ἤ,
Ποιός θυμᾶται σήμερα νὰ χαιρετίσει
τὸν ἄλλον μὲ τό «Χριστὸς
Ἀνέστη»
Μέρες
ἀναστάσιμες, αἰσιόδοξες, φωτεινὲς καὶ
μὲ τὴν Ἄνοιξη νὰ μεριμνᾶ, ὥστε ν᾿
ἀποτινάξουμε τὴν ὅποια στάχτη τοῦ
χειμώνα καὶ νὰ εὐελπιστοῦμε, ὅτι ὅλα
θὰ δρομολογηθοῦν στὸν ἔγκοπο βίο
μας, μὲ τὴ σφραγίδα τῆς ἀδιάλειπτης
Παρουσίας Του καὶ στοργῆς.
Οἱ
Ἐκκλησιὲς ἀκόμα εὐωδιάζουν ἀπὸ τὰ
μῦρα τοῦ Ἐπιταφίου καὶ τῆς Ἀνάστασης.
Τὰ κεριὰ στὰ μανουάλια ἀκόμα φωτίζουν
μὲ τὸ ἀνέσπερο φῶς τῆς Ἀναστάσεως
καὶ φωταγωγοῦν τὶς ψυχὲς τῶν πιστῶν,
ὅμως μέσα στὸν κόσμο, στὸν κόσμο ποὺ
δέχτηκε τὸν Ἐπιτάφιο, ποὺ χάρηκε τὴν
Ἀνάσταση, ποὺ γιόρτασε καὶ χάρηκε, μιὰ
ἀδιαφορία γιὰ ὅλ᾿ αὐτὰ πλανᾶται.
Ἀδιαφορία ντυμένη μὲ τὸ ἔνδυμα τῆς
προοδευτικότητας καὶ τοῦ συγχρονισμοῦ,
ὥστε νὰ μὴ φανοῦμε πὼς εἴμαστε
καθυστερημένοι ἤ ἀνακόλουθοι τῶν ὅσων
συμβαίνουν ἤ ἐξελίσσονται γύρω μας.
Ἔτσι, μέρες ποὺ εἶναι, δὲν μπορεῖ νὰ
θεωρεῖται σωστὸ ὥστε ὁ χαιρετισμὸς
μεταξὺ τῶν πιστῶν νὰ εἶναι:
-Χριστὸς
Ἀνέστη!
-Ἀλήθῶς,
ὁ Κύριος!
Γιατὶ
κάτι τέτοιο εἶναι παρωχημένο πιά. Δὲ
χρειάζεται, γι᾿ αὐτὸ καὶ λέγεται ἡ
ἀόριστη φράση «Χρόνια Πολλά», ἔτσι
ὥστε νὰ τὰ καλύψει ὅλα.
Ὅμως,
ἔτσι ἔπρεπε νὰ ἐξελιχτοῦν τὰ πράγματα
καὶ γιατί, τάχα;
Γιὰ
νὰ εἴαστε τίμιοι μὲ αὐτὰ ποὺ πιστεύουμε
καλὸ θὰ εἶναι νὰ σεβόμαστε ὅ,τι μᾶς
παραδίδεται κι ὄχι νὰ τὸ ἀπορρίπτουμε
χωρὶς νὰ τὸ ἐρευνήσουμε καλῶς.
Ἐπειδὴ,
ἄν σταθοῦμε μὲ σύνεση καὶ προσοχὴ
πάνω στὸν χαιρετισμὸ αὐτόν, τότε θὰ
καταλάβουμε πραγματικὰ τί σημαίνει
Ἀνάσταση καὶ γιατὶ ἡ Ἐκκλησία γιὰ
σαράντα ὁλόκληρες μέρες πανηγυρίζει
τὸ μέγα αὐτὸ γεγονός: ὅτι δηλαδή,
«Χριστὸς ἐγερθεὶς ἐκ νεκρῶν, ἀπαρχὴ
τῶν κεκοιμημένων ἐγένετο» (ἱ.
Χρυσόστομος). Αὐτὸ ἄλλωστε δὲν εἶναι
καὶ τὸ μέγα ζητούμενο γιὰ τὸν κάθε
θνητό;
Ἑπομένως,
γιατὶ νὰ πάψουμε νὰ τιμᾶμε τὴν ὄμορφη
αὐτὴ συνήθεια τῶν
προγόνων μας, ἡ ὁποία σὺν τοῖς
ἄλλοις εἶναι καὶ μιὰ ὁμολογία γιὰ
τὸν κάθε πιστὸ ὁ ὁποῖος, σύμφωνα μὲ
τὰ ὅσα διακήρυξε
τὴν ὥρα τοῦ Βαπτίσματός του καὶ τὸ
ἀνανεώνει σὲ κάθε εὐχαριστιακὴ σύναξη,
«προσδοκᾶ Ἀνάσταση νεκρῶν...»
(Σύμβολο τῆς Πίστεως»).
Ἄς
πάψουμε, λοιπόν, νὰ εἴμαστε συντονισμένοι
μὲ τὸ πνεῦμα τοῦ κόσμου, ποὺ εὔχεται
ἀόριστα «Χρόνια πολλὰ» κι ἄς ζήσουμε
τὴ χαρὰ τῆς Ἀναστάσεως μὲ τὸν
ἀξεπέραστο χαιρετισμό,
-Χριστὸς
Ἀνέστη!
-Ἀληθῶς,Ἀνέστη!