© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Α Ν Α Γ Ν Ω Σ Τ Η Ρ Ι Ο

Σάββατο 30 Ιανουαρίου 2010

"…μικρά ζύμη…"

Γράφει ο ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΦΛΕΜΟΤΟΜΟΣ

Ζώντας μήνες τώρα ή πιο σωστά έξη περίπου χρόνια, την προετοιμασία και τα όλα τεκταινόμενα, γύρω από την διοργάνωση και την διεξαγωγή του παραδομένου σε μας τους νεότερους ζακυνθινούς, από την γνήσια παράδοση και την εμπεριστατωμένη ιστορία, αγωνίσματος των λαοφιλών ιππικών αγώνων, της φημισμένης Γκιόστρας, σαν πρόεδρος του Δ. Σ. του Σωματείου, που την διοργανώνει, ομολογώ πως πάντα, σε παρόμοιες στιγμές, έρχεται στο νου μου μια φράση από την Α΄ επιστολή του Αποστόλου Παύλου προς τους Κορινθίους. Είναι από το χωρίο, που κάθε χρόνο διαβάζεται το μοναδικό, άπλετα συναισθηματικό και έντονα φορτισμένο εκείνο βράδυ της Μεγάλης Παρασκευής - της μοναδικής, ζακυνθινής Μεγάλης Παρασκευής! - λίγο μετά την περιφορά, εντός του ναού, βέβαια, μια και στην πόλη μας ένας μόνο επιτάφιος λιτανεύεται τις πρωινές ώρες του Μεγάλου Σαββάτου και την εναπόθεσή του, κατά το τοπικό τυπικό, στο κεφαλόσκαλο της Ωραίας Πύλης, για να γίνει αμέσως μετά, με την ανάγνωση των σχετικών στίχων του Ευαγγελίου («… σφραγίσαντες τον λίθον μετά της κουστωδίας»), η εναπόθεση του Αμνού πάνω στον φυσικό του τάφο, την Αγία Τράπεζα. «Μικρά ζύμη», τονίζει και διδάσκει παραδειγματικά, όσο σοφά και λιτά ο λεγόμενος Κήρυκας των Εθνών, «όλον το φύραμα ζυμοί».
Στην συγκεκριμένη περίπτωση το λίγο ζυμάρι, το οποίο καταπιάνει όλο το αλεύρι του ψωμιού, είναι οι λίγοι, αλλά πολλοί στην ουσία, εκείνοι άνθρωποι, που πριν μιαν ακριβώς πενταετία, από το Καρναβάλι του 2005, συνέλαβαν την ιδέα της επαναφοράς του αθλήματος της Γκιόστρας, το αγάπησαν, το έκαναν καθημερινότητά τους και το έχουν φτάσει στο σημείο, που όλοι γνωρίζουμε και χαιρόμαστε, με ολοχρονική εργασία. Όλοι αυτοί, είτε στο Δ. Σ. ανήκουν, είτε στο Σωματείο γενικότερα είναι μέλη, είτε συμμετέχουν και βοηθούν στο δρώμενο και τις εκδηλώσεις του, είτε, τέλος, επιχορηγούν και συμπαρίστανται, ο καθένας με τον τρόπο του, την προσπάθεια, γίνονται ένα ζωντανό παράδειγμα και προπάντων προτείνουν μια λύση, επαληθεύοντας όλα αυτά, που σε ελάχιστες λέξεις κατόρθωσε να περικλείσει ο Απόστολος του χριστιανισμού και τα θυμηθήκαμε παραπάνω.
Μα ας γίνουμε σαφέστεροι. Συνήθως, τα τελευταία χρόνια, περιμένουμε τα πάντα από την πολιτεία, τοπική ή εθνική - δεν έχει σημασία - και όλα τα στηρίζουμε σε επιχορηγήσεις και οικονομικές ενισχύσεις ή - το χειρότερο - στην δική της πρωτοβουλία. Γινόμαστε, δηλαδή, μιμητές και οπαδοί όλων εκείνων, που πριν λίγα χρόνια, σε περιόδους μεγάλης ανομβρίας και ξηρασίας, μπάζωσαν τους τράφους και σήμερα, που ο ζακυνθινός πολύβροχος χειμώνας επιστρέφει, από τις τηλεοράσεις και τα λοιπά μέσα ενημέρωσης κατηγορούν το κράτος που πλημμυρίζουν…! Μα μερικές φορές η τύχη μας βασίζεται σε μας. Είναι το πανάρχαιο εκείνο «συν Αθηνά και χείρα κίνει» ή το μεταφερμένο και μεταφρασμένο στα νεώτερα χρόνια «Άγιε Νικόλα βόηθα, μα κούνιε και τα χέρια σου».Αυτό ακριβώς έκαναν όσοι ασχολήθηκαν με την Ζακυνθινή Γκιόστρα και τα αποτελέσματα θα τα επισημάνουμε στην συνέχεια.
Πρώτα, λοιπόν, απ’ όλα είναι το κέρδος, που το νησί μας, μετά τον «Βενετσιάνικο Γάμο», απέκτησε και ένα ακόμα αποκριάτικο δρώμενο, ποιοτικό και βασισμένο στην έρευνα και την ιστορία του. Είναι η επάνοδος των ιππικών αγώνων, που μετά από τον Αρίγκο της Μπόχαλης, την πολύκροτη Πλατεία Ρούγα και το πλάτωμα του Αγίου Γεωργίου του Πετρούτσου, γίνονται σήμερα στην μεγάλη μας πλατεία, αυτήν που έχει το πολύτιμα κληρονομημένο όνομα του εθνικού μας ποιητή, του Διονυσίου Σολωμού και στους καιρούς μας αποτελεί το επίκεντρο, με τις καλές και τις κακές στιγμές του, του δικού μας γίγνεσθαι, αλλά και την εικόνα μας, όχι πάντα ευειδέστατη και όπως της αρμόζει, είναι η αλήθεια...
Μετά σημασία έχει η διεθνής, πανευρωπαϊκή στην ουσία, διάσταση, που έχει πάρει η εκδήλωση. Με βήματα μικρά, αλλά σταθερά η Αστική μη Κερδοσκοπική Εταιρεία “Giostra di Zante”, η οποία έχει την ευθύνη και την ιδέα της τέλεσης των ιππικών αναμετρήσεων, έχει αρχίσει πριν τρία χρόνια την επαφή της με άλλες ευρωπαϊκές χώρες και την ανταλλαγή πολιτισμού και ιδεών με παρόμοιους πολιτιστικούς συλλόγους τους ή φορείς.
Την πρώτη χρονιά συμμετείχε η γειτονική Ιταλία, με την αντιπροσωπεία παντιερατόρων (σημαιοφόρων), τυμπανιστών και σαλπιγκτών της. Την δεύτερη προστέθηκε και η Σλοβακία, με τους περίφημους Γερακάρηδές της. Φέτος στην συντροφιά λαβαίνει μέρος και το κρατίδιο του Σαν Μαρίνο, η αρχαιότερη Δημοκρατία και μάλιστα «Γαληνοτάτη», με μια δική του αποστολή, που θα μεταφέρει στο νησί τον διαφορετικό του πολιτισμό. Έτσι η Ζάκυνθος αποκτά και πάλι και μάλιστα σε σταθερή βάση, την παλιά της πολυπολιτισμική μορφή και υπόσταση, η οποία τόσα έδωσε στην τέχνη και τον πολιτισμό της, αλλά και στην καθημερινή ζωή της γενικότερα. Γιατί η στάθμευση και η εμμονή στα ίδια εγκυμονεί τον φόβο του έλους και της μούχλας, ενώ η επαφή και η ανταλλαγή οδηγούν σε κάτι καινούργιο και ανανεώνουν.
Φέτος, μάλιστα, έρχονται στο νησί μας, για να παρακολουθήσουν την δική μας εκδήλωση με τους έφιππους αγωνιστές, ο Δήμαρχος της Ιταλικής πόλης Sulmona, όπου σ’ αυτήν γίνεται κάθε Καλοκαίρι η μοναδική ευρωπαϊκή Γκιόστρα, με την συμμετοχή και της δικής μας, της Ζακυνθινής, ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου της ίδιας γραφικής πόλης, η οποία είναι και η πατρίδα του μεγάλου Οβίδιου, ο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Γκιόστρας και έξη (6) άλλα μέλη της τοπικής της Αυτοδιοίκησης. Απώτερος σκοπός τους είναι η αδελφοποίηση των δύο πόλεων και η ζεστή και ουσιαστική επαφή των κατοίκων τους.
Αυτό που ενώνει τους δύο τόπους, το Ιόνιο και την Ιταλία, είναι βέβαια η κοινή τους παράδοση στην Γκιόστρα, αλλά και ο κοινός τους μεγάλος και διεθνούς φήμης Ποιητής, ο πολυτάλαντος και πολυδιάστατος Νικολός - Ούγος Φώσκολος, ο οποίος και πάλι ευνοεί και ενισχύει τους συμπατριώτες του, δίνοντάς τους ευκαιρία για πρόοδο.
Σημασία, επιπλέον, έχει και η στιγμή που γίνεται η επίσημη και πολλά υποσχόμενη αυτή επίσκεψη. Ήδη, απ’ ότι γνωρίζετε αναμφίβολα, κάποιο άλλοι - σε μερικές περιπτώσεις κοινοί - ευαίσθητοι συμπολίτες μας - και πάλι « … μικρά ζύμη …» - δραστηριοποιήθηκαν και σε συνεννόηση με τον Δήμο Ζακυνθίων, ίδρυσαν σύλλογο, που σκοπό του έχει την αποκατάσταση του σπιτιού, στο οποίο έζησε τα πρώτα και σημαντικά βήματα της ζωής του ο δημιουργός των «Τάφων» και των «Χαρίτων», καθώς και την επανίδρυση της περίφημης προσεισμικά «Φωσκολιανής Βιβλιοθήκης». Η αδελφοποίηση, λοιπόν, αυτή, η οποία οφείλεται αποκλειστικά στο σωματείο “Giostra di Ζante” και στην δική του δράση, γνώση και ευαισθησία, αλλά και στην προθυμία του νυν Δημάρχου και όλου του Δημοτικού μας Συμβουλίου, γίνεται σε μια ιστορική, για την νεότερη Ζάκυνθο, στιγμή. Επειδή, μάλιστα, η ενέργεια αυτή, δεν έχει σκοπό να μείνει στα χαρτιά όπως συνήθως ή να χρησιμοποιηθεί απλά και μόνο για διαφήμιση στα τοπικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, αλλά θέλει ν’ αποκτήσει λόγο και ουσία, είναι ευκαιρία η πρώτη, μετά την Γκιόστρα, πολιτιστική κοινή εκδήλωση των δύο πόλεων, να είναι ή θεμελίωση ή τα εγκαίνια του σπιτιού του Ποιητή, που ενώνει τις δύο γειτονικές χώρες, με το έργο και την δράση του.
Επιδίωξη του Σωματείου είναι, όπως έχουμε ξαναγράψει, η Γκιόστρα της Ζακύνθου να πάρει πανευρωπαϊκή και πανεπτανησιακή μορφή και σ’ αυτήν να λαμβάνουν μέρος και οι άλλες χώρες της Ευρώπης, στις οποίες κάθε χρόνο, όπως μέχρι τώρα συμβαίνει, θα προστίθεται μια καινούρια, αλλά και όλα τα άλλα Επτάνησα, για να μείνει, έτσι, ο ιόνιος χώρος δεμένος και να μην διασπασθεί με την διοικητική του ένωση με τις απέναντι στεριές, όπως ανεύθυνα και επιπόλαια κάποιοι επιδιώκουν, προτιμώντας την κοντόφθαλμη λύση και την ευκολία τους, από την επιταγή της ιστορίας.
Όλα αυτά, βέβαια, δεν θα είχαν γίνει, αν όλος ο ζακυνθινός λαός δεν αγκάλιαζε με αγάπη την δική του Γκιόστρα, την ζακυνθινή, όπως ακριβώς έκαναν για χρόνια οι πρόγονοί του και αν τα μέλη του Δ. Σ. της Εταιρείας “Giostra di Zante” δεν είχαν από την αρχή ξεπεράσει την επικίνδυνη νεοελληνική συνήθεια της τελευταίας στιγμής.
Είναι, λοιπόν, αληθινό αυτό που καταγράφει ο Απόστολος των εθνών και θα το ακούσουμε σε λίγες μέρες, μια και το Πάσχα φέτος είναι πολύ πρώιμο, κλείνοντας το δικό μας, το ζακυνθινό Μεγαλοβδόμαδο. Ναι, πράγματι: «Μικρά ζύμη όλο το φύραμα ζυμοί». Μα σας θυμίζω και την συνέχεια: «Εκκαθάρατε ουν την παλαιάν ζύμην, ίνα ήτε νέον φύραμα».
Και είναι αληθινά ευλογία να ανανεώνεσαι. Είναι μοναδική παρηγορία, για να θυμηθούμε και τον δικό μας Εθνάρχη, να νεάζεις.
Related Posts with Thumbnails