© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Α Ν Α Γ Ν Ω Σ Τ Η Ρ Ι Ο

Τετάρτη 13 Φεβρουαρίου 2019

Για το βιβλίο του Αντώνη Κ. Παπαγιάννη, “Ασκήσεις επί χάρτου”, Θεσσαλονίκη 2018, σ.σ. 196


Ὁ ἐν Θεσσαλονίκῃ ζῶν καὶ διακονῶν τὴν ἰατρικὴ ἐπιστήμη, ὁ Γιατρὸς καὶ λόγιος, ὁ κύριος Ἀντώνιος παπα-Κωνσταντίνου Παπαγιάννης εἶχε τὴν εὐγένεια νὰ μοῦ ἀποστείλει τὸ ὡς ἄνω ἠλεκτρονικό του βιβλίο, στὸ ὁποῖο περιέχονται τὰ ὅσα ἔγραψε, ἀνήρτησε στὸ Διαδίκτυο, καὶ  δή, στὴν ἠλεκτρονική σελίδα του ΓοργαΠαρεστιΓμένα καὶ τώρα τὰ μάζεψε καὶ μᾶς τὰ παραδίδει σὲ μορφὴ βιβλίου. Καὶ τὸ λέω αὐτό, γιατὶ ἀσφαλῶς μποροῦμε -μᾶς τὸ παρέχει ἄλλωστε αὐτὸ τὸ δικαίωμα ὁ συγγραφέας- νὰ τὸ τυπώσουμε καὶ νὰ τὸ ἔχουμε στὴ βιβλιοθήκη μας. Γιατὶ πιστεύω -καὶ μὲ τὴ γνώμη μου ἀσφαλῶς θὰ συμφωνοῦν κι ἄλλοι- ὅτι τέτοια βιβλία, ποὺ σφυγμομετροῦν, ὄχι μονάχα τὴν κοινωνία, ἀλλὰ καὶ τὴν ἴδια τὴ ζωή, εἶναι χρήσιμα, διδακτικὰ καὶ πρὸς καταρτισμόν μας .Κι αὐτό, ἐπειδὴ ἔχουν γραφεῖ μὲ πνεῦμα φιλίας, συνεννόησης καὶ συνδρομῆς γιὰ τὸν κάθε ἄνθρωπο τοῦ καιροῦ μας. Ὁπότε  καὶ ὁ καλὸς ἀναγνώστης τὰ ἐκτιμᾶ καὶ τὰ προσεγγίζει μὲ τὴ  διάθεση ὅτι σὲ κάτι θὰ ψυχωφεληθεῖ. Κι εἶναι ἀλήθεια αὐτό, ἀφοῦ πολλὰ κείμενα ἔχουν γραφεῖ μὲ τόση τρυφερότητα γιὰ τοὺς ἀθενεῖς π. χ. ποὺ τοὺς ἀφουγκράζεται ὁ ἴδιος ὡς Γιατρός, τοὺς προσεγγίζει μὲ διάθεση προσφορᾶς κι ἀγάπης καὶ μέσα ἀπὸ τὰ γραφόμενά του μᾶς ἀφήνει νὰ νοιώσουμε τὸ μεγαλεῖο τοῦ θαύματος καὶ τὴ βαθειὰ ἐπίγνωση τοῦ Γιατροῦ ὅτι Ἄλλος τὸν καθοδηγεῖ καὶ φωτίζει. 

Φυσικὰ στὸ βιβλίο ὑπάρχουν καὶ κείμενα συγκινητικά, ἀπὸ ἐκεῖνα δηλαδή, ποὺ δὲν εἶναι εὔκολο νὰ τὰ γράψεις, ὅμως εἶναι ὑποχρέωση νὰ τὰ παρουσιάσεις. Γιατὶ αὐτὰ τὰ βαθειὰ προσωπικὰ κέιμενα (ὅπως π.χ. ἡ παρουσίαση μιᾶς ὁμιλίας τοῦ κεκοιμημένου ἱερέα –πατρός του (σ. 8-9) ἤ ἡ ἐπίσκεψη σὲ χώρους ἱεροὺς, προγονικοὺς, ὅπου καὶ ἀκόμα ἀκούγονται οἱ παιδικὲς φωνὲς καὶ ἀνακαλοῦνται οἱ ὄμορφες στιγμὲς σιμὰ στὸν παπποῦ καὶ τὴ γιαγιά (σ. 72-73 κ.ἄ.), ὅλ᾿ αὐτὰ εἶναι ἡ  ἀναγκαία ἀντιβίωση νὰ ἀπομακρυνθοῦν ἀπὸ τὴν ψυχὴ ὅλα ἐκεῖνα τὰ πνευματικὰ μικρόβια, ποὺ ἡ καθημερινότητα τὴ φορτώνει.  

Μὲ λίγα λόγια θεωρῶ αὐτὸ τὸ βιβλίο ἕνα άπὸ τὰ πλέον φωτεινά, ποὺ μᾶς πρόσφερε τὸ παρελθὸν ἔτος 2018. Καὶ το λέω αὐτό, ἐπειδή, ὅπως ὅλοι μας τὸ καταλαβαίνουμε ἄλλωστε, εἶναι  μιὰ σοβαρή, ὑπεύθυνη,  καὶ κοιταγμένη μέσ’ἀπὸ τὸ φακὸ τῆς ἀλάνθαστης Ὀρθοδόξου χριστιανικῆς προοπτικῆς,  προσέγγιση πολλῶν κορυφαίων γεγονότων, ποὺ μᾶς ἄφησε κληρονομιὰ ὁ χρόνος ποὺ πέρασε. 

Συγχαίρουμε τὸν Γιατρὸ καὶ τοῦ εὐχόμαστε καλὴ κι εὐλογημένη συνέχεια καὶ σ᾿ αὐτό του τὸ θεοτίμητο διακόνημα. 

π. κ. ν. κ.

   
Related Posts with Thumbnails