I
ΙΟΥΔΑΣ
Θάνατος
μπορεῖ νὰ εἶναι
καὶ
μιὰ τόσο ἔντονη σὲ συναισθήματα ζωὴ
ποὺ
νὰ προδίδει τὴν Ἀγάπη σου
σὰν
Ἰούδας.
II
ΠΥΡΕΙΟΣ
ΝΙΚΗ
Ἔγινα
δύο ἄνθρωποι
κι
ἄντε νὰ περιμένω τώρα
μέχρι
τὸ τέλος γιὰ νὰ δῶ
ποιὸς
θὰ νικήσει τὸν ἄλλο
γιὰ
νὰ γλυτώσει.
Νὰ
μποροῦσα νὰ ποδοπατήσω
τὸν
ἑαυτούλια καὶ μετὰ νὰ στήσω
ξέφρενο
χορὸ
πάνω
στὸ πτῶμα του.
Μὰ
ποὺ δὲν γίνεται
νὰ
τὸν νικήσω
χωρὶς
ν’αὐτοκτονήσω;
III
ΣΤΑ
ΕΠΕΙΓΟΝΤΑ
Πρώτη
μέριμνα τοῦ Θεοῦ
μετὰ
τὴν πτώση
τὸ
πῶς νὰ κρύψει τὸ σκοτάδι μου·
νὰ
μὴν τὸ δῶ
καὶ
φοβηθῶ
νὰ
μὴν τὸ δοῦν
καὶ
τρομοκρατηθοῦν
οἱ
ἀδελφοί μου.
IV
ΤΑ
ΑΔΥΝΑΤΑ
Δὲν
ἔχει ὄνομα ὁ θάνατός μου
γιὰ
νὰ μπορῶ νὰ τὸν ξορκίσω
προφέροντάς
τον.
V
ΤΑ
ΚΑΡΦΙΑ
Κάθε
στιγμὴ ποὺ ζῶ
σὰ
νὰ μὴν ὑπάρχεις
ἀκόμα
ἕνα καρφὶ
ποὺ
μπήγεται
στὴν
ψυχή μου.
VI
ΟΤΑΝ
ΕΡΘΕΙΣ
Ὅλος
εἶμαι
ὁ
Ἅδης
καὶ
μόνο
ὅταν
ἔρθεις
Ἐσὺ
γίνομαι
ὅλος Παράδεισος.
VII
ΧΩΡΙΣ
ΕΣΕΝΑ
Δὲν
ἔχω φίλους, γυναίκα ἢ παιδιὰ
οὔτε
γονεῖς ἢ συγγενεῖς
δὲν
ἔχω οὔτε ἑαυτὸ
χωρὶς
Ἐσένα.
Μὰ
ὅταν ἔρθεις καὶ μὲ βρεῖς
ἔχω
καὶ φίλους καὶ γυναίκα καὶ παιδιὰ
ἔχω
γονεῖς, ἔχω γνωστοὺς καὶ συγγενεῖς
ἔχω
ἀκόμα κ’ ἑαυτὸ
ὡσότου
πάλι νὰ βρεθῶ
χωρὶς
Ἐσένα.
VIII
ΣΤΟΥΣ
ΠΡΟΠΟΔΕΣ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ
Περνοῦν
οἱ μέρες μου
στοὺς
πρόποδες τοῦ οὐρανοῦ
κι
ὅλο γυρεύω
μιὰν
ἀνεμόσκαλα
ἀπὸ
σύννεφο
γιὰ
νὰ πιασθῶ
καὶ
νὰ ἀνέβω.
IX
ΠΑΖΑΡΙ
Παζάρι
ἡ ζωὴ
καὶ
ξεπουλᾶμε καθ’ ἑκάστην
αὐτὸ
ποὺ καταλήξαμε νὰ γίνουμε·
ἐράσμιες
μορφὲς τοῦ νοῦ μας.
Κι
ὅταν καμιὰ φορὰ συμβεῖ νὰ ξεπροβάλει
κάποια
ἀλήθεια
παίρνει
κι αὐτὴ στὰ γρήγορα
τὴ
θέση της στὸν πάγκο
συχνὰ
μὲ τὴ μορφὴ
στίχων
ποὺ ξεπουλιοῦνται.
[Ὁ
π. Γεώργιος Α. Λέκκας εἶναι ἄμισθος
πρωτοπρεσβύτερος τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως
Δημητριάδος. Μόνιμος ὑπάλληλος ΥΠΑΙΘ,
ὑπηρετεῖ στὸ Γραφεῖο τῆς Ἀντιπροσωπείας
τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος στὴν
Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση (Βρυξέλλες) καὶ
παράλληλα διδάσκει ἑλληνικὴ φιλοσοφία
στὸ Ἑλληνικὸ Ἀνοικτὸ Πανεπιστήμιο.]
