© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Α Ν Α Γ Ν Ω Σ Τ Η Ρ Ι Ο

Τρίτη 7 Ιουλίου 2009

Αναζητώντας νέο διαδικτυακό ύφος!

Της Κατερίνας Δεμέτη

Με ενενήντα εννέα διαφορετικούς τρόπους ο Ραιημόν Κενώ, στο κλασικό βιβλίο του Ασκήσεις ύφους (Exercises de style, 1947, εκδ. Ύψιλον, Αθήνα 1984), περιγράφει το ασήμαντο επεισόδιο, του καυγά ενός νεαρού με το διπλανό του, σε κάποιο Παρισινό λεωφορείο, σε ώρα κυκλοφοριακής αιχμής.
Ο Κενώ, με έναν εξαιρετικά πρωτότυπο και ευρηματικό τρόπο, παρουσιάζει την ίδια ιστορία με ενενήντα εννέα παραλλαγές. Το ύφος αλλάζει: άλλοτε γίνεται θεατρικό, άλλοτε σημειολογικό, άλλοτε δεκαπεντασύλλαβο και άλλοτε μάγκικο!
Και όλες αυτές οι εκδοχές αφήνουν στον αναγνώστη του την απορία: ποιος είναι ο επιτυχέστερος τρόπος απόδοσης μιας ιστορίας;
Η απάντηση έρχεται αυτονόητα: μα εκείνος φυσικά που ταιριάζει καλύτερα στον καθένα μας, εκείνος που φωτίζει τη συγκεκριμένη όψη της πραγματικότητας, που έχει τόσες, όσες και οι άνθρωποι που τη βιώνουν.
Τότε λοιπόν, γιατί επιμένουμε να βλέπουμε το νησί μας μ’ ένα τρόπο μονολιθικό και μονόπλευρο;
Και γιατί μια βολτούλα στον κεντρικό δρόμο της διαδικτυακής γειτονιάς της Ζακύνθου θυμίζει μια γειτονιά γεμάτη με ταμπέλες, «ενοικιαζόμενα», «rooms to let»;
Η πρώτη σελίδα στην αναζήτηση στο Google, φέρνει δέκα sites φορτωμένα με ξενοδοχεία και βίλες.
Εντυπωσιακή πράγματι η πληθώρα των καταλυμάτων, αλλά είμαστε μόνο αυτό;
Δεν υπάρχει πουθενά κάτι που να μας ταυτοποιεί και που κυρίως να μπορεί να ενδιαφέρει τον ψαγμένο επισκέπτη του νησιού μας, τον τουρίστα, που αναζητά κάτι περισσότερο από Laganas και Ναυάγιο;
Σε μας, τους ντόπιους, το να βλέπουμε μια τέτοια διαδικτυακή εικόνα του νησιού μας, μοιάζει λίγο πολύ με τα δύο γνωστά έργα του Βέλγου σουρεαλιστή ζωγράφου Ρενέ Μαγκρίτ (1898-1967), ο οποίος στην προσπάθειά του να υπογραμμίσει τη σημασία της όρασης μέσα στη ζωή, ζωγράφισε μία καρέκλα λέγοντας ότι δεν είναι καρέκλα και μία πίπα λέγοντας ότι δεν είναι πίπα! (Ceci n’ est pas une pipe / Ceci n’ est pas une chaise). Και όταν του είπαν πως λαθεύει, τους απάντησε: «Δοκιμάστε να καθίσετε και δοκιμάστε να γεμίσετε την πίπα που βλέπετε με καπνό».
Και φυσικά είχε δίκιο, αφού έτσι εδραίωσε την αντίληψη για τη διαφορετική μεταχείριση των αντικειμένων, όταν αυτά χρησιμοποιούνται με άλλου τύπου αντίληψη και εκφραστική.
Πώς όμως να πείσουμε τους χιλιάδες επισκέπτες των ιστοσελίδων μας, ότι αυτό που βλέπουνε, δεν είναι αυτό που είμαστε; Δεν μπορούμε να έχουμε δίπλα μας το Μαγκρίτ να σώζει την κατάσταση.
Μήπως ήρθε η ώρα να δημιουργήσουμε μια νέα πραγματικότητα, μια υπερ-πραγματικότητα (sur-realite'), χρησιμοποιώντας, όπως οι Σουρεαλιστές ζωγράφοι τα όνειρά μας, και το στοιχείο του τυχαίου πέρα από κάθε αισθητική, υπονομεύοντας, όπως εκείνοι τις ορθολογιστικές αντιλήψεις και τις τυπικές συμβάσεις, αφού γνωρίζουμε ότι
«της Κυριακής το ξύπνημα και λειώνει και ζουρλαίνει, όταν ακούς γιουλάκια ολόμπλαβα και ο Άγιος να σημαίνει».
Μήπως μ’ άλλα λόγια πρέπει ν’ αναζητήσουμε νέο ύφος, από τα πολλά που υπάρχουν, έτσι ώστε στις μηχανές αναζήτησης να δείξουμε ένα νέο πρόσωπο;
Και μήπως το πλάνο δράσης μας για προσέλκυση εναλλακτικού τουρισμού, δεν πρέπει πλέον ν’ αναλώνεται στο να τρέχουμε στις διάφορες τουριστικές εκθέσεις, παρακαλώντας για μαζικό τουρισμό;
Άλλωστε ο ποιοτικός τουρίστας δεν επισκέπτεται απλώς ένα μέρος για να κοιμηθεί και να κολυμπήσει στην πισίνα του. Με τέτοια μέρη είναι γεμάτη η υφήλιος. Ο ποιοτικός τουρίστας θέλει να ξέρει πού θ’ αποφασίσει ν’ αφιερώσει κάποιον χρόνο, και τι επιλογές έχει για να τον γεμίσει.
Γι’ αυτό πρέπει μέσα από τις ιστοσελίδες μας να του γνωρίσουμε τη φύση του προορισμού του, τα αξιοθέατα, τις δραστηριότητες που μπορεί ν’ ακολουθήσει, τα προϊόντα του τόπου και όχι μόνο τους διαφημιζόμενους πελάτες.
Αν η διαδικτυακή μας εικόνα γίνει πιο ευέλικτη, όπως άλλες ιστοσελίδες το έχουν καταφέρει (χαρακτηριστικό παράδειγμα η ιστοσελίδα για την Πελοπόννησο του Lonely Planet:
http://www.lonelyplanet.com/greece/the-peloponnese), ίσως αποκτήσει ξαφνικά μια πιο ελκυστική όψη, κοντά στην πραγματική φύση του νησιού μας, και η όραση δεν θα είναι η μόνη που θα επηρεαστεί.
Θα ενεργοποιηθούν και οι άλλες μας αισθήσεις: η ακοή, η όσφρηση, η αφή, η γεύση.
Αυτό θα προσφέρει πραγματικά στον εναλλακτικό τουρισμό, και το μοναχικό μας σερφάρισμα, ίσως αποδώσει καρπούς.
Μια εναλλακτική εν τη γενέσει της προσπάθεια, που λειτουργεί ως η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα, είναι η σελίδα
http://www.ecozante.com/.
Στον αντίποδα των τουριστικών sites είναι τα δεκάδες blogs, που εκφράζοντας το συντάκτη τους, μπορούν με την ποιότητά τους ή την έλλειψή της, να συνεισφέρουν στη διαφορετικότητα του διαδικτυακού ύφους και ανάλογα, να πλουτίσουν ή να φτωχύνουν, την παρουσίαση του νησιού μας μέσα στον κυβερνοχώρο.
Τα επιλεγμένα blogs φίλων, που εκθέτουμε παρακάτω, αποτελούν ενδεικτικά μόνο παραδείγματα του πόσο μακριά βρίσκεται η αληθινή εικόνα του νησιού μας, από αυτή που καθημερινά βλέπουμε στα τουριστικά ιστολόγια του Google.
Γιατί να μην αγκαλιάσουμε τα ποιοτικά αυτά εγχειρήματα και να μην διδαχτούμε από την ευαίσθητη ματιά τους;
Άλλωστε, όλοι, όπως ο Ραιημόν Κενώ στο «Ασκήσεις ύφους», διηγούνται την ίδια ιστορία: την ιστορία της καθημερινής μας τρέλας, την ιστορία του νησιού, που υποφέρει από έλλειψη νερού, καθαριότητας, πρασίνου, παιδικών χαρών, πολιτιστικών υποδομών, καλλιτεχνικών δρωμένων και ασφυκτιά στον πολύβουο κόμβο της διαδικτυακής γειτονιάς από τους τουριστικούς κράχτες, που μας καλούν για «αξέχαστες διακοπές στο νησί των Ποιητών».
[Εικονογράφηση: Έργα René Magritte]
Related Posts with Thumbnails