Στον
γιό μου Δημήτρη
Νερά
καθαροφλοίσβιστα, γλυκύτατα και κρύα…
Ο
δεκαπεντασύλλαβος θα μοιραστεί στα δύο
(εγώ
’μαι ο βασιλιάς εδώ, δικό μου είν’ το
μαντείο)
και
μέλιτος ποιητικού θα πληρωθεί η υδρία.
Ελληνική
να γίνει ωδή, ενός μονάχα χρεία
παρίσταται:
στα μέτρα της ν’ ακούγεται ένα ωδείο
να
ορχείται – νά ’χει φρένα εκστατικά
και νά ’ν’ αγγείο
με
φίλτρα λυρικά που εξημερώνουν φύση
αγρία.
Αυτό
είναι, ναι, η μετάφραση: εξημέρωση
αγρίων στίχων!
Να
γαληνέψω μού ’πεσε
εγώ τον πόνο του Πετράρχη,
του
ποιητή των ποιητών. Μα και για μένα
υπάρχει
το
κίνητρο στη μεταγλώττιση να μπώ των
ήχων:
δροσόχορτα,
δροσάνθη ερωτικά μού λένε «Γι’
άκουε,
Διονύσιε,
πώς μιλάνε chiare,
fresche e
dolci acque!»
