© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Α Ν Α Γ Ν Ω Σ Τ Η Ρ Ι Ο

Σάββατο 22 Μαΐου 2010

Οι μαθητές του Καραμπίνειου και η παιδική Γκιόστρα της Sulmona

Γράφει ο ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΦΛΕΜΟΤΟΜΟΣ


Την επόμενη βδομάδα μια αντιπροσωπεία μαθητών του 1ου Δημοτικού Σχολείου της πόλης του νησιού μας, του ιστορικού «Καραμπίνειου», θα βρεθεί στην γνωστή πια σε όλους μας, λόγω της ανταλλαγής των συχνών επισκέψεων, αλλά και της επικείμενης αδελφοποίησης των δύο Δήμων, Sulmona, όπου θα λάβει μέρος, εκπροσωπώντας το νησί και την χώρα μας, στην εκεί διεξαγόμενη κάθε χρόνο, τέτοια εποχή, παιδική Γκιόστρα.

Η πρωτοβουλία, όπως σίγουρα θα καταλάβατε, ανήκει στην πάντα δραστήρια Αστική μη Κερδοσκοπική Εταιρεία “Giostra di Zante”, η οποία κάθε χρόνο, τον τελευταίο καιρό, διοργανώνει και επαναφέρει στην ζωή μας την περίφημη και πολυδιάστατη Γκιόστρα του δαχτυλιδιού, την περίοδο του Καρναβαλιού, αλλά από φέτος και την άλλη, την λαϊκή μορφή της, αυτή που έχει σχέση με την γιορτή του κατ’ εξοχήν έφιππου Αγίου, του τροπαιοφόρου Γεωργίου και γινόταν με την συμμετοχή πολύ κόσμου, ως και την χρονιά της θεομηνίας του σεισμού, στην αδικοχαμένη ομώνυμη εκκλησία του Πετρούτσου.

Η πολιτιστική αυτή ανταλλαγή, με τις πολλαπλές προεκτάσεις και το ευοίωνο μέλλον, πραγματοποιείται και με την άοκνη προσπάθεια του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του σχολείου, αλλά και την φιλεκπαιδευτική φροντίδα του διευθυντή του, Άγγελου Αγγελούση και όλου του δραστήριου διδακτικού του προσωπικού.

Τα οφέλη αυτής της επίσκεψης και συμμετοχής είναι πολλά και πολύμορφα. Πρώτα απ’ όλα οι μαθητές του σχολείου θα έρθουν σε επαφή με κάποιους άλλους της γειτονικής μας χώρας, με τους οποίους θα αδελφοποιηθούν και θα γνωρίσουν τον πολιτισμό και την κουλτούρα τους. Η επίσκεψη αυτή θα είναι ένα ζωντανό μάθημα, για το οποίο δεν θα έφταναν, ίσως, όλες οι διδακτικές ώρες ενός σχολικού έτους, για να πραγματοποιηθεί. Μ’ άλλα λόγια αυτό που χρόνια τώρα σαν λαός ευχόμαστε σε θεωρία, γίνεται πράξη και τα παιδιά μας αποκτούν εμπειρίες, γνώσεις και αυτοπεποίθηση, ενώ συγχρόνως αυτοδιδάσκονται και αλληλοδιδάσκονται.

Ύστερα με το ταξίδι αυτό, το ομαδικό και ενταγμένο σε πλαίσια του πολιτισμού και της ιστορικής μνήμης, θα αποκτήσουν την εμπειρία της επικοινωνίας και από μόνα τους, αβίαστα θα μάθουν το πόσο ωφελούν τα παντρέματα των απόψεων και των ρευμάτων και το πώς μπορείς να διατηρήσεις και να προεκτείνεις το δικό σου, γνωρίζοντας το διπλανό και το παρόμοιο.

Τέλος τα παιδιά μπαίνουν από νωρίς στο παιχνίδι και μαθαίνουν ότι δεν πρέπει να είναι θεατές της ζωής και της παρουσίας μας, αλλά πρωταγωνιστές και κύριοι εκφραστές. Δεν βλέπουν από τις κολώνες της Πλατείας Ρούγας τα δρώμενα, αλλά συμμετέχουν σ’ αυτά και το διασκεδάζουν. Έτσι το αύριο του νησιού μας έχει ελπίδες να είναι καλύτερο και η προοπτική για την επάνοδό μας στην ποιότητα, που, λόγω της ιστορίας μας, μας αξίζει, αλλά από ραθυμία μας την απωλέσαμε, αποκτά περισσότερες και πιο βάσιμες αιτίες.

Πάνω απ’ όλα, όμως, τα νεαρά αυτά ζακυνθινόπουλα, γνωρίζουν την ιστορία τους, μέσω μιας σημαντικής πτυχής της, μαθαίνουν την διαφορετικότητα του τόπου τους, η οποία, λόγω ηλικίας, τους γίνεται βίωμα και θα μπορέσουν να συνεχίσουν στο μέλλον, κάνοντάς την δική τους υπόθεση, μια πτυχή της, η οποία ξεκινά από το μακρινό παρελθόν του νησιού τους και συνεχίζει να επιβιώνει, έστω και σε αναβίωση, ως και τις ισοπεδωτικά επίφοβες μέρες μας.


H Γκιόστρα της Ζακύνθου, όπως αποδείχτηκε και από την πρόσφατη επιστημονική ημερίδα, η οποία έγινε πριν από ένα περίπου μήνα στην πόλη μας, οργανωμένη από την Εταιρεία “Giostra di Zante” και το πάντα δραστήριο Μουσείο Σολωμού και Επιφανών Ζακυνθίων, ήταν ανέκαθεν ένα αναπόσπαστο κομμάτι της ζακυνθινής ιστορίας και του δικού μας, του επτανησιακού πολιτισμού.

Ξεκίνησε από τον μακρινό Αρίγκο της Μπόχαλης, δίπλα από την πρώτη μας, την εντός φρουρίου πόλη και ως την σημερινή της αναβίωση, στην πλατεία που φέρει το όνομα του μεγάλου μας ποιητή, του Διονυσίου Σολωμού, μπόρεσε να είναι σημείο αναφοράς και πηγή έμπνευσης.

Οι θεατρολόγοι υποστηρίζουν ότι στην περίφημη «Ευγένα», το πρώτο δικό μας, αλλά και νεοελληνικό θεατρικό έργο, δεν περιγράφεται, αλλά απλά πλανάται σε όλη την υπόθεση, επειδή ήταν τόσο γνωστή, ώστε δεν χρειαζόταν εικονική και σκηνική επανάληψη. Ο ζακυνθινός λαός από τους χιλιάδες στίχους του «Ερωτόκριτου», το τμήμα του που την διηγείται ξεχωρίζει και αυτό συχνά επαναλαμβάνει και παριστάνει, με κέφι και μεράκι, σαν «Ομιλία». Ο πολύς, για μας τους ιόνιους προπάντων, Διον. Ρώμας, όχι μόνο στον «Περίπλου» του την ζωντανεύει, αλλά και στα χρονογραφήματά του συχνά την επαναλαμβάνει και εύστοχα την τοποθετεί στην θέση που της αξίζει. Το ίδιο και ο Ανδρέας Αβούρης στον «Αλαμάνο» του και ο Κ. Πορφύρης στον δικό του «Αγέλαστο». Ο τελευταίος, μάλιστα, την ιστόρησε και σε ένα χαρακτηριστικό, ζωγραφικό του έργο, στην λαϊκή της εκδοχή, αυτήν του θεάτρου δρόμου και την αποθανάτισε στην γνήσια μορφή της. Τέλος ο Χρήστος Ρουσέας δεν μπορούσε να την παραλείψει από τις εθιμικές αναζητήσεις του και την διαιώνισε σε δύο του σκίτσα, τα οποία σήμερα, μετά από φιλοζακυνθινή προσφορά των θυγατέρων του, Μαρίας και Τζένης, φυλάσσονται στο Μουσείο Σολωμού και Επιφανών Ζακυνθίων και μας τα πρωτοπαρουσίασε η διευθύντριά του Κατερίνα Δεμέτη.

Μα και σήμερα, όπως ακούσαμε στην πρόσφατη ημερίδα από τον φιλόλογο Γιώργο Φιορεντίνο, οι ιππικοί αυτοί αγώνες της Γκιόστρας συνεχίζουν να είναι ζωντανοί και να εμπνέουν. Το ότι οι σύγχρονοι ποιητές μας την έχουν σαν θέμα της έχει πολλά να πει και αυτό μπορεί με πάμπολλους τρόπους να ερμηνευθεί, αλλά να εκληφθεί και σαν ζωντανή συνέχεια.

Ήδη, από την τελευταία Γκιόστρα του δαχτυλιδιού, της περασμένης Αποκριάς, το δρώμενο πέρασε και στα παιδιά μας, το αύριο, δηλαδή, και το μέλλον μας. Μια αντιπροσωπεία από το ίδιο σχολείο της γειτονιάς της Αγίας Τριάδας ξεκίνησε την πομπή και, απ’ ότι θυμάστε, απέσπασε τα καλύτερα σχόλια και τα πιο ζεστά χειροκροτήματα.

Τώρα τα ίδια παιδιά ξεπερνούν τον κλειστό χώρο της τάξης και του σχολείου τους, αντιστέκονται στην στεγανότητα των συνόρων, που τα περιορίζει, τολμούν και συμμετέχουν σε μια διεθνή εκδήλωση, όπως συμβαίνει και με τους μεγαλύτερους συμπατριώτες τους, οι οποίοι κάθε χρόνο επισκέπτονται την ίδια πόλη, για λάβουν μέρος σ’ ένα πανευρωπαϊκό πανηγύρι ήχων και χρωμάτων.

Τα παιδιά μας, με την βοήθεια των δασκάλων τους και των γονιών τους, έψαξαν και βρήκαν ξεχασμένα παιχνίδια του νησιού μας, αυτά που γέμισαν τις νεανικές ώρες γενιών και γενιών, έμαθαν χορούς της εποχής εκείνης και προετοιμάστηκαν να τους παρουσιάσουν σε άλλους συνομηλίκους τους και σε χιλιάδες θεατές, που θα τα παρακολουθήσουν, δείχνοντας εκτός συνόρων το πιο καλό πρόσωπο της Ζακύνθου και τις πλέον σημαντικές και ευχάριστες στιγμές της.

Με επικεφαλής το καπίτουλο του Σχολείου τους θα παρελάσουν στην πόλη της Sulmona και θα διαφημίσουν με τον πιο σωστό τρόπο τον τόπο μας και τόπο τους. Μάς διασώζει η ιστορία πως στην ηλικία τους ο Ούγος Φώσκολος γκρέμισε τα τείχη και ελευθέρωσε τους εκεί κλεισμένους Εβραίους, διδάσκοντας την ανεξιθρησκία. Οι μαθητές του Καραμπίνειου εξαφανίζουν άλλα τείχη και έρχονται σε επαφή με άλλους συνομηλίκους τους, διδάσκοντάς μας το πόσο ωφελεί η πολιτιστική ανταλλαγή και το πάντρεμα των πολιτισμών. Ας τους ευχηθούμε μέσα από την ψυχή μας καλή επιτυχία. Τους αξίζει το πιο θερμό χειροκρότημα.
Related Posts with Thumbnails