© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Α Ν Α Γ Ν Ω Σ Τ Η Ρ Ι Ο

Τετάρτη 14 Νοεμβρίου 2012

ΤΟ ΜΠΑΛΕΤΟ ΤΗΣ ΟΠΕΡΑΣ ΤΗΣ ΛΥΟΝ ΣΤΟ ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΑΘΗΝΩΝ


ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΣΘΗΣΗ ΤΟΥ ΑΚΡΟΑΤΗ γράφει η ΜΑΡΙΑ ΚΟΤΟΠΟΥΛΗ


Ο Γιώργος Λούκος για  28 ολόκληρα χρόνια στα ηνία της Εθνικής  Όπερας της Λυόν έχει αφήσει έντονο το καλλιτεχνικό στίγμα του, που αναγνωρίζεται όχι μόνο από τη διεθνή οικογένεια της τέχνης και των πιστών θεατών της, αλλά και από τους συμπατριώτες του, που τον τίμησαν, αναθέτοντάς του τη διεύθυνση του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου από το 2006. Αυτοί οι ίδιοι συμπατριώτες του, τού έδειξαν την απεριόριστη εκτίμησή τους, γεμίζοντας στις 8-11-12 την Αίθουσα Αλεξάνδρα Τριάντη του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, για να θαυμάσουν το φημισμένο  συγκρότημα που διευθύνει.

Το Μπαλέτο  της Λυόν,  ομάδα  δεκατεσσάρων εθνοτήτων, ερμήνευσε ανεπανάληπτα το έργο «Ένας και μοναδικός» / «One of a kind», του  διάσημου χορογράφου των Nederlands Dans Theater, Γίρζι Κύλιαν. Μπαλέτο σε τρεις πράξεις για 18 χορευτές, σόλο βιολοντσέλο  και μαγνητοταινία, σε μουσική του Αυστραλού  συνθέτη Μπερτ Ντιν, με τον περίφημο Ολλανδό βιολοντσελίστα, Pieter Wispelwey, γνώριμό μας από την εκπληκτική ερμηνεία του στις Έξη Σουίτες του Μπαχ στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών το 2011, να συνοδεύει με την ασύγκριτη τεχνική  του τους χορευτές καθ’ όλη τη διάρκεια του έργου.  

Μέσα σ’ ένα μαγικό, abstrait σκηνικό, υψηλής αισθητικής, του Ιάπωνα  αρχιτέκτονα Atsushi Kitaqawara, που παραπέμπει σε μεγάλους σκηνογράφους των αρχών του περασμένου αιώνα όπως του Adolph Appia [1862-1928] και του Edward Gorton Craig [1872-1966], ξετυλίγεται η αριστουργηματική χορογραφία του Γίρζι Κύλιαν, «Ένας και Μοναδικός», ύμνος στο βωμό  του Έρωτα και της Ελευθερίας, ερμηνευμένη εξαίσια από τους εκπληκτικούς Χορευτές του Μπαλέτου της Όπερα της Λυόν και τον Σολίστ σε μια αφήγηση «των παθών των Ηρώων» με τον ξεχωριστής ποιότητας ήχο τού ιστορικού  βιολοντσέλου του, του θαυμαστού Γκουαντανίνι του 1760. 

Η Γυναίκα, κυρίαρχη μορφή, με την εύθρυπτη λεπτότητά της, τον ερωτισμό, διάχυτο σ’ όλο το έργο, τη δύναμη της ψυχής και τον πλούτο των συναισθημάτων της, διαμορφώνει την πορεία της ζωής και κατακτά το αγαθό της Ελευθερίας για εκείνη και τους συνοδοιπόρους της αφού έχει διαβεί μέσα από σκληρές δοκιμασίες, που με υπομονή, μεθοδικότητα και σοφία ξεπερνά. Άλλοτε μόνη σ’ ένα εσωτερικό διάλογο με το ευέλικτο Τσέλο να την ακολουθεί στη μοναχική της ανάβαση και να την  ωθεί στα όρια της αναζήτησης, της περισυλλογής, της προσευχής. Άλλοτε πάλι, περιβαλλόμενη από νέους και νέες, σε μια συλλογική δημιουργία, να πλάθει εικόνες μοναδικής ομορφιάς,  βγαλμένες από τη σμίλη  και το χρωστήρα μεγάλων μαστόρων της Αναγέννησης.

Είναι η πάλη του φωτός και του σκότους, είναι οι  μουσικές κορυφώσεις, είναι οι τρομεροί χτύποι του φθοροποιού αλλά άφθαρτου, για τον εαυτό του, χρόνου που δηλώνουν διαρκώς την παρουσία του και επιτείνουν την «αγωνία» των Ηρώων και των θεατών. Είναι και η πάλη των ανθρώπων, που ξεκινά διαρκώς από την αρχή με το ερώτημα να αιωρείται, όπως αιωρείται στη σκηνή ο απειλητικός Κώνος πάνω από τα κορμιά των χορευτών. «Άραγε, η νέα γυναίκα, θα γλυτώσει από την τρομακτική αιχμή του αιωρούμενου εχθρού που τη στοχεύει και  σχεδόν την αγγίζει ή θα αφανιστεί;». Οι  νέοι ακόλουθοι θα στέρξουν να γεφυρώσουν τη μοναξιά της και θα εμπλακούν κι εκείνοι στη δίνη της απειλής.

 Όλα θα μεταμορφωθούν, καθώς οι χορδές του Βιολοντσέλου, χρυσή βροχή, πέφτουν από τον ουρανό κι ένας αόρατος Δίας κρατά στην  ολόχρυση αγκαλιά του τη νέα «Δανάη», που  προσπαθεί να ξεφύγει από τα  δεσμά του. Μόνο στον αιώνιο Θεϊκό Έρωτα, τη συνέχεια και την ελπίδα του γένους των ανθρώπων, θα υποκλιθεί, για να εκλείψει η απειλή του φόβου και του χρόνου και η μεγάλη οδοιπορία  προς  στην ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ θα πραγματωθεί μ’ ένα καθηλωτικό σόλο, καθώς εκπνέουν οι τελευταίες νότες του μαγικού Βιολοντσέλου και η ηρωίδα αποτινάσσει τα δεσμά τα δικά της και των συνανθρώπων της! Τα εύσημα ανήκουν σε όλους!!! 


Related Posts with Thumbnails