© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Α Ν Α Γ Ν Ω Σ Τ Η Ρ Ι Ο

Παρασκευή 27 Μαρτίου 2020

π. Κων. Ν. Καλλιανός: ΠΕΡΙ ΙΕΡΑΤΙΚΩΝ ΚΛΙΣΕΩΝ ΚΑΙ ΚΛΗΣΕΩΝ


Στοὺς συμπρεσβυτέρους μου Ἱερομονάχους καὶ Ἱερεῖς

Στ᾿ ἀλήθεια, δὲ γνωρίζω πόσοι θυμήθηκαν, μέσα σὲ τοῦτον τὸν ὀρυμαγδὸ καὶ ἀποσυντονισμό, ποὺ προκάλεσε ὁ νέος ἰὸς covid-19, πὼς ἡ ἑβδομαδα αὐτή, ἡ Τρίτη τῶν Νηστειῶν εἶναι ἀφιερωμένη, χρόνια τώρα, στὴν ἱερατικὴ κλήση καὶ κλίση. 

Μὲ λίγα λόγια, πόσοι ἀπὸ μᾶς τοὺς ἤδη διακονοῦντες ἱερεῖς, μποροῦν νὰ κατανοήσουν τὴν μεγαλη τιμὴ ποῦ μᾶς χαρίζει ἡ Ἐκκλησία σὲ ὧρες καὶ μὲρες πανίερες, ὅπως εἶναι αὐτὲς τῆς πανσέπτου Σταυροπροσκυνήσεως. Τιμὲς ποὺ μᾶς συγκινοῦν, καθὼς μᾶς θυμίζουν ὅτι ὅλοι ἐμεῖς, “οἱ τὸν σταυρὸν τοῦ Χριστοῦ ἀράμενοι...” ἀκολουθήσαμεν Αὐτῷ, σὺν πᾶσι τοῖς Ἁγίοις Του -  ἄσχετα ἄν κάποιοι ἀπὸ μᾶς στὴν πορεία τους τὸ μετάνοιωσαν, ὅπως ὁ ἕνας τῶν Τεσσαράκοντα Μαρτύρων, κι ἔκαμαν πίσω, δηλαδή, ἀθέτησαν τὴν ὑπόσχεσή τους, ἐξαπάτησαν τὸν ἴδιο τους τὸν ἑαυτό, χαλάλισαν τὶς δυνατότητες ποὺ εἶχαν γιὰ προσφορὰ καὶ διακονία στὰ ἐγωπαθῆ τους θελήματα, ἔτσι γιὰ νὰ περάσει τὸ δικό τους τὸ θέλημα. 

Καὶ μπορεῖ νὰ τὸ κατάφεραν, μπορεῖ νὰ παράτησαν τὸ πετραχήλι τους στὴν Ἁγία Τράπεζα, νὰ ἐξαφάνισαν τὰ ράσα καὶ τὰ ὑπόλοιπα ποὺ τοὺς θύμιζαν τὴν Ἱερωσύνη ποὺ ἔλαβαν, ὡστόσο ἕνα δὲν μπόρεσαν καὶ δὲν θὰ μπορέσουν νὰ καλύψουν ἤ νὰ ἐξαφανίσουν ποτέ: Τὴν ἱερατική τους συνέιδηση, ποὺ θὰ τοὺς ἀκολουθεῖ πάντα, ὅσα κι ἄν λάβουν μέτρα νὰ λησμονήσουν. Γιατὶ τὴν θεία ἐκείνη ὥρα ποὺ ἔλαβαν τὸ τῆς Ἱερωσύνης μέγα ὑπούργημα καὶ τὴ Χάρι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἡ Ὁποία «ἀτελῆ τὰ θεραπεύει καὶ τὰ ἐλλείποντα ἀναπληροῖ» ἔπρεπε νὰ τὸ καταλάβουν ὅτι «Θεὸς οὐ μυκτηρίζεται». Εἶχαν τὸν χρόνο τους νὰ σκεφτοῦν νὰ ἀποφασίσουν, νὰ βροῦν τὸν δρόμο τους...

Γι᾿ αὐτὸ κάθε χρόνο ἡ Ἐκκλησία, στὴ μέση τῆς Μ. Σαρακοστῆς, στὸ λεγόμενο «Μεσοσαράκοστο» μᾶς ὑπενθυμίζει μὲ εὐδιάκριτο τρόπο, μαζί μὲ τὸν Σταυρὸ τοῦ Κυρίου μας ποὺ προσκυνοῦμε καὶ τὸν κάθε «ἐσταυρωμένο» κληρικό. Ὅπως δηλαδή βλέπουμε στὶς μεταβυζαντινὲς τοιχογραφίες τὸν «ἐσταυρωμένον μοναχόν», δὲν εἶναι διόλου ἄτοπο νὰ θεωρήσουμε καὶ νὰ πιστέψουμε, πὼς κι ἐσταυρωμένος κληρικός ὑπάρχει Ὅλων τῶν βαθμίδων τῆς Ἱερωσύνης  κι ὅλων τῶν ἡλικιῶν. Ἀρκεῖ ὁ ἴδιος νὰ τὸ πιστέψει αὐτό. Κι ὄχι μονάχα νὰ τὸ πιστέψει, ἀλλὰ καὶ νὰ τὸ ἀποδείξει σὲ ὅλο του τὸ ποίμνιο, παραφράζοντας κάπως τὸν Κυριακὸ λόγο «Φέρε τὸν δάκτυλόν σου ὧδε καὶ ἴδε τὰς χεῖράς μου, καὶ φέρε τὴν χεῖρά σου καὶ βάλε εἰς τὴν πλευράν μου, καὶ μὴ γίνου ἄπιστος, ἀλλὰ πιστός.» ( Ἰω. 20, 26)

Μὲ τὴν τιμή αὐτή, λοιπόν, ποὺ μᾶς βραβεύει ἡ Ἐκκλησία «ἐν μέσῳ τῷ πελάγει» τῶν παντοίων ἀσκήσεων, θλίψεων καὶ δοκιμασιῶν, εἴμαστε κι ἐφέτος σίγουροι ὅτι θ᾿ ἀξιωθοῦμε τῆς ἄλλης χαρᾶς, τῆς Ἀναστάσεως. 

Σκύβουμε καὶ ἀσπαζόμεθα τὰ Τίμια Ξύλα, ἀκούγονας συνάμα καὶ τὸ τροπάριο «Προσκυνήσεως ἡμέρα τοῦ τιμίου Σταυροῦ δεῦτε πρὸς τοῦτον πάντες· τῆς γὰρ Ἐγέρσεως Χριστοῦ, τὰς αὐγὰς φωτοβολῶν, προτίθεται νῦν· Αὐτὸν ἀσπασώμεθα ψυχικῶς ἀγαλλόμενοι». Ἡ εὐωδιὰ τοῦ ἀθισμένου δενδρολίβανου ραντίζει πανηγυρικά τὴν ψυχή μας καὶ στεφανώνει τὴν Ἱερωσύνη μας 

π. κ.ν.κ.

Related Posts with Thumbnails