Γεωργίου Παν. Κουντούρη: Η ΔΙΑΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ ΕΝΔΗΜΟΥΣΑ ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ ΤΟΥ 536 μ.Χ.

 

ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΑΝ. ΚΟΥΝΤΟΥΡΗ, "Ἡ Διαπατριαρχικὴ Ἐνδημοῦσα Σύνοδος τῆς Κωνσταντινουπόλεως τοῦ 536 μ.Χ." [περιοδικό ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΠΒ΄ (2011, τεύχ. 3) 155-168]

Γέροντος Περγάμου Ιωάννου: Η ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ

 

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΕΡΓΑΜΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΖΗΖΙΟΥΛΑ, "Ἡ Εὐχαριστιακὴ Ἐκκλησιολογία στὴν Ὀρθόδοξη Παράδοση" [περιοδικό ΘΕΟΛΟΓΙΑ, Π΄ (2009) τεύχος 4, σελ. 5-25

π. Κων. Ν. Καλλιανός: ΤΟ “ΘΑΛΑΣΣΟΠΟΥΛΙ” ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ ΜΑΣ

ἤ ἀνακαλώντας Μνῆμες δοξασμένες τοῦ χτές,  τῆς «Ναυτικῆς νήσου Σκοπέλου» 

Εἶν’ ἀλήθεια, ὅτι καιρὸ πολὺ ἔχω νὰ δῶ τὸ χαριτωμένο τρεχαντηράκι, τὸ γνωστό μας «Θαλασσοπούλι», τὸ στολισμένο μὲ τὸ περίεργο ντύσιμό του, νὰ σεργιανίζει μὲ φουσκωμένα τὰ πολύχρωμα πανιά του μέσα κι ἔξω ἀπὸ τὸ λιμάνι τῆς Χώρας. Καλοτάξιδο, περιποιημένο καὶ μὲ τὴ λεβεντιά του καμαρωτὴ μᾶς θύμιζε -τουλάχιστον ἐμᾶς τοὺς νοσταλγοὺς τῆς παλιᾶς ναυτικῆς ἱστορίας τοῦ νησιοῦ μας- δόξες παλιές. Δόξες ἀτίμητες καὶ ξεχωριστὲς, καθὼς ἡ μνήμη φτερούγιζε κι ἔφτανε στὰ παλιὰ τὰ χρόνια, τὰ «πρὶν τὸν ἀτμό», ὅταν τὰ περήφανα σκοπελίτικα καράβια, οἱ γολέτες, δηλαδή, τὰ μπρίκια, οἱ μαρτιγάνες  κ. ἄ. ἀκόμα, ἄφηναν τὰ νερά μας νὰ πᾶνε μακρυά, ἴσαμε τὸ Μισίρι (Αἴγυπτο), τὴ Βενετιά, τὸ Ταϊγάνι (Ρωσία), τὴν Πόλη  κ. ἀ. 

π. Κων. Ν. Καλλιανός: ΑΘΑΝΑΤΕΣ ΑΝΤΙΓΡΑΦΕΣ

 ἤ, Κοιτώντας μὲ προσοχὴ δύο φωτογραφίες

Ἐξηγοῦμαι ἀμέσως. Οἱ δύο φωτογραφίες ποὺ παραθέτω, χρονολογικὰ ἀπέχουν ἡ μία ἀπὸ τὴν ἄλλη, γύρω στὰ πενήντα χρόνια -ὄχι καὶ λίγα. Ὡστόσο ἔχουν ἕνα κοινὸ στοιχεῖο ποὺ τὶς ἑνώνει, ἀλλὰ καὶ χαρίζει σὲ μᾶς, τοὺς θεατές, τὴν αἰσιοδοξία, πὼς δὲ χάθηκε ἐντελῶς ἡ παλιὰ ἡ γειτονιά, ὅσο κι ἄν οἱ σύγχρονοι τοῦ βίου ρυθμοὶ τὸ ἀντίθετο μᾶς δείχνουν.

Γιώργου Λέκκα: Γυμνή Αθηνά (Πόρτλαντ Η.Π.Α., 18.7.2020) [νέο ποίημα]

Πόρνη γυμνή με τα πόδια ανοιχτά

μόνη απέναντι σε παράταξη

πάνοπλων μισθοφόρων στρατιωτών

με όπλο της το τελευταίο μέσο

αντίστασης που της απόμεινε  –

το μισθοφορικό κορμί της.

Η μηχανή της βίας όλη άχρηστη

από την τόση της παράδοση  –

πράξη αντίστασης που την επέβαλε

η παρθενία της ψυχής της.

6.10.2020

Ο Πρωτοπρεσβύτερος Δρ. Γεώργιος Λέκκας είναι κληρικός της Ιεράς Μητροπόλεως Βελγίου. Εκπροσώπησε την Αντιπροσωπεία της Εκκλησίας της Ελλάδας στους Ευρωπαϊκούς Θεσμούς για μια πενταετία (2014-2019) και δίδαξε επί σειρά ετών Ελληνική Φιλοσοφία στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο (2005-2017).

Μητροπολίτου πρ. Λήμνου Βασιλείου Ατέση: Η ΑΚΥΡΩΣΙΣ ΤΗΣ ΕΚΛΟΓΗΣ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΕΡΚΥΡΑΣ ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΧΑΡΙΑΤΟΥ ΩΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΑΘΗΝΩΝ (28 Ιουλίου 1873)

 

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ πρ. ΛΗΜΝΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΑΤΕΣΗ, "Ἡ ἀκύρωσις τῆς ἐκλογῆς τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Κερκύρας Ἀντωνίου Χαριάτου ως Μητροπολίτου Αθηνών" [περιοδικό ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΚΒ΄ (1951) 3-25]

π. Ιουστίνου Κεφαλούρου: ΔΙΑΘΡΗΣΚΕΙΑΚΕΣ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΕΙΣ: ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΑΘΗΝΑΓΟΡΑ Α΄ ΩΣ ΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟ Α΄

 

π. ΙΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΕΦΑΛΟΥΡΟΥ, "Διαθρησκειακὲς προσεγγίσεις: ἀπὸ τὸν Πατριάρχη Ἀθηναγόρα Α΄ ὣς τὸν Πατριάρχη Βαρθολομαῖο Α΄" [περιοδικό ΘΕΟΛΟΓΙΑ, ΠΔ΄ (2013) 153-164]

Ιερέως Γεωργίου Φλωρόφσκυ: Η ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΚΗ ΤΗΣ ΕΠΑΝΕΝΩΣΕΩΣ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ

ΙΕΡΕΩΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΦΛΩΡΟΦΣΚΥ, Ἡ προβληματικὴ τῆς ἐπανενώσεως τῶν χριστιανῶν [περιοδικό ΘΕΟΛΟΓΙΑ, ΠΑ΄ (2010) 119-136]

π. Γεωργίου Α. Λέκκα: Η ΚΛΕΙΣΤΗ ΨΥΧΗ. Η αρνητική λειτουργία επιθυμίας στην "Πολιτεία" του Πλάτωνα και στη φιλοσοφία του Επίκτητου

 

ΠΡΩΤ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ Α. ΛΕΚΚΑ, "Ἡ κλειστὴ ψυχή. Ἡ ἀρνητικὴ λειτουργία τῆς ἐπιθυμίας στὴν Πολιτεία τοῦ Πλάτωνα καὶ στὴ φιλοσοφία τοῦ Ἐπίκτητου" [περιοδικό Θεολογία ΠΕ΄ (2014) 269-282]

π. Γεωργίου Α. Λέκκα: ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΥΤΟΑΝΑΦΟΡΙΚΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΕΤΕΡΟΑΝΑΦΟΡΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ. Η έννοια της «προαιρέσεως» στη φιλοσοφία του Επίκτητου και του Ωριγένη

π. ΓΕΩΡΓΙΟΥ Α. ΛΕΚΚΑ, "Ἀπὸ τὴν αὐτοαναφορικότητα στὴν ἑτεροαναφορικότητα τοῦ ἀνθρώπου. Ἡ ἔννοια τῆς «προαιρέσεως» στὴ φιλοσοφία τοῦ Ἐπίκτητου καὶ τοῦ Ὠριγένη" [περιοδικό ΘΕΟΛΟΓΙΑ, ΠΔ΄ (2013) 189-210]

Olivier Clement: Η ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΕΙΚΟΝΑΣ

Μετάφραση από τα Γαλλικά: Δήμητρα Καραμπέρη

Το «Δοκίμιο για τη θεολογία της εικόνας στην ορθόδοξη Εκκλησία» του Léonide Ouspensky (τόμος Ι, Παρίσι 1960) είναι ένα βιβλίο που θα αφήσει εποχή. Πάνω σε ένα θέμα που καίει, πάνω σε ένα θέμα ουσιαστικό, αφού η τέχνη γίνεται για πολλούς σύγχρονούς μας αναζήτηση του απόλυτου και, κατά συνέπεια, επειδή η χριστιανική τέχνη θέτει άμεσα σε αμφισβήτηση την ικανότητά μας να ομολογούμε και να ζούμε την πίστη μας, ορίστε μία από τις πρώτες προσπάθειες σύνθεσης που δεν είναι καταρχήν αισθητική ή φιλοσοφική, αλλά βαθιά θεολογική, με την κυριολεκτική έννοια της λέξης που εμπεριέχει και αξιώνει την πνευματική προσοχή. Σύνθεση που, επιπλέον, είναι έργο όχι ενός θεωρητικού, αλλά ενός από τους μεγαλύτερους αγιογράφους της εποχής μας, ο οποίος, σε συνεργασία με τον π. Γρηγόριο Κρουγκ, μόλις ζωγράφισε σημαντικά φρέσκο στην καινούρια εκκλησία των Τριών Αγίων, Βασιλείου, Γρηγορίου και Χρυσοστόμου (1), στο κέντρο του Παρισιού.

Θα ήθελα ξεκινώντας απλώς από αυτό το έργο, να εξάγω ορισμένα θεμελιώδη θέματα σχετικά με τη θεολογία της εικόνας.

Ν. Θ. Μπουγάτσου: Η ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗ ΕΠΙΔΡΑΣΙΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΓΡΑΦΗΣ ΕΠΙ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΠΟΙΗΤΟΥ ΔΙΟΝ. ΣΟΛΩΜΟΥ

Ν. Θ. ΜΠΟΥΓΑΤΣΟΥ, "Ἡ ἰδεολογικὴ ἐπίδρασις τῆς Ἁγίας Γραφῆς ἐπὶ τοῦ ἔργου τοῦ ἐθνικοῦ ποιητοῦ Διον. Σολωμοῦ", περιοδικό ΘΕΟΛΟΓΙΑ, ΚΘ΄ (1958), σε τρία μέρη, τα οποία ακολουθούν:

Βλαντιμίρ Λόσσκυ: Η ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟΥ

Ἀπόδοση : ΛΟΥΚΙΑΣ Ι. ΜΕΤΑΞΑ

Ἀπὸ τὸ «Χριστιανικὸν Συμπόσιον» 1969, ἔκδ. Ι.Δ. ΚΟΛΛΑΡΟΥ & ΣΙΑΣ Α.Ε. Ἀθῆναι 1968

ΔΕΝ ΕΧΩ τὴν πρόθεση νὰ κάνω μιὰ ἔκθεση πάνω στὴν ἔννοια τοῦ ἀνθρώπινου προσώπου ποὺ εἶχαν οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας ἢ μερικοὶ ἄλλοι χριστιανοὶ θεολόγοι. Ἀκόμα καὶ ἂν θέλαμε νὰ τὴν κάνουμε, θὰ ἔπρεπε νὰ διερωτηθοῦμε προηγουμένως κατὰ πόσο ἡ ἐπιθυμία μας, νὰ βροῦμε μιὰ διδασκαλία γιὰ τὸ ἀνθρώπινο πρόσωπο στοὺς Πατέρες τῶν πρώτων αἰώνων, εἶναι θεμιτή. Δὲ θὰ ἦταν τοῦτο ἄραγε σὰ νὰ θέλαμε νὰ τοὺς ἀποδώσουμε συλλήψεις ποὺ ἴσως ἔμειναν ξένες πρὸς αὐτοὺς καὶ ποὺ ἐν τούτοις θὰ τοὺς ἀποδίδαμε, χωρὶς ν' ἀντιλαμβανόμαστε ὡς ποιὸ σημεῖο, μὲ τὸ τρόπο μας ποὺ συλλαμβάνουμε τὸ ἀνθρώπινο πρόσωπο, ἐξαρτόμαστε ἀπὸ μιὰ πολυσύνθετη φιλοσοφικὴ παράδοση, ἀπὸ μιὰ σκέψη ποὺ ἀκολούθησε πολὺ διαφορετικοὺς δρόμους ἀπὸ κεῖνον ποὺ θὰ δικαιοῦνταν νὰ ἐπικαλεσθῆ τὴν καθαρὴ θεολογικὴ παράδοση; Γιὰ ν' ἀποφύγουμε αὐτὸ τὸ εἶδος τῆς ἀσυνείδητης σύγχυσης, γιὰ νὰ μὴ πλανηθοῦμε μὲ συνειδητοὺς ἀναχρονισμοὺς βάζοντας ἕνα Μπεργκσὸν μέσα στὸν ἅγιο Γρηγόριο Νύσσης ἢ ἕνα Χέγκελ μέσα στὸν ἅγιο Μάξιμο τὸν Ὁμολογητή, θὰ ἀπόσχουμε γιὰ τὴν ὥρα ἀπὸ κάθε προσπάθεια νὰ ξαναβροῦμε διὰ μέσου τῶν κειμένων τὶς γραμμὲς μιᾶς διδασκαλίας (ἢ διδασκαλιῶν) ποὺ ἀναπτύχθηκε γιὰ τὸ ἀνθρώπινο πρόσωπο, ἔτσι ὅπως ἴσως μποροῦν νὰ ἔχουν παρουσιασθῆ κατὰ τὴ διάρκεια τῆς ἱστορίας τῆς χριστιανικῆς θεολογίας. Προσωπικά, πρέπει νὰ ὁμολογήσω ὅτι, μέχρι σήμερα, δὲν συνάντησα αὐτὸ ποὺ θὰ μποροῦσε κανεὶς νὰ ὀνομάση ἐπεξεργασμένη διδασκαλία γιὰ τὸ ἀνθρώπινο πρόσωπο, μέσα στὴ πατερικὴ θεολογία, πλάι σὲ σαφέστατες διδασκαλίες πάνω στὰ θεῖα πρόσωπα ἢ τὶς θεῖες ὑποστάσεις. Ὑπάρχει ὅμως μιὰ χριστιανικὴ ἀνθρωπολογία ἐξ ἴσου ἀσφαλῶς στοὺς Πατέρες τῶν πρώτων ὀκτὼ αἰώνων, ὅπως ἀργότερα στὸ Βυζάντιο ἢ στὴ Δύση, καὶ εἶναι περιττὸ νὰ λέη κανεὶς ὅτι αὐτὲς οἱ διδασκαλίες τοῦ ἀνθρώπου εἶναι σαφῶς περσοναλιστικές. Δὲ θὰ μποροῦσε νὰ συμβαίνη διαφορετικὰ γιὰ μιὰ θεολογικὴ σκέψη θεμελιωμένη πάνω στὴν ἀποκάλυψη ἑνὸς ζῶντος καὶ προσωπικοῦ Θεοῦ, ποὺ δημιούργησε τὸν ἄνθρωπο «κατ' εἰκόνα καὶ ὁμοίωσιν».

Μητροπολίτου Περγάμου Ιωάννου Ζηζιούλα: π. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΦΛΩΡΟΦΣΚΥ, Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΕΡΓΑΜΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΖΗΖΙΟΥΛΑ, "π. Γεώργιος Φλωρόφσκυ: ὁ οἰκουμενικὸς διδάσκαλος" [περιοδικό ΘΕΟΛΟΓΙΑ, ΠΑ' (2010) 31-48]

π. Γεωργίου Φλωρόφσκυ: Η ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΚΑΙ Ο ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ

π. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΦΛΩΡΟΦΣΚΥ, "Ἡ κληρονομιὰ καὶ ὁ σκοπὸς τῆς Ὀρθόδοξης Θεολογίας" [περιοδικό ΘΕΟΛΟΓΙΑ, ΠΑ' (2010) 21-29]

π. Γεωργίου Φλωρόφσκυ: Ο ΔΙΑΚΟΝΟΣ ΩΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

π. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΦΛΩΡΟΦΚΣΥ, Ὁ διάκονος ὡς πρόβλημα στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία [περιοδικό ΘΕΟΛΟΓΙΑ, ΠΑ΄ (2010) 159-186]

Νικολάου Ασπρούλη: ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ, ΔΟΓΜΑ ΚΑΙ ΟΡΟΛΟΓΙΑ ΣΤΟΝ π. ΓΕΩΡΓΙΟ ΦΛΩΡΟΦΣΚΥ ΚΑΙ ΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΠΕΡΓΑΜΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΖΗΖΙΟΥΛΑ

ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΑΣΠΡΟΥΛΗ: Ἀποκάλυψη, δόγμα καὶ ὁρολογία στὸ π. Γεώργιο Φλωρόφσκυ καὶ τὸν Μητροπολίτη Περγάμου Ἰωάννη Ζηζιούλα [περιοδικό ΘΕΟΛΟΓΙΑ, ΠE΄ (2014) (2014) 107-117]

Χαράλαμπου Βέντη: Η ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑ ΤΟΥ ΠΕΡΓΑΜΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΖΗΖΙΟΥΛΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗΣ ΚΟΙΝΟΤΟΠΙΑΣ ΚΑΙ ΤΥΠΟΠΟΙΗΣΗΣ

 

ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥ ΒΕΝΤΗ, "Ἡ Θεολογικὴ Σεισάχθεια τοῦ Περγάμου Ἰωάννη Ζηζιούλα ἀπὸ τὴν Ἡγεμονία τῆς Θρησκευτικῆς Κοινοτοπίας καὶ Τυποποίησης" [περιοδικό ΘΕΟΛΟΓΙΑ, ΠΕ΄ (2014) 273-299]

Γιώργου Λέκκα: ΖΩΗ ΠΡΙΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑ (νέο ποίημα)

Ζωή που την ζεις

σα να είσαι κανείς.

Θα ’σαι έτσι παντού.

Ούτε πια φόβος

ούτε πια πόνος –

μονάχα αγάπη.

1.10.2020

Ο Πρωτοπρεσβύτερος Δρ. Γεώργιος Λέκκας είναι κληρικός της Ιεράς Μητροπόλεως Βελγίου.

[Εικαστικό σχόλιο: Έργο Κλοντ Μονέ]