Δακρυσμένα μανίκια
απλωμένα στη ζέστη, ευρω-ικετεύουν
για μια θέση
δίχως τους φρουρούς του προαυλίου
Δημοτικό του Σεπτέμβρη πώς ν΄ αντέξεις
τη μοναξιά της εφεδρείας;
Χαίρε τη συντροφιά των απεγνωσμένων,
για δες πώς στεγνώνουν οι πίκρες στα κάγκελά σου!
Λιθακιά Ζακύνθου, 24-9-2011
Σημείωση. Λίγοι στίχοι αφιερωμένοι στο πρώτο μου σχολείο, το παλιό Δημοτικό της Λιθακιάς, και στους ταλαιπωρημένους μετανάστες που ψάχνουν για μια καλύτερη θέση κάτω από τον ευρωπαϊκό ήλιο. Εκείνο τους περιθάλπει κι ας έχει μπει στην εφεδρεία, εμείς πώς θα γλυκάνουμε το βλέμμα της απελπισίας πίσω από τα κάγκελα με τα πλυμένα ρούχα;
Π. Φ.
