© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Α Ν Α Γ Ν Ω Σ Τ Η Ρ Ι Ο

Πέμπτη 26 Ιανουαρίου 2017

π. Κων. Ν. Καλλιανός: Κ' ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥΣ (2)

Πάλι θὰ θυμηθῶ τὴ μακαρίτισσα τὴ γιαγιά μου τὴ Σοφία, ἀπὸ τὴν ὁποία ἔχω μάθει πολλὰ καὶ ποικίλα πράγματα. Κι ἄς ἦταν ἐντελῶς ἀγράμματη. Σημασία ἔχει ὅτι αὐτὰ ποὺ ἄφησε ὡς παρακαταθήκη-λόγια καὶ ἔργα-εἶναι ἱερὰ, χρήσιμα καὶ πολὺ συγκινητικά, γιατὶ σιγὰ-σιγά χάνονται...
Θυμήθηκα, λοιπόν, κάποιες λέξεις ποὺ συνήθιζε νὰ λέει κι οἱ ὁποῖες εἶχαν καὶ νόημα καὶ ἱστορία. Ἔχουν δὲ σχέση οἱ λέξεις αὐτὲς μὲ τὴν τροφή, αὐτὴ τὴ λειτουργία δηλαδή, τῆς συντήρησης τοῦ ἀνθρώπινου ὀργανισμοῦ. Τὶς παραθέτω μὲ τὴν ἐλπίδα ὅτι κάτι ἀπὸ ἐκεῖνα ποὺ ἀφησαν ἐκεῖνοι οἱ παιοί, δὲ χάθηκε.
-Ἀρή, μ᾿ ἔπιασι ἡ πσ΄χήμ [μὲ ἐπιασε ἡ ψυχή μου], αὐτὸ λέγονταν ὅταν πεινοῦσαν. Ἤ, πάλι,
-Ἀρή, μ’ πουνάει ἡ ψ᾿ χή μ. Δὲ λέγανε πεινῶ, δὲ λέγανε τὸ κοινότυπο «gρουgλίζ ’ἡ κ’λοιά μ’, τοὺ στουμαχι μ’»[= γουργουρίζει], ἀλλὰ τό, «μοῦ πονάει ἡ ψυχή μου».!!!
Τώρα, σὲ περιπτώσεις ποὺ κουβέντιαζαν ἄν φάγανε, ἀπαντοῦσαν πολὺ λιτά:
-Νά, ἔβαλα μιὰ πκουσὰ στοὺ στόμα μ᾿»[ ἔβαλα μιὰ μπουκοσά, ἀπὸ τὸ «μπουκιά», στὸ στόμα μου] ἤ, τὸ ἄλλο,
-Ἀρή τὶ θαρρεῖς ὅτι ἔφαγα!! Μιὰ πκουσὰ ψουμί κι δὺὸ ἰλιές ἤ λ᾿ γάκ’τυρί κ.λ.π.
Ἄν δὲ εἶχαν μαγειρέψει, τότε ἐξηγοῦσαν,
-Ἕνα bλόχειρου[ἁπλόχερο, δηλ. μιὰ χούφτα μεγαλη] φασούλια μαγέρειψα, ἤ,
-D᾿ γάν(ι) σα δυὸ ψάρια-ποτὲ δὲ λέγανε παραπάνω ( π. χ μισή ὀκά, κ.λ.π) , γιατὶ θεωροῦνταν ἀσωτία.
Τέλος, ὅταν πίνανε νερὸ ἤ κρασί, τότε χρησιμοποιοῦσαν τὴ φράση,
-Μιὰ καταπχιὰ νιρὸ ἤ κρασὶ ἴπια. [καταπχιά, ἀπὸ τὸ ρ. καταπίνω!!!]
Λιτὲς λέξεις, ἀλλὰ καὶ ξεχασμένες πιά. Τουλαχιστον ἄς τὶς ξαναθυμηθοῦμε....
π. κ. ν. κ
Related Posts with Thumbnails