[Προδημοσίευση από την ομότιτλη ποιητική συλλογή]
ΧΑΜΗΛΗ ΝΕΦΩΣΗ
ΧΑΜΗΛΗ ΝΕΦΩΣΗ
1
Ἡ ψυχή μου ἤθελε
νὰ ρουφήξει τὸ χρυσὸ
πάνω ἀπ’ τὴ θάλασσα-
καϊμάκι ἀπὸ καφὲ
ποὺ νὰ μὴν τελειώνει.
2
Καρδιά μου σπάσε
κι ὅπου τινάξει
στάλες τὸ αἷμα σου
κάνε νὰ γεννηθοῦν
καινούργια ἄστρα.
10
Μιὰ χαμηλὴ νέφωση
δοκίμασε νὰ μὲ πάρει
ἀλλὰ βρῆκε ἀκόμα νά ΄μαι
ἀρκετὰ βαρὺς
ἀπ΄ τὶς τόσες σκέψεις.
ΠΡΑΓΜΑΤΟΓΝΩΜΟΝΕΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
Λιακάδα μου
ἔλα καὶ τέλειωσέ μου
τὸ περήφανο κεφάλι
ἐπειδὴ προτοῦ νὰ ξαναγεννηθῶ
σὰν σκέψη κίτρινη
μοῦ ζητήθηκε
νὰ γνωματεύσω
ἂν ἔχει γίνει τελικὰ
τὸ φῶς.
ΜΑΡΙΟΝΕΤΑ
Λείπεις ἀλλὰ μὲ κατευθύνεις
σὰ μαριονέτα μέσα ἀπ΄ τὴν καρδιά μου.
Βλέπεις, ἐπειδὴ φαντάστηκα
πὼς θὰ σωθῶ ἂν σὲ κερδίσω
θυσίασα ἀκόμα καὶ τὴν ἐλευθερία μου
κι ἔτσι βρέθηκα νά ΄μαι τώρα
δυὸ φορὲς σκλαβωμένος.
Λείπεις, ἀλλὰ μπορῶ νὰ σὲ ψέξω
ποὺ δὲν παραιτήθηκες
ἀπ΄ τὴν τόση εὐρυχωρία
γιὰ νὰ μὲ κατευθύνεις τώρα
σὰ μαριονέτα μέσα ἀπ΄ τὴν καρδιά μου;
ΝΑΝΟΥΡΙΣΜΑ
Κρατῶ τὸ χέρι σου
λατρεία μου
νὰ μεγαλώνεις
μὲς τὰ ὄνειρά σου.
Μὰ ἐσὺ μεγάλωσες κιόλας
λατρεία μου
ἐνῶ κοιμόσουνα
μὲς τὰ ὄνειρά μου.
ΦΑΝΤΑΣΜΑ
Ἐγωϊσμὸς εἶναι
τὸ φάντασμα
τοῦ ἑαυτοῦ σου
ποὺ μεσολαβεῖ
ἀνάμεσα σὲ σένα
καὶ τὸν κόσμο
καὶ σ’ ἐμποδίζει
νὰ τοὺς γνωρίσεις
νὰ τοὺς γνωρίσεις
καὶ τοὺς δύο.