© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Α Ν Α Γ Ν Ω Σ Τ Η Ρ Ι Ο

Σάββατο 5 Μαρτίου 2011

Αμαλία Νταγιάντα: μια άλλη μεγάλη Ζακυνθινή καλλιτέχνις, που τιμά με τη ζωή και το έργο της, την Ημέρα της Γυναίκας

Της Κατερίνας Δεμέτη

Γράφαμε στο περσινό δημοσίευμά μας, της 7ης Μαρτίου 2010, που ήταν αφιερωμένο στην ζωγράφο Κατερίνα Χαριάτη-Σισμάνη [1], ότι οι διάφορες επέτειοι, αν δεν έχουν σταθερές, συχνά περνούν αδιάφορα μέσα στη ροή του χρόνου.

Και αυτές οι σταθερές, έχουμε την άποψη, ότι πρέπει να απέχουν από καταναλωτικές συνήθειες, που εξαργυρώνονται αποκλειστικά και μόνον στην καταναλωτική μανία και τη γιορτινή διάθεση. Πρέπει να γίνονται και πνευματικοί φάροι, που μπορούν να δώσουν ξεχωριστή διάσταση στο επίσημο εορταστικό θέμα της ημέρας και να νοηματοδοτοτήσουν την φτωχή σε πνεύμα εποχή μας.

Το φετινό μας δημοσίευμα είναι αφιερωμένο σε μία αυτοδίδακτη ζωγράφο και αναγνωρισμένη πιανίστρια, που παρ’ όλο που γεννήθηκε στο νησί μας, δεν έζησε σ’ αυτό, το λάτρεψε όμως, το απαθανάτισε στα έργα της και σε κάθε επίσκεψή της το ευεργετούσε, αφιερώνοντάς του τα πνευματικά της τέκνα. Πρόκειται για την Αμαλία Νταγιάντα.


Η Αμαλία Νταγιάντα γεννήθηκε στη Ζάκυνθο από τον γιατρό Νικόλαο Νταγιάντα, που ήταν ο πρώτος που έφερε τις ακτίνες Χ στο νησί μας [2]. Από πολύ μικρή έδειξε το ταλέντο της στη μουσική και τη ζωγραφική. Πήρε δίπλωμα σολίστ πιάνου, πτυχία Ωδικής και Αρμονίας από το Ελληνικό Ωδείο και δίπλωμα Αντιστίξεων και Φούγκα από Ωδείο της Ιταλίας, με υποτροφία της Ιταλικής Κυβέρνησης, το 1960.

Έγινε τακτικό μέλος του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος, επίτιμο μέλος της Ακαδημίας της πόλεως Τρεβίζο της Ιταλίας και τιμήθηκε με τρία χρυσά μετάλλια.

Ειδικότερα διακρίθηκε με:
- το Χρυσό Μετάλλιο του Ινστιτούτου παραγωγικών πόρων της Ελλάδας, το 1959.
-Το Μετάλλιο της Πόλης των Αθηνών, το 1960.
-Το Χρυσό Μετάλλιο και το Ακαδημαϊκό Δίπλωμα της Φιλολογικής Ακαδημίας επιστημών του Τρεβίζο, το 1960.


Η Αμαλία Νταγιάντα πραγματοποίησε πολλές ατομικές εκθέσεις και συμμετείχε σε αρκετές ομαδικές. Από τις πιο σημαντικές της είναι οι εκθέσεις:
• Στο Πνευματικό Κέντρο Ζακύνθου, το 1980 στις «Πολιτιστικές εκδηλώσεις για τα 25 χρόνια της νέας Ζακύνθου»,
• στο Πνευματικό Κέντρο του Δημαρχείου Αθηνών, το 1981, με θέμα «Οι Ζωγράφοι της Ζακύνθου»,
• «Η Ζάκυνθος του χθες, εντούτοις ζωντανή», στο Ξενοδοχείο Κάραβελ, Αθήνα 1983,
• «Πρόσωπο με πρόσωπο», Συνέδριο του Πολιτιστικού Ινστιτούτου της Ακαδημίας των Ορθοδόξων στην Κρήτη, Κολυμπάρι-Γωνιά-Χανιά, 1984,
• στο Εθνικό Ινστιτούτο Ερευνών για τα «20 χρόνια της Ορθόδοξης Ακαδημίας της Κρήτης», Αθήνα 1984 και
• στο Πνευματικό Κέντρο Ζακύνθου, το 1988 με θέμα: «Η Γραμμή της Ισότητας».

Στο Μουσείο Σολωμού και Επιφανών Ζακυνθίων, σε μια μικρή αίθουσα στο κατέβασμα της σκάλας από τον πάνω όροφο του μουσείου προς το ισόγειο της νέας πτέρυγας, εκτίθενται τα έργα που η ζωγράφος δώρισε στο Μουσείο κάθε φορά που επισκεπτόταν το νησί (1977, 1978, 1980, 1984, 1985, 1986 και 1989). Είναι ζωγραφισμένα με τέμπερα, παστέλ, κάρβουνο, υαλογράφο, μολύβι και σινική μελάνη. Η χρήση διαφορετικών τεχνικών και η ζακυνθινή θεματολογία, αποδεικνύει ότι την απασχολούσε πολύ η απεικόνιση πάνω στην επιφάνεια των εικόνων που έβλεπε γύρω της και επίσης ότι αγαπούσε πολύ τη ζακυνθινή φύση.

Έργα της υπάρχουν εκτός από το Μουσείο Σολωμού και στη Δημόσια Βιβλιοθήκη της Ζακύνθου, αλλά και σε άλλους δημόσιους χώρους, ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα (Πειραιά, Βαθύ Ιθάκης, Ηράκλειο Κρήτης, στην Εθνική Πινακοθήκη) και στο εξωτερικό.


Για το καλλιτεχνικό της έργο, μπορούμε να διαβάσουμε, στα Επτανησιακά Φύλλα του Ντίνου Κονόμου, του 1983, στο βιβλίο του ιδίου «Οι Καλές Τέχνες της Ζακύνθου τον 20ο αι.», Αθήνα 1991, στο Λεξικό των Ελλήνων Καλλιτεχνών, των εκδόσεων Μέλισσα, Αθήνα 1995 και στην Περιοδική Βιογραφική Ιστορία και Εγκυκλοπαίδεια των Εικαστικών Τεχνών, Ιανουάριος-Φεβρουάριος-Μάρτιος 1995, τεύχος 9ο και σε άλλες εκδόσεις.

Ο τραγικός της θάνατος σε διαμέρισμα των Αθηνών, δεν πρέπει να σκεπάσει με τη λήθη το έργο της. Γι’ αυτό, σήμερα που γιορτάζεται παγκόσμια η Ημέρα της Γυναίκας, ας είναι η επίσκεψή μας στο Μουσείο Σολωμού ένα μικρό μνημόσυνο ως αντίδωρο, σε όσα απλόχερα μας έχει προσφέρει, η σεμνή, αλλά σπουδαία ζακυνθινή καλλιτέχνης, Αμαλία Νταγιάντα.

-------------------------------
1. "Κατερίνα Χαριάτη-Σισμάνη: μια μεγάλη Ζακυνθινή καλλιτέχνις, που τιμά με τη ζωή και το έργο της, τη μέρα της Γυναίκας".
2. Μαρτυρία κ. Νιόνιου Μελίτα.
Related Posts with Thumbnails