: Κολάζ Cecil Touchon]

Γιάννη Ζήβα: ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΧΤΥΠΗΜΑ [Συμμετοχή στον Μαραθώνιο Ποίησης 2012]

Τα τραγούδια γύρω από το σώμα του διπλώνονται

Μέσα σε τούτη την ψυχή οι νότες λιώνουν

Γύρω από τα ακροδάχτυλά του,

θυμός, φόβος, άγχος, μίσος, απόγνωση, μετάνοια.

Μοναξιά.

Στριμώχνεται.

Ήταν συμπαγής και σταθερός

μα πάντα εναλλασσόμενος,

Ήταν διαφορετικός,

κι όμως ο ίδιος.

Έσπασε τα δεσμά του πόνου

Εκτεθειμένος στράφηκε σε αυτά που λυπόταν

Άφησε την ηχώ των αλυχτισμάτων του

να είναι η -χωρίς λέξεις- σιγανή απάντηση

Το τελευταίο χτύπημα

η αστραπή και η βροντή.

Τόσο σιωπηλή που πόνεσαν τα αφτιά του

Η επιφάνεια καταιγίστηκε από Τάξη

Mα το Χάος κυρίευε.

Δεν υπήρχαν μάρτυρες.

Δεν υπάρχει ιστορία να ειπωθεί.

[Φωτογραφία: π. Π. Κ. / Κωνσταντινούπολη 2011]

Δημήτρη Κονιδάρη: ΑΣΧΟΛΟΥΜΑΙ ΜΕ ΜΙΑ ΝΕΑ ΑΙΣΘΗΣΗ [Συμμετοχή στον Μαραθώνιο Ποίησης 2012]

Αίφνης το ωραίο και δυνατό μου σώμα

άρχισε να καταστρέφεται,

πέρασε η φθορά στο αίμα μου και στη ζωή μου,

ποιος να το φανταζόταν,

ποιος να το φανταζόταν μόλις χτες.

Όσο κι αν προσπαθώ να κρύψω

τη σκόνη κάτω απ’ το χαλί

πάντα κάποια χνουδάκια

(τα αισθήματα της συντριβής

και της πανωλεθρίας)

βγαίνουν στην άκρη.

Με πιάνει ρίγος και τα ξανασπρώχνω

κάτω απ’ το χαλί,

όλα κάτω απ’ το χαλί,

όλα κάτω απ’ το χαλί,

τα ξανασπρώχνω

και τα ξανασπρώχνω.

Εικαστικό σχόλιο: Λεπτομέρεια από τοιχογραφία της ζωγράφου-αγιογράφου Helen Lieros, από τον ελληνορθόδοξο ναό στο Maputo της Μοζαμβίκης.

Ανδρέα Γ. Λίτου: Ο ΤΡΟΠΟΣ ΜΑΣ [Συμμετοχή στον Μαραθώνιο Ποίησης 2012]

Οι ώρες περνούν κι εμείς ξεχάσαμε 
το άστρο το πρωινό που έχει το όνομα 
Το Υπέρ.
Η Ποίηση εργάζεται, απόντες οι ποιητές.
Ελάτε όλοι μαζί να γράψουμε ποιήματα
στην διάλεκτο την δίκαιη
και να συντρίψουμε την τυρρανία,
που τρομοκρατεί τον δικό μας τρόπο
του Έρωτα και της Ελευθερίας.

Φωτό: π. Π. Κ.

Διονυσίας Μούσουρα-Τσουκαλά: ΑΤΕΛΕΙΩΤΗ ΒΡΟΧΗ / ΦΡΑΓΜΟΙ [Συμμετοχή στον Μαραθώνιο Ποίησης 2012]

ΑΤΕΛΕΙΩΤΗ ΒΡΟΧΗ

Αυτή η βροχή που σε χτυπάει

και την καρδιά σου μαστιγώνει

τα όνειρα σου διαπερνάει

τους ουρανούς σου περιζώνει.

Ολόγυρά σου μοναξιά, σκοτάδι

γυμνώσανε τα δέντρα από πουλιά

βουλιάζει το γαλάζιο το φεγγάρι

με κάθε τής βροχής σταλαγματιά.

Ουράνιο τόξο δεν πλανιέται πουθενά

παρηγοριάς ελπίδα για να φέρει

ότι θε να ΄ρθει πάλι ξαστεριά

κλαρί ελιάς ότι θα φέρει περιστέρι.

Κι όλο πληθαίνει η ατέλειωτη βροχή

σε λίγο θα ΄χουν οι σταγόνες πλημμυρίσει

την καμαρούλα τη μικρή, τη φτωχική

κ’ η Ανεμώνα στις καρδιές δεν θα ανθίσει.

ΦΡΑΓΜΟΙ

Γι’ αυτά που μούδωσες ζωή, σ’ ευχαριστώ

και για όσα ήθελες και όμως δεν μου πήρες

ήσουν απλόχερη πολύ σε δάκρυα, σε λυγμούς,

πίκρες και λύπες, στεναγμούς, ρυτίδες.

Μου ΄βαλες φίμωτρο στα χέρια, στη φωνή

με αλυσόδεσες σφιχτά πάνω στη γη

μα εγώ κατάφερα και πέταξα ψηλά

ίσια σε κοίταξα στα μάτια θαρρετά

τις αλυσίδες έσπασα και σου βροντοφωνάζω,

λεύτερη είμαι εγώ ζωή και δε σε λογαριάζω

εσύ, ας λες πως σε καλούπια μ’ έχεις δέσει

Σου ΄χει διαφύγει κάτι σοβαρό:

Φραγμοί Δεν Μπαίνουνε Στη Σκέψη!

Γι’ αυτό Ζωή, Σ’ ευχαριστώ.

Φωτό: π. Π. Κ.

Roni Bou Saba: ΑΓΓΕΛΟΥ ΧΕΡΙ ΠΟΙΗΤΗ [Συμμετοχή στον Μαραθώνιο Ποίησης 2012]

Η πόλη εκείνη, σαν πήρε φωτιά
προφήτη να γεννήσει
το μέλλον ήξερε πολλών πως το 'χει
η ίδια χαράξει- αθώοι οι άνθρωποι.

Η πόλη εκείνη αναζητεί
αγγέλου χέρι ποιητή
τον κύκλο της να σπάσει- πού ο άγγελος; 
και ποιητή ποιος θα παραστήσει;

Φωτό: π. Π. Κ. 

π. Κων. Ν. Καλλιανός: ΤΗΣ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ / ΠΑΣΧΑΛΙΝΟ [Συμμετοχή στον Μαραθώνιο Ποίησης 2012]

Τῆς Σαρακοστῆς

Φωτίζω τὴν ψυχή μου

μὲ τῆς  Προηγιασμένης τὸ κερὶ

κι ὕστερα ἀρχίζω νὰ μετράω τὶς πληγὲς,

ζητώντας ἐπειγόντως  Σαμαρείτη

μὲ ἔλαιο καὶ οἶνο,

 ἄν τοῦ εἶναι δυνατὸ,

 νὰ μοῦ τὶς θεραπεύσει

Πασχαλινό

Περίλυπος δὲν εἶναι ἡ δικιά Σου

ἡ ψυχὴ σήμερα, Κύριε, ἀλλ’ ἡ δικιά μας,

γιατὶ νομίσαμε πὼς θὰ πηγαίναμε

 τὸ Πάσχα νὰ γιορτάσουμε στὴν ἐξοχὴ

 ὅμως τὰ δελτία καιροῦ

προβλέπουν καταιγίδα…

Ζαχαρία Στουφή: ΑΝΑΠΗΡΟΣ ΠΟΛΕΜΟΥ [Συμμετοχή στον Μαραθώνιο Ποίησης 2012]

Δεν τελείωσα πανεπιστήμια

Είχαμε πόλεμο, βλέπεις.

Ένα γυμνάσιο και με το ζόρι,

αφού δεν ανοίγαμε βιβλίο όλο το απόγευμα.

Μαχόμαστε ακατάπαυστα,

ζωνόμασταν τα ξύλινα πολυβόλα μας

και η παγωμένη Πίνδος έπαιρνε  φωτιά.

Βέβαια κάποια απογεύματα τσακωνόμασταν γιατί

άλλος ήθελε να πολεμήσουμε το ’21, άλλος το ’40

και άλλος «καουμπόηδες – ινδιάνοι».

Η συνέχεια ήταν το βράδυ στο τζάκι

που οι μεγάλοι μας εξιστορούσαν φονικά βεντέτας

και μεταφυσικές  ιστορίες

καθώς μαδάγαμε τα πουλάκια, απ’ το κυνήγι της μέρας.

Εκατομμύρια πουλιά πρέπει να σκοτώσαμε εκείνα τα χρόνια, θεέ μου!

Μα τι να κάναμε. Αυτά έχει ο Πόλεμος.

Το καλοκαίρι που βγαίνανε στους δρόμους τα κορίτσια

παίζαμε μήλα,

γιατί δεν ξέρανε να χειριστούν τα πολύπλοκα όπλα μας.

Βέβαια ήταν επώδυνο γι αυτές

αφού τις ρημάζαμε με τις δυνατές μπαλιές μας,

σε μια προσπάθεια να τους επιστρέψουμε το μήλο

 που κάποτε μας στοίχισε έναν ολόκληρο παράδεισο.

Μα η πιο μεγάλη μαγκιά ήταν στις εκλογές                     

που ερχόντουσαν αληθινοί στρατιώτες στο χωριό,

με πραγματικά όπλα,

και αφού κοιμόντουσαν στο σχολείο μας

είχαμε κι εμείς το δικαίωμα να τους ξεναγήσουμε στο χώρο,

και μια φορά μας άφησαν ν’ αγγίξουμε τα όπλα τους

και μας είπαν ότι τα λένε Μ1 και πως είχαν πολεμήσει στον πόλεμο του ’40.

Όταν βγήκαμε έξω ήμασταν πενήντα πόντους ψηλότεροι και γεροδεμένοι

Δεν καταδεχόμαστε τα ξύλινα τουφέκια μας

μονάχα σφίγγαμε τα δόντια και τις γροθιές μας σιωπηλοί

σα να ‘χαμε σκοτώσει

ίσα με τρεις χιλιάδες γερμανούς ο καθένας.

Αλήθεια!

Περίεργο δεν είναι!

Ύστερα από τόσες κακουχίες και πολέμους

δεν κατάφερα να γίνω άντρας

ούτε καν στρατιώτης δεν πήγα.

Μονάχα τριγυρνάω με την αναπηρική μου Μοτοσικλέτα

φυτοζωώντας με το επίδομα

του Ανάπηρου Πολέμου.                                                  

Παύλου Φουρνογεράκη: ΚΛΑΔΕΥΤΗΣ [Συμμετοχή στον Μαραθώνιο Ποίησης 2012]

Σκουπίζει τα δάκρυα της βέργας

Ο καλός κλαδευτής με την κοφτερή ψαλίδα

Κι εκείνα μπουμπουκιάζουν το κάλλος των καρπών τους

Τώρα που τρόμαξε το άνοιγμα κι αυγαταίνουν τα μαντήλια

Πότε θ’ ανθίσει την ελπίδα εαρινή ισημερία

Για δες τις ουρές των συσσιτίων με τα σκυμμένα μάτια

Και τα στρωσίδια στην πλαϊνή πόρτα της εκκλησίας

Στον υπολογισμό των αριθμών δεν βλασταίνουν οι ακτίνες

Κλαδευτές της απληστίας, μάκρυναν τα έχεια

Ώς πότε ομόλογα υπο-σχέσεων θ’ ασκούν παραμυθία

Ζάκυνθος, 21-3-2012

Φωτό: π. Π. Κ.

π. Παναγιώτη Καποδίστρια: ΜΕ ΣΤΟΛΗ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑΣ [Συμμετοχή στον Μαραθώνιο Ποίησης 2012]

στον π. Μιχαήλ Βισβίνη

Η σκάλα τρίζει στο ανώι της Pretoria

Ό,τι τραγικό

φορά εδώ

την άπασα στολή της Εκστρατείας

κι εκπαιδεύεται στο πώς

τήκονται οι παγετώνες της σιωπής

πώς εξορύσσονται αβλαβή

της καλοσύνης τα διαμάντια

πώς εφορμούν στο φως

ολοκαιόμενα

τα δύσμοιρα τα κουκουΐνια της σελήνης.

(Pretoria / South Africa, Φεβρουάριος 2012)

Διονύση Σέρρα: ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ [Συμμετοχή στον Μαραθώνιο Ποίησης 2012]

Στην Ιθάκη της διδαχής, οφειλή

1

Με μνήμης πνοές

χαράζεις σ' ορίζοντες

νόστου ταξίδι.

2

Βλέμματ' αθώα

λευκαίνουν τον πίνακα

ή τον πυρώνουν.

3

Με φόβο πληγής

διδάσκεις τ' αδύνατα -

και μαθητεύεις.

4

Σ' άπορο σώμα

-για ήβης χαμόγελο-

κρύβεις το δάκρυ.

5

Σε αύρας μυχό

λικνίζεται λιόφεγγο

το Λαζαρέτο.

6

Με Ίριδας φως

κι ανάμματα λιόριζας

λάμπει το Κιόνι.

7

Σε μύθου ακτές

ο ίσκιος σαρκώνεται

του Οδυσσέα.

Παναγιώτη Κουμπούρα: ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ [Συμμετοχή στον Μαραθώνιο Ποίησης 2012]

Φωτό: π. Π. Κ.

                    Τα όνειρα δεν τίκτουν, δεν γεννούν,

                                           γερνάνε άτεκνα,

                 γιατί ποτέ δεν κάνουν έρωτα

                                            συναμετάξυ τους .

                 Με τον ονειροβάμονα ερωτεύονται …

                 Εκεί, μέσα στα μάτια του

                                            αργοπεθαίνουν.

                 Λείψανα ξεθαμμένα είναι

                                            τα καημένα τα όνειρα.

                          Κείτονται νεκρά

                  στην τεφροδόχο σκέψη του εραστή τους.

                  Προσμένουν της Ανακομιδής την ώρα .

                                            Για ένα θαύμα ζουν.

                   Το θαύμα εκειό προσμένουν

                                            της ανάστασης ονείρων

                                             τα καημένα τα όνειρα.

                           Δεν  τίκτουν, δεν γεννούν,

                                              τα γεννά κάποιος απελπισμένος.

                     Κι ο ίδιος μόνος κατάμονος

                                              σε μια κρυφή σπηλιά

                     πασχίζει να γεννήσει ο καημένος

                                              κάποια μητέρα ελπίδα

                                              μόνος κατάμονος

                      να τη θεριέψει μάνα πνοή,

                      που τα νεκρά, τ’ άτεκνα

                                               τα καημένα τα όνειρα

                                                μπορεί να τ’ αναστήσει !

Άννας Τσουκαλά-Κουφού: ΘΑ ΚΡΑΤΩ [Συμμετοχή στον Μαραθώνιο Ποίησης 2012]

Να, θα με βρουν 
στην ρίζα του Υάκινθου
που ξαποσταίνει 
στου χιονιά  την ηγεμονία
κι ανασταίνεται 
στου Γαρμπή την εκπνοή 
όταν ο Σιρόκος ημερεύει 
και η Τραμουντάνα
συνθηκολογεί με τον Μαΐστρο. 


Θα με βρουν 
στην πρώτη  Ανάσταση
στο  κουκούτσι της λεμονιάς
στη μυρτιά του Μεγάλου Σαββάτου 
στο ίσκιωμα της Ιερής Άλτεως
στο εργαστήρι  του Ήφαιστου
να μελετώ με κατάνυξη  
το Expolium του El Greco. 


Θα κρατώ σφικτά στα δυο μου χέρια 
ένα κυκλάμινο!


21/3/2012

Ντενίζ Παναγιωτοπούλου: ΚΥΡΙΑΚΗ [Συμμετοχή στον Μαραθώνιο Ποίησης 2012]

Φωτό: π. Π. Κ.

Κυριακή

και δεν μιλάω για την ξαδέλφη μου

για τη δύστυχη ζωή μου μιλάω

που τελειώνει τις Κυριακές λίγο πριν αρχίσει.

Κι αν καμιά φορά έχω την αίσθηση ότι μόλις έχει αρχίσει,

το σοκ του εμφράγματος της κάθε Δευτέρας

είναι αυτό που έχει ξεκινήσει.

Την κάθε Δευτέρα δεν μπορείς να αποφύγεις,

εκτός κι αν κάνεις τον πραγματικά άρρωστο.

Απρόσμενης Κυριακής εραστή, περαστικά σου!

Σκεπάσου από το κεφάλι με μάλλινη κουβέρτα

και φαντάσου πως είναι Κυριακή.

Κι αν τύχει και γίνεις καλά,

ζήσε την Τρίτη βασανιστικά

                                                     σαν Δευτέρα που είναι.

Παναγιώτη Α. Ανδριόπουλου: ΤΟ ΑΗΧΟ [Συμμετοχή στον Μαραθώνιο Ποίησης 2012]

Συνέθεσα ένα έργο άηχο

-οι ήχοι μ' εμποδίζουν να σε φτάσω-

άηχο 

όχι άσαρκο 

γιατί το ντύνεις εσύ με το κορμί σου

κι έτσι 

απ' τις άηχες νότες μου

αχός πολύς ακούγεται.

Δεν τον ακούν οι πολλοί.

Ευτυχώς!

Μπορώ να σε απολαμβάνω μόνος

Εσένα 

το κορίτσι που σαρκώνεις το έργο μου

                                                    με ήχους 

που κι ο Μπετόβεν θα τους ζήλευε.

Εκείνος ήξερε ν' ακούει...

20.3.2012

Φωτογραφία: π. Π. Κ.

Γλυκερίας Μπασδέκη: ΜΕΡΙΚΕΣ ΦΟΡΕΣ ΦΟΒΑΜΑΙ ΠΟΛΥ [Συμμετοχή στον Μαραθώνιο Ποίησης 2012]

όταν

φοβάμαι λίγο

βάζω

μουσική

ντίσκο  ταγκό  αρχαίες

ρούμπες - ό,τι βρω

μπροστά μου

όταν με πιάνει

απ’ το πόδι,

(άσθματα, δύσπνοιες  και

τα λοιπά)

τηλεφωνώ σε

φίλους

νέα, παλιά, τι κάνει

ο τάδε, ναι βρε παιδί μου,

 τι το’θελε

κι εκείνη

 το ψαλίδι!

όταν αρχίζει ν’ ανεβαίνει

ο Έβρος, τζάμια,

πολύφωτα στην αμμουδιά,

σπίτι να

τρίζει, κάτωχρη σας

λέω

τότε μονάχα

κάνω

το σταυρό μου

Φωτογραφία: π. Π. Κ.

Τάσου Ζαρκάδη: ΣΤΟΥ ΕΡΩΤΑ / -ΑΠΟΥΣΙΑ; -ΠΑΡΟΥΣΑ! [Συμμετοχή στον Μαραθώνιο Ποίησης 2012]

ΣΤΟΥ ΕΡΩΤΑ

Στου παράτολμου έρωτα το έψιλον προσκύνησα ώς τ' άλφα,

του καθώς τα πρέπει απάτησα,

τύψεις ασύδοτα πάντρεψα

με της σάρκας τις ασίγαστες ορμές.

Στ' άτολμου έρωτα τ' άλφα ως το ύψιλον σίγησα,

τον έρωτα κράτησα ως έχει!

 

 

-ΑΠΟΥΣΙΑ; -ΠΑΡΟΥΣΑ!

T' ασυγχρόνιστο παρόν μας

πληρώναμε πότε εγώ και πότε εσύ

με απουσία.

Και 'κει που μια στιγμή αγγίξαμε το χρόνο,

παγώσαμε τους δείκτες-

Δεν ξέραμε οι αφελείς πως και με κλειδωμένα τα ρολόγια

ο χρόνος δραπετεύει...

Φωτογραφία: π. Π. Κ.