α΄ δημοσίευση
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΟΠΟΥΛΑ
Στὰ παιδιὰ
τῆς Ἰσραηλιτικῆς Κοινότητος τῆς Θεσσαλονίκης
ποὺ τὰ
κατάπιε τὸ Ἄουσβιτς - Μπερκενάου
Φίλε συμμαθητή μου
Μωϋσῆ,
γλυκούλη
«χαχαμίκο» γιὰ ὅσους σ’ ἀγαπούσαμε
καὶ ἐπιμέναμε νὰ
βλέπουμε τὴ μύτη σου γαμψὴ
γιὰ τὸ ἀπαραίτητο
παιδικὸ δούλεμα.
Φίλη Ἐσθήρ, μὲ τὰ
ὡραῖα μαῦρα μάτια τ’ ἀπονήρευτα
καὶ τὴν πλεξούδα
ποὺ ξελόγιαζε τ’ ἀγόρια,
φίλε Χαΐμη, φίλη
Ρούθ,
καρντάση
πειραχτήρι Ἰωσήφ,
φίλη Ραχήλ, φίλη
Ρεβέκκα,
σπινθηρομάτη φίλε
Μαρδοχαῖε.
Φίλοι μου ὅλη τὴ
χρονιὰ
μὲ μιὰ μονάχα
παρένθεση παγωμένη:
τὴν ἅγια
Μεγαλοβδομάδα μας,
ποὺ ἔπαιρναν
ξώφαλτσα καὶ σᾶς τὰ σκάγια
ποὺ ἀπευθύνονταν
στοὺς ἄνομους
παληοὺς
συμπατριῶτες σας
ποὺ ἐσταυρώσαν τὸν
Χριστό μας,
τὸν Ὁμοεθνῆ σας
καὶ Συμπατριώτη σας!
Παιδιὰ τῆς μάννας
Θεσσαλονίκης,
Θεσσαλονικόπουλα,
σύντροφοι
ἀγαπημένοι τῆς παιδικῆς μας ἀθωότητας,
ποιό μάτι βάσκανο
σᾶς ἔκαψε;
Ποιός Ἰσκαριώτης
σᾶς ἐπρόδωσε;
Ποιός Ἀσμοδαῖος
σᾶς ἅρπαξε ἀπὸ τὴν ἀγκαλιά μας;
Ποιός βάρβαρος σᾶς
ἔκλεψε τὸ ὄνειρο;
Ποῦ σᾶς ἐπότισαν
τὸν ἄψινθο;
Ποῦ ἔσβησε ἡ
τρεμάμενη καρδούλα σας;
Ποῦ ἔγιναν στάχτη
οἱ τελευταῖες προσευχές σας;
Ποιός;;;… Ποῦ;;;..
Ἀδέλφια
ἑλληνόπουλα-ἰουδαιόπουλα,
Παῖδες ἐν τῆ
καμίνῳ τοῦ Ὁλοκαυτώματος,
εἴσαστε πάντοτε
μαζί μας
καθὼς σκύβουμε
στὴν Πεντάτευχο τοῦ Μωϋσῆ,
καθὼς μελετᾶμε
τοὺς Μακκαβαίους,
καθὼς συμψάλλουμε
μὲ τὸν Δαυΐδ,
καθὼς ἡδυμολποῦμε
τ’ Ὠσαννά καὶ τ’ Ἀλληλούϊα!
Πειραιεύς,
15-3-2012
* * *
ΔΟΞΑ ΣΟΙ…
Δόξα Σοι τῷ
δείξαντι τὸ φῶς.
Δόξα Σοι τῷ
δείξαντι
τοὺς εὔμολπους
καταρράχτες τῶν ἤχων
ἀπὸ τὰ ὑψιτενῆ
καμπαναριά.
Δόξα Σοι τῷ
δείξαντι
τὴν εὐωδία τοῦ
δοξαστικοῦ μοσχολιβάνου.
Δόξα Σοι τῷ
δείξαντι
τὸ ἡλιόχυτο
χαμόγελο τῆς Ἀνθρώπου
στὸ γενέθλιο λίκνο
Της.
Δόξα Σοι τῷ
δείξαντι
τὶς ὑπομονὲς τῶν
πενήτων,
τὶς φωταυγὲς τῶν
παιδικῶν ἐλπίδων,
τὶς χρυσόχλωρες
πινελιὲς τῶν κάμπων,
τὴν ἁρμυρόαχνη
δροσιὰ τοῦ φλοίσβου,
τὸ φθινοπωρινὸ
μύρο τῶν πεύκων,
τῆς μαστίχας,
τοῦ θυμαριοῦ
καὶ τῆς μυρσίνης
τῆς ἑλληνικῆς.
Δόξα Σοι τῶ
δείξαντι
τὴν ἀχόρταστη
χορτασία
τοῦ σιταροζύμωτου
προσφόρου,
τὴν ἀκόρεστη
κοινωνία
τοῦ αἵματος τοῦ
ἀμπελιοῦ,
τὸ ζωοπάροχο
θηλασμὸ
τοῦ
ἀχτινοστεφάνωτου Ποτηρίου τῆς Εὐχαριστίας.
Σητεία,
8-9-2012
* * *
ΚΑΗΜΟΙ
Στὸν ἀδελφὸ
Μόρφου Νεόφυτο
Τ’ ἀηδόνια δὲν ἀφήνανε τὸν ποιητὴ
νὰ κοιμηθεῖ στὲς Πλάτρες.
Ἐμᾶς δὲν μᾶς ἀφήνουνε νὰ κοιμηθοῦμε
οἱ ἀλάλητοι στεναγμοὶ τῶν ἀδικαίωτων νεκρῶν·
ἡ πνιγμένη ἀπογοήτευση τῶν εἰσέτι ἀγνοουμένων·
ἡ λήθη καὶ ἡ ξενοιασιὰ τῶν παρὰ ταῦτα
ἀστόχαστα καὶ ἀναιδέστατα βακχευομένων.
Τ’ ἀηδόνια!... Οἱ Πλάτρες!...
Τὸ περιγιάλι τὸ κρυφὸ κι ἄσπρο σὰν περιστέρι!...
Μὰ κ’ ἡ πρασινοκόκκινη γραμμή,
ἡ Μακεδονίτισσα,
τὰ μαῦρα μαντήλια τῆς Λύσης,
τῆς Κερύνειας, τοῦ Βαρωσιοῦ, τῆς Μόρφου!...
Τ’ ἀηδόνια!... Τὰ ὄρνια!...
Τὰ γέλια!... Τὰ δάκρυα!...
Ὁ ἔρωτας!... Ὁ θάνατος!...
Ἡ Κύπρος μας!...
Λεμεσός, 18-9-2012
* * *
ΕΝΑ ΚΕΡΙ
Ἕνα κερί!
Ἕνα κερί! Γιὰ το Θεό!
Ἕνα μοσχόκερο!
Ἕνα μελισσοκέρι!
Νὰ τὸ ἀνάψουμε στὴ μνήμη
τῶν προδομένων ὀνείρων·
τῶν ξεχασμένων ὁραματισμῶν
τῆς πρόσφυγος ἀρχοντικῆς ἀξιοπρέπειας.
Λεμεσός, 19-9-2012
* * *
ΑΜΦΙΣΗΜΟΝ
Ἡ Κύπρος – Cypre - Cyprus,
φέρει μέσα της τὸ
σύπρ – τὸ κυπαρίσσι.
Τὸ κυπαρίσσι εἶναι
λεβεντιὰ
καὶ ἀρχοντιὰ
ὑψιτενής.
Εἶναι κτητορικὴ
κυπάρισσος
Αὐτοκρατορικῶν
Σεμνείων
καὶ Σταυροπηγίων
περιδόξων.
Μὰ εἶναι καὶ
πένθος ἄπαυστα συρῖζον
καὶ γόος
ἐπιτάφιος.
Λεμεσός,
19-9-2012
* * *
KING EVELTHON HOTEL
Στὸν μικρὸ
Εὐέλθοντα
Ἐστήθηκες προφάσει
μνήμης τοῦ ἀρχαίου ἐκείνου
Βασιλιᾶ τῆς
Σαλαμῖνος
τῆς δυναστείας τῶν
Τευκριδῶν,
πράγματι ὅμως γιὰ νὰ εἶσαι μόνιμο καλωσώρισμα
τοῦ πρώτου
ἐγγονοῦ, τοῦ τρισαγαπημένου,
ποὺ ἦρθε κι
ἐχάρησε ἄπλετο φῶς χαροποιὸ
στὸν κτήτορα.
Ὅμως τὴν ἴδια
στιγμή, ἄθελά σου,
εἶσαι μεγάλο
στηλογράφημα τιμῆς
σ’ ἕναν Εὐέλθοντα
ἄλλον
πολυσέβαστο καὶ
μεγαλάρετο,
ποὺ μᾶς μᾶς εἶχε
κάμει ὅλους
νὰ νοιῶθουμε εὖ-
ἐλθόντες
στὸ φιλόξενο νησὶ
τῆς Κύπρου
καὶ στὴ θερμάγκαλη
αὐλὴ τῆς χριστωνύμου χάριτος.
Λευκωσία,
21-9-2012
* * *
ΤΑΞΙΔΙΩΤΙΚΟΣ ΣΑΚΚΟΣ
Ποῦ πορεύει, τέκνον;
Ἕνας ταξιδιωτικὸς
σάκκος.
Σὰκ βουαγιὰζ ἐπὶ
τὸ νεοελληνικότερον.
Περιεχόμενο: μιὰ
γερὴ δόση φιλότιμο,
δυὸ χοῦφτες
ὄνειρο,
δύο πτυχία, δύο-τρεῖς
γλῶσσες,
ἕνα-δυὸ μάστερς,
ἕνα διδακτορικό,
μιὰ ντουζίνα
πορτοφαγώματα,
δυὸ φιαλίδια
συμπυκνωμένη πίκρα,
ἄλλα δυὸ
ἀπεσταγμένη ἀπογοήτευση,
δυὸ μπουκαλάκια
δάκρυα,
τὸ ἕνα γιὰ μύρο,
τὸ ἄλλο γιὰ after shave,
λίγη ἐλπίδα σὲ
κονσέρβα
δυὸ
μπλουζάκια μὲ τυπωμένη πάνω τους
τὴ γαλανόλευκη
καὶ τὸ γνωστὸ I love Greece
καὶ εἰκοσιπέντε
χρόνια νιότης ἁρμυρῆς,
ἕτοιμος γι’
ἀναχώρηση.
Γιὰ ποῦ: Δὲν ἔχει
σημασία!
Ἰγγλετέρα,
Γερμανία, Καναδᾶς ἤ Αὐστραλία,
ὅπου νἄναι. Ὅποια
πόρτα ἀνοίξει!
Ὅποια πόρτα μᾶς
δεχτεῖ…
Πειραιεύς,
1-10-2012