Ζαχαρία Στουφή: Η ΜΑΦΙΑ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ

Μαφία θα πει οργανωμένο έγκλημα και μάλιστα σημαίνει ολόκληρο «δίκτυο» οργανωμένου εγκλήματος που κινείται συνήθως γύρο από παράνομες δραστηριότητες και ιδιαίτερα, παράνομο εμπόριο που σχετίζεται με όπλα, ναρκωτικά, ανθρώπινα όργανα ή γυναίκες για εκμετάλλευση στην πορνεία. Πολλές φορές η μαφία αναλαμβάνει και παράνομες διεκπεραιώσεις, όπως την κατασκευή μεγάλων έργων που η οικονομική τους δαπάνη είναι προϊόν εγκλήματος ή ακόμα και την διαχείριση πυρηνικών αποβλήτων από διάφορα πυρηνικά εργοστάσια ανά τον κόσμο. Εξάλλου, στα βαθιά νερά του Ιονίου Πελάγους είναι βυθισμένα χιλιάδες βαρέλια με πυρηνικά απόβλητα.

            Μαφία δεν ονομάζουμε συλλήβδην την εγκληματική δραστηριότητα αλλά πιο συγκεκριμένα, το εγκληματικό «δίκτυο», αυτό που υπερβαίνει ακόμα και τους νόμους του Κράτους. Η μαφία, δηλαδή, λειτουργεί ελεύθερα και παραμένει ασύλληπτη.

            Ευτυχώς, στην Ελλάδα δεν έχουμε μαφία, έτσι όπως συμβαίνει στην γειτονική Ιταλία, στην Ελλάδα έχουμε τους πολιτικούς… Μόνη εξαίρεση ο «χώρος» του θανάτου που εκεί έχει αναπτυχθεί μια μαφία που δρα κυρίως στις μεγαλουπόλεις (στην Αθήνα έχει απόλυτη εξουσία) και εκμεταλλεύεται τον ανθρώπινο πόνο στο έπακρον, ενώ κανένας δεν μπορεί να την εξαρθρώσει.

            Το γεγονός ότι ακόμα και σήμερα έχουμε διατηρήσει μια ταφική κουλτούρα, μας κάνει πιο ευάλωτους και πιο δοτικούς απέναντι στους αδίστακτους μαφιόζους που δεν σέβονται ούτε τους νεκρούς μας, αλλά και εμάς, τους ζώντες, που ενώπιον του θανάτου,  γινόμαστε  κυριολεκτικά έρμαια των επιθυμιών τους. Είναι η δική μας άγνοια, ο δικός μας «φόβος» να ασχοληθούμε με το νεκρό μας, που έχει σαν αποτέλεσμα τη «νομιμοποίηση» του γραφείου να αναλαμβάνει τα «πάντα». Τα στάδια εκμετάλλευσης από τους επιτήδειους είναι όσα και τα στάδια που περνάει ο άνθρωπος από τη στιγμή που πεθαίνει μέχρι να ξεχαστούν ακόμα και τα κόκαλά του.

            Σήμερα, λίγο πολύ, όλοι πεθαίνουν στα νοσοκομεία ή κατευθείαν μεταφέρονται εκεί για νεκροψία, κ.λπ. Από την ώρα του θανάτου μέχρι την ώρα που το «Γραφείο» θα αναλάβει την τελετή, ο νεκρός σας θα μείνει στον χώρο του Νεκροτομείου. Στις μεγαλουπόλεις μας τα νεκροτομεία διαθέτουν ψυγεία για τη συντήρηση των πτωμάτων και φύλακες για την ασφάλειά τους μέχρι να βγουν από το νοσοκομείο.

            Από τη στιγμή που θα εκδοθεί από τους γιατρούς η άδεια ταφής, μέχρι τη στιγμή που θα αναλάβει το γραφείο, οι νεκροί μας βρίσκονται στην τύχη των φυλάκων του νεκροτομείου. Εκεί, πράγματι, κάνουν καλά τη δουλειά τους, αφού σε κανέναν δεν επιτρέπουν την είσοδο, μονάχα που πολλές φορές είναι οι ίδιοι, μαφιόζοι. Αφαιρούν από τους νεκρούς ό,τι πολύτιμο μπορεί να τους αποδώσει κέρδη. Οι καταγγελίες, που μέχρι στιγμής έχουν δει τη δημοσιότητα, κάνουν λόγο για την αφαίρεση των ματιών και την αφαίρεση του εγκεφάλου, επειδή έχουν κάποιες ουσίες που χρησιμοποιούνται για φάρμακα και καλλυντικά. Κάνουν και αφαίρεση πολύτιμων μετάλλων από παλαιότερες εγχειρίσεις, που είχαν τοποθετηθεί στο σώμα του νεκρού.  Όλα αυτά οι φύλακες των νεκροτομείων τα κάνουν με την ανοχή των γιατρών, όχι γιατί παίρνουν μερίδιο από το κέρδος, αλλά επειδή, εκτός από εγκέφαλοι της μαφίας, είναι και οι μόνοι αγοραστές αυτού του παράνομου υλικού, μιας και το διοχετεύουν «πίσω» σε φαρμακευτικές εταιρίες, οι οποίες τους ελέγχουν οικονομικά.

            Εκτός αυτών, καταγγελίες έχουν γίνει κατά καιρούς και για  κρούσματα νεκροφιλίας, είτε από κάποιες περιπτώσεις νεκροφυλάκων, είτε από νεκρόφιλους που πληρώνουν αδρά τους φύλακες, προκειμένου να τους επιτραπεί η είσοδος στο νεκροτομείο. Ευτυχώς, τα κρούσματα νεκροφιλίας στη χώρα μας είναι ελάχιστα.

            Το επόμενο στάδιο είναι η ετοιμασία των νεκρών. Εκεί δηλαδή, που τα «γραφεία τελετών» πιάνουν δουλειά. Η δουλειά του γραφείου είναι να καθαρίσει τον νεκρό, να τον ντύσει (συνήθως με ρούχα που παραχώρησε η οικογένειά του) και εν συνεχεία να τον μεταφέρει στο νεκροταφείο. Για όλη αυτή την άλλοτε τελετουργική διαδικασία έχουν διαρρεύσει διάφορα περιστατικά που μπορεί να μην έχουν, άμεσα, οικονομικό ενδιαφέρον, αλλά προκύπτουν από την ταχύτητα που αναγκάζει το λιγοστό προσωπικό του γραφείου να εργαστεί (εξάλλου περιμένει ο επόμενος). Ηθικό το ενδιαφέρον, λοιπόν.

 Το γεγονός ότι ακόμα μία δουλειά την κάνουν αλλοδαποί, σημαίνει, απλά, φτηνά μεροκάματα για το γραφείο, οι αλλοδαποί όμως, προέρχονται από μια άλλη θρησκεία και κουλτούρα που δεν ταιριάζει πάντα στα δικά μας περί ταφής, ήθη και έθιμα.

            Περιττό, βέβαια, να πω ότι η ανοχή και η εμπιστοσύνη μεταξύ γραφείων τελετών και νοσοκομείου είναι αμοιβαία, όπως και άψογη είναι η συνεργασία τους τόσο στα προθανάτια όσο και στα επιθανάτια. Είναι πολύ συχνό φαινόμενο οι γιατροί να ενημερώνουν τους νεκροθάφτες γι’ αυτήν την ακριβή ώρα ενός επερχόμενου θανάτου, οπότε να βρίσκεται ο ενδιαφερόμενος στο σωστό σημείο την κατάλληλη ώρα, με αποτέλεσμα πολλές φορές οι νεκροθάφτες να γνωρίζουν το τέλος του πελάτη τους καλύτερα και από τους οικείους του.

            Οι νεκροθάφτες ακόμα είναι οι βασιλείς της φοροδιαφυγής και το καρτέλ που έχουν θεσπίσει να το αμφισβητήσει κανείς. Ο νεκροθάφτης (το γραφείο τελετών) εργάζεται σε τρεις διαφορετικούς χώρους, το νοσοκομείο, την εκκλησία και το νεκροταφείο. Ως ο πιο βασικός κρίκος της Μαφίας του Θανάτου, ο νεκροθάφτης τους πληρώνει (λαδώνει) όλους τους γιατρούς και φύλακες του νεκροτομείου, παπάδες και νεωκόρους, αλλά  και τους αρμόδιους δημοτικούς υπαλλήλους του νεκροταφείου. Ο νεκροθάφτης πληρώνει γιατί σιχαίνεται τη γραφειοκρατία, τις καθυστερήσεις, θέλει τον σωστό τάφο για τον πελάτη του, κ.λπ. Είναι ο καλύτερος και συνεπέστερος, ελεύθερος επαγγελματίας της Ελλάδας και έχει κερδίσει επάξια τον χαρακτηρισμό «εργολάβος κηδειών».

            Αξίζει να σημειωθεί ότι ενώ η μαφία του θανάτου δρα κυρίως στις μεγαλουπόλεις, οι νεκροθάφτες δρουν ανενόχλητοι και μάλιστα με ηθικά προσωπεία σε ολόκληρη την Ελλάδα.

            Το τρίτο και τελευταίο στάδιο είναι η ταφή του νεκρού. Με την ταφή του νεκρού θα περίμενε κανείς να τελειώσουν τα μαρτύρια των συγγενών του εκλιπόντος. Όμως, μετά την ταφή, ξεκινάει μια υποχρεωτική συνεργασία με την πλέον αδίστακτη μαφία των νεκροταφείων και αυτή η Μαφία είναι καθ’ όλα νόμιμη και τα μέλη της είναι κυρίως οι δημοτικοί υπάλληλοι του νεκροταφείου που υπό την ανοχή της Δημοτικής Αρχής στήνουν μέσα στα νεκροταφεία την πιο μακάβρια επιχείρηση.

            Μη φανταστείτε κάτι πολύπλοκο και ανήθικο. Αρχικά μια ανάγκη καλύπτουν, έναντι κάποιας ευτελούς αμοιβής, 30 με 50 ευρώ τον μήνα -σύμφωνα πάντα με τις ανάγκες του πελάτη, που λόγω ηλικίας ή απόστασης δεν μπορεί να επισκέπτεται το κοιμητήριο-  αναλαμβάνουν τον καθαρισμό του τάφου καθώς και το καθημερινό άναμμα του καντηλιού, το πότισμα των λουλουδιών εάν υπάρχουν, κ.ά.

            Όλο αυτό δεν φαίνεται κακό, αν όμως υπολογίσουμε ότι ένα νεκροταφείο στις μεγαλουπόλεις μπορεί να έχει από τρεις  μέχρι και είκοσι χιλιάδες τάφους, τότε τα λεφτά είναι πολλά και μάλιστα μαύρα! Όμως ούτε αυτό είναι το πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι όταν η μίσθωση του «καντηλανάφτη» είναι υποχρεωτική, αφού σε αντίθετη περίπτωση αρχίζουν οι μικροκλοπές σε αντικείμενα, όπως καντήλια, αναπτήρες, λάδι, ανθοδοχεία κ.ά. Αν μετά τις πρώτες κλοπές δεν συμμορφώνονται, φτάνουν ακόμα και στους βανδαλισμούς, όπως σπάσιμο τζαμιών ή μαρμάρων του μνημείου. Για να βρεις έναν καντηλανάφτη για τον τάφο σου, πρέπει να ρωτήσεις τον φύλακα του νεκροταφείου που σχεδόν πάντα είναι στο κόλπο ή τον εργολάβο κηδειών που σε μερικές περιπτώσεις, ειδικά στις επαρχίες είναι και αρχηγός στη μαφία του καντηλανάφτη, αλλά και το ανθοπωλείο έξω από το νεκροταφείο να ρωτήσεις πάλι, θα σε κατατοπίσουν.

            Όταν συναντήσεις τον καντηλανάφτη, θα δεις έναν μελαψό οικονομικό μετανάστη ή έναν ηλικιωμένο Έλληνα αναξιοπαθούντα, που, μετά την ανάθεση της φροντίδας του τάφου σου, θα έχεις την εντύπωση πως βοήθησες έναν συνάνθρωπο. Στην πραγματικότητα, αυτός δίνει αναφορά στον ανώτερο, που εκτός από «νταβατζής» των νεκρών μας, ασχολείται και με το παράνομο εμπόριο τάφων και τα κέρδη του είναι ασύλληπτα.

            Μην επιχειρήσετε ποτέ να τα βάλετε με την μαφία των νεκρών, είναι αδίστακτοι και το κύκλωμά τους είναι μεγάλο και «νόμιμο». Οι μόνοι που δεν εμπλέκονται ενεργά με αυτήν την πολύπλευρη και πολυμελή οργάνωση είναι οι Ιερείς, οι οποίοι περιορίζονται στα θρησκευτικά τους καθήκοντα. Επειδή όμως και αυτοί έχουν μάτια και βλέπουν και αυτιά και ακούν, όλη η Μαφία του θανάτου έχει και γι’ αυτούς ένα φακελάκι, εξασφαλίζοντας έτσι τη σιωπή τους. 
         Μια ολόκληρη  «επαγγελματική» αλυσίδα έχει στηθεί πάνω στο εμπόριο του θανάτου και αυτοί οι «επαγγελματίες» έχουν ιδρύσει την ισχυρότερη και επικερδέστερη -μετά τους πολιτικούς, φαντάζομαι- Μαφία της χώρας μας. Η λέξη Μαφία που χρησιμοποιώ δεν είναι υπερβολή, αφού, αν κάποιος τους θίξει τα συμφέροντα, οι «φουσκωτοί» είναι σε ετοιμότητα.

            Αν δεν με πιστεύετε, κάντε ένα πείραμα: πηγαίνετε σ’ ένα αθηναϊκό νεκροταφείο και βρείτε είκοσι τάφους που δεν τους περιποιείται κανείς. Αφού σιγουρευτείτε γι’ αυτό, αρχίστε σε καθημερινή βάση να τους καθαρίζετε και να ανάβετε τα καντήλια τους. Μετά από δυο τρεις μέρες το πολύ, θα δείτε τα αποτελέσματα…