© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Α Ν Α Γ Ν Ω Σ Τ Η Ρ Ι Ο

Παρασκευή 29 Μαΐου 2020

Γιώργου Λέκκα: ΟΜΜΑΤΩΣΗ ΤΥΦΛΟΥ (νέο ποίημα)


Κύριε, τώρα που βρήκα το φως μου,
δεν θέλει κανείς να με δει.
Μέχρι προχθές ήμουν ο Τυφλός,
τώρα όλοι με λεν ο Τρελός.
Πάντως εγώ ξαναγεννήθηκα
με το που άνοιξα τα μάτια.
Δέντρα πιο πράσινα απ’ το πράσινο!
Ο ουρανός πιο μπλε κι από το μπλε!

Όμως, τι να τα κάνω, Κύριε, τα μάτια,
αν δεν μπορώ να βλέπω μόνιμα εσένα;
Αν πρώτα δεν σε προσκυνήσω-
τι κι αν μου έδωσες τα μάτια-
τίποτα δεν μπορώ να δω!
Χειρότερο κι από το να μην έχεις μάτια
είναι να έχεις μάτια και να μη βλέπεις.

27.5.2020

[Ο Πρωτοπρεσβύτερος Δρ. Γεώργιος Λέκκας είναι κληρικός της Ιεράς Μητροπόλεως Βελγίου.]

Παρασκευή 22 Μαΐου 2020

Γιώργου Λέκκα: ΠΡΟΣΚΛΗΤΗΡΙΟ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ (νέο ποίημα)


Ελάτε να δείτε την Πηγή της Ζωής –
περιμένει υπομονετικά στο πηγάδι.
Ελάτε να δείτε Θεό ν’ ανταλλάσσει
πηγαδίσιο νερό με νερό που γιατρεύει
τη δίψα για πάντα.
Ελάτε να δείτε Πηγή που διψάει εκούσια
για να ξεδιψάσουνε όσοι διψάνε ακούσια.
Ελάτε να δείτε Πηγή αθανασίας να πεθαίνει
ελεύθερα, ώστε πια να μην πεθάνει κανένας.
Ελάτε να ξεδιψάστε μονίμως ανυμνώντας
απαύστως την πηγή των θαυμάτων.
Ελάτε να δείτε τον Θεό της αφέσεως
ν’ αγαπάει μια πόρνη.

Δώσε βρώση και στην πόρνη, Λόγε
ώστε πια ποτέ να μην ξαναπεινάσω!
Δώσε πιόμα και στην πόρνη, Λόγε
ώστε πια ποτέ να μην ξαναδιψάσω!

[Κείμενα αναφοράς: Κανόνες του Όρθρου της Εορτής. 17/5/2020]


Ο Πρωτοπρεσβύτερος Δρ. Γεώργιος Λέκκας είναι κληρικός της Ιεράς Μητροπόλεως Βελγίου.

Κυριακή 17 Μαΐου 2020

Γιώργου Λέκκα: ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ (νέο ποίημα)


Παρέλυσα αφότου έχασα την καρδιά μου.
Κοντά σαράντα χρόνια έψαχνα άνθρωπο
να με συνδέσει πάλι με την καρδιά μου
μέχρι που επιτέλους βρήκα εσένα.
Μαζί σου ξαναβρήκα την καρδιά μου
ώστε πια να μην μπορώ να ζω χωρίς εσένα.
Περπατώ, σ’ αγαπώ και πετάω!

15.5.2020

[Ο Πρωτοπρεσβύτερος Δρ. Γεώργιος Λέκκας είναι κληρικός της Ιεράς Μητροπόλεως Βελγίου.]

Τετάρτη 6 Μαΐου 2020

Γιώργου Λέκκα: ΜΥΡΟΦΟΡΟΥ ΜΟΝΟΛΟΓΟΣ (νέο ποίημα)


Εσύ ανέστησες τον αδελφό μου
και θα ’μενες ο ίδιος πεθαμένος;
Δεν πά να λέει η Μάρθα ό,τι θέλει,
αρκεί που θα σε προσκυνώ αιωνίως.
Τα μύρα είναι για τους πεθαμένους.
Για σένα, όμως, Ζωντανή μου Αγάπη,
τα καθαρά δάκρυα της χαράς μου.
Να ζω στα πόδια σου να τα μυρώνω.
Έλα, η πανταχού παρούσα Αγάπη.
Φτάνει ν’ αγγίξω τις πληγές σου
ώστε να γιάνουν και οι δικές μου
απ’ τα καρφιά των σταυρωτών σου.
Πού είσαι το Φως των οφθαλμών μου;
Μην αργείς άλλο, Φίλε μου Αναστημένε!

5.5.2020

[Ο Πρωτοπρεσβύτερος Δρ. Γεώργιος Λέκκας είναι κληρικός της Ιεράς Μητροπόλεως Βελγίου.]

Δευτέρα 4 Μαΐου 2020

Ποίηση Παναγιώτη Καποδίστρια: ΛΟΓΩ ΛΟΓΟΥ | DES WORTES WEGEN. Übersetzung auf Deutsch von Théos Vótsos


Ποίηση: Παναγιώτης Καποδίστριας

λόγω λόγου

Δος μοι λόγον, Λόγε (1)
με τις θωπείες
των λέξεων ντύσε με
τον πολέμιο.
Στα θλιβερά μηδέν μου
το Ένα σου πρόταξε.


ουδέ τιν᾽ άλλην µύθου ποιήσασθαι επισχεσίην εδύνασθε (2)
μα τα είδατε
τα πλοία των συντρόφων
να ποντίζονται.
Η πατρίδα σιωπηλή
δηλοί απομάγευση.


Εν αρχή ην ο Λόγος (3)
μα νωρίτερα
Έρως ασχημάτιστος
για τα μη όντα
και παραλοϊσμένος –
ώσπου συνέβης Όλος.


Ο λόγος σου με χόρτασε (4)
ωστόσο νιώθω
κατάδρομα στην κάψα
κρώξιμο τρένων
ποίηση ακάθιστη
έφιππους τους νεκρούς της.


εμός γάρ λόγος τούτοις επέλαμψε τοις επιζητούσι με (5)
τώρ’ αζήτητος
γδύνομαι απ’ το σώμα
και τα φύλλα του
και στη γωνιά μου στέκω
νέος έως θανάτου.


Πολλοί 'ναι οι δρόμοι πώχει ο νους (6)
φως ποτιστικό.
Γι’ αυτό παραλογάω
κι ολοφύρομαι:
Ενεστώς Αόριστος
μαραίνει τις αγάπες.


Ψυχής πείρατα ιών ουκ αν εξεύροιο πάσαν επιπορευόμενος οδόν• ούτω βαθύν λόγον έχει (7).
Την Αρμονία
να ρέει απ’ το σώμα
έως τον βυθό
άπτερη επιποθώ
Κάλλος τετελεσμένο.


Αλλ’ έχετ’ εν φρεσί μύθον (8)
αν και οι σιωπές
σμήνος πουλιών σκοτίζουν
τη λογική μου.
Με σηκώνουν στα ψηλά
και με πετούν στη Γνώση.


Λαλήσωμεν, λαλήσωμεν - σιγή δεν μας αρμόζει (9)
και ό,τι γίνει.
Στον ύπνο δραπετεύεις
ωραιοπαθής
ευάλωτος σ’ αισθήσεις
και μύθους αγοραίους.



Übersetzung auf Deutsch von Théos Vótsos

Des Wortes wegen


Gib mir das Wort, Logos (10)
mit dem Zartgefühl
der Worte bekleide mich
den Kampfbereiten.
Meinen traurigen Nullen
deine Eins stelle voran.


und keinen anderen Vorwand konntet ihr geltend machen in euren Reden (11)
gleichwohl ihr saht sie
die Schiffe der Gefährten
im Meer versinken.
Die Heimat kündet still und
schweigend von Entzauberung.


Am Anfang war das Wort (12)
früher allerdings
ungestalteter Eros
für‘s Nichtseiende
und verfallen dem Irrsinn –
bis du Ganzes geworden.


Dein Wort ist mir genug (13)
dennoch spüre ich
der Gluthitze zueilend
Ächzen von Zügen
Dichtung in stehendem Akt
hoch zu Ross deren Tote.


mein Logos erleuchtete diejenigen, die nach mir verlangten (14)
nunmehr unverlangt
streife ich seinen Körper
und sein Blattwerk ab
und harre in meinem Eck
jung bis übern Tod hinaus.


Viele Wege stehen offen dem Geist (15)
fließend Quell des Lichts.
So rede ich irr daher
und raufe die Haare mir:
Präsens und Präteritum
lassen die Liebe welken.


Der Seele Grenzen kannst du nicht ausfinden, auch wenn du jegliche Straßen durchschrittest; so tiefen Grund hat sie. (16)
So begehre ich
dass bar von Schwingen fließe
einig Harmonie
vom Leibe bis zum tiefsten Grund
Vollendete Schönheit.


In eurer Brust aber bewahrt den Mythos (17)
auch wenn das Schweigen
gleich einer Vogelschar mir
den Geist verdüstert.
Es trägt mich in die Höhe
und führt mich zur Erkenntnis.


Lass uns reden, lass uns reden – das Schweigen ziemt uns nicht (18)
was immer geschieht.
Du fliehst in des Schlafes Trost
voll Selbstverliebtheit
empfänglich für Sinnesreiz
und Mythen, die käuflich.


Σημειώσεις

1. Από την Ορθόδοξη Υμνολογία της Μεγάλης Εβδομάδας.
2. Οδύσσεια, ραψωδία φ, 70-71: «Άλλη καμιά δεν έχετε να πείτε πρόφαση» (φράση της Πηνελόπης προς τους μνηστήρες).
3. Ιωάννου 1,1.
4. Λαϊκή ελληνική παροιμία.
5. Ρωμανού του Μελωδού, από Κοντάκιον της Αγίας και Πανσέπτου Γεννήσεως του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.
6. Από το β΄ Σχεδίασμα του συνθέματος «Οι Ελεύθεροι Πολιορκημένοι» του Διονυσίου Σολωμού.
7. Ηρακλείτου του Εφεσίου: «Της ψυχής τα πέρατα δεν θα τα βρεις, όποιο δρόμο κι αν πορευθείς, τόσο βαθύ λόγο έχει».
8. Προτροπή αποδιδόμενη στον Όμηρο, εξ ού και η μεταγενέστερη λέξη «εχεμύθεια».
9. Από το αποκηρυγμένο ποίημα του Κωνσταντίνου Καβάφη «Λόγος και Σιγή».
10. Aus der Hymnologie der orthodoxen Karwoche.
11. Penelope zu den Freiern, aus: Odyssee, 21. Gesang, 70-71.
12. Johannes 1.1.
13. Griechisches Sprichwort; wörtliche Übersetzung: deine Worte reichen mir zum Sattwerden.
14. Romanos Melodos, aus dem Kontakion auf die Heilige, überaus Heilige Geburt unseres Herrn Jesus Christus.
15. Aus dem 2. Entwurf des Gedichts „Die freien Belagerten“ von Dionysios Solomos.
16. Heraklit aus Ephesos.
17. Homer zugeordnete Aufforderung, aus der sich das spätere Wort «εχεμύθεια» (Verschwiegenheit/ Diskretion) entwickelt hat.
18. Aus Konstantinos Kavafis‘ verworfenem Gedicht „Reden und Schweigen“.


Panagiotis Kapodistrias: [THREE CHORDS] Translated by Ariadne Maria Vraila


[THREE CHORDS]

Outside sleep
lie the borders.
Come, let us cross them.

***


[To Calvos]


Danaides,
air of wasps
in the nests of the face.

***

Look at the Poem:
Body in the line of fire,
because of its Credo.

***

If you persist,
the King of Winds
preparing your reckoning.

***

The apparition,
multi-layered bloom,
holy, secret.

***

The miracle,
following the onslaught of tears:
After the rain.

***

Flooded with light,
where points and pierces
the inexotable arrow.

***

There where you bend low
are the echoes
of intangible love.

***

The snake,
its hue mother-of-pearl
suddenly shotn of its skin.

***

The knotted chord,
obvious habit,
finally Divine Love.

Translated by Ariadne Maria Vraila

Panagiotis Kapodistrias: ARTFULLY (Translated by Marilena Glinou)

ARTFULLY

To Aria Komianou

Beauty means to mourn
and to mourn deeply
-suddenly she tells you
“so and so”
and after this
all things are uttered as neutral
as a precocious morning
or a prearranged noon.

Papers of tears
firelighters
the wings of the mind, flapping
this Need, before anything else

and you are naming the books “reminders of all meanings”
you are telling the story of a youth, in engravings
the implements of passion, certainly.

Now
the birds, scared away
perch in Aria’s Kingdom
while the precious brown
flirts with black
and flowers grow out of stones.

Here, death is melting with desire
love is being carved out of wood
you can win over all profane things
with this art which is cast in peace
on those blessed boards
which are almost rafts
for beyond.


Translated by Marilena Glinou

Panagiotis Kapodistrias: i. THE CAVE-HOLDER, ii. INSTANCE OF GRACE, iii. ON PURPOSE (Translated by Philip Ramp)


THE CAVE-HOLDER

Thus I cast anchor in a fruitful season
I gathered my eyes from you in fragments

and ever since
in the fear perhaps that wishes come true
I have ceased speaking about what I’d considered mine
until
everything was said right from the beginning,
theway it truly was

that red is demanded where the sound misses the mark
that in order to quash order, as we were saying,
enumerate for me one by one down to your adjacent pediment
and after that let your body
the sun-maddened
the seven-lined verse
the charity from everywhere
take whatever is proper

so that sleep won’t find it ignorant of geography
when
the Cave-holder arrives.




INSTANCE OF GRACE

In my mind it was raining polysyllabic blues
the stones of anathema plus the Sundays,
mirrors from the sea
to the heart of hearts

All of me
minus my soul
and a brief stay
in a temperate room with a view of bitter orange trees
and threshold of Hades
the alpha and beta instance of grace
accountable nonetheless

What laughter and praises
what notes and caresses
what sweet lies served on a spoon
what a grand cloud of dust in the end
interposes the Vague
so you can’t get close

My soul
my soul
moonstruck and barmy
in a while I’ll nod at you
and you won’t understand

these intentions of ours behind little curtains
will be left ungathered
abstraction will have nothing carried over

and the Poet
itinerant peddler
he is to blame
for the ultimate delusion.




ON PURPOSE

 You look at me on the sly
and I’m hemmed in
light seizes me
and doom crushes me
extraordinarily


I have no other expectation
I was turned into a tree
my soul a crumb on purpose,
here on the floor of Hades
it’s a goner.



Translated by Philip Ramp


[Τα τρία ανωτέρω ποιήματα συμπεριελήφθησαν το 2001 στο cd-rom «Η πολλαπλή σκιά του Ομήρου. Σύγχρονοι Έλληνες ποιητές αντίκρυ στον κόσμο (1945-2000)», το οποίο δημιούργησε η «Πανελλήνια Ομοσπονδία Εκδοτών-Βιβλιοπωλών», με την ευκαιρία της 53ης Διεθνούς Έκθεσης Βιβλίου, που πραγματοποιήθηκε με επιτυχία στη Φρανκφούρτη κατά το χρονικό διάστημα 10-15 Οκτωβρίου 2001. 
     Περιλαμβάνει την παρουσίαση της σύγχρονης ελληνικής Ποίησης, όπως αυτή εξελίχθηκε, σε σχέση με τα σημαντικότερα γεγονότα της ελληνικής ιστορίας και το κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο, μέσα στο οποίο αναπτύχθηκε. Μέσα στα 180 αυτά ονόματα των σύγχρονων Ποιητών, ήταν και η περίπτωση του π. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ. 
     Ο π. Καποδίστριας εντάχτηκε, από τους ειδικούς και αρμόδιους της έκδοσης αυτής, στους Δημιουργούς της δεκαετίας του ’80. Εκτός από σχετική φωτογραφία, τη φωνή του Ποιητή, κατατοπιστικό βιο-εργογραφικό σημείωμα, υπάρχουν τρία χαρακτηριστικά δείγματα γραφής του από τις μέχρι τότε ποιητικές συλλογές συλλογές του (συγκεκριμένα, τα ποιήματα «Ο ΣΠΗΛΑΙΟΚΤΗΤΗΣ», «ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΧΑΡΙΤΟΣ» και «ΕΚ ΠΡΟΘΕΣΕΩΣ»), μεταφρασμένα στην αγγλική γλώσσα από τον φιλέλληνα ποιητή Philip Ramp, μόνιμο κάτοικο Αίγινας, όπου ασχολείται με τη μετάφραση ελληνικών λογοτεχνικών κειμένων, αλλά και γράφοντας ο ίδιος ποίηση.]


Παναγιώτη Καποδίστρια, [ΠΕΝΤΕ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΠΑΝΔΗΜΙΑΣ] Μετάφραση στα αραβικά: Roni Bou Saba


Κυριακή 3 Μαΐου 2020

Γιώργου Λέκκα: ΔΙΑΦΑΝΗΣ ΜΕΜΒΡΑΝΗ (νέο ποίημα)


Βρέχει ή ξεφορτώνουνε απλώς τα δέντρα
ό,τι τους περισσεύει από βροχή;
Αδύνατον ν’ αποφανθώ με σιγουριά αν βρέχει.
Και το χειρότερο· μια διαφανής μεμβράνη
πεισματικά μ’ απομονώνει μέσα μου
απ’ τις ψιχάλες μίας βροχής ποτιστικής
κι από το θαύμα της τροφής που κατεργάζεται
με υπομονή της περσινής φυλλορροής η σήψη.
Μα όταν αρθεί η διαφανής μεμβράνη
ούτε που βάζει ο νους σου πόσο όμορφα είναι όλα.

28.4.2020/3.5.2020

[Ο Πρωτοπρεσβύτερος Δρ. Γεώργιος Λέκκας είναι κληρικός της Ιεράς Μητροπόλεως Βελγίου.]

[Εικαστικό σχόλιο: Franz Marc, Στη Βροχή (1912)]

Σάββατο 2 Μαΐου 2020

π. Κων. Ν. Καλλιανός: ΒΡΑΔΥΝΗ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

Πρωτομαγιάτικα βιώματα


Στὸν Παναγιώτη τὸ Γιατρό, ἀντίδωρο τιμῆς γιὰ τὴν ἀφορμἠ, ὥστε νὰ γραφεῖ τὸ κείμενο αὐτό

Δανείζομαι τὸν τίτλο τοῦ κειμένου αὐτοῦ ἀπὸ τὸ ὁμώνυμο μουσικὸ θέμα ποὺ ὑπάρχει στὸ δίσκο τοῦ Μ. Χατζιδάκι, «Τὸ χαμόγελο τῆς Τζοκόντας», γιατὶ μοῦ θυμίζει κάποιες ἐπιστροφές, ἀπὸ ἐκδρομές, ἀπὸ ταξίδια, ἀπὸ παλιὲς Πρωτομαγιές, τότε ποὺ τὶς γιορτάζαμε μὲ ὅλη τους τὴ χάρη στὴν Ἀρμενόπετρα ἤ στὶς Καλύβες: Δυὸ παραθαλάσσιες, δηλαδή,  τοποθεσίες τῆς περιοχῆς τοῦ χωριοῦ μας, ὅπου μαζεύονταν ὅλο σχεδὸν  τὸ Κλῆμα, γιὰ νὰ χαρεῖ καὶ νὰ τιμήσει δεόντως τὴν ἡμέρα. 

Καὶ μπορεῖ μέσα στὴν εὐώδη ἀτμόσφαιρα τῆς ἀνοιξιάτικης φύσης, ποὺ πλούμιζε μὲ πολλὰ καὶ ζωντανὰ χρώματα τὸ ἀνοιχτοπράσινο τὸ χαλὶ τῆς γῆς, νὰ χαιρόταν ὁ κόσμος, νὰ γιόρταζε, νὰ τραγουδοῦσε καὶ νὰ χόρευε, ὅμως αὐτὴ τὴν εὐθυμία, τὸ θυμᾶμαι πολὺ καλά, ὅτι δὲν τὴν ἄφηνε νὰ παραμείνει στὰ ἄδεια τὰ χωρἀφια καὶ τ᾿ ἀκρογιάλια, ποὺ ἐρήμωναν μόλις ἄρχιζε νὰ σουπουπώνει κι ἔπρεπε ἀσφαλῶς ὅλοι τους νὰ ἐπιστρέψουν στὸ χωριό. 

Ὅλο αὐτὸ κέφι, λοιπόν, τὸ μάζευε -ὅπως τὶς ἀποσκευές του- καὶ τὸ ταξίδευε ἴσαμε τὸ χωριό ὁ κοσμος ἐκεῖνος. Γι᾿ αὐτὸ κι αὐτὴ ἡ ἐπιστροφὴ εἶχε ἕνα ἄλλο χαρακτήρα. Τὸ χαρακτήρα τῆς Γιορτῆς, ποὺ δὲν τελειώνει ἀλλ᾿ ἀποδίδεται στὸν ἑπόμενο χρόνο. 

Γι᾿αὐτὸ, ἄλλωστε, καί οἱ πολὺ σοφὲς ποὺ ἀκούγονταν δὲν ἦταν οἱ σημερινὲς στερεότυπες, «καλὸ μήνα καὶ χρόνια πολλά, καλὴ Πρωτομαγιά», ἀλλὰ ἡ εὐχὴ «καί τοῦ χρόνου νὰ εἴμαστε καλἀ» ἤ κατὰ τὸ ἁπλούστερο καὶ συνάμα γραμμένο στὴν γνήσια λαλιά τους, «Αdι  κι τ᾿ χρόν’νὰ εἴμαστι καλά». 

Γι᾿ αὐτὸ καὶ τὴν ἐπιστροφὴ τὴ συνόδευαν πάντα τραγούδια, κέφι, ἀλλὰ καὶ κεράσματα ἀπὸ τὸ κρασὶ ποὺ περίσσεψε. Γιατὶ τὸ κέφι δὲν ἔπρεπε νὰ σταματήσει, ἡ χαρὰ καὶ ἡ αἰσιοδοξία νὰ μὴ φύγουν ἀπὸ τὶς ψυχές κι ἡ ζωὴ νὰ συνεχιστεῖ μέσα στὴ σκληρὴ καθημερινότητα μὲ τὴν προσμονὴ παρόμοιων Γιορτῶν, ποὺ ἀποφορτίζουν τὴν ψυχή, τὴ γαληνεύουν καὶ περισσότερο τῆς θεραπεύουν τὸν κάθε ἀγχωτικὸ ἰό, ποὺ παραφυλάει νὰ ροκανίσει τὸ εἶναι μας.

Καὶ τοῦ χρόνου, λοιπόν! 

π. κ. ν. κ. Πρωτομαγιὰ 2020


Παρασκευή 1 Μαΐου 2020

Γιώργου Λέκκα: ΕΙΣ ΑΔΟΥ ΚΑΘΟΔΟΣ (νέο ποίημα)


Έγινε ο χαμός στον Άδη.
Πλήθη στριμώχνονταν παντού.
Άλλοι τρέχανε προς το Φως
και άλλοι τρέχανε μακριά του.
Λες και τον ξέραμε από πάντα.
Κι αυτοί που σπρώχνονταν κοντά του
κι αυτοί που έκαναν πίσω τρομαγμένοι.
Κάτι πιο δυνατό από μένα με ωθούσε
προς το Φως που έβλεπαν όλοι.
Αρκούσε να κρατά ο ένας τον άλλον
για να ’ναι πρώτοι ώς κι οι τελευταίοι.
Ξανάζησα όσο μας μιλούσε.
Θα πέθαινα οριστικά μέσα στο Φως του.
Σα να μην έζησα ποτέ πριν έρθει.
Ο ένας μας πάνω στον άλλον
και όμως όλοι τόσο ευρύχωρα κοντά του.
Μια θαλπωρή γλυκιά παντού
κι ούτε καν σκέψη να κινηθείς
για να μην τη χάσεις.
Μονομιάς κατάλαβα πώς είναι
να ζεις χωρίς να περιμένεις.
Ήθελα να πεθάνω για να ζήσουν κι άλλοι.
Ήθελα να μην πεθάνει πια κανένας.
Πήγα, λοιπόν, επάνω με μερικούς ακόμα.
Πήγα για να με δουν αυτοί πού αγαπούσα.
Όμως αυτοί μισιούνται μεταξύ τους.
Δεν αλλάζει κουβέντα ο ένας με τον άλλον.
Μένει, έτσι, καθένας τους με την απορία
αν ήμουνα ο ίδιος ή το φάντασμά μου.

30.4.2020

[Ο Πρωτοπρεσβύτερος Δρ. Γεώργιος Λέκκας είναι κληρικός της Ιεράς Μητροπόλεως Βελγίου]

[Εικαστικό σχόλιο: Κωνσταντίνος Παρθένης (1878/1879 - 1967) "Η Ανάσταση", 1917 - 1919 Δωρεά Σοφίας Παρθένη]

Related Posts with Thumbnails