© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Α Ν Α Γ Ν Ω Σ Τ Η Ρ Ι Ο

Πέμπτη 9 Απριλίου 2020

π. Κων. Ν. Καλλιανός: Η ΒΑΓΙΑΝΗ, ΑΣΚΗΤΙΚΗ ΚΑΙ ΝΟΣΤΑΛΓΙΚΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ


Ταπεινὸ καὶ ἑόρτιο Πασχάλιο ἀντίδωρο τιμῆς καὶ φιλαδελφίας, σὲ ὅλους τοὺς ἀδελφοὺς  καὶ συλλειτουργούς μου, ποὺ ἐντίμως  καὶ φιλοχρίστως  διακονοῦν τὶς ἐνοριακὲς κοινότητες τῆς νήσου Σκοπέλου
«Τὸ Βαγιανὸ μήνυμα εἶναι ἐκπομπὴ Ἀναστάσεως» Μητροπολίτης Πέργης Εὐάγγελος (+2018)

Μὲ βουρκωμένα μάτια πορευόμαστε αὐτὲς τὶς προεόρτιες τοῦ Μεγαλοβδόμαδου τρανὲς ἡμέρες καὶ πᾶμε ν᾿ ἀνταμώσουμε τὸν Νυμφίο Χριστό. Κοιτᾶμε γύρω μας κι ἀφουγκραζόμαστε τὴ σιωπὴ ποὺ ἀνατέλλει μέσ᾿ ἀπὸ τὶς ὁλοπράσινες πλαγιές, τὶς στολισμένες μὲ ἀνεμῶνες, μὲ μαργαρίτες, μὲ παπαροῦνες. Στολίδια μοναδικά τῆς ἄνοιξης, ποὺ κομίζονται τοῦτες τὶς ἄχραντες ὧρες νὰ κοσμίσουν τὴ  νοσταλγικὴ Βαγιανὴ ἑβδομάδα, τὴ «βαϊβδουμάδα ‘τῶν παλαιῶν Σκοπελιτῶν», τὴν «κουφή», ὅπως λέγεται ἀλλοῦ.  

Κι ἔρχονται οἱ μνῆμες, τοῦτες τὶς σιωπηλές, μυστικὲς καὶ κορυφαῖες μέρες, νὰ παραμερίσουν κάθε ἀπόγνωση καὶ νὰ φωτίσουν μὲ τὸ ἱλαρό τους τὸ φῶς, τῆς κατάνυξης, τῆς εὐλογίας καὶ τῆς ἱερότητας τὸ φῶς, αὐτὲς κορυφαῖες στιγμές, ὧρες καὶ μέρες ποὺ βηματίζουμε. 

Γιατὶ θυμᾶται κανεὶς μὲ πόση προθυμάδα στολίζονταν, ὀμόρφαιναν ἀπὸ πάστρα καὶ μεράκι οἱ ἐκκλησιές αὐτὴ τὴ βδομάδα, ὥστε νὰ εἶναι ἕτοιμες γιὰ ν’ ἀφουγκραστοῦν τὸν ὕμνο «Τὴν ψυχωφελῆ, πληρώσαντες Τεσσαρακοστήν, καὶ τὴν ἁγίαν ἑβδομάδα τοῦ Πάθους σου, αἰτοῦμεν κατιδεῖν Φιλάνθρωπε, τοῦ δοξάσαι ἐν αὐτῇ τὰ μεγαλεῖά σου, καὶ τήν ἄφατον δι΄ ἡμᾶς οἰκονομίαν σου, ὁμοφρόνως μελῳδοῦντες, Κύριε δόξα σοι» κι ὕστερα νὰ προσδοκοῦμε τὸ προαναστάσιμο καὶ χαμογελαστὸ Σάββατο τοῦ Λαζάρου καὶ νὰ καρτεροῦμε νὰ ξημερώσει ἡ Βαγιανὴ ἡ Κυριακή, νὰ εὐωδιάσει ὁ ναός, ἀλλὰ καὶ τὸ σπίτι ὁλόφρεσκη βάγια, νὰ στολίσει τὰ εὐχετήρια «Χρόνια πολλά, Καλὴ Ἀνάσταση». 

Ραντισμένο καὶ μὲ ὁλόφρεσκα φύλλα βάγιας τὸ δάπεδο τοῦ ναοῦ, ἔρχεται νὰ θυμίσει τὴν εἴσοδο τοῦ Χριστοῦ στὴν Ἁγία Πόλη. Γιατὶ οἱ ὅσοι πιστοί, τὸ ξέρουμε πὼς πάνω σ᾿ αὐτὰ τὰ φύλλα θὰ βαδίσει ὄχι μονάχα ὁ εὐλογημένος ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου, ἀλλὰ κι ὁ Νυμφίος. Τὸ ἴδιο βράδυ, «ἡ Ἄκρα Ταπείνωσις», Αὐτός, ποὺ «τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν φέρει καὶ ὑπερ ἡμῶν ὀδυνᾶται» (Ἠσ. 52, 15). 

Εὐωδιάζει στὴν ἑόρτια τράπεζα τὸ βραστὸ ἤ τὸ τηγανιστὸ τὸ ψάρι, γιὰ τὸ καλό, γιὰ τὰ χρόνια πολλά, ἀλλὰ κι ὡς ἀνάμνηση τς Πασχάλιας εὐφροσύνης ποὺ τὴν ἐρχόμενη Κυριακὴ θὰ ἀπολαύσουμε: Ὅλοι, «πλούσιοι καὶ πένητες, ἐγκρατεῖς καὶ ράθυμοι...».

Εὐωδιάζουν φρεσκοασβεστωμένα τὰ σοκάκια, ἀλλὰ καὶ τὰ σπίτια, ποὺ ἄνοιξαν ἀπὸ τὸν ἔγκλειστο βίο τοῦ χειμώνα καὶ τῶν γκρίζων ἡμερῶν ποὺ σκέπαζε τὸν τόπο. Καθαρίζονται τὰ χλωμὰ τὰ τζάμια, οἱ καπνιστές παραστιές καὶ ἀνοίγουν τὰ πορτοπαράθυρα, νὰ εἰσοδεύσει ὁ ἥλιος ὁ ἀνοιξιάτικος παρέα μὲ τὴν αἰσιοδοξία. 

Ὅλ᾿ αὐτά, λοιπόν, ἀτενίζει ἡ κάθε ψυχὴ ἀπὸ τὸν ἀσκητικό της χῶρο ποὺ ζεῖ αὐτὲς τὶς ἡμέρες Κι ἀναπαύεται μὲ ὅλ᾿ αὐτά, γιατὶ τοῦτες οἱ χαριτωμένες καὶ ἀχνοφωτισμένες μνῆμες εἶναι ποὺ χαρίζουν στὴν ψυχὴ τὸ κουράγιο νὰ κάμει κι ἄλλο ἕνα βῆμα μπροστά. Ὅπως ὁ διψασμένος ὁδοιπόρος, ποὺ μὲ ἔγκοπο σῶμα καὶ διψασμένα χείλη σιμώνει τὴν πηγή  κι ἀνασταίνει μέσα του ὅλες τὶς στερνὲς δυνάμεις του, ὥστε νὰ φτάσει ἐκεῖ καὶ νά ξαποστάσει.  

Λαμπάδα ἀναμμένη ἡ ψυχή μας θ᾿ ἀγρυπνεῖ κι ἐφέτος- ἰδίως ἐφέτος- κάθε βραδυ,  σιμὰ στὸ Νυμφίο Χριστό, στὸν «κατάστικτον τοῖς μώλωψι» Κύριο. Θὰ Τοῦ  παρασταθοῦμε μὲ συντριβὴ στὸν Κῆπο τῶν Ἐλαιῶν, ποὺ ἀσημίζει μέσα στὸ ἀστροστόλιστο καὶ συνάμα τόσο τραγικὸ βράδυ. Κ' ὕστερα, ἀφοῦ σταθοῦμε σιμά Του, στὸν φριχτὸ Γολγοθᾶ, γιὰ νὰ λάβουμε ὡς μέγα ἀντίδωρο τό λόγο Του, «Πάτερ, ἄφες αὐτοῖς», θὰ κατηφορίσουμε μετὰ γιὰ τὸ μνημεῖον Του, τὸ καινόν μνημεῖον «ὅπου ἔθηκαν τὸν  Ἰησοῦν». Θὰ παραμείνουμε ὅμως  ἐκεῖ, γιὰ  νὰ ζήσουμε τὸν ἀθάνατο πατερικὸ λόγο «Τί τοῦτο σήμερον σιγὴ πολλή ἐν τῇ γῇ· σιγὴ πολλὴ καὶ ἠρεμία λοιπόν· σιγὴ πολλὴ, ὅτι ὁ Βασιλεὺς ὑπνοῖ· γῆ ἐφοβήθη καὶ ἡσύχασεν...» (Ἅγ. Ἐπιφάνιος Κυπρου) καὶ μέ ραγισμένη φωνὴ θὰ Τὸν ὑμνήσουμε: «Αἱ γενεαὶ αἱ πᾶσαι, ὕμνον τῇ Ταφῇ Σου, προσφέρουσι Χριστέ μου». Κι «ὀψὲ Σαββάτῳ τῇ ἐπιφωσκούσῃ» θὰ περιμένουμε τὸν λευκοφόρο Ἄγγελο νὰ μᾶς πεῖ «Ἠγέρθη οὐκ ἔστιν ὧδε... Εἴπατε τοῖς μαθηταῖς ὅτι Ἀνέστη ἐκ νεκρῶν...» Κι ἐντεῦθεν, ἀνιστάμενοι κι ἐμεῖς, ξορκίζοντας κάθε κατάθλιψη καὶ ἀπόγνωση θὰ ποῦμε «Τὸν Κύριον ὑμνοῦμεν καὶ εὐλογοῦμεν εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας». Εὐλογημένη Πασχαλιά, Χριστιανοί,  Ἀμήν! 

π. κ. ν. κ.

Related Posts with Thumbnails