© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Α Ν Α Γ Ν Ω Σ Τ Η Ρ Ι Ο

Τρίτη 24 Απριλίου 2018

π. Κων. Ν. Καλλιανός: ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ (Εφημεριακοί στοχασμοί)

Δημητρίῳ τῷ Σεβασμιωτάτῳ Μητροπολίτῃ Γέροντι Πριγκηποννήσων, τῷ ἀπὸ Σεβαστείας,  συγχαρητήριος υἱϊκὴ πρόσρησις  

Μπορεῖ ἡ ἡμέρα τοῦ Μ. Σαββάτου νὰ ἔχει ἕναν χαρακτήρα ἀναμονῆς καὶ προετοιμασίας γιὰ τὸ Πασχαλιάτικο Πανηγύρι, μπορεῖ νὰ ἁπλώνεται παντοῦ τὸ φῶς τῆς αἰσιοδοξίας καὶ τῆς χαρᾶς ποὺ κομίζει ἡ γιορτή, ὅμως γιὰ τὸν κάθε συνειδητὸ ἐφημέριο αὐτὰ εἶναι πράγματα ποὺ δὲν τὰ λαμβάνει  τόσο πολὺ ὑπόψιν του. Γιατὶ ναί, ὅλα τὰ ὅσα γίνονται καὶ συντελοῦνται καλὰ εἶναι. Κι ὁ κόσμος καλὰ νὰ εἶναι νὰ ἑορτάζει, ὅμως ἐκεῖνον ἄλλο τὸν νοιάζει καὶ τὸν καθιστᾶ προσεχτικό καὶ σκεφτικὸ τὶς μέρες αὐτὲς τὶς χαρμόσυνες, τὶς φαιδρές καὶ  πολύτιμες. Κι αὐτὸ ποὺ τὸν νοιάζει εἶναι τὸ «μέγιστον μάθημα» ποὺ δέχεται καθὼς πηγαίνει νὰ κοινωνήσει τοὺς ἀνήμπορους ἐνορίτες καὶ καθηλωμένους, ἀπὸ τὰ γερατειὰ ἤ κάποια ἀσθένεια, στὸ δωμάτιο/κελλὶ τῆς δοκιμασίας τους. Τοὺς θυμᾶται ὅλους αὐτοὺς στὸν ναό, τότε ποὺ οἱ δυνάμεις τους ἦταν ἀκόμα ἀκμαῖες, ἔρχεται στὸ νοῦ του ἀκόμα καὶ τὸ στασίδι ποὺ κάθονταν, ὅμως σήμερα, ὅλους αὐτοὺς τοὺς βλέπει νὰ ἔχουν ἀποχαιρετίσει ἐκεῖνες τὶς παλιές τους συνήθειες, γιατὶ οἱ δυνάμεις τους τοὺς ἐγκατέλειψαν. Κι ἀκοῦνε ἀπὸ τὸ ραδιόφωνο ἤ τὴν τηλεόραση τώρα πιὰ τὸν καλὸ τὸν λόγο, τὸ “Χριστὸς Ἀνέστη”. Κι ἴσως νὰ νομίζουν ὅτι εἶναι μαζὶ μὲ τὸν κόσμο ποὺ κυκλώνει τοὺς Ἐπισκόπους ἤ τοὺς ἱερεῖς καὶ διακόνους, οἱ ὁποῖοι ἀκούγονται ἤ προβάλλονται στὸ γυαλί. 

Μὲ πόνο ψυχῆς, λοιπόν, προσέρχεται ὁ παπᾶς καὶ κοινωνεῖ αὐτὰ τὰ πρόσωπα, εὐχόμενος συνάμα «Καλὴν Ἀνάσταση». Καὶ τὸ ἐννοεῖ αὐτό, νὰ ἔχουν δηλαδή, καλὴ Ἀνάσταση, νὰ χαροῦν κι αὐτοί, νὰ μποροῦν νὰ λένε ὅτι εἶναι Πάσχα κι ὅτι καὶ αὐτοὶ γιορτάζουν, πανηγυρίζουν. Ἔστω κι ἄν εἶναι μακριὰ ἀπὸ τὴν λαμπρὴ καὶ κορυφαία Εὐχαριστιακὴ Σύναξη, ὅπου ὅλα ἑορτάζουν, ὅλα χαίρονται τὴν ἔγερσιν Χριστοῦ. 

Ὅμως ποιὸ στ’ ἀλήθεια εἶναι τὸ «μέγιστον μάθημα» ποὺ δέχεται ὁ ἐφημέριος; Ποῦ καὶ πῶς προσδιορίζεται στὸν ψυχισμό του καὶ ποιὰ μηνύματα τοῦ προσφέρει; 

Εἶναι ἀλήθεια πὼς κάθε φορὰ ποὺ θὰ πεῖ τὰ λεγόμενα «πληρωτικὰ», εἴτε στὴ Θ. Λειτουργία, εἴτε σὲ ὁπιαδήποτε ἱ. ἀκολουθία, πάντα στέκεται μὲ φανερὴ συγκίνηση σὲ ἐκείνη τὴ «αἴτηση» ποὺ ἀναφέρει: «Χριστιανὰ τὰ τέλη τῆς ζωῆς ἡμῶν, ἀνώδυνα ἀνεπαίσχυντα, εἰρηνικὰ καὶ καλὴν ἀπολογίαν,  τὴν ἐπι τοῦ φοβεροῦ βήματαος τοῦ Χριστοῦ,  αἰτησώμεθα». Στ’ ἀλήθεια, ἄν κάποιος ἐπιχειρήσει μὲ περισσὴ εὐλάβεια νὰ σηκώσει μία μία τὶς λέξεις αὐτές, θὰ δεῖ πίσω τους νὰ βρίσκεται ὅλη ἐκείνη ἡ ἀναγκη ποὺ ἔχει ὁ κάθε πιστός, ὥστε τὰ τέλη του νὰ εἶναι ὅπως ἀκριβῶς περιγράφονται. Κι ὁ παπάς ἄνθρωπος εἶναι κι αὐτός καὶ διαπιστώνει κάθε φορὰ ὅτι ἔχει ἀνάγκη αὐτῆς τῆς στοργῆς τοῦ Θεοῦ, γιατὶ δὲν θὰ ἔχει τὶς ἴδιες τὶς δυνάμεις μετὰ ἀπὸ λίγα χρόνια. Ἴσως δὲ κάποτε νὰ ἔλθει καὶ στὴ θέση αὐτῶν τῶν ἀσθενῶν καὶ μὴ ξαναμπορέσει, ὄχι μονάχα Ἀνάσταση νὰ κάμει, ἀλλὰ καὶ νὰ βρεθεῖ μέσα στὸ χῶρο ποὺ τόσο πονᾶ, ἀγαπᾶ καὶ νοιώθει ὡσὰν τὸ σπίτι του. Μάλιστα, δὲν μπορεῖ νὰ φανταστεῖ ὅτι θὰ χρειαστεῖ ν᾿ ἀκούσει τὴν Ἀνάσταση κι ὄχι νὰ μετέχει σ᾿ αὐτήν! Κι ὅμως μπορεῖ κάποτε νὰ βρεθεῖ σὲ αὐτὴ τὴ θέση, γιὰ νὰ δοκιμαστεῖ ἀκόμα κι ἄλλο ἡ ἀντοχή του κι ἡ ὑπομονή, γι᾿ αὐτὸ καὶ τοῦτα τὰ μαθήματα ποὺ παίρνει, αὐτὴ τὴ χαρισματικὴ ἡμέρα τοῦ Μ. Σαββάτου,  θὰ πρέπει νὰ τὸν προετοιμάζουν... Ὅπως τὸν προετοιμάζουν οἱ παραπάνω αἰτήσεις, ὅπως τὸν προετοιμάζει ἡ ἐκρηκτικὴ σὲ περιεχόμενο φράση τοῦ «Πάτερ ἡμῶν...»: «Γενηθήτω τὸ θέλημά Σου», ὅπως προετοιμάζει ἡ Ἐκκλησία τὸν πιστό της λαὸ μὲ τὴν προσδοκία τῆς Ἀναστάσεως καὶ τὴν προσμονὴ τῆς Χαρᾶς. Κι ἔτσι εἶναι. Ἤ,  μᾶλλον,  κι ἔτσι πρέπει νὰ εἶναι. Ἀμήν. 

π. κ. ν. κ.  Σκόπελος, Πάσχα 2018.    

Related Posts with Thumbnails