© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Α Ν Α Γ Ν Ω Σ Τ Η Ρ Ι Ο

Πέμπτη 22 Οκτωβρίου 2009

Διαφάνεια και αρχέγονο φως

Γράφει ο Παύλος Φουρνογεράκης

«Είμαι το αρχέγονο φως. Γεννήθηκα πριν από αιώνες αιώνων, σε έναν Χώρο όπου δεν υπήρχε χώρος, και σε έναν Χρόνο όπου δεν υπήρχε χρόνος. Η παρουσία μου μετρά το αιώνιο. Η διαφάνεια είναι μια κρίσιμη καμπή της αιώνιας διαδρομής μου, που θεωρείται δίκαια μεγάλης σημασίας. Πράγματι, 400.000 χρόνια από τη γένεση του Σύμπαντος, παύει η αλληλεπίδρασή μου με την ύλη. Αρχίζει τότε, όπως λένε η εποχή της διαφάνειας. Από τότε πάντως που απελευθερώνομαι από τους δεσμούς μου με την ύλη είμαι σε θέση να μεταφέρω εικόνες και γεγονότα του απώτατου παρελθόντος. Η εποχή της διαφάνειας σημαίνει την αρχή της γνωριμίας με το πρώιμο Σύμπαν».
(Γιώργος Γραμματικάκης)


Σύμφωνα με τις σύγχρονες επιστημονικές απόψεις πριν από 14 περίπου δισεκατομμύρια χρόνια δημιουργήθηκε το Σύμπαν από μια υπέρθερμη Μεγάλη Έκρηξη και είχε ως συνέπεια τη συνεχή διαστολή του. Το αρχέγονο φως αποτελούσε τότε το κυρίαρχο συστατικό του Σύμπαντος και η ύλη μια μικρή πρόσμιξη, ήταν η περίοδος της φωτοκρατίας. Μαζί με τη διαστολή αρχίζει και η πτώση της θερμοκρασίας που επηρεάζει τη συχνότητα του φωτός. Τα φωτόνια κρυώνουν, χάνουν διαρκώς ενέργεια και η συχνότητα του φωτός από την ορατή περιοχή μετατοπίζεται στα ραδιοκύματα. Τα πρωτόνια και τα νετρόνια υπερισχύουν και ο Κόσμος από την περίοδο της φωτοκρατίας περνά στην περίοδο της υλοκρατίας. Το κέρδος για την πορεία του αρχέγονου φωτός είναι ότι αφού τα άτομα είναι ηλεκτρικώς ουδέτερα παύει η αλληλεπίδραση με την ύλη και μπορεί να ταξιδεύει χωρίς δέσμευση και να κατακτά κάθε γωνιά του Σύμπαντος.

Μετά την πρώτη φάση της δημιουργίας, το Σύμπαν συντίθεται από ένα τεράστιο νέφος υδρογόνου και μικρές ποσότητες ηλίου. Η επίδραση της βαρύτητας δημιουργεί μεταβολές, συσσωρεύεται ύλη και το Σύμπαν μεταβάλλεται και αποτελείται από πρωτογενείς γαλαξίες. Η βαρυτική δύναμη συμπιέζει τα άτομα σ΄ αυτούς τους πρωτογαλαξίες και δημιουργούνται πάλι διάσπαρτες συγκεντρώσεις ύλης, αυξάνεται η θερμοκρασία και η συμπιεσμένη ύλη αυτοαναφλέγεται, ελκύοντας τεράστιες ποσότητες ενέργειας και φωτός και… τότε γεννιέται ένα πανέμορφο αστέρι.

Τα αστέρια συνεχώς εξελίσσονται και τελικά αφανίζονται, ενώ γεννώνται συνεχώς καινούργια με διαφορετική μορφή και μέγεθος μέσα σε δισεκατομμύρια έτη. Τίποτε δε διαρκεί για πάντα. Το υδρογόνο, στο εσωτερικό του άστρου, εξαντλείται στο πέρασμα του χρόνου και τότε ακολουθεί η καύση του ηλίου... Το αστέρι μεταβάλλεται σε «ερυθρό γίγαντα» που εκπέμπει κοκκινωπό φως και παρουσιάζει φαντασμαγορικό θέαμα, αλλά είναι το προστάδιο του θανάτου. Όλοι οι αστέρες πέρασαν ή περνούν από το στάδιο του «ερυθρού γίγαντα» και ο καθένας έχει το δικό του θάνατο. Οι μεγάλοι αστέρες γίνονται αστέρες νετρονίων που περιστρέφονται με ιλιγγιώδη ταχύτητα και μοιάζουν με περιστρεφόμενο φάρο. Προκειμένου να αποφύγουν το θάνατο τα αστέρια εκτοξεύουν ένα μέρος του εαυτού τους στο διάστημα. Οι εκρήξεις αυτές ονομάστηκαν υπερκαινοφανείς και λάμπουν όσο δισεκατομμύρια άστρα… έτσι μπορεί να θαυμάσει κανείς το πανέμορφο νεφέλωμα στον αστερισμό του Κύκνου! Το Σύμπαν αποτελεί μια τεράστια σκηνή όπου εκτυλίσσονται ατέλειωτοι κύκλοι γεννήσεων και αστρικών θανάτων, όπου η εκτοξευόμενη αστρική ύλη υπόκειται σε πυρηνική κατεργασία και αποτελεί την αρχή μιας διαδικασίας για να δημιουργηθεί η ζωή.

Η πορεία του αρχέγονου φωτός από τη στιγμή της Μεγάλης Έκρηξης συναντά μεγάλες παγίδες που ονομάζονται μαύρες τρύπες. Είναι αόριστες και άυλες, ό,τι απέμεινε από το θάνατο των αστέρων. Το βαρυτικό τους πεδίο είναι τεράστιο. Καθετί που προσπαθεί να περάσει από αυτή την απαγορευμένη ζώνη της αδιαφάνειας, ακόμα και οι ακτίνες του φωτός εγκλωβίζονται στην αιώνια σκοτεινή μοναξιά.

Ιδιαίτερο κομμάτι του Σύμπαντος αποτελεί το Ηλιακό μας σύστημα. Ένα πυρακτωμένο άστρο, ο Ήλιος, με εννέα συνολικά πλανήτες που έχουν διαφορετική σύσταση και μέγεθος, περιφέρονται γύρω του και δέχονται ενέργεια και φωτεινή ακτινοβολία. Δορυφόροι, μετεωρίτες και κομήτες με εντυπωσιακή ουρά είναι ένα μικρό χωριό στο αχανές. Στον πλανήτη Γη, με έντονα ταραγμένο παρελθόν ηφαιστειακής δράσης, γεωλογικών μεταβολών και ηλεκτρικών εκκενώσεων, αλλά και με τη σχετική ισορροπία που απόκτησε πέντε δισεκατομμύρια χρόνια μετά την απόσπασή του από το αστρικό νέφος δημιουργήθηκε Ζωή με διάφορες μορφές. Ορισμένες από αυτές εξαφανίστηκαν ενώ άλλες επιβιώνουν επιδεικνύοντας μεγαλύτερες αντοχές.

Ο άνθρωπος είναι κορυφαία πράξη της δημιουργίας με διανοητική υπεροχή και σπουδαία-ατέλειωτα επιτεύγματα. Μέσα από την επιστήμη και την τεχνολογία παρατηρεί το Σύμπαν και αναπτύσσει την κοσμολογία. Προχωρά στην ανίχνευση της κοσμικής ακτινοβολίας και κυρίως των μικροκυμάτων (δορυφόρος COBE) και καταλαβαίνει ότι το «απολίθωμα φωτός» από τη Μεγάλη Έκρηξη υπάρχει παντού γύρω μας και μέσω του φωτός αποκαλύπτεται ο κόσμος. Η απίστευτη όμως αυτή πρόοδος δε συνοδεύεται από τον ανάλογο σεβασμό προς τον πλανήτη, τα θαυμαστά δημιουργήματα της φύσης και την ποικιλία της ζωής. Πλείστες φορές συμβαίνει να συμπεριφέρεται με ασέβεια στον εαυτό του και στους άλλους ανθρώπους. Εγκλωβισμένος στην υλοκρατία της εποχής δημιουργεί αδιαφανείς σχέσεις με τους άλλους και επιτίθεται εναντίον του κατασκευασμένου υπερεγώ του. Αδυνατεί να επιτρέψει τη διαφάνεια να εισέλθει στα αισθήματά του, στις ιδέες του, στη ματιά του και καταλήγει απομονωμένος στα έγκατα της «μαύρης τρύπας», αόμματος και δυστυχής. Τούτο δημιουργεί την άγνοια, την επιθετικότητα, την ανισότητα και τα μεγάλα ψυχολογικά προβλήματα που κυνηγούν λυσσαλέα το σύγχρονο άνθρωπο. Ο πολιτικός αγώνας για διαφάνεια στις οικονομικές συναλλαγές είναι αποσπασματικός και ατελέσφορος αν δεν ξεκινήσει από τον προσωπικό αγώνα του καθενός και ιδιαίτερα των ισχυρών που κατέχουν τα σκήπτρα της εξουσίας. Η κλίμακα χρόνου πάνω στην οποία διενεργούνται οι αλλαγές στο Σύμπαν είναι ιδιαίτερα μεγάλη αλλά κάθε σκαλοπάτι της είναι απαραίτητο για το πέρασμα στο επόμενο στάδιο. Χρειάζεται χρόνος για να «αποδεσμευτούμε» από την ύλη, να κινηθούμε ελεύθερα και με διαφάνεια, και να φωτίζουμε τους γύρω μας, όπως το αρχέγονο φως.

Η ομορφιά της ζωής όπως και του Σύμπαντος έχει απαραίτητο συστατικό τη διαφάνεια, τη διαύγεια και την καθαρότητα στο βλέμμα, στις προθέσεις και στις σχέσεις. Έτσι όπως το αρχέγονο φως θα μπορούμε να κατανοούμε και να χαιρόμαστε το ταξίδι στο παρελθόν, να απολαμβάνουμε τη συμβίωση και τη συντροφικότητα στο παρόν και να ονειρευόμαστε πολύχρωμα το μέλλον.

Ζάκυνθος 21-10-2009



Βιβλιογραφία: Συνομιλίες με το φως, του Γιώργου Γραμματικάκη, εκδ. ΙΑΝΟΣ.
Related Posts with Thumbnails