Στη μνήμη Οδυσσέα Ελύτη
Έστησα πάλι καρτέρι στο αναπάντεχο.
Σπίτι σε όμπρα με δυο αντίστοιχου χρώματος φανοστάτες
ενώ πάνω από τη στέγη ολόλευκο το φεγγάρι
και πεντακάθαρος ο ουρανός.
Ποδήλατο ανεβαίνει μόνο του τα σκαλάκια στο καλντερίμι
ακουμπώντας στο σιδερένιο μπράτσο για να βοηθιέται.
Το παραστέκουνε κρεμασμένα από τον τοίχο
κλαδιά φορτωμένης πορτοκαλιάς
και μια αναρριχώμενη ανθισμένη αγριοτριανταφυλλιά.
Φοινικόδεντρο σείει νωχελικά τις αλογοουρές του
ενώ το ίδιο σταυλίζεται υπομονετικά δεμένο
στα κάγκελα διώροφης κακότεχνης οικοδομής.
Κάποιοι κατεβαίνουνε την πόλη στέγη-στέγη
και κάποιοι άλλοι σκαλί-σκαλί.
Ευτυχώς, δεν έχουν μνήμη τα σκαλοπάτια στο καλντερίμι
για να μη βάζουνε μαράζι όταν θα 'χεις φύγει.
Αν ακούσεις πάντως ξαφνικά νερά να τρέχουν
κι έχει πανσέληνο είναι γιατί λιώνουν πάγοι στη Σελήνη.
Το σκυλί κατάλαβε και βάλθηκε να γαβγίζει
λίγο πριν αρχίσουνε να σκάνε μακριά βαρελότα.
Αν μπορούσα να ΄μαι αθόρυβος σαν γάτα
θα ‘ χα ασφαλώς οξύτερη την ακοή.
Ξημερώθηκα πλάι στη θάλασσα αλλά τίποτα·
η αρχαιότερη των γλωσσών είναι η δυσκολότερη ν’ αποκρυπτογραφηθεί.
Ναύπλιο, 19.4.19.
[Ο Πρωτοπρεσβύτερος Δρ. Γεώργιος Λέκκας είναι άμισθος κληρικός της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος. Ζει και εργάζεται στις Βρυξέλλες. Διακονεί ιερατικά στην Ιερά Μητρόπολη Βελγίου.]
