© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Α Ν Α Γ Ν Ω Σ Τ Η Ρ Ι Ο

Πέμπτη 2 Οκτωβρίου 2014

Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου: [ΠΡΟΠΟΣΙΣ ΚΑΤΑ ΤΟ ΔΕΙΠΝΟ ΣΤΗ ΛΕΣΧΗ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ ΦΡΟΥΡΑΣ ΞΑΝΘΗΣ]

Πρόποσις τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου
κατὰ τὸ Ἐπίσημον Δεῖπνον εἰς τὴν Λέσχην Ἀξιωματικῶν Φρουρᾶς Ξάνθης

(23 Σεπτεμβρίου 2014)

Ἱερώτατε Μητροπολῖτα Σερρῶν καὶ Νιγρίτης κύριε Θεολόγε, ἐκπρόσωπε τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος κυρίου Ἱερωνύμου καὶ τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος,
Ἱερώτατε Μητροπολῖτα Ξάνθης καὶ Περιθεωρίου κύριε Παντελεῆμον,
Ἱερώτατοι ἅγιοι ἀδελφοί,
Ἐνδοξότατε Διοικητὰ τοῦ Δ΄ Σώματος Στρατοῦ Ἀντιστράτηγε κύριε Χρῆστε Χαλκίδη,
Ἐντιμότατοι ἐκπρόσωποι τῶν τοπικῶν ἀρχῶν, 
Ἐκλεκτοὶ συνδαιτυμόνες,

Ἐγγίσαντες σὺν Θεῷ τὸ τέλος τῆς ἐπισκέψεώς μας εἰς τὴν φιλόξενον Θρᾴκην, ἔχομεν τὴν χαρὰν νὰ παρακαθήμεθα εἰς τὴν τράπεζαν ταύτην, τὴν ἐπέχουσαν θέσιν ἀποχαιρετιστηρίου, τὴν ὁποίαν ηὐτρέπισεν ἡ φιλόφρων διάθεσις τῶν ἐνταῦθα στρατιωτικῶν ἀρχῶν, τὰς ὁποίας καὶ ἀπὸ καρδίας εὐχαριστοῦμεν διὰ τὴν τιμὴν πρὸς τὸ πρόσωπον τῆς ἡμετέρας Μετριότητος, ἡ ὁποία ἀντανακλᾷ καὶ ἀπηχεῖ τὰ πρὸς τὴν ἣν ἐκπροσωποῦμεν Μητέρα Ἁγίαν τοῦ Χριστοῦ Μεγάλην Ἐκκλησίαν εὐμενῆ καὶ φιλομήτορα αἰσθήματα αὐτῶν.

Ἀνασκοποῦντες κατὰ τὴν ὥραν ταύτην τὰ βιώματα τῶν παρελθουσῶν ἡμερῶν, δόξαν ἀναπέμπομεν πρὸς τὸν Δωρεοδότην Θεὸν διὰ τὰς εὐλογημένας στιγμὰς τὰς ὁποίας ἐπεφύλαξεν εἰς ἡμᾶς ἡ χάρις Του, διὰ τὴν γνωριμίαν μετὰ ἐπιχωρίων πολιτιστικῶν ἐπιδόσεων καὶ ἰδιαιτεροτήτων, ὡς ἡ μεταξουργία τὸ εἰς Σουφλί, ἐνταῦθα δὲ τὰ λαϊκὰ ἔθιμα καὶ οἱ παραδοσιακοὶ χοροί, τὰ ὁποῖα ἐπαρουσίασαν εἰς ἡμᾶς πρὸ ὀλίγου διάφοροι σύλλογοι, διὰ τὴν Θείαν Λειτουργίαν καὶ τὰς ἱερὰς τελετάς, κατὰ τὰς ὁποίας συμπροσηυχήθημεν μετὰ τοῦ εὐαγοῦς κλήρου καὶ τοῦ πιστοῦ λαοῦ, διὰ τὰς συγκινητικὰς εὐκαιρίας ἐπικοινωνίας μὲ αὐτούς, ὡς καὶ μὲ τὰς ἀρχὰς τοῦ τόπου, τῶν ὁποίων ἐπιστέγασμα ὑπάρχει ἡ ἀποψινὴ συνεστίασις.

Δὲν δυνάμεθα νὰ μὴ ἐκφράσωμεν τὴν ἱκανοποίησίν μας διὰ τὴν θρησκευτικότητα τῶν Θρᾳκῶν ἐν γένει καὶ τὸν ἐπιδεικνυόμενον πρὸς τοὺς ἐκκλησιαστικοὺς λειτουργοὺς σεβασμόν των, χαίρομεν δὲ διότι καὶ οἱ ἐν ἀρχῇ καὶ ἐξουσίᾳ ὄντες, πολιτικοὶ καὶ στρατιωτικοί, συμμερίζονται τὰ τοιαῦτα αἰσθήματα. 

Εἰδικώτερον, οἱ ἐκπρόσωποι τῆς στρατιωτικῆς ἐξουσίας, οἱ ὁποῖοι καλοῦνται νὰ δροῦν ὡς ὑπερασπισταὶ τῆς ἐδαφικῆς ἀκεραιότητος καὶ ἀνεξαρτησίας ἑκάστου κράτους, ὀφείλουν νὰ κινοῦνται μὲ φόβον Θεοῦ καὶ αἴσθημα εὐθύνης, ἀλλὰ καὶ σεβασμοῦ πρὸς πᾶσαν ἀνθρωπίνην προσωπικότητα, ὥστε ἡ προάσπισις τῶν δικαιωμάτων τῆς πατρίδος νὰ συντελῆται μὲ ἀξιοπρέπειαν καὶ ἄνευ περιττῶν βιαιοτήτων ἢ προκλήσεων. Τοῦτο ἀπαιτεῖ πολλάκις λεπτοὺς χειρισμούς, παρομοίους πρὸς ἐκείνους τῶν διπλωματῶν, καὶ βεβαίως ὁ θεῖος φωτισμὸς καὶ ἡ ἄνωθεν ἀντίληψις καθίστανται ὑπ᾿ αὐτὰς τὰς συνθήκας πλέον ἀπαραίτητα παρὰ ποτέ. Εἰς τὴν ἐποχήν μας μάλιστα, κατὰ τὴν ὁποίαν ἡ λαῖλαψ τοῦ πολέμου ἐπισείει τὸν κίνδυνον ὁλοκληρωτικῆς καταστροφῆς, ἡ μὲ περίνοιαν ὀρθὴ ἀντιμετώπισις τῶν ἀνὰ πᾶσαν στιγμὴν ἀναφυομένων ζητημάτων εἶναι ὄντως θεῖον δῶρον, καθότι «πᾶν δώρημα τέλειον ἄνωθέν ἐστιν», ὡς λέγομεν εἰς τὴν τέλεσιν τῆς Ἀναιμάκτου Μυσταγωγίας. 

Διὸ καὶ ἐπ᾿ ἐκκλησίας ἐξόχως εὐχόμεθα καὶ προσευχόμεθα, κατὰ τὰς ἱερὰς ἀκολουθίας καὶ κατ᾿ ἰδίαν, πρῶτον μέν «ὑπὲρ τῆς εἰρήνης τοῦ σύμπαντος κόσμου καὶ ... τῆς τῶν πάντων ἑνώσεως», εἶτα δέ «ὑπὲρ τοῦ φιλοχρίστου στρατοῦ», ὅπως Κύριος ὁ Θεὸς παρέχῃ εἰς ἐσᾶς τὴν χάριν Αὐτοῦ εἰς εὐδόκιμον ἐκπλήρωσιν τῆς δυσχεροῦς σας ἀποστολῆς.

Περαίνοντες τὸν σύντομον αὐτὸν χαιρετισμόν, ὑψοῦμεν τὸ ποτήριον ὑπὲρ ὑγείας καὶ εὐτυχίας τοῦ φιλόφρονος ἀμφιτρύονος τῆς παρούσης ἑσπέρας Ἀντιστρατήγου κυρίου Χρήστου Χαλκίδου μετὰ τῶν περὶ αὐτὸν ἐκλεκτῶν συνεργατῶν καὶ οἰκείων, εὐχαριστοῦντες ἅπαξ ἔτι διὰ τὴν περιποίησιν καὶ ἐν γένει εὐφρόσυνον ἀτμόσφαιραν τῆς ἀποψινῆς πανδαισίας, καὶ δεόμεθα τοῦ Ἄρχοντος τῆς Εἰρήνης Θεοῦ νὰ χαρίζῃ αὐτὴν εἰς ὅλους, ὥστε καὶ ἡ διακονία σας  νὰ εἶναι ἀνετωτέρα.

Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου: [ΟΜΙΛΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΙ "ΜΝΗΜΗ ΤΗΣ ΚΑΘ' ΗΜΑΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ" ΣΤΗΝ ΞΑΝΘΗ]

Ὁμιλία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου
κατὰ τὴν πρὸς Τιμὴν Αὐτοῦ Πολιτιστικὴν Ἐκδήλωσιν
"Μνήμη τῆς καθ᾿ ἡμᾶς Ἀνατολῆς"
εἰς τό Δημοτικὸν Ἀμφιθέατρον Ξάνθης μετά τῶν Χορευτικῶν Συγκροτημάτων τῶν Συλλόγων

(23 Σεπτεμβρίου 2014)

Ἱερώτατε Μητροπολῖτα Σερρῶν καὶ Νιγρίτης κύριε Θεολόγε, ἐκπρόσωπε τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος κυρίου Ἱερωνύμου καὶ τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος,
Ἱερώτατε Μητροπολῖτα Ξάνθης κύριε Παντελεῆμον, Ποιμενάρχα τῆς θεοσώστου ταύτης Ἐπαρχίας,
Ἱερώτατοι ἅγιοι ἀδελφοί,
Ἀρχαὶ καὶ ἐξουσίαι,
Τέκνα ἡμῶν ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

Αἱ παραδοσιακαὶ ἐκδηλώσεις, τὰς ὁποίας παρηκολουθήσαμεν κατὰ τὴν παροῦσαν ἑσπέραν, ἀποτελοῦν ἔκφρασιν τοῦ μακραίωνος πολιτισμοῦ τοῦ Γένους μας, ἑνὸς πολιτισμοῦ ὁ ὁποῖος ἔχει τὰς ρίζας του εἰς τὰ βάθη τῶν αἰώνων ἀλλὰ καὶ εἰς τὰς καρδίας τῶν πατέρων μας. Διότι οἱ πατέρες μας τὸν ἐδημιούργησαν, αὐτοὶ τὸν ἐκαλλιέργησαν, αὐτοὶ ἐμερίμνησαν νὰ τὸν διαφυλάξουν καὶ νὰ τὸν παραδώσουν εἰς τὰς ἑπομένας γενεάς. Καὶ δὲν τὸν διέσωσαν μόνον, διεσώθησαν καὶ οἱ ἴδιοι δι᾽ αὐτοῦ. Ἡ διατήρησίς του εἶχεν ὡς ἀποτέλεσμα τὴν διατήρησιν τῆς ἰδιοπροσωπίας καὶ τῆς ταυτότητός των, τῆς γλώσσης καὶ τῆς ἱστορίας των, τὴν ἀδιάλειπτον συνέχειαν τοῦ Γένους μας, τὸν ἀδιάρρηκτον σύνδεσμον αὐτῶν μετὰ τῆς πατρῴας γῆς ὁπουδήποτε καὶ ἐὰν εὑρέθησαν κατὰ τὴν διάρκειαν τοῦ πολυκυμάντου βίου των καὶ τῶν περιδινήσεων τῆς ἱστορίας.

Αἱ παραδόσεις, τὰ ἤθη καὶ τὰ ἔθιμα, οἱ χοροὶ καὶ τὰ τραγούδια τὰ ὁποῖα ἐπαρουσίασαν τὰ χορευτικὰ συγκροτήματα τοῦ Λυκείου Ἑλληνίδων, τοῦ Συλλόγου Ποντίων καὶ τοῦ Συλλόγου Μικρασιατῶν Ξάνθης, ἐκφράζουν τὴν ψυχὴν τόσον αὐτῶν οἱ ὁποῖοι τὰ ἐδημιούργησαν ὅσον καὶ ἐκείνων οἱ ὁποῖοι συνεχίζουν τὴν καλὴν αὐτὴν παράδοσιν τοῦ Γένους μας καὶ τὴν μεταλαμπαδεύουν εἰς τοὺς νεωτέρους. Ἐκφράζουν τὸν πολιτισμὸν τῶν ἀλησμονήτων πατρίδων καὶ ἀνακινοῦν μνήμας τῆς καθ᾽ ἡμᾶς Ἀνατολῆς, αἱ ὁποῖαι ζοῦν βαθειὰ μέσα εἰς τὴν ψυχήν μας. Διὰ τοῦτο καὶ μᾶς εἶναι τόσον οἰκεῖαι καὶ τόσον εὐχάριστοι, ἀκόμη καὶ ὅταν, ἐνίοτε, ἐκφράζουν τὴν θλῖψιν καὶ τὸν πόνον καὶ μᾶς ὑπενθυμίζουν γεγονότα ὀδυνηρὰ διὰ τὸ Γένος μας, τὸ ὁποῖον ὑπέστη τόσας συμφορὰς καὶ ὑπέμεινε τόσας ἀδικίας.

Ὅμως, καὶ ἡ ὑπενθύμισις τῶν τοιούτων δεινῶν εἶναι χρήσιμος, ὄχι διὰ νὰ διηγούμεθα, κατὰ τὸν ποιητήν, «περασμένα μεγαλεῖα» καὶ νὰ κλαίωμεν, ἀλλὰ διὰ νὰ διδασκώμεθα ἐξ αὐτῶν πρὸς καλλιτέραν διευθέτησιν τοῦ μέλλοντος καὶ ἀποφυγὴν παρομοίων σφαλμάτων.
Σᾶς εὐχαριστοῦμεν, λοιπόν, ἀπὸ βάθους καρδίας διὰ τὴν ὡραίαν αὐτὴν πολιτιστικὴν ἐκδήλωσιν καὶ τὴν παρουσίασιν πρὸς τιμὴν τῆς ἡμετέρας Μετριότητος.

Σᾶς συγχαίρομεν ἐγκαρδίως διότι διαφυλάσσετε τὰς παραδόσεις καὶ τὸν πολιτισμὸν τῶν πατέρων μας καὶ ἐκφράζετε μέσῳ αὐτῶν, μὲ τρόπον γνήσιον, ἀληθινόν, καθαρὸν καὶ αἰσθητικῶς ὡραῖον, τὴν χαρὰν τῆς ζωῆς, τὴν χαρὰν καὶ τὴν ὑπερηφάνειαν ὅτι εἶσθε καὶ σεῖς φορεῖς καὶ συνεχισταὶ καὶ ἐκφρασταὶ μιᾶς τόσον μακρᾶς καὶ λαμπρᾶς παραδόσεως, φορεῖς ἑνὸς σημαντικοῦ πνευματικοῦ πολιτισμοῦ, ὁ ὁποῖος ἀνθίσταται εἰς τὸν χρόνον καὶ πάντοτε «ἀνθεῖ καὶ φέρει κι ἄλλον».

Σᾶς συγχαίρομεν ὅμως ἰδιαιτέρως διότι εἰς μίαν ἐποχὴν ὅπως ἡ σημερινή, ἡ ἐπονομαζομένη ἐποχὴ τῆς παγκοσμιοποιήσεως, κατὰ τὴν ὁποίαν τὰ πάντα ἐξομοιώνονται καὶ ἰσοπεδώνονται, κατὰ τὴν ὁποίαν ἡ ὁμοιομορφία εἰς τὴν ψυχαγωγίαν καὶ τὴν διασκέδασιν συρρικνώνουν ἐπικινδύνως τὴν σπουδαιοτέραν ἐλευθερίαν τοῦ ἀνθρώπου, τὴν ἐλευθερίαν τῆς ἐκφράσεως τῶν συναισθημάτων του, καὶ ἐπιδιώκουν νὰ τοῦ ἐπιβάλλουν νὰ χαίρεται δι᾽ ἀλλοτρίων πρὸς τὴν ἰδιοσυγκρασίαν καὶ τὴν προσωπικότητά του τρόπων καὶ μέσων, σεῖς ἐκφράζετε τὴν χαράν σας μέσῳ τοῦ πλούτου τῆς παραδόσεως, μαρτυροῦντες διὰ τοῦ τρόπου αὐτοῦ ὅτι ἡ παράδοσις δὲν ἀποτελεῖ εἶδος μουσειακὸν ἀλλὰ ζωντανόν, δὲν ἀποτελεῖ ἔκφρασιν συντηρητισμοῦ, ἀλλὰ ἐλευθερίας ἀπὸ τὴν ἄνωθεν ἐπιβαλλομένην μαζικὴν ἔκφρασιν αἰσθημάτων καὶ συναισθημάτων, ἡ ὁποία μετατρέπει τὸν ἄνθρωπον εἰς κατευθυνόμενον ἀντικείμενον ἄνευ πραγματικῶν αἰσθημάτων, καὶ ἐν τέλει τὸν ἀπομονώνει καὶ τὸν ἀποξενώνει ἀπὸ τὸν συνάνθρωπόν του καὶ τὴν κοινωνίαν, καὶ τὸν ἀποκόπτει ἀπὸ τὰς ρίζας του.

Σεῖς ὅμως συνεχίζετε τὴν παράδοσιν καὶ διατηρεῖτε ζωντανὴν τὴν μνήμην τῆς καθ᾽ ἡμᾶς Ἀνατολῆς, διότι αὐτὴ ἡ μνήμη τροφοδοτεῖ τὸ παρὸν καὶ τὸ μέλλον μας. Αὐτὴ ἡ μνήμη εἶναι ἡ ζωή μας περισσότερον ἀπὸ 2500 χρόνια, καὶ εἶναι ἀδύνατον νὰ ἀποκοπῶμεν ἀπὸ αὐτήν. Αὐτή ἡ μνήμη εἶναι μέρος τῆς ὑπάρξεώς μας. Εἶναι τμῆμα τοῦ γονιδιώματός μας καὶ δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ διαγραφῇ ἢ νὰ ἀντικατασταθῇ μὲ κάτι ἄλλο.

Σᾶς συγχαίρομεν, λοιπόν, καὶ πάλιν καὶ πολλάκις, σᾶς εὐχαριστοῦμεν ἀπὸ καρδίας καὶ σᾶς μεταφέρομεν τὴν στοργὴν καὶ τὴν ἀγάπην τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ ἀκριβῶς τὸν θεματοφύλακα τῶν εὐσεβῶν καὶ εὐγενῶν καὶ ἀρχοντικῶν παραδόσεων τοῦ Γένους μας καὶ ἡ ὁποία σᾶς ἀναμένει πάντοτε μὲ πολλὴν μητρικὴν ἀγάπην εἰς τὰς αὐλάς της. Εὐχόμεθα δὲ ἡ χαρὰ μὲ τὴν ὁποίαν μᾶς γεμίσατε κατὰ τὴν ἀποψινὴν ἐκδήλωσιν νὰ γεμίζῃ κάθε ἡμέραν καὶ τὴν ζωήν σας καὶ νὰ ἔχετε πάντοτε πλουσίαν τὴν Χάριν καὶ τὴν εὐλογίαν τοῦ Θεοῦ. Ἀμήν.

Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου: [ΟΜΙΛΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ ΣΤΟΝ ΚΑΘΕΔΡΙΚΟ ΤΗΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΟΦΙΑΣ ΞΑΝΘΗΣ]

Ὁμιλία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου
κατὰ τὴν Δοξολογίαν ἐν τῷ Ἱερῷ Καθεδρικῷ Ναῷ τῆς τοῦ Θεοῦ Σοφίας Ξάνθης

(23 Σεπτεμβρίου 2014)

Ἱερώτατε Μητροπολῖτα Σερρῶν καὶ Νιγρίτης κύριε Θεολόγε, ἐκπρόσωπε τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος κυρίου Ἱερωνύμου,
Ἱερώτατε Μητροπολῖτα Ξάνθης, θεοφιλέστατε Ποιμενάρχα τῆς εὐλογημένης ταύτης Ἐπισκοπῆς τοῦ Θεοῦ καὶ Ἱερᾶς Μητροπόλεως τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, προσφιλέστατε δὲ ἀδελφὲ καὶ συλλειτουργὲ ἐν Κυρίῳ τῆς ἡμετέρας Μετριότητος κύριε Παντελεῆμον,
Ἱερώτατοι ἅγιοι ἀδελφοὶ Ἱεράρχαι,
Ἐντιμότατε καὶ ἀγαπητὲ κύριε Δήμαρχε Ξάνθης,
Ἀδελφοὶ ἠγαπημένοι καὶ τέκνα φιλόθεα ἐν Κυρίῳ,

Ἡ Πρόνοια τοῦ Θεοῦ, ἡ Σοφία Αὐτοῦ, ἐν τῷ ἀφιερωμένῳ εἰς αὐτὴν περιλάμπρῳ τούτῳ Ἱερῷ Ναῷ, μᾶς δίδει σήμερον τὴν χαρὰν νὰ συμπανηγυρίζωμεν τὴν ἀπὸ πολλῶν ἐτῶν ἐπιθυμουμένην ἐπανασυνὰντησίν μας εἰς τὴν εὐλογημένην ταύτην κληρουχίαν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου, τὴν ἱστορικὴν ἐκκλησιαστικὴν Ἐπαρχίαν τῆς Ξάνθης.

Τὴν Μητρόπολιν αὐτήν, κοσμεῖτε σήμερον ὅλοι σεῖς, μὲ ἐπὶ κεφαλῆς τὸν θεοφιλῆ, στοργικὸν καὶ πλήρη ἀγάπης πρὸς πάντας ποιμενάρχην σας καὶ τοὺς τοπικούς σας ἄρχοντας, οἱ ὁποῖοι διακονοῦν τὸν τόπον καὶ ἕνα ἕκαστον ἀπὸ σᾶς.

Σεῖς ὅλοι, ἀγαπητοὶ Ξανθιῶται, διακρίνεσθε καὶ εὐφημίζεσθε, τοὐλάχιστον ὡς γνωρίζομεν καὶ ὡς πληροφορούμεθα ἐξ εἰδότων, ὡς ἰδιαιτέρως εὐλαβεῖς καὶ ἀγαπῶντες τὴν Ἐκκλησίαν καὶ τὴν Ὀρθόδοξον πίστιν μας. Τοῦτο, ἄλλωστε, ἀποδεικνύουν καὶ αἱ πολλαὶ  Ἱεραὶ Μοναί, αἱ ὁποῖαι σταυροειδῶς ἐκ τῆς βυζαντινῆς περιόδου χωροταξικῶς καὶ πνευματικῶς - συμβολικῶς περικυκλώνουν, ἐπιστέφουν καὶ φυλάττουν τὴν πόλιν καὶ ὅλους σας, ἀποτελοῦσαι, τρόπον τινά, ὀρεινὴν προέκτασιν αὐτῆς. Ἀναφέρομεν μετὰ συγκινήσεως τὰς Ἱερὰς Μονὰς Παναγίας Ἀρχαγγελιωτίσσης, Καλαμοῦς, Ταξιαρχῶν μετὰ τῶν κάτωθεν τῆς πόλεως ἐν τῇ πεδιάδι κειμένων μετοχίων, ἐξαρτωμένων πνευματικῶς ἐκ τοῦ Ἁγίου Ὄρους Ἄθω, καὶ τιμῶμεν τὴν ἀπὸ αἰώνων προσφορὰν αὐτῶν πρὸς τὸν χῶρον τοῦτον καὶ τὸν ἀπὸ γενεᾶς εἰς γενεὰν φιλόχριστον λαόν.

Ἰδιαιτέρως δὲ αἱ Ἱεραὶ Μοναὶ Παναγίας Ἀρχαγγελιωτίσσης καὶ Καλαμοῦς ἀποτελοῦν διὰ τὸν χῶρον τῆς Θρᾴκης μοναδικὸν παράδειγμα ἀξιοσημειώτου ἱστορικῆς συνεχείας ἐκ τῆς βυζαντινῆς περιόδου μέχρι σήμερον (Φ. Κοτζαγεώργη, Μικρὲς πόλεις τῆς ἑλληνικῆς χερσονήσου κατὰ τὴν πρώιμη νεότερη ἐποχή: Ἡ περίπτωση τῆς Ξάνθης, 15ος - 17ος αἰ., ἔκδ. Ἱ. Μητροπόλεως Ξάνθης, σελ. 232), ὡς συνεχίζουσαι τὴν μακραίωνα θρᾳκικὴν μοναστικὴν παράδοσιν, περὶ τῆς ὁποίας εὐγλώττως μαρτυροῦν τὰ ἐρείπια τῶν μεγαλοπρεπῶν μοναστικῶν συγκροτημάτων εἰς τὸ πλησιόχωρον Παπίκιον Ὄρος καὶ τὰς ἄλλας παρυφὰς τῆς Ροδόπης, τὸ Ὄρος τοῦ Θεοῦ (monte di Dio), ὡς χαρακτηρίζεται ὑπὸ ξένων περιηγητῶν.

Ὅ,τι, λοιπόν, παρελάβετε ὡς γονικὴν κληρονομίαν, σᾶς προτρέπομεν πατρικῶς, φυλάξετέ το καὶ αὐξήσατέ το, ὥστε μαζὶ μὲ τὸ κεφάλαιον νὰ παρουσιάσετε εἰς τὸν Κύριον καὶ τοὺς τόκους τῶν προσωπικῶν σας ἀρετῶν καὶ πνευματικῶν κατορθωμάτων, διὰ νὰ δανεισθῶμεν τοὺς λόγους τῆς γνωστῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς.

Τοῦτο δὲ ἐπιτυγχάνεται διὰ τῆς ἐνεργοῦ συμμετοχῆς σας εἰς τὴν ἐκκλησιαστικὴν καὶ λειτουργικὴν ζωήν, διὰ τῆς μεταξύ σας ἀγάπης καὶ ὁμονοίας καὶ τῆς ἐν ἑνὶ λόγῳ συμπορεύσεως συμφώνως πρὸς τὸ θέλημα τοῦ Κυρίου, ὅπως μᾶς τὸ διδάσκει τὸ Ἅγιον Εὐαγγέλιον. Ἐάν οὕτω πορεύεσθε καὶ σεῖς, ἡμεῖς, ὁ Πατριάρχης τοῦ Γένους καὶ πνευματικός σας πατήρ, θὰ χαιρώμεθα πάντοτε καὶ θὰ αἰσθανώμεθα στενὴν τὴν συγγένειαν, ὄχι μόνον τὴν γεωγραφικὴν λόγῳ τῆς γειτνιάσεως μὲ τὴν Κωνσταντινούπολιν, ἀλλὰ καὶ τὴν πνευματικήν.

Σᾶς προτρέπομεν νὰ ὑπακούετε εἰς τὸν καλόν σας ποιμένα, τὸν προσφιλέστατον ἀδελφὸν ἅγιον Ξάνθης κύριον Παντελεήμονα, ὁ ὁποῖος ἐκδαπανᾶται ἡμέραν καὶ νύκτα ὑπὲρ τοῦ ποιμνίου του, καὶ τοὺς ἱερεῖς σας, διότι ἡ ὑπακοὴ καὶ ἡ ἐμπιστοσύνη τὴν ὁποίαν δεικνύετε εἰς αὐτοὺς δὲν παρέχεται εἰς ἄνθρωπον ἀλλὰ εἰς τὸν Χριστόν. Ἡ σχέσις αὐτὴ ποιμένος καὶ ποιμνίου εἶναι μυστηριακὴ καὶ μυστική, ἐκπηγάζουσα ἀπὸ τὸν ποταμὸν τῆς ὀρθοδόξου ζωῆς καὶ παραδόσεώς μας. Ἀκόμη καὶ ἐὰν ἔχωμεν νὰ κάνωμεν μὲ ἀνθρώπους μὲ τυχὸν ἀδυναμίας καὶ σφάλματα, εἰς τὴν Ἐκκλησίαν μας καταργεῖται ἡ αἴσθησις τῆς ἀνθρωπότητος, διότι εἴμεθα θεανθρώπινος κοινωνία καὶ συνέστημεν ἐκ σώματος καὶ ψυχῆς. Τὸ μὲν σῶμα ὑπόκειται εἰς τὴν φθορὰν καὶ εἰς τὴν διάλυσιν. Γῆ καὶ σποδὸς τὸ σῶμα, ζωὴ καὶ αἰωνιότης ἡ ψυχή.

Εὑρισκόμεθα εἰς πόλιν, ἡ ὁποία χαρακτηρίζεται καὶ αὐτὴ ἀπὸ τὴν εἰρηνικὴν καὶ ἁρμονικὴν συμβίωσιν πληθυσμῶν διαφορετικῆς θρησκείας, γλώσσης καὶ πολιτισμοῦ. Ὁ Μητροπολίτης σας καὶ ὅλοι σας μεριμνᾶτε ἰδιαιτέρως διὰ τὴν καλλιέργειαν αὐτοῦ τοῦ καλοῦ κλίματος εἰρηνικῆς συνυπάρξεως καὶ εἴμεθα εἰς τὴν εὐχάριστον θέσιν νὰ διαπιστώνωμεν τὴν πρόοδον καὶ εἰς τὸν τομέα αὐτόν, ὅπως καὶ εἰς πολλοὺς ἄλλους.

Ἰδιαιτέρως δὲ σημειοῦμεν τὴν εἰρηνικὴν παρουσίαν τῶν φιλησύχων κατοίκων τῆς ὀρεινῆς Ξάνθης, τῶν γνωστῶν καὶ ἀγαπητῶν Πομάκων, ζώντων ἀπὸ πολλῶν αἰώνων εἰς τὰς κλιτύας τῆς ὀροσειρᾶς τῆς Ροδόπης, οἱ ὁποῖοι διακρίνονται διὰ τὸν σεβασμὸν των πρὸς τοὺς κληρικοὺς ἀνεξαρτήτως θρησκείας, ἀλλὰ καὶ πρὸς τοὺς νόμους τοῦ κράτους. Διακρίνονται ἀκόμη διὰ τὸ ἦθος καὶ τὴν προσήλωσίν των εἰς τὰς παραδόσεις, τὰς ὁποίας ἡ ἔντιμος Ἑλληνικὴ Πολιτεία, διὰ τῆς παιδείας καὶ τῶν καταβαλλομένων στοργικῶν προσπαθειῶν της, σέβεται, προστατεύουσα τοιουτοτρόπως τὴν ἰδιαιτέραν ἱστορικήν, γλωσσικὴν καὶ πολιτιστικήν των ταυτότητα, ὡς πράττει, ἄλλωστε, μὲ πάσας τὰς ἐν αὐτῇ διαβιούσας μειονότητας.

Τέκνα ἀγαπητὰ ἐν Κυρίῳ, εὐλογημένοι Ξανθιῶται,

Καθὼς εὐμοιρεῖτε νὰ ἔχετε εὐκλεῶς ποιμεναρχοῦντα Ἱεράρχην, τὸν Ἱερώτατον ἀδελφὸν καὶ συλλειτουργόν μας κύριον Παντελεήμονα, συμπαρεστῶτα καὶ καυχώμενον διὰ τοὺς εὐλαβεστάτους συμπολίτας καὶ τὸν λαόν του, σᾶς παρακαλοῦμεν νὰ στηρίζετε τὸ ἔργον τῆς Ἐκκλησίας καὶ τοῦ τόπου σας αὐτοῦ, καὶ νὰ ζῆτε ὡς ἀληθινὰ καὶ πιστὰ μέλη τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ κατὰ τὴν δυσχερῆ αὐτὴν περίοδον τῆς στερήσεως πολλῶν καὶ βασικῶν ἀκόμη πραγμάτων.

Ἡμεῖς, ὁ  Πατριάρχης σας, αἰσθανόμεθα καὶ ὁμολογοῦμεν μεγίστην τὴν χαρὰν τῆς παρουσίας μας εἰς τὸν εὐλογημένον τόπον σας, τόπον ὁ ὁποῖος θεωρεῖται καὶ ἰδική μας πατρίς, ὡς τμῆμα τῆς δικαιοδοσίας τοῦ πανσέπτου Οἰκουμενικοῦ Θρόνου, τοῦ ὁποίου ἐλέῳ Θεοῦ κατεστάθημεν Προκαθήμενος πρὸ εἴκοσι καὶ τριῶν ἐτῶν.

Σᾶς εὐχαριστοῦμεν ἐκ ψυχῆς, ἅγιε Ξάνθης, ἀγαπητοὶ κληρικοί, Ἐντιμότατε κ. Δήμαρχε Ξάνθης μετὰ τῶν ἐκλεκτῶν συνεργατῶν σας, τῶν ἐντιμοτάτων Δημοτικῶν συμβούλων σας, ἀγαπητοὶ ἀδελφοὶ καὶ τέκνα, ὅλους σας καὶ τὸν καθένα προσωπικῶς, διὰ τὴν λίαν τιμητικὴν ὑποδοχήν σας.

Εἴθε, ὅπως εἴμεθα σήμερον συνηγμένοι εἰς τὸν πάνσεπτον τοῦτον Ναόν τῆς τοῦ Θεοῦ Σοφίας, ἔτσι νὰ ἀξιωθῶμεν, ἐλέει καὶ οἰκτιρμοῖς τοῦ Κυρίου, νὰ εὑρεθῶμεν ὁμοῦ καὶ εἰς τὸν ἄκτιστον ναὸν τῆς οὐρανίου Βασιλείας Αὐτοῦ, εἰς τὴν ἀληθινὴν σοφίαν τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία «ἔκτισε τὸν ἑαυτῆς οἶκον» καὶ εἰς τὸν εὐλογημένον τοῦτον τόπον, διὰ νὰ δεσπόζῃ καὶ νὰ κηρύττῃ πρὸς τοὺς ἐγγὺς καὶ τοὺς μακρὰν τὴν Ἀνάστασιν τοῦ Χριστοῦ, τοῦ τοῖς σημείοις ἐπιβεβαιοῦντος τοῦ λόγου τὸ ἀληθές.

Ἡ χάρις τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καὶ Πατρὸς καὶ ἡ κοινωνία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, εἴθε νὰ εἶναι  μετὰ πάντων ὑμῶν, ἀγαπητοὶ Ξανθιῶται, τέκνα φιλόστοργα τῆς Μητρὸς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ  Μεγάλης Ἐκκλησίας.

Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου: [ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΥΠΟΔΟΧΗ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΞΑΝΘΗ]

Χαιρετισμὸς τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου
κατὰ τὴν Ὑποδοχὴν Αὐτοῦ εἰς τὴν Κεντρικὴν Πλατεῖαν τῆς Ξάνθης

(23 Σεπτεμβρίου 2014)

Ἱερώτατε Μητροπολῖτα Σερρῶν καὶ Νιγρίτης κύριε Θεολόγε, ἐκπρόσωπε τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος κυρίου Ἱερωνύμου καὶ τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος,
Ἱερώτατε Μητροπολῖτα Ξάνθης κύριε Παντελεῆμον, Ποιμενάρχα τῆς θεοσώστου ταύτης Ἐπαρχίας,
Ἐντιμότατε Δήμαρχε Ξάνθης κύριε Χαράλαμπες Δημαρχόπουλε,
Ἱερώτατοι ἅγιοι ἀδελφοί,
Ἐξοχώτατοι ἐκπρόσωποι τῶν Ἀρχῶν,
Τέκνα ἡμῶν ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

Εὐφροσύνως χαιρετίζομεν τὸν εὐσεβῆ λαὸν τῆς Ξάνθης, ἐλθόντα, μὲ ἐπὶ κεφαλῆς τοὺς πνευματικοὺς καὶ πολιτικοὺς αὐτοῦ ἡγέτας, εἰς ὑπάντησιν ἡμῶν τῶν ἐκ τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως. Ἡ ἐπικοινωνία τῆς ἡμῶν Μετριότητος μετὰ τοῦ ποιμνίου εἶναι δι᾿ ἡμᾶς, ἀλλὰ καὶ διὰ πάντα ἔχοντα συναίσθησιν τῆς εὐθύνης αὐτοῦ κληρικόν, ζωτικὴ ἀνάγκη, διότι ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία χαρακτηρίζεται ἐξ ὁρισμοῦ ἀπὸ τὴν ἀγαπητικὴν κοινωνίαν τῶν μελῶν αὐτῆς, εἰς τὴν ὁποίαν οἱ Ποιμένες δὲν κατέχουν θέσιν ὑπεροχῆς καὶ ἐξουσίας ἀλλὰ διακονίας τοῦ λοιποῦ σώματος.

Ἡ πραγματικότης αὐτὴ ἁρμόζει ἐξόχως εἰς τὴν χώραν ἔνθα ἐγεννήθη ἡ δημοκρατία, ὡς ἐκ τούτου δὲ εἶναι φυσικὸν ἐδῶ καὶ τὰ ἀξιώματα τῶν λαϊκῶν ἀρχόντων νὰ ἀσκοῦνται ὡς λειτουργήματα, χάριν τῆς ἐξυπηρετήσεως καὶ εὐτυχίας τοῦ συνόλου. Κατὰ τὴν ἐπισήμανσιν μάλιστα τῶν ἀρχαίων προγόνων μας: «ἀρχὴ ἄνδρα δείκνυσι», τοῦτ᾿ ἔστιν, ἡ ἄσκησις τῆς ἐξουσίας δεικνύει τὸ ποιὸν τοῦ ἀνθρώπου τοῦ περιβεβλημένου αὐτήν.

Ἡ δὲ διαπίστωσις, ὡς ἐν προκειμένῳ, ὅτι οἱ πολιτικοὶ ἄρχοντες τοῦ τόπου ὄχι μόνον ἀποδίδουν τὰς νενομισμένας τιμὰς εἰς τὴν ἐκκλησιαστικὴν ἡγεσίαν ἀλλὰ καὶ ὅτι οἱ ἴδιοι διατηροῦν ἀκμαίαν πίστιν εἰς τὸν Θεόν, ἀποτελεῖ ἀφορμὴν χαρᾶς καὶ ἱκανοποιήσεως δι᾿ ἡμᾶς, διότι μαρτυρεῖ ταπείνωσιν, ἤτοι αὐτογνωσίαν, ὅτι μόνον μὲ τὰς ἀνθρωπίνας δυνάμεις δὲν δυνάμεθα νὰ ἀνταπεξέλθωμεν εἰς τὰς ἀνάγκας τοῦ βίου, πολλῷ δὲ μᾶλλον νὰ προσφέρωμεν ἐπιτυχῶς ὑπευθύνους ὑπηρεσίας. Αὐτὸς ὁ Κύριος μᾶς διεβεβαίωσεν ὅτι «χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν» (Ἰωάν. ιε΄ 5-6). Ἔπειτα, ὁ ἔχων ἐπίγνωσιν τῶν δυνατοτήτων αὐτοῦ εἶναι διατεθειμένος νὰ ἀκούσῃ καὶ νὰ ἐνστερνισθῇ προτάσεις ἄλλων προσώπων, μὲ ἀποτέλεσμα διὰ τῆς συνεργασίας νὰ ἐπιτυγχάνεται ἡ πλέον ἐνδεδειγμένη λύσις παντὸς προβλήματος, ἀλλὰ καὶ νὰ καλλιεργῆται εὐχάριστος ἀτμόσφαιρα ἀλληλοεκτιμήσεως, κατανοήσεως καὶ βαθμηδὸν φιλίας.

Ὁ ἄρχων ἑνὸς τόπου, ὡς «πόλις ἐπάνω ὄρους κειμένη» (πρβλ. Ματθ. ε΄ 14), εἶναι παράδειγμα καὶ πρότυπον διὰ τοὺς πολίτας, διὸ καὶ ἡ διαγωγή του ὄχι μόνον ἔχει σοβαρὸν ἀντίκτυπον εἰς τὴν καλὴν διαχείρισιν τῶν κοινῶν, ἀλλὰ καὶ μεγάλην παιδευτικὴν σημασίαν διὰ τὸν λαόν. Ἰδίᾳ δὲ οἱ δημοτικοὶ ἄρχοντες, ὄντες «ὀστᾶ ἐκ τῶν ὀστέων καὶ σὰρξ ἐκ τῆς σαρκός» (πρβλ. Γεν. β΄ 23) τῶν ἀρχομένων, εἶναι τόσον γνώριμοι τῶν συμπολιτῶν, τῶν ὁποίων τὴν διοικητικὴν μέριμναν ἀναλαμβάνουν, ὅσον καὶ γνῶσται τῶν τοπικῶν προβλημάτων καὶ ἰδιαιτεροτήτων, διὸ καὶ δύνανται, διὰ τῆς ἀξιοποιήσεως τῶν προσφόρων μέσων καὶ τῆς συμβουλῆς τῶν καταλλήλων προσώπων, νὰ συμβάλουν τὰ μέγιστα εἰς τὴν ἀνάπτυξιν τῆς περιοχῆς ἀλλὰ καὶ εἰς τὴν πνευματικὴν αὐτῆς πρόοδον.

Ἀνταποδίδοντες ἐν κατακλεῖδι τὸν χαιρετισμόν, εὐχαριστοῦμεν ὅλους σας διὰ τὴν θερμὴν ὑποδοχὴν καὶ σᾶς ἀπονέμομεν τὰς πατρικὰς καὶ Πατριαρχικὰς ἡμῶν εὐχὰς καὶ εὐλογίας, ἰδιαιτέρως δὲ εἰς τὸν πρότριτα ἀναλαβόντα τὰ νέα καθήκοντά του κύριον Δήμαρχον, δεόμενοι τοῦ Παντοκράτορος Θεοῦ, ὅπως ἐνισχύῃ αὐτὸν καὶ τὸ ἔντιμον δημοτικὸν συμβούλιον τῆς Ξάνθης εἰς τὴν προκειμένην αὐτοῖς διακονίαν, οὕτως ὥστε εὐδοκίμως ἐκπληρώσαντες αὐτὴν νὰ ἔχουν τὴν θείαν εὐλογίαν καὶ τὴν εὐγνωμοσύνην τῶν συμπολιτῶν των.

Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου: [ΟΜΙΛΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΥΠΟΔΟΧΗ ΣΤΗΝ ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΗ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΙΑΣΜΟΥ]


Χαιρετισμὸς τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου  κ. κ. Βαρθολομαίου
κατὰ τὴν Ὑποδοχὴν Αὐτοῦ εἰς τὴν Ἕδραν τῆς Ἀρχιερατικῆς Περιφερείας Ἰάσμου

(23 Σεπτεμβρίου 2014)

Ἱερώτατε Μητροπολῖτα Σερρῶν καὶ Νιγρίτης κύριε Θεολόγε, ἐκπρόσωπε τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος κυρίου Ἱερωνύμου,
Ἱερώτατε Μητροπολῖτα Μαρωνείας καὶ Κομοτηνῆς κύριε Παντελεῆμον,
Ὁσιολογιώτατε Ἀρχιμανδρῖτα κύριε Δαμασκηνέ, Ἀρχιερατικὲ Ἐπίτροπε Ἰάσμου,
Ἐντιμότατε κύριε Καδῆ Ἰσμέτ,  Δήμαρχε Ἰάσμου,
Ἀγαπητοὶ κάτοικοι τῆς πόλεως ταύτης, εὐλογημένοι Ὀρθόδοξοι χριστιανοὶ καὶ πάντες οἱ κατοικοῦντες εἰς τὴν περιοχὴν αὐτὴν ἀδελφοὶ ἐν τῷ ἑνὶ Δημιουργῷ Θεῷ,

Χαίρετε πάντοτε ἐν τῷ Θεῷ καὶ Πατρὶ καὶ ἐντὸς τοῦ πελάγους τῶν οἰκτιρμῶν καὶ τῆς ἀγάπης Του.

Εἶναι μεγάλη ἡ χαρά μας νὰ ἐπισκεπτώμεθα σήμερον τὴν πόλιν σας, τὸν ὡραῖον Ἴασμον, ἐξ ἀφορμῆς τῆς παρούσης  Πατριαρχικῆς καὶ ἀποστολικῆς περιοδείας μας εἰς τὴν Θρᾴκην.

Ἀπὸ τὸ πρόγραμμά μας δὲν θὰ ἠδύνατο νὰ παραλειφθῇ ἀσφαλῶς ἡ ἕδρα τῆς Ἀρχιερατικῆς Περιφερείας τοῦ Ἰάσμου, τὴν ὁποίαν, ὡς καὶ ὁλόκληρον τὴν περιοχὴν τῆς Μητροπόλεώς του, διακονεῖ θυσιαστικῶς ὁ νέος τὴν ἡλικίαν ἀλλὰ ἔμπειρος Ποιμενάρχης σας, ἡ ὑμετέρα ἀγαπητὴ καὶ φίλη Ἱερότης, ἅγιε Μαρωνείας καὶ Κομοτηνῆς κύριε Παντελεῆμον, ὁμοῦ μετὰ τῶν λοιπῶν ἐκλεκτῶν ἐφημερίων καὶ ἱερέων σας.

Ἡ ἐπίσκεψίς μας ἐδῶ ἀποκτᾷ ἰδιαιτέραν σημασίαν, δεδομένου ὅτι πραγματοποιεῖται εἰς μίαν πόλιν, ἡ ὁποία εὑρίσκεται εἰς τοὺς πρόποδας τοῦ Παπικίου Ὄρους, τοῦ Ἁγίου Ὄρους τῆς Θρᾴκης, μὲ τὰς πολλὰς Ἐκκλησίας καὶ τὰς Μονάς του, τὰ ἐρείπια τῶν ὁποίων σῴζονται μέχρι σήμερον καὶ προκαλοῦν τὸν θαυμασμὸν τῶν ἐπιστημόνων, βυζαντινολόγων καὶ ἀρχαιολόγων, ἀλλὰ καὶ ὅλων μας.

Διὰ τοῦτο καὶ οἱ περιηγηταὶ καὶ οἱ προσκυνηταί του τὸ ὀνομάζουν καὶ τὸ χαρακτηρίζουν «Θεοῦ βουνόν» (Monte di Dio), ἐνῷ ὁ προκάτοχος τῆς ἡμετέρας Μετριότητος εἰς τὸν Οἰκουμενικὸν Θρόνον Κωνσταντινουπόλεως Ἅγιος Φιλόθεος ὁ Κόκκινος ἀναφέρεται εἰς αὐτὸ καὶ εἰς τοὺς μοναχούς του μὲ πολὺν σεβασμόν.

Ἀπὸ τὸ Ἅγιον τοῦτο Ὄρος τῆς Θρᾴκης μας διῆλθον, ἐρχόμενοι ἀπὸ τὴν Κωνσταντινούπολιν, οἱ γνωστοὶ ἡσυχασταὶ καὶ μῦσται καὶ διδάσκαλοι τῶν ἀκτίστων ἐνεργειῶν τοῦ Θεοῦ Ἅγιοι Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς καὶ Μάξιμος ὁ Καυσοκαλυβίτης.

Τὰς στενὰς σχέσεις τῆς περιοχῆς σας μὲ τὴν Κωνσταντινούπολιν, τὴν πόλιν μας καὶ ἕδραν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, ἀποδεικνύει καὶ ἡ εὕρεσις, κατὰ τὰς ἀνασκαφὰς αἱ ὁποῖαι ἔγιναν ὑπὸ τῆς Ἐφορείας Βυζαντινῶν Ἀρχαιοτήτων κατὰ τὰς τελευταίας δεκαετίας, τοῦ τάφου τῆς γνωστῆς αὐτοκρατείρας τοῦ Βυζαντίου Μαρίας Βοτανειάτη.

Ταῦτα σταχυολογοῦντες καὶ ἀναφέροντες ἀπὸ τῆς μακρᾶς ἱστορίας τῆς περιοχῆς σας, θαυμάζομεν καὶ τὴν σημερινὴν πορείαν σας, ἐν ἐμμονῇ εἰς τὴν Ὀρθόδοξον πίστιν μας καὶ εἰς τὴν ἐν ἀφοσιώσει εἰς τὴν Πατρίδα, τὴν εὐλογημένην Ἑλλάδα, συμπορείαν ὀρθοδόξων καὶ μουσουλμάνων, καὶ ἰδιαιτέρως χαίρομεν διαπιστοῦντες τὴν ἔμπρακτον ἐφαρμογὴν τοῦ ἀποστολικοῦ λόγου «πᾶσα ψυχὴ ἐξουσίαις ὑπερεχούσαις ὑποτασσέσθω» (Ρωμ. ιγ΄ 1), ὅτι ἀπὸ Θεοῦ εἰσι τεταγμέναι, ἀποδιδόντες τά «τοῦ Καίσαρος τῷ Καίσαρι καὶ τὰ τοῦ Θεοῦ τῷ Θεῷ» (πρβλ. Ματθ. κβ΄ 21). Χαίρομεν δὲ ἰδιαιτέρως, διότι βλέπομεν καὶ σήμερον, ἀγαπητὲ κύριε Δήμαρχε, νὰ συνυπάρχετε καὶ νὰ συμπορεύεσθε ἁρμονικῶς καὶ εἰρηνικῶς Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ καὶ Μουσουλμάνοι τοῦ εὐλογημένου Ἰάσμου καὶ τῆς εὐρυτέρας ταύτης περιοχῆς.

Χαίρομεν, διότι βλέπομεν εἰς τὴν Θρᾴκην νὰ συνεργάζεσθε ὅλοι σας, ἀπὸ κοινοῦ, εἰς πολλοὺς τομεῖς καὶ ὅλοι νὰ ἐπιθυμῆτε τὴν εἰρήνην, ἡ δὲ ἔντιμος Ἑλληνικὴ  Πολιτεία νὰ διασφαλίζῃ δημοκρατικῶς τὴν ἰσοτιμίαν καὶ ἰσονομίαν δι᾿ ὅλους τοὺς πολίτας της μὲ τὰς ἰδιαιτέρας θρησκευτικὰς καὶ γλωσσικὰς παραδόσεις των, σεβομένη καὶ τιμῶσα ἐν δικαιοσύνῃ πλήρως τὰ ἀτομικὰ ἑκάστου πολίτου δικαιώματα. Ἄξιον καὶ δίκαιον καὶ ὀρθὸν καὶ δημοκρατικὸν καὶ ἐπιβεβλημένον, διὸ καὶ συγχαίρομεν ἀπὸ τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας καὶ προσωπικῶς ἄρχοντας καὶ ἀρχομένους διὰ τὸ ἐπίτευγμα τοῦτο τῆς συνυπάρξεως καὶ τῆς συνεργασίας.

Ὁ Θεός ἐχάρισεν ὡς πολυτιμότερον ἀγαθόν Του εἰς πάντα ἄνθρωπον τὴν ἐλευθερίαν καὶ διὰ τοῦτο οὐδένα ἀναγκάζει νὰ Τὸν ἀκουλουθήσῃ διὰ τῆς βίας. Πᾶν τὸ στηριζόμενον, ἄλλωστε, ἐπὶ τῆς βίας ἢ εἰς τὸν ἐξαναγκασμὸν δὲν δύναται νὰ ἔχῃ σχέσιν πρὸς τὸν Θεόν, ὁ Ὁποῖος, κατὰ τὸν Εὐαγγελιστὴν τῆς ἀγάπης Ἀπόστολον Ἰωάννην, εἶναι ἀγάπη. Διὰ τοῦτο ὅ,τι γίνεται μὲ βίαν ἢ ἐξαναγκασμὸν ἢ ἐγωϊσμὸν ἢ αὐταπάτην ἐξουσίας καὶ ἀνθρωπίνης δόξης δὲν ἀντέχει εἰς τὸν χρόνον, διότι ἀντίκειται πρὸς τὴν ἀλήθειαν. Ὁ Θεὸς ἐπιθυμεῖ ὁ ἄνθρωπος νὰ ἔλθῃ καὶ νὰ εἶναι κοντά Του ἐλευθέρως. Διὰ τοῦτο καὶ ἓν Κράτος, μία Πολιτεία, μία Θρησκεία ἢ οἱοδήτι ἰδεολογικὸν ἢ κοινωνικὸν μόρφωμα, τὸ ὁποῖον δὲν ἀναγνωρίζει εἰς τὸν ἄνθρωπον τὸ δικαίωμα τῆς ἐλευθερίας τῆς πίστεως, δὲν ἐνεργεῖ κατὰ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ καὶ ἐν τῇ οὐσίᾳ δὲν ἀγαπᾷ τοὺς πολίτας του ἢ τοὺς πιστούς της. Προϋπόθεσις διὰ τὴν ἀλήθειαν καὶ τὴν ἀγάπην εἶναι πάντοτε ἡ ἐλευθερία. Ὁ καταναγκασμὸς εἶναι κατάργησις τῆς ἀληθείας. Ὁμιλοῦμεν ἐκ πείρας καὶ βιωμάτων ἐκ τοῦ παρελθόντος καὶ ἐκ τῆς σημερινῆς πραγματικότητος καὶ εἰς τὴν ἕδραν μας τὴν Κωνσταντινούπολιν καὶ εἰς τὴν Μικρὰν Ἀσίαν καὶ εἰς τὸν Πόντον καὶ εἰς τὴν Καππαδοκίαν καὶ εἰς τὴν Ἰωνίαν καὶ ἐδῶ εἰς τὴν Θρᾴκην, ὁμιλοῦμεν, δηλαδή, ἐξ ἱστορικῆς ἐμπειρίας καὶ βιωμάτων εἰς τὴν καθ᾿ ἡμᾶς Ἀνατολήν.

Διὰ τοῦτο καὶ χαίρομεν καὶ συγχαίρομεν, διότι εἰς τὴν Δυτικὴν Θρᾴκην, τὴν ἐκκλησιαστικὴν καὶ κανονικὴν ταύτην δικαιοδοσίαν τοῦ Οἰκουμενικοῦ μας Πατριαρχείου, πραγματοποιεῖται ἐν τῇ πράξει τὸ ζητούμενον καὶ ἐπιδιωκόμενον καὶ εἰς πολλὰς ἄλλας περιοχὰς τοῦ κόσμου, δηλαδὴ ἡ ἁρμονικὴ συνύπαρξις καὶ ὁ σεβασμὸς εἰς τὴν ἰδιαιτερότητα τοῦ ἄλλου. Καὶ τοῦτο εἶναι τὸ διαπιστούμενον δεδομένον, τὸ αὐτονόητον δηλαδὴ γεγονός, τὸ ὁποῖον βιοῦται ἔργοις εἰς τὴν καθ᾿ ἡμέραν ζωὴν τῆς τοπικῆς ἐδῶ κοινωνίας, γεγονὸς τὸ ὁποῖον ἐκτιμῶμεν καὶ ἐπαινοῦμεν καὶ εὐλογοῦμεν, καθ᾿ ἣν στιγμὴν μάλιστα ἐν Μέσῃ Ἀνατολῇ, καθημερινῶς, ἀθῷοι καὶ ἀνυπεράσπιστοι ἄνθρωποι πίπτουν θύματα ἑνὸς τυφλοῦ θρησκευτικοῦ φανατισμοῦ.

Ἡ Μουσουλμανικὴ Κοινότης τῆς Θρᾴκης, ἐπίλεκτον στέλεχος τῆς ὁποίας εἶσθε καὶ σεῖς, ἀγαπητοὶ  φίλοι, διακρίνεται, ὡς πληροφορούμεθα ὑπὸ τῆς ὑμετέρας Ἱερότητος, ἀδελφὲ κύριε Παντελεῆμον, καὶ τῶν λοιπῶν ἀδελφῶν Ἱεραρχῶν τῆς περιοχῆς, διὰ τὸ φιλήσυχον καὶ φιλειρηνικὸν πνεῦμα τῆς πλειονότητος τῶν μελῶν της ἀλλὰ καὶ διὰ τὸν σεβασμὸν πρὸς τὰς πολιτικὰς καὶ θρησκευτικὰς ἀρχὰς τοῦ τόπου. Τὸν σεβασμὸν αὐτὸν ἡ ἐνταῦθα παροικοῦσα μειονότης ἐκδηλώνει αὐθορμήτως καὶ πρὸς τοὺς κληρικοὺς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας, γεγονὸς τὸ ὁποῖον πληροῖ ἡμᾶς ἰδιαιτέρας χαρᾶς καὶ συγκινήσεως.

Καὶ πρὸς αὐτὴν τὴν κατεύθυνσιν τῆς εἰρήνης καὶ τῆς προόδου, εἴμεθα βέβαιοι, ὅτι κινεῖσθε καὶ ἐργάζεσθε καὶ σεῖς, ἀγαπητὲ κύριε Δήμαρχε Καδῆ Ἰσμέτ, καὶ ὅτι συνεργάζεσθε ἁρμονικῶς μετὰ τοῦ ἀδελφοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου κυρίου Παντελεήμονος, τοῦ καλοῦ καὶ δραστηρίου καὶ μὴ διαχωρίζοντος καὶ σᾶς ἀπὸ τοὺς πιστούς του ὀρθοδόξους χριστιανούς, καὶ ὁ ὁποῖος ἀγαπᾷ βαθύτατα τὸν τόπον καὶ τοὺς ἀνθρώπους του, ἀνεξαρτήτως θρησκεύματος, καὶ μοχθεῖ καθημερινῶς διὰ τὴν πρόοδόν σας, καθὼς ὅλοι μας εἴμεθα τέκνα τοῦ Ἑνὸς Θεοῦ, τοῦ νοητοῦ Ἡλίου τῆς Δικαιοσύνης καὶ τῆς ἀγάπης, εἰς τὴν κοινωνίαν τοῦ Ὁποίου ἐπικρατεῖ καινὴ κτίσις.

Εὐχαριστοῦντες διὰ τὴν τιμητικὴν ὑποδοχήν σας καὶ διὰ τοὺς λόγους σεβασμοῦ καὶ τιμῆς πρὸς τὸ πρόσωπον τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου, εὐχόμεθα  δύναμιν καὶ ἐνίσχυσιν ἀπὸ Θεοῦ εἰς τὸ ἔργον σας, ὥστε οἱ κάτοικοι τοῦ Ἰάσμου νὰ προοδεύετε πάντοτε, νὰ συνυπάρχετε καὶ νὰ συμπορεύεσθε μὲ ὁμόνοιαν, ἀγάπην καὶ εἰρήνην καὶ νὰ προωθῆτε μεταξύ σας αὐτὰ τὰ ὁποῖα σᾶς ἑνώνουν καὶ σᾶς καθιστοῦν εὐτυχεῖς.

Ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ καὶ Πατρὸς καὶ Δημιουργοῦ πάσης τῆς κτίσεως, τῆς ὁρατῆς καὶ τῆς ἀοράτου, τῶν ἐπιγείων καὶ τῶν ἐπουρανίων, καὶ συντηροῦντος ἐν ἀγάπῃ καὶ προνοίᾳ πᾶσαν ψυχὴν ζῶσαν, μάλιστα τὸν κατ᾿ εἰκόνα Αὐτοῦ ὑπ᾿ Αὐτοῦ ἐξ ἀγάπης πλασθέντα ἄνθρωπον, ἂς εἶναι, μαζὶ μὲ τὴν Πατριαρχικὴν καὶ πατρικὴν εὐλογίαν καὶ προσευχήν μας, πάντοτε μαζί σας καὶ μὲ τὴν εὐλογημένην Θρᾴκην καὶ τὸν ἱστορικὸν Ἴασμον. Ἀμήν.

Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου: [ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΥΠΟΔΟΧΗ ΣΤΗΝ ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΗ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΜΑΡΩΝΕΙΑΣ]

Χαιρετισμὸς τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου
κατὰ τὴν Ὑποδοχὴν Αὐτοῦ εἰς τὴν Ἑδραν τῆς Ἀρχιερατικῆς Περιφερείας Μαρωνείας

(23 Σεπτεμβρίου 2014)


Ἱερώτατε Μητροπολῖτα Σερρῶν καὶ Νιγρίτης κύριε Θεολόγε, ἐκπρόσωπε τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος κυρίου Ἱερωνύμου καὶ τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος,
Ἱερώτατε Μητροπολῖτα Μαρωνείας καὶ Κομοτηνῆς κύριε Παντελεῆμον, Ποιμενάρχα τῆς θεοσώστου ταύτης Ἐπαρχίας,
Ἱερώτατοι ἅγιοι ἀδελφοί,
Ἐντιμότατε κύριε Ἰωάννη Σταυρίδη, Δήμαρχε Μαρωνείας-Σαππῶν,
Τέκνα ἡμῶν ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

Ἀπευθυνόμενοι σήμερον πρὸς ἐσᾶς, τοὺς προσελθόντας εἰς ὑπάντησιν τῆς ἡμῶν Μετριότητος κατοίκους τῆς ἕδρας τῆς Ἀρχιερατικῆς Περιφερείας Μαρωνείας, μὲ ἐπὶ κεφαλῆς τὸν Ἐντιμότατον Δήμαρχον κύριον Ἰωάννην Σταυρίδην, ἐκφράζομεν, ἐν πρώτοις, τὴν συγκίνησίν μας διὰ τὴν συγκυρίαν καὶ μεταφέρομεν τὸν χαιρετισμὸν τῆς ἀγάπης καὶ τὴν εὐλογίαν τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας πρὸς πάντας. Συχρόνως, ἐπιθυμοῦμεν νὰ σᾶς διαβεβαιώσωμεν ὅτι ἡ Μήτηρ Ἐκκλησία Κωνσταντινουπόλεως εὑρίσκεται πάντοτε πλησίον σας διὰ τῆς προσευχῆς της ἀλλὰ καὶ διὰ τῆς ἐν γένει μερίμνης ὑπὲρ τῆς κατὰ Θεὸν καὶ τῆς κατὰ κόσμον προόδου σας.

Εἶναι ἀληθές, ὅτι ὁ παρὼν δῆμος δὲν ἀριθμεῖ τὰς χιλιάδας τῶν κατοίκων τὰς ὁποίας περιλαμβάνουν ἄλλοι, ἀστικώτεροι, δῆμοι καὶ ἴσως δίδει τὴν ἐντύπωσιν ὅτι εἶναι ὀλιγώτερον σημαντικός. Τοῦτο ὅμως δὲν ἀνταποκρίνεται εἰς τὴν πραγματικότητα, διὰ δύο κυρίως λόγους:

Πρῶτον, διότι ἡ ἱστορικὴ σημασία καὶ συνέχεια ἑνὸς τόπου οὐδεμίαν σχέσιν ἔχει πρὸς τὸ καθ᾿ ὡρισμένην χρονικὴν στιγμὴν πληθυσμιακόν του μέγεθος.

Δεύτερον, διότι οἱ ὀλιγαριθμότεροι δῆμοι παρέχουν τὴν εὐκαιρίαν στενοτέρας γνωριμίας, καὶ διευκολύνουν τὴν δημιουργίαν οἰκογενειακοῦ κλίματος, προάγοντες οὕτω τὴν θερμότητα τῶν ἀνθρωπίνων σχέσεων καὶ τὴν συνεργασίαν.

Ὑπὸ τὴν προοπτικὴν αὐτήν, οὐδόλως ὀλιγώτερον τιμητικὸν ἢ κοινωφελὲς εἶναι τὸ ὑπούργημα τοῦ δημάρχου καὶ ἐν γένει τοῦ διακονοῦντος εἰς τὴν τοπικὴν αὐτοδιοίκησιν δήμου τῆς ὑπαίθρου καὶ τῶν ἡμιαστικῶν κέντρων, ἐφ᾿ ὅσον ἐπιτελεῖται μετὰ τῆς ἁρμοζούσης φιλαλληλίας καὶ ἐπιμελείας. Διότι ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον καταξιώνει τὴν προσφορὰν ἑκάστου εἶναι ἡ ἀνιδιοτελὴς ἀγάπη μὲ τὴν ὁποίαν ἐπιδίδεται εἰς τὸ ἔργον του καὶ ἡ ὁποία εἶναι ἐφευρετικὴ μέσων καὶ τρόπων διὰ τὴν ἐξυπηρέτησιν τοῦ πλησίον, εἴτε ὡς μεμονωμένου προσώπου ἔχοντος ἀνάγκην ἐνισχύσεως, εἴτε ὡς ὁμάδος ἐμπεριστάτων ἀτόμων, ἀλλὰ καὶ εὐρύτερον, τοῦ δήμου ἐν συνόλῳ, διὰ τῆς ἐπιτελέσεως κοινωφελῶν ἔργων παροχῆς ὑπηρεσιῶν καὶ ἀναπτύξεως οἰκονομικῶν δραστηριοτήτων καταλλήλων διὰ τὴν περιοχήν, ὡς εἶναι ἐπὶ παραδείγματι ἡ προαγωγὴ τῆς βιοτεχνίας καὶ ἡ διοργάνωσις ἐκδηλώσεων πολιτιστικοῦ καὶ πνευματικοῦ περιεχομένου διὰ τὴν ἐξύψωσιν τοῦ βιοτικοῦ ἐπιπέδου τοῦ λαοῦ.

Ἡ τοπικὴ Ἐκκλησία πεποίθαμεν ὅτι εἶναι παρὰ τὸ πλευρόν σας εἰς οἱανδήποτε περίστασιν, καὶ δυνάμεθα ἐκ τῶν ὅσων εἴδομεν νὰ συμπεράνωμεν ὅτι ἡ συνεργασία σας θὰ εἶναι ἀγαστή, ὅπερ καὶ ὁλοκαρδίως εὐχόμεθα, διότι οὕτως εἴθισται παλαιόθεν εἰς τὸ Γένος μας, νὰ ὑπάρχῃ σύμπραξις τῶν κοινοτικῶν μετὰ τῶν ἐκκλησιαστικῶν παραγόντων εἰς τὴν διευθέτησιν τῶν παντοειδῶν ζητημάτων ἐπ᾿ ἀγαθῷ τοῦ κοινωνικοῦ συνόλου. Ἡ θεμελίωσις ἐντὸς ὀλίγου εἰς τὴν περιοχήν σας τῶν νέων κατασκηνώσεων τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως εἶναι ἀφορμὴ χαρᾶς δι᾿ ἀμφοτέρας τὰς πλευράς, Ἐκκλησίαν καὶ τοπικὴν αὐτοδιοίκησιν, καθὼς ἀποτελεῖ εὐγενὲς ἐγχείρημα ὑπὲρ τῆς νεότητος, ἡ ὁποία ἀξίζει νὰ τύχῃ τῆς προσοχῆς ὅλων, δύναται δὲ νὰ καταστῇ ἀφετηρία μιᾶς γονίμου συνεργασίας τοῦ νέου Ποιμενάρχου μετὰ τῶν προσφάτως ἐκλεγέντων δημοτικῶν ἀρχόντων.

Περαίνοντες τὴν παροῦσαν προσλαλιάν, εὐχόμεθα εἰς πάντας τοὺς ἀγαπητοὺς κατοίκους τῆς περιοχῆς, ἰδιαιτέρως δὲ εἰς τὸν κύριον Δήμαρχον μετὰ τοῦ δημοτικοῦ συμβουλίου, νὰ ἔχουν πλουσίαν τὴν ἄνωθεν βοήθειαν καὶ εὐλογίαν εἰς τὴν ζωήν των, ὥστε νὰ ἐπιδίδωνται μὲ ἐπιτυχίαν εἰς τὰ εἰρηνικὰ καὶ θεοφιλῆ ἔργα των ὑπὲρ τῆς ἀναπτύξεως καὶ προόδου τοῦ τόπου, ἐπ᾿ ὠφελείᾳ τοῦ κοινωνικοῦ συνόλου καὶ εἰς δόξαν Θεοῦ.

Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου: [ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΚΑΙ ΘΡΑΚΗΣ]

Ὁμιλία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου
κατὰ τὴν Ἐπίσκεψιν Αὐτοῦ εἰς τὴν Ἕδραν τῆς Περιφερείας Ἀνατολικῆς Μακεδονίας καί Θρᾴκης

(23 Σεπτεμβρίου 2014)

Ἱερώτατε Μητροπολῖτα Σερρῶν καὶ Νιγρίτης κύριε Θεολόγε, ἐκπρόσωπε τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος κυρίου Ἱερωνύμου καὶ τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος,
Ἱερώτατε Μητροπολῖτα Μαρωνείας καὶ Κομοτηνῆς κύριε Παντελεῆμον, Ποιμενάρχα τῆς θεοσώστου ταύτης Ἐπαρχίας,
Ἱερώτατοι ἅγιοι ἀδελφοί,
κύριε Περιφερειάρχα,
Τέκνα ἡμῶν ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

Ἐπισκεπτόμενοι κατὰ τὰς ἡμέρας αὐτὰς τὴν πολυύμνητον, εὐδαίμονα καὶ εὔανδρον Θρᾴκην, ὡς τὴν χαρακτηρίζει ὁ ἱστορικὸς Εὐνάπιος, καὶ περιερχόμενοι τὰς πόλεις καὶ τὰς κώμας αὐτῆς εὐλογοῦντες τὰ ἔργα τῶν εὐγενῶν καὶ εὐσεβῶν κατοίκων της, ἔχομεν τὴν ἰδιαιτέραν χαρὰν νὰ εὑρισκώμεθα σήμερον, κατόπιν εὐγενοῦς προσκλήσεως τῆς ὑμετέρας φίλης Ἐξοχότητος εἰς τὸ διοικητικὸν κέντρον αὐτῆς, τοὐτέστιν εἰς τὴν Περιφέρειαν Ἀνατολικῆς Μακεδονίας καὶ Θρᾴκης, διὰ νὰ μεταφέρωμεν καὶ πρὸς ἐσᾶς καὶ πρὸς ἅπαντας τοὺς ἐκλεκτοὺς συνεργάτας σας τὴν ἀγάπην καὶ τὴν στοργὴν τῆς Μητρὸς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας, τοῦ Οἰκουμενικοῦ μας Πατριαρχείου, καὶ διὰ νὰ ἐκφράσωμεν τὰς ὁλοκαρδίους εὐχαριστίας τῆς ἡμετέρας Μετριότητος διὰ τὰ πολυτρόπως ἐκδηλωθέντα κατὰ τὰς ἡμέρας αὐτὰς αἰσθήματα σεβασμοῦ καὶ ἀγάπης πρὸς τὸ πρόσωπον τοῦ Πατριάρχου σας, ἀντανακλῶντα τὴν τιμὴν καὶ τὸν σεβασμόν σας πρὸς τὴν Μητέρα Ἐκκλησίαν τῆς Κωνσταντινουπόλεως.

Προερχόμενοι, ἄλλωστε, ἐκ τῆς παλαιφάτου καὶ ἱερᾶς καθέδρας τοῦ πανιέρου Οἰκουμενικοῦ Θρόνου καὶ τῆς πόλεως τοῦ Κωνσταντίνου, τῆς θείᾳ ἐπινεύσει ἱδρυθείσης εἰς τὸ ἀκρότατον σημεῖον τῆς Θράκης καὶ ἀποτελούσης κόσμημα καὶ κλέος αὐτῆς, αἰσθανόμεθα ὅτι εὑρισκόμεθα εἰς τόπον οἰκεῖον καὶ ἀγαπητόν. Καὶ τὴν αἴσθησιν ταύτην ἐπιτείνει ἡ θερμὴ καὶ ἐγκάρδιος ὑποδοχὴ τῆς ὁποίας ἐτύχομεν ὑπὸ τῶν ἀρχόντων καὶ τοῦ εὐλογημένου λαοῦ τῆς Θρᾴκης, τέκνων προσφιλῶν τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας, διότι ἡ Θρᾴκη καὶ ὁ εὐσεβὴς αὐτῆς λαὸς ὑπῆρξαν ἀνέκαθεν «σὰρξ ἐκ τῆς σαρκός» τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως, συνδεομένης μετ᾽ αὐτῶν μὲ ἀρρήκτους δεσμούς, ἐνισχυθέντας ἔτι πλέον διὰ τῶν ἐγκατασταθέντων εἰς αὐτὴν πρὸ ἐνενήκοντα ἐτῶν προσφύγων ἐκ τῆς Ἀνατολικῆς Θρᾴκης καὶ Μικρᾶς Ἀσίας ἀδελφῶν μας.

Σᾶς εὐχαριστοῦμεν, λοιπόν, διὰ τὴν σημερινὴν θερμὴν ὑποδοχήν, τὰς τιμητικὰς ἐκδηλώσεις καὶ τοὺς πρόφρονας λόγους σας καὶ σᾶς ἀνταποδίδομεν τὴν ἀγάπην καὶ τὴν εὐλογίαν τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως. 

Σᾶς συγχαίρομεν δὲ διότι ἔχετε τὸ προνόμιον νὰ προΐστασθε ἑνὸς λαοῦ μὲ μακρὰν ἱστορίαν καὶ παράδοσιν καὶ νὰ διοικῆτε ἕνα τόπον ὁ ὁποῖος ἐπροικίσθη ὑπὸ τοῦ Θεοῦ μὲ ἄπειρον φυσικὸν κάλλος, συγχρόνως δὲ καὶ πλουσιωτάτην χλωρίδα καὶ πανίδα.

Ὁ ἄριστος συνδυασμὸς τῶν αὐστηρῶν ὀρεινῶν ὄγκων τῆς Ροδόπης καὶ τοῦ Παγγαίου μετὰ τῶν ὑδάτων τῆς θαλάσσης καὶ αὐτῶν τῶν πολυφέρνων ποταμῶν, αἱ ἐκβολαὶ τῶν ὁποίων δημιουργοῦν θαυμαστοὺς ὑγροβιοτόπους, ὅπου εὑρίσκουν καταφύγιον καὶ προστασίαν πλῆθος πετεινῶν τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἰχθύων τῆς θαλάσσης καὶ ζῴων μικρῶν μετὰ μεγάλων, κατὰ τὸν Ψαλμῳδὸν Δαυΐδ (Ψαλμ. 103), ἱλαρυνόντων τὰ πρόσωπα καὶ εὐφραινόντων τὴν καρδίαν τῶν ἐπισκεπτομένων αὐτὰ διὰ τῆς ποικιλίας των καὶ τῶν ὑπερόχων χρωμάτων των, καθιστοῦν τὴν Θρᾴκην καὶ τὴν ὅμορον αὐτῆς Ἀνατολικὴν Μακεδονίαν πόλον ἕλξεως διὰ πολλοὺς ἀνθρώπους, ὄχι μόνον σήμερον ἀλλὰ παλαιόθεν. Ἄλλοι ἐξ αὐτῶν ἔσπευσαν ἐνταῦθα ἀναζητοῦντες γῆν πρὸς ἵδρυσιν νέων πόλεων, ὡς οἱ ἐκ τῆς Μικρᾶς Ἀσίας ὁρμώμενοι Ἴωνες, οἱ Ἀθηναῖοι καὶ οἱ Μεγαρεῖς, οἱ Σάμιοι καὶ οἱ Πάριοι. Ἄλλοι δέ, ὡς ὁ ὅσιος Θεοφάνης, ἐπίσκοπος Περιθωρίου, ἀλλὰ καὶ ὁ ἅγιος Γρηγόριος, ἀρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης ὁ Παλαμᾶς, ἀνεζήτησαν ἐν αὐτῇ τὴν ἡσυχίαν καὶ τὴν ἐν προσευχῇ μόνωσιν εἰς τὸ περίφημον Παπίκιον ὄρος, καὶ ἀνίδρυσαν πλῆθος μονῶν καὶ ἱερῶν οἴκων, τινὲς τῶν ὁποίων διατηροῦνται ἕως τῆς σήμερον καὶ ἀποτελοῦν θησαυρὸν πολύτιμον διὰ τὴν περιφέρειαν ταύτην. Ἄλλοι πάλιν, ἐποφθαλμιοῦντες τὸν φυσικὸν πλοῦτον τοῦ ἐδάφους καὶ τοῦ ὑπεδάφους της, τὴν ὡραιότητα τοῦ τόπου ἢ τὴν προσφερομένην ὑπ᾽ αὐτῆς διέξοδον εἰς τὴν θάλασσαν, ἦλθαν ἐδῶ ὡς ἐπιδρομεῖς καὶ κατακτηταὶ καὶ ἐλεηλάτησαν θησαυροὺς καὶ κατέστρεψαν ἱεροὺς ναοὺς καὶ μονάς, ἀπομακρύναντες βιαίως τὰ ἐν αὐτοῖς ἐπὶ αἰῶνας διαφυλασσόμενα ἱερὰ κειμήλια καὶ πολιτιστικὰ ἀγαθά, ἐπιχειρήσαντες νὰ ἀλλοιώσουν τὴν ἱστορίαν καὶ τὴν φυσιογνομίαν τοῦ τόπου τούτου.

Ὁ εὐγενὴς ὅμως λαὸς τῆς Θρᾴκης καὶ τῆς εὐρυτέρας περιοχῆς ἀντιμετώπισε μὲ γενναιότητα καὶ ὑπομονὴν τὰς ἱστορικὰς περιπετείας, καὶ διὰ τῆς φιλοπροόδου καὶ εἰρηνικῆς αὐτοῦ διαθέσεως ἐπέτυχε νὰ ἐπουλώσῃ τὰς πληγὰς τοῦ παρελθόντος καὶ νὰ ἀναπτυχθῇ, ἀποτελῶν σήμερον πρότυπον εἰρηνικῆς συμβιώσεως καὶ ἀγαστῆς συνεργασίας τῶν πολιτῶν ἀνεξαρτήτως θρησκεύματος ἢ γλώσσης, μὲ σεβασμὸν πρὸς τὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα, τὴν πολιτιστικὴν κληρονομίαν καὶ τὸ φυσικὸν περιβάλλον.

Εἰς τὴν πρόοδον αὐτὴν σημαίνοντα ρόλον ἔχει ἡ Αὐτοδιοίκησις εἰς ὅλας αὐτῆς τὰς βαθμίδας μέχρι τῆς ἀνωτάτης, τὴν διοίκησιν τῆς ὁποίας σεῖς, Ἐξοχώτατε, πρὸ ὀλίγων ἑβδομάδων ἀνελάβετε. Διὰ τοῦτο καὶ δραττόμεθα τῆς εὐκαιρίας τῆς σημερινῆς μας ἐπισκέψεως πλησίον σας νὰ εὐχηθῶμεν ἀπὸ καρδίας πλήρη ἐπιτυχίαν εἰς τὸ πολυεύθυνον ἔργον σας ἐπ᾽ ὠφελείᾳ τῶν λίαν ἀγαπητῶν μας κατοίκων τῆς Θρᾴκης καὶ τῆς Ἀνατολικῆς Μακεδονίας, εἰς τοὺς ὁποίους καὶ παρακαλοῦμεν νὰ μεταφέρετε τὴν εὐλογίαν τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως καὶ τὰς εὐχὰς τοῦ Πατριάρχου.

Εἴμεθα δὲ ἀπολύτως πεπεισμένοι ὅτι σεῖς γνωρίζοντες καλῶς τὰς ἰδιαιτερότητας τοῦ εὐλογημένου τούτου τόπου θὰ ἐργασθῆτε ἀόκνως διὰ τὴν ἀνάδειξιν τῆς ἱστορίας, τοῦ πολιτιστικοῦ καὶ φυσικοῦ αὐτοῦ πλούτου καὶ τὴν εἰρηνικὴν συμβίωσιν τῶν ἀνθρώπων, μὲ σεβασμὸν καὶ ἐνδιαφέρον πάντοτε πρὸς τὸ περιβάλλον καὶ τὴν ἰδιοπροσωπίαν τῶν κατοίκων, ὥστε νὰ συνεχίσῃ ἡ Θρᾴκη νὰ ἀποτελῇ πόλον ἕλξεως καὶ ὄχι πεδίον ἀντιπαραθέσεων, ὡς ἐνίοτε συνέβη κατὰ τὸ παρελθόν, πόλον ἕλξεως τόσον διὰ τοὺς πολίτας αὐτῆς ὅσον καὶ διὰ τοὺς ἐπισκέπτας της.

Κατακλείοντες ἐπιδαψιλεύομεν εἰς ἅπαντας τὴν πατρικὴν εὐχὴν καὶ τὴν Πατριαρχικήν μας εὐλογίαν καὶ εὐχόμεθα ὁλοκαρδίως νὰ ἔχετε πάντοτε τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ καὶ τὸ πλούσιον Αὐτοῦ ἔλεος εἰς τὴν ζωὴν καὶ εἰς τὰ ἔργα σας.

Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου: [ΟΜΙΛΙΑ ΣΕ ΣΧΟΛΕΙΑ ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΟΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΕΩΣ ΡΟΔΟΠΗΣ]

Ὁμιλία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου
κατὰ τὴν Ἐκδήλωσιν Σχολείων Δευτεροβαθμίου Ἐκπαιδεύσεως Ροδόπης

(23 Σεπτεμβρίου 2014)

Ἱερώτατε Μητροπολῖτα Σερρῶν καὶ Νιγρίτης κύριε Θεολόγε, ἐκπρόσωπε τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος κυρίου Ἱερωνύμου καὶ τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος,
Ἱερώτατε Μητροπολῖτα Μαρωνείας καὶ Κομοτηνῆς κύριε Παντελεῆμον, Ποιμενάρχα τῆς θεοσώστου ταύτης Ἐπαρχίας,
Ἱερώτατοι ἅγιοι ἀδελφοί,
Ἐλλόγιμοι Ἐκπαιδευτικοί,
Ἀγαπητοὶ μαθηταὶ καὶ μαθήτριαι, τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

Εὑρισκόμενοι ἀπὸ χθὲς εἰς τὴν πόλιν σας καὶ ἀφοῦ ἐπισκεφθήκαμε τὸ Δημοκρίτειον Πανεπιστήμιον, μὲ πολλὴν χαρὰν εὑρισκόμεθα σήμερα πλησίον σας, τῶν ἐκπαιδευτικῶν καὶ τῶν στελεχῶν τῆς Δευτεροβαθμίου Ἐκπαιδεύσεως τῆς Κομοτηνῆς καὶ τῶν μαθητριῶν καὶ τῶν μαθητῶν τῶν Σχολείων της, διὰ νὰ μεταφέρωμεν πρὸς ὅλους ἐσᾶς, καθηγητὰς καὶ μαθητάς, τὴν εὐλογίαν τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας, τῶν ἁγίων καὶ τῶν ἁγιασμάτων αὐτῆς καὶ νὰ σᾶς εὐχηθοῦμε πλουσίαν τὴν εὐλογίαν καὶ τὸν φωτισμὸν τοῦ παναγάθου Θεοῦ κατὰ τὸ νέον σχολικὸν ἔτος, τὸ ὁποῖον ἄρχισε πρὸ ὀλίγων ἡμερῶν.

Κάθε νέον ἔτος μᾶς προσφέρει μίαν νέαν ἀρχὴν καὶ μίαν νέαν εὐκαιρίαν τὴν ὁποίαν ἠμποροῦμε καὶ ὀφείλουμε νὰ ἀξιοποιήσουμε καταλλήλως, ἐργαζόμενοι μὲ ζῆλον καὶ ἐπιμέλειαν διὰ νὰ ἐπιτύχουμε τοὺς στόχους τῆς ζωῆς μας. Καὶ δι᾽ ἐσᾶς, τοὺς μαθητὰς καὶ τὰς μαθητρίας τῶν Γυμνασίων καὶ τῶν Λυκείων, βασικοὶ στόχοι εἶναι ἡ ἀπόκτησις γνώσεων καὶ συγχρόνως ἡ δι᾽ αὐτῶν, ἀλλὰ καὶ τῆς γενικωτέρας ἀγωγῆς τὴν ὁποίαν προσφέρει τὸ σχολεῖον, διαμόρφωσις τοῦ χαρακτῆρος καὶ τῆς προσωπικότητός σας.

Ὁ καθείς, βεβαίως, δύναται νὰ ἔχῃ καὶ ἄλλους προσωπικοὺς στόχους εἰς τὴν ζωήν του ἀναλόγως πρὸς τὰ χαρίσματα καὶ τὰ ἐνδιαφέροντά του, οἱ δύο ὅμως στόχοι τοὺς ὁποίους προαναφέραμε εἶναι στόχοι βασικοὶ καὶ θεμελιώδεις, διότι εἰς αὐτοὺς στηρίζεται ἡ ζωὴ καὶ οἰκοδομεῖται τὸ μέλλον, καὶ διὰ τὴν ἐπίτευξίν των, ὡς καὶ διὰ τὴν ἐπίτευξιν κάθε ἄλλου στόχου, ἀπαιτεῖται συστηματικὴ καὶ μεθοδικὴ ἐργασία, προσπάθεια καὶ ἐπιμέλεια. Ἡ ὁρμὴ τῆς νεανικῆς ἡλικίας εἶναι δυνατὸν νὰ θεωρῇ ἐνίοτε αὐτὰ ὡς περιορισμὸν τῆς ἐλευθερίας, ἀλλὰ ἡ ἀσύδοτος ἐλευθερία εἶναι ἐπικίνδυνος καὶ δι᾿ αὐτὸν ποὺ τὴν ἐπιδιώκει καὶ διὰ τὸ περιβάλλον του. Διότι ἡ ἀσύδοτος ἐλευθερία εἶναι ἐν τέλει τυραννία καὶ καταδυνάστευσις τῶν πάντων.

Ἀντιθέτως, ἡ συστηματικὴ καὶ μεθοδικὴ ἐργασία καὶ μελέτη, τὴν ὁποίαν διδάσκεσθε εἰς τὸ σχολεῖον, ἀκόμη καὶ ἐὰν φαίνεται πιεστική, εἶναι ὠφέλιμος καὶ ἀναγκαία ὄχι μόνον διὰ τὴν πρόοδόν σας εἰς τὰς σπουδὰς ἀλλὰ καὶ δι᾽ ὅλην σας τὴν ζωήν. Διότι ὅποιος συνηθίζει νὰ εἶναι εἰς τὴν ἐφηβικὴν καὶ νεανικὴν ἡλικίαν συνεπὴς καὶ ἐπιμελὴς εἰς τὰ σχολικά του καθήκοντα καὶ ἔναντι τῶν καθηγητῶν καὶ τῶν συμμαθητῶν του, αὐτὸς θὰ εἶναι καὶ εἰς τὸ μέλλον συνεπὴς καὶ ἐπιμελὴς ἔναντι τῶν συνανθρώπων του καὶ κατ᾽ ἐπέκτασιν χρήσιμον καὶ ὠφέλιμον μέλος τῆς κοινωνίας καὶ τοῦ Γένους.

Αὐτὴν τὴν εὐκαιρίαν, πέραν τῶν γνώσεων, σᾶς προσφέρει τὸ σχολεῖον, καὶ εἶναι ἀνάγκη νὰ τὴν ἀξιοποιήσετε διὰ τὴν προσωπικήν σας πρόοδον καὶ προκοπὴν ἀλλὰ καὶ διὰ τὴν πρόοδον καὶ ἐπ᾽ ἀγαθῷ ἐξέλιξιν τοῦ τόπου σας.

Ἀγαπητά μας παιδιά,

Νὰ αἰσθάνεσθε εὐτυχεῖς διότι σεῖς ἔχετε τὴν δυνατότητα νὰ φοιτᾶτε εἰς τὸ Γυμνάσιον καὶ τὸ Λύκειον ὑπὸ συνθήκας τὰς ὁποίας πολλὰ ἄλλα παιδιὰ τῆς ἡλικίας σας στεροῦνται, ἄλλα δὲ στεροῦνται καὶ αὐτῆς ἀκόμη τῆς δυνατότητος τῆς στοιχειώδους μορφώσεως, καὶ ἀναγκάζονται νὰ ἐργάζωνται διὰ νὰ ἐξασφαλίσουν τὰ ἀναγκαῖα πρὸς τὸ ζῆν. Νὰ εὐχαριστῆτε τὸν Θεὸν καὶ τοὺς καλοὺς γονεῖς σας δι᾽ αὐτὴν τὴν δυνατότητα καὶ νὰ καταβάλλετε κάθε δυνατὴν προσπάθειαν νὰ ἀξιοποιῆτε ὅσα οἱ καθηγηταί σας μὲ πολλὴν ἀγάπην καὶ κόπον σᾶς διδάσκουν καὶ σᾶς συμβουλεύουν, διότι αὐτὰ ἀποσκοποῦν εἰς τὴν πρόοδον καὶ τὴν προκοπήν σας.

Σεῖς ἐδῶ εἰς τὴν Κομοτηνὴν ἔχετε τὸ πλεονέκτημα νὰ ζῆτε εἰς ἕνα πολυπολιτισμικὸν περιβάλλον, τὸ ὁποῖον διεμόρφωσεν ἡ μακρὰ ἱστορία τοῦ ὡραίου αὐτοῦ τόπου καὶ αἱ ἱστορικαὶ ἐξελίξεις τοῦ εἰκοστοῦ αἰῶνος. Τὸ γεγονὸς αὐτὸ σᾶς δίδει μίαν πρόγευσιν τῆς πραγματικότητος τοῦ κόσμου, ὅπως αὐτὴ διαμορφώνεται εἰς τὰς ἡμέρας μας. Λησμονοῦμεν, συνήθως, ὅτι ὁ κόσμος μας ἀπετελεῖτο ἀνέκαθεν ἐκ διαφόρων θρησκειῶν καὶ πολιτισμῶν, οἱ ὁποῖοι κατὰ τὸ παρελθὸν πολλάκις συνεκρούσθησαν, μὲ τραγικὰς καὶ ὀδυνηρὰς συνεπείας διὰ τοὺς ἀνθρώπους καὶ τὸν κόσμον. Αἱ τοιαῦται, ὅμως, ἀντιπαραθέσεις καὶ συγκρούσεις δὲν ὁδηγοῦν πουθενὰ παρὰ μόνον εἰς τὴν καταστροφήν. Τὸ παρατηροῦμε καὶ εἰς τὰ ἐσχάτως συμβαίνοντα εἰς τὴν περιοχήν μας τραγικὰ γεγονότα. Οἱ ἄνθρωποι εἴμεθα ὑποχρεωμένοι νὰ ζήσουμε ὅλοι μαζὶ εἰς τὴν γῆν. Καὶ ἡ εἰρηνικὴ συμβίωσις εἶναι ἡ μόνη δυνατότης τὴν ὁποίαν ἔχουμε διὰ νὰ τὸ ἐπιτύχουμε. Καὶ αὐτὴ εἶναι ἐφικτή, ὅπως μὲ πολλὴν ἱκανοποίησιν διαπιστώνουμε κατὰ τὰς ἡμέρας αὐτὰς τῆς ἐνταῦθα ἐπισκέψεώς μας. Εἶναι ἐφικτή, ὅταν στηρίζεται εἰς τὸν σεβασμὸν τοῦ συνανθρώπου καὶ τῶν πιστευμάτων του. Εἶναι δυνατή, ὅταν ὁ ἄνθρωπος δὲν διακατέχεται ἀπὸ αἴσθησιν ὑπεροχῆς δι᾽ αὐτὸ τὸ ὁποῖον εἶναι ἢ πρεσβεύει. Εἶναι ἐφικτή, ὅταν οἱ ἄνθρωποι, ὅπως λέγει καὶ ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ἀνέχωνται «ἀλλήλους ἐν ἀγάπῃ» (πρβλ. Ἐφεσ. δ΄ 3), προσπαθοῦν νὰ κατανοήσουν ὁ ἕνας τὸν ἄλλον καὶ νὰ συνυπάρξουν ἐπὶ τῇ βάσει ὅσων τοὺς συνδέουν καὶ ὄχι ὅσων τοὺς χωρίζουν καὶ τοὺς διαιροῦν.

Εἰς τὴν κατεύθυνσιν τῆς ἀλληλοκατανοήσεως τῶν ἀνθρώπων ἀγωνίζεται καὶ τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον διὰ τοῦ λόγου καὶ τῶν δράσεών του, ὡς τῆς ἐνεργοῦ συμμετοχῆς του εἰς τὸν διαθρησκειακὸν διάλογον καὶ τῆς ἐνισχύσεως κάθε πρωτοβουλίας ἡ ὁποία συμβάλλει εἰς τὴν συνεργασίαν τῶν ἀνθρώπων, ἀνεξαρτήτως γένους, ἐθνικῆς καταγωγῆς, θρησκευτικῆς συνειδήσεως κλπ., καὶ μάλιστα τῶν νέων, διότι εἰς αὐτούς, εἰς ἐσᾶς δηλαδή, ἀνήκει τὸ μέλλον, καὶ τὸ μέλλον θὰ  πρέπει νὰ εἶναι εἰρηνικόν. Ἂς σημειωθῆ εἰς τὴν συνάφειαν αὐτὴν ὅτι τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον κατεδίκασεν ὡς αἴρεσιν τὸν ἐθνοφυλετισμόν, διὰ Συνόδου, κατὰ τὸ ἔτος 1872, εἰς τὴν ὁποίαν συμμετέσχον ἐκπρόσωποι τῶν Ὀρθοδόξων Πατριαρχείων τῆς Ἀνατολῆς, ἐξ ἀφορμῆς τῆς ἐθνικιστικῆς δράσεως τῶν ἐκ τοῦ βορρᾶ γειτόνων σας, ἀπὸ τὴν ὁποίαν πολλὰ ὑπέφερε καὶ ὁ λαὸς τῆς Θρᾴκης κατὰ τὰς ἀρχὰς τοῦ παρελθόντος αἰῶνος.

Ἡ καλλιέργεια τῆς ἰδέας ὄχι μόνον τῆς ἀνοχῆς τοῦ διαφορετικοῦ συνανθρώπου, ἀλλὰ καὶ τῆς καλλιεργείας ἁρμονικῶν σχέσεων καὶ συνεργασίας, ἀποτελεῖ θεμελιώδη ἀρχὴν καὶ εὐχὴν τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως καὶ αὐτὴν προσπαθεῖ νὰ ἐμπνεύσῃ μὲ κάθε τρόπον εἰς ὅλους τοὺς ἀνθρώπους καὶ ἰδίως εἰς τὰ εὐσεβῆ αὐτῆς τέκνα.

Πληροφορούμενοι τὰ τραγικὰ γεγονότα εἰς τὴν Συρίαν καὶ τὴν Μέσην Ἀνατολήν, ἐπαναλαμβάνουμε αὐτὸ τὸ ὁποῖον ἐξ ἄλλης ἀφορμῆς εἴπαμε εἰς τὸ παρελθόν: «ὁ πόλεμος ἐν ὀνόματι τῆς θρησκείας, εἶναι πόλεμος ἐναντίον τῆς ἰδίας τῆς θρησκείας».

Τὰς ἀπόψεις αὐτὰς μεταφέρομεν πρὸς τὰ ἁπανταχοῦ τῆς γῆς τέκνα ἡμῶν ἐν Κυρίῳ, τὰ ὁποῖα συναντῶμεν κατὰ τὰς ἀνὰ τὸν κόσμον Πατριαρχικὰς ἐπισκέψεις μας ἀλλὰ καὶ ὑποδεχόμεθα εἰς τὰς ἐν Φαναρίῳ αὐλὰς τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, ἀνάμεσα εἰς τοὺς ὁποίους καὶ πολλοὺς συνομιλήκους σας μαθητὰς ἀπὸ διάφορα σχολεῖα τῆς Ἑλλάδος καὶ τῆς Κύπρου, οἱ ὁποῖοι ἐπισκέπτονται κατ᾽ ἔτος τὴν Κωνσταντινούπολιν διὰ νὰ προσκυνήσουν εἰς τοὺς ἱεροὺς ναοὺς καὶ τὰ ἁγιάσματα τῆς Κιβωτοῦ τῆς Ὀρθοδοξίας μας καὶ συγχρόνως νὰ θαυμάσουν τοὺς θησαυροὺς τῆς ἱστορίας της. Κατὰ τὰ τελευταῖα μάλιστα τρία ἔτη ἀρκετὰ σχολεῖα ἐπισκέπτονται τὴν Πόλιν διὰ νὰ συμμετάσχουν εἰς τὰ ὑπὸ τοῦ Ζωγραφείου Λυκείου τῆς Πόλεως διοργανούμενα, ὑπὸ τὴν αἰγίδα τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, μαθητικὰ συνέδρια πρὸς τιμὴν σπουδαίων νεοελλήνων λογοτεχνῶν, εἰς τὰ ὁποῖα ἀναμένομεν μὲ πολλὴν ἀγάπην καὶ ὅλους ἐσᾶς, ὅταν δοθῇ ἡ κατάλληλος εὐκαιρία.

Κατακλείοντες, λοιπόν, τὰς ὀλίγας αὐτὰς πατρικὰς σκέψεις σᾶς εὐλογοῦμεν ἀπὸ καρδίας καὶ εὐχόμεθα νὰ προοδεύετε καὶ νὰ προκόπτετε καὶ νὰ ἔχετε πάντοτε τὴν χάριν καὶ τὴν εὐλογίαν τοῦ Θεοῦ εἰς τὴν ζωήν σας.

Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου: [ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΗΝ ΣΥΝΑΞΗ ΙΕΡΕΩΝ Ι. Μ. ΜΑΡΩΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ]


Ὁμιλία τῆς Α.Θ.Παναγιότητος
τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου
κατὰ τὴν Σύναξιν τῶν Κληρικῶν τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μαρωνείας καί Κομοτηνῆς

(23 Σεπτεμβρίου 2014)

Ἱερώτατε καὶ προσφιλέστατε Ποιμενάρχα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μαρωνείας καὶ Κομοτηνῆς κύριε Παντελεῆμον,
Λίαν ἀγαπητοὶ πατέρες καὶ ἀδελφοὶ συμπρεσβύτεροι ἐν τῇ ἱερουργίᾳ τῶν μυστηρίων τοῦ Κυρίου,

Ἡ παρουσία τοῦ Πατριάρχου εἰς τὴν πόλιν σας, μᾶς παρέχει τὴν εὐλογίαν τῆς σημερινῆς συναντήσεως μετὰ τῶν εὐλαβῶν κληρικῶν τῶν διακονούντων θυσιαστικῶς τὴν Ἱερὰν ταύτην Μητρόπολιν καὶ τὸν λαὸν τοῦ Θεοῦ, καὶ διατηρούντων ἄσβεστον τὴν φλόγα τῆς πίστεως εἰς τὸν ἱστορικὸν τοῦτον τόπον, τὸν ποτισμένον μὲ ἱδρῶτας καὶ δάκρυα βιοπάλης, ἀγωνίας διὰ τὴν ἐξασφάλισιν τοῦ ζῆν, ἀλλὰ καὶ δάκρυα ἀσκητικὰ καὶ μαρτυρικά, ὅπως εἶναι τὸ ἔδαφος τῆς πλησιοχώρου αἱματοποτίστου Μάκρης, τὸ ὁποῖον ἐβάφη πορφυροῦν ὑπὸ τοῦ αἵματος τῶν ἡρωικῶν νεομαρτύρων Γεωργίου, Θεοδώρου, Μανουήλ, Μιχαὴλ καὶ Γεωργίου, τῶν ἐκ Σαμοθράκης, λαβόντων τὸν στέφανον τοῦ μαρτυρίου πρὸ διακοσίων περίπου ἐτῶν, διὰ νὰ ἐκπλύνουν τὸ ὄνειδος τῆς ἀρνήσεως τοῦ Χριστοῦ.

Ἄλλωστε, ἡ συμμετοχὴ τῶν ἡρωϊκῶν τέκνων τῆς Θρᾴκης εἰς τὰ παθήματα τοῦ Κυρίου, δὲν εἶναι νεώτερον φαινόμενον. Ἤδη ἀπὸ τοὺς πρώτους αἰῶνας ἡ ἁγία μάρτυς Γλυκερία προσέφερε τὸ παρθενικὸν αἷμα της εἰς τὸν Χριστόν, εἰς τὸ ἔδαφος τῆς Τραϊανουπόλεως, καὶ συγκατηριθμήθη μετὰ τῶν ἁγίων μαρτύρων, «τῶν πλυνάντων τὰς στολὰς αὐτῶν καὶ λευκανάντων αὐτὰς ἐν τῷ αἵματι τοῦ ἀρνίου» (πρβλ. Ἀποκ. ζ΄, 14).

Ζῆτε, λοιπόν, εἰς ἔδαφος ἡρώων καὶ μαρτύρων καὶ διὰ τοῦτο πατρικῶς σᾶς παρακαλοῦμεν, ἀδελφοί, νὰ μιμῆσθε τὴν πολιτείαν καὶ τὸν βίον αὐτῶν, διὰ νὰ ἀξιωθῆτε καὶ σεῖς τῆς δόξης, τῆς ὁποίας οὗτοι ἀπολαύουν νῦν ἐνώπιον τοῦ Θρόνου τῆς μεγαλωσύνης τοῦ Κυρίου, λατρεύοντες «αὐτῷ ἡμέρας καὶ νυκτὸς ἐν τῷ ναῷ αὐτοῦ. Καὶ ὁ καθήμενος ἐπὶ τοῦ θρόνου σκηνώσει ἐπ᾿ αὐτούς. Οὐ πεινάσουσιν ἔτι οὐδὲ διψήσουσιν ἔτι, οὐδὲ μὴ πέσῃ ἐπ᾿ αὐτοὺς ὁ ἥλιος οὐδὲ πᾶν καῦμα, ὅτι τὸ ἀρνίον τὸ ἀνὰ μέσον τοῦ θρόνου ποιμανεῖ αὐτούς, καὶ ὁδηγήσει αὐτοὺς ἐπὶ ζωῆς πηγὰς ὑδάτων, καὶ ἐξαλείψει ὁ Θεὸς πᾶν δάκρυον ἐκ τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν» (Ἀποκ. ζ΄, 15-17).

Ναί, ἀδελφοί, ὁ Θεὸς θὰ ἐξαλείψη πᾶν δάκρυον ἐκ τῶν ὀφθαλμῶν ἡμῶν, ἀπὸ τοὺς ὀφθαλμοὺς τοῦ λαοῦ μας, ἀλλὰ διὰ νὰ συμβῇ αὐτὸ πρέπει καὶ ἡμεῖς νὰ ἀγωνισθῶμεν μὲ ὅλας μας τὰς δυνάμεις νὰ ἐπιστρέψωμεν εἰς Αὐτόν, ὁ Ὁποῖος εἶναι ἡ μοναδικὴ πηγὴ τῆς ζωῆς, ὁ Ὁποῖος εἶναι τὸ φῶς καὶ ἡ ζωὴ καὶ ἡ Ἀνάστασις καὶ ἡ ἐλπὶς τοῦ κόσμου, διὰ νὰ εἰσέλθῃ ἐντὸς ἡμῶν, νὰ ἐνοικήσῃ ἐν ἡμῖν καὶ νὰ μᾶς καταστήσῃ σκεύη τίμια Αὐτοῦ. Αὐτὸς Ὅστις χαρίζει εἰς ἡμᾶς τὰ πάντα καὶ μᾶς ἀξιώνει ἀπὸ αὐτὴν τὴν ζωὴν νὰ γευώμεθα τῶν ἀγαθῶν ἃ ἡτοίμασεν ὁ Θεὸς τοῖς ἀγαπῶσιν Αὐτόν, «τοῖς ἠγαπηκόσι τὴν ἐπιφάνειαν αὐτοῦ» (Β΄ Τιμ. δ΄, 8).

Διὰ νὰ ἔλθῃ αὐτὴ ἡ ποθητὴ ἡμέρα, ἀγωνισθῆτε νὰ καταρτίζετε τὸν λαὸν εἰς τὰ διδάγματα τοῦ Εὐαγγελίου. Τοῦτο εἶναι τὸ κύριον ἔργον σας ὡς ποιμένων τοῦ λαοῦ. Ὁ Κύριος εἶχεν ὡς κύριον ἔργον Του τὴν διδασκαλίαν τοῦ λαοῦ. Διὰ τοῦτο εἰς τὰ Εὐαγγέλια ἀναφέρεται ὅτι «ἦν διδάσκων ἐν μιᾷ τῶν συναγωγῶν ἐν τοῖς σάββασι» (Λουκ. ιγ΄, 10-11). Ὅπως ἀναφέρεται ὡσαύτως ὅτι προεφήτευσεν ὁ προφήτης Ἠσαΐας «Πνεῦμα Κυρίου ἐπ᾿ ἐμέ, οὗ εἵνεκεν ἔχρισέ μέ, εὐαγγελίσασθαι πτωχοῖς ἀπέσταλκέ με, ἰάσασθαι τοὺς συντετριμμένους τὴν καρδίαν, κηρῦξαι αἰχμαλώτοις ἄφεσιν καὶ τυφλοῖς ἀνάβλεψιν» (Λουκ. δ΄, 18-19). Οἱ λόγοι Του ἦσαν «ὥσπερ πῦρ φλέγον, [...] καὶ ὡς πέλυξ κόπτων πέτραν» (Ἱερ. κγ΄, 29). Ἦλθε νὰ κηρύξῃ τὴν ἄφεσιν εἰς τοὺς αἰχμαλώτους ἀπὸ τὰ δεινὰ καὶ ἀπὸ τὰς ἁλυσίδας τῶν ἁμαρτημάτων καὶ νὰ θεραπεύσῃ τοὺς συντετριμμένους τὴν καρδίαν.

Ὁμοιάζει ὁ σημερινὸς κόσμος μὲ τὴν συγκύπτουσαν γυναῖκα τοῦ Εὐαγγελίου, ἡ ὁποία ἦτο μία ταλαιπωρημένη ὕπαρξις, ὅπως εἶναι ὁ λαὸς σήμερον, κτυπημένος ἀπὸ τὰ καθημερινὰ προβλήματα τῆς ζωῆς, τὰ ὁποῖα δὲν μᾶς ἀφήνουν νὰ κοιτάξωμεν μὲ θάρρος ὑψηλά, ὅπως ἡ συγκύπτουσα ἦτο δεκαοκτὼ ὁλόκληρα ἔτη κυρτωμένη καὶ δὲν ἠμποροῦσε νὰ ἀτενίσῃ οὔτε εἰς τὸν οὐρανόν, διὰ νὰ χαρῇ τὸ φωτεινὸν πρόσωπον τοῦ ἡλίου, οὔτε νὰ ἀντικρύσῃ εἰς τοὺς ὀφθαλμοὺς τοὺς συνανθρώπους αὐτῆς, δεμένη, ὅπως λέγει ὁ Κύριος, ἀπὸ τὸν σατανᾶν.

Τοῦτο δὲ δὲν εἶναι περίεργον. Ἡ ἀσθένεια εἰς τὴν Ἁγίαν Γραφὴν συνδέεται στενῶς μὲ τὴν ἁμαρτίαν, ὄχι μὲ τὴν ἔννοιαν ὅτι ὁπωσδήποτε κάθε ἁμαρτία τιμωρεῖται μὲ ἀσθένειαν, ἀλλά, κυρίως, ὅτι ἡ ἁμαρτία, ἡ ὁποία ἐβασίλευσεν εἰς τὴν φύσιν μας μετὰ τὴν πτῶσιν τῶν πρωτοπλάστων, ἐδημιούργησε μίαν νοσηρὰν κατάστασιν φθορᾶς.

Καὶ ἐφ᾿ ὅσον ἡ σκληροκαρδία μας δὲν μαλάσσεται εὐκόλως, ὁ Κύριος ἐπιτρέπει τὴν δοκιμασίαν ἀπὸ τὸν πονηρὸν, ἐπιτρέπει τὸν πόνον, ὅστις ὡς πῦρ τήκει τὸν πάγον τῆς ψυχῆς καὶ τῆς ἀναισθησίας μας. Ἐπιτρέπει ἄλλοτε ὁ Κύριος τὴν ἀσθένειαν, εἴτε διὰ νὰ ἐξέλθωμεν καθαρώτεροι, ὡς ὁ χρυσὸς ἐν χωνευτηρίῳ, εἴτε ἀκόμη διὰ νὰ ἀποκαλυφθῇ, διὰ τῆς ἰδικῆς μας στάσεως, ἡ πίστις μας πρὸς Αὐτόν, καὶ ἡ δόξα τὴν ὁποίαν χαρίζει εἰς τὰ γνήσια τέκνα Του.
Ὅμως, δὲν πρέπει νὰ λησμονῶμεν, ἀδελφοὶ καὶ πατέρες, ὅτι ἡμεῖς οἱ ἱερεῖς, οἱ διακονοῦντες ἐν τῷ κόσμῳ, δὲν συγκύπτομεν μόνον ἐκ τῆς ἀσθενείας, ἡ ὁποία τελικῶς βλάπτει μόνον τὸ σῶμα μας. Συγκύπτομεν, ὅταν ἔχωμεν τὸ βλέμμα μας ἐστραμμένον μόνον εἰς τὴν γῆν καὶ εἰς τὰ ὑλικὰ ἀγαθά, λησμονοῦντες τὸν ἀληθινόν μας προορισμόν.

Εἰς τὰς ἀντιξόους συνθήκας τῆς σημερινῆς ἐποχῆς μὲ τὰς ποικιλωνύμους κρίσεις πρέπει νὰ δοξάζωμεν τὸν Θεόν, καθ᾿ ὅτι ἐχάρισεν εἰς ἡμᾶς τὴν Ὀρθόδοξον Πίστιν καὶ μᾶς κατέστησε μέλη τοῦ μυστικοῦ σώματος Αὐτοῦ, τῆς μιᾶς, ἁγίας, καθολικῆς καὶ ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας. Καὶ τοῦτο εἶναι κάτι τὸ ὁποῖον μᾶς ἐχάρισεν ὁ Χριστὸς διὰ τοῦ τιμίου Αὐτοῦ αἵματος, τῆς κοινωνίας τοῦ ὁποίου ἀξιούμεθα ἐν τῇ ἀναιμάκτῳ μυσταγωγίᾳ.

Ἆραγε, ἐνθυμούμεθα νὰ εὐχαριστήσωμεν τὸν Θεὸν διὰ τὰς τόσας εὐεργεσίας, τὰς ὁποίας καθημερινῶς μᾶς χαρίζει; Πόσας φορὰς τὴν ἡμέραν λέγομεν «δόξα σοί, ὁ Θεός»; Πόσας φορὰς τὸν ηὐχαριστήσαμεν ὅταν ἀνταπεκρίθη εἰς τὰ αἰτήματά μας; Πόσας φορὰς Τὸν ηὐχαριστήσαμεν διὰ τὰς εὐεργεσίας Αὐτοῦ, τὰς ὁποίας γνωρίζομεν, καὶ δι᾿ ὅσας ἀγνώστους ἡτοίμασε δι᾿ ἡμᾶς εἰς τὴν σοφὴν πρόνοιαν Αὐτοῦ; Εἴμεθα εὐγνώμονες ἢ ἀγνώμονες ὡσὰν τοὺς λεπροὺς ἐκείνους, διὰ τοὺς ὁποίους ἐλέχθη: «οὐχὶ οἱ δέκα ἐκαθαρίσθησαν; οἱ δὲ ἐννέα ποῦ;».

Ὑπάρχουν ὅμως καὶ γενναιότεραι ψυχαί, αἱ ὁποῖαι εὐχαριστοῦν τὸν Κύριον καὶ διὰ τὰ παθήματά των. Ἔχομεν τὸ παράδειγμα τῶν ἁγίων Μαρτύρων, οἱ ὁποῖοι ἔβλεπον τὰς σάρκας των νὰ ὑποφέρουν καὶ νὰ θανατώνωνται καὶ ἐκεῖνοι ἐδόξαζον τὸν Θεόν.

Ὀφείλομεν νὰ βλέπωμεν τὴν οὐσίαν καὶ ὄχι τὸν τύπον, ὅπως ἔκαναν οἱ πεπωρωμένοι Φαρισαῖοι, οἱ ὁποῖοι ἐσέβοντο τὰς ἀργίας τοῦ Σαββάτου καὶ τὰς ἄλλας ἐξωτερικὰς διατάξεις τοῦ Μωσαϊκοῦ Νόμου, ἀλλὰ ἐκαθάριζον μόνον τὸ ἔξωθεν τοῦ ποτηρίου, ἀφήνοντες ἀκάθαρτον τὸν ἐσωτερικὸν καὶ κρυπτὸν τῆς καρδίας ἄνθρωπον. Κατὰ τὴν ἐποχὴν ἐκείνην ἀληθῶς ἡ σαββατικὴ ἀργία ἀπετέλει τὴν σπουδαιοτέραν ἐντολήν, ἡ ὁποία διέκρινε, τύποις, τὸν Ἰσραὴλ ἀπὸ τοὺς ἄλλους λαοὺς καὶ διεμήνυε τὴν ἐκλογὴν αὐτοῦ, ὡς λαοῦ τῆς διαθήκης, ὑπὸ τοῦ Θεοῦ.
Οἱ Φαρισαῖοι ἔβλεπον τὸν Χριστὸν νὰ θεραπεύῃ, ἀλλὰ δὲν ἔβλεπον τὰ θαύματα∙ ἔβλεπον τὰς θεραπείας καὶ διεπίστωναν παραβάσεις, τὰς ὁποίας ἐθεώρουν τόσον σημαντικάς, διότι μὲ αὐτὰς εἶχον γαλουχηθῆ, μὲ αὐτὰς εἶχον ποτισθῆ καὶ ἡ πώρωσίς των αὐτὴ δὲν ἐπέτρεπεν εἰς αὐτοὺς νὰ ἔχουν μίαν εἰλικρινεστέραν στάσιν ἔναντι ἑνὸς ἀδιαμφισβητήτου γεγονότος. Τοῦτο διδάσκει ἡμᾶς ὅτι εἶναι θέμα ἀγωγῆς καί, κυρίως θέμα διαθέσεως, θέμα τῆς ἰδικῆς μας καρδίας πῶς θὰ σταθοῦμε ἔναντι τῶν γεγονότων καὶ ἔναντι τῶν συνανθρώπων μας.

Δυνάμεθα νὰ λάβωμεν τὴν μάχαιραν ἢ νὰ ρίψωμεν πρῶτοι τὸν λίθον τοῦ λιθοβολισμοῦ - εἴτε πραγματικὰ εἴτε ἀκόμη καὶ μὲ τὴν μάχαιραν τῆς γλώσσης μας - εἰς τοὺς ἄλλους.

Ἂς σταθοῦμε μὲ κατανόησιν καὶ εἰλικρίνειαν, μὲ ἀγάπην καὶ ἀνοχὴν ἔναντι τοῦ πλησίον, διότι τελικῶς αὐτὸ εἶναι τὸ Εὐαγγέλιον. Αἱ ἀνέξοδοι κρίσεις γενικώτερον εἶναι εὔκολοι. Ἡ ὑπεύθυνος στάσις καὶ ἡ ἀγάπη ἀπαιτοῦν θυσίαν καὶ κόπον. Εἶναι ἰδική μας ἐπιλογή.

Ὁ Κύριος μὲ πολὺ ὡραῖον τρόπον ἀπεγύμνωσε τὸ κάλυμμα τῆς ψευτοευλαβείας τῶν φαρισαίων καὶ τῶν διδασκάλων τοῦ Ἰσραὴλ καὶ ἐταπείνωσε τὴν ὑπεροπτικὴν στάσιν των. Τῶν φαρισαίων, οἱ ὁποῖοι ἐθεώρουν ὅτι ὡς καθαροὶ καὶ τηρηταὶ τοῦ νόμου, ἠδύναντο εὐκόλως νὰ κρίνουν ἀκόμη καὶ τὸν ἴδιον τὸν Κύριον καὶ Θεόν των.

Προτιμᾶτε, τοὺς ἔλεγε, νὰ καταλύετε τὴν ἀργίαν τοῦ Σαββάτου διὰ νὰ ποτίζετε τὰ ζῶα σας ἀλλὰ δὲν θέλετε νὰ θεραπεύσω τὸν συνάνθρωπόν σας, τὴν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, τὸ Σάββατον.
Ὀφείλομεν, λοιπόν, καὶ ἡμεῖς, ὡς γνήσιοι ποιμένες τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, νὰ ὑπερβαίνωμεν τὸν τύπον χάριν τοῦ ἀνθρώπου, ὑπὲρ τοῦ ὁποίου ἐδόθη ὁ τύπος. Καὶ νὰ μὴ λησμονῶμεν, πρωτίστως, ὅτι εἴμεθα ὅλοι ἁμαρτωλοὶ καὶ καθόλου ἀλάνθαστοι.

Μὲ τὰς ὀλίγας αὐτὰς σκέψεις καὶ πατρικὰς προτροπάς, ἀδελφοὶ καὶ τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά, ἐκφράζομεν τὴν χαρὰν καὶ τὴν συγκίνησίν μας διότι εὑρισκόμεθα μαζί σας. Ἐπαινοῦμεν τὴν διακονίαν καὶ τὴν προσφοράν σας. Αἱ ἀνωτέρω βιωματικαὶ προτροπαί μας προέρχονται ἐξ ἀγαπώσης καρδίας διὰ νὰ εἶσθε πλήρεις καὶ ἀκέραιοι ὡς αἱ περιστεραὶ ἐν τῇ διακονίᾳ.

Εὐχόμεθα πλουσίαν τὴν ἐκ Θεοῦ ἐνίσχυσιν εἰς τὴν ἱερατικὴν διακονίαν σας, προκειμένου αὐτὴ νὰ εἶναι καρποφόρος καὶ ἁγιαστικὴ διὰ τὸν λαόν, καὶ νὰ τὸν ὁδηγῇ εἰς τὴν ἐν Χριστῷ σωτηρίαν. Νὰ ἐνθυμῆσθε ἀδιαλείπτως ὅτι οὐδὲν εἶναι πολυτιμότερον μιᾶς ψυχῆς, ὑπὲρ τῆς ὁποίας Χριστὸς ἀπέθανε.

Σᾶς εὐχαριστοῦμεν καὶ πάλιν διὰ τὴν τιμητικήν σας ὑποδοχὴν καὶ τὴν ἀβραμιαίαν φιλοξενίαν, Ἱερώτατε ἀδελφὲ ἅγιε Μαρωνείας, μαρτυρούσας τὸν βαθύτατον σεβασμὸν τὸν ὁποῖον τρέφετε διὰ τὴν Μητέρα μας Ἐκκλησίαν Κωνσταντινουπόλεως, εἰς τὴν σταυρικὴν πορείαν τῆς ὁποίας οἱ Θρᾴκες ἦσαν πάντοτε συγκυρηναῖοι, συναίροντες τὰ βάρη αὐτῆς καὶ συμμετέχοντες εἰς τὰς χαρὰς καὶ τὰς λύπας της.

Ὁ δὲ Θεὸς τοῦ Ἐλέους, τῶν οἰκτιρμῶν καὶ τῆς εἰρήνης καὶ ὁλόθυμος ἡ εὐχή μας ἂς εἶναι πάντοτε μαζί σας, ἀδελφοὶ προσφιλέστατοι λειτουργοὶ τοῦ Θυσιαστηρίου, ἐπὶ τοῦ ὁποίου προσφέρεται ὁ Ἄρτος καὶ ὁ Οἶνος τῆς Ζωῆς.

Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου: ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑΙ ΣΧΕΣΕΙΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΚΑΙ ΘΡΑΚΗΣ


Ὁμιλία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου
κατὰ τὴν Τελετὴν Ἀναγορεύσεως Αὐτοῦ εἰς Ἐπίτιμον Διδάκτορα
τοῦ Τμήματος Γλώσσης, Φιλολογίας καὶ Πολιτισμοῦ Παρευξεινίων Χωρῶν
τοῦ Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θρᾴκης

(22 Σεπτεμβρίου 2014)


Ἱερώτατε Μητροπολῖτα Σερρῶν καὶ Νιγρίτης κύριε Θεολόγε, ἐκπρόσωπε τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερωνύμου καὶ τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος,
Ἱερώτατε Μητροπολῖτα Μαρωνείας καὶ Κομοτηνῆς κύριε Παντελεῆμον, Ποιμενάρχα τῆς Θεοσώστου ταύτης Ἐπαρχίας,
Ἱερώτατοι ἀδελφοὶ ἅγιοι Ἀρχιερεῖς,
Ἐλλογιμώτατε κύριε Πρύτανι τοῦ Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θρᾴκης μετὰ τῆς συγκλήτου αὐτοῦ,
Ἐλλογιμώτατε κύριε Πρόεδρε τοῦ Τμήματος Γλώσσης, Φιλολογίας καὶ Πολιτισμοῦ Παρευξεινίων Χωρῶν τοῦ Πανεπιστημίου τούτου, μετὰ τῶν μελῶν τῆς Συνελεύσεως αὐτοῦ,
Φίλοι κυρἰαι καὶ κύριοι Καθηγηταί, ἀγαπητοί μας φοιτηταὶ καὶ φοιτήτριαι,
Ἐκλεκτὸν ἀκροατήριον,

Ὁλόθερμον σᾶς ἀπευθύνομεν τὸν χαιρετισμὸν τῆς ἡμετέρας Μετριότητος προσωπικῶς καὶ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, καὶ θερμὰς σᾶς ἐκφράζομεν εὐχαριστίας διὰ τὴν ἀναγόρευσιν ἡμῶν εἰς ἐπίτιμον διδάκτορα τοῦ Τμήματος Γλώσσης, Φιλολογίας καὶ Πολιτισμοῦ Παρευξεινίων Χωρῶν, τοῦ Πανεπιστημίου σας.

Ἀποδεχόμεθα τὴν τιμὴν ἐξ ὀνόματος τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως, τῆς ὁποίας ἐλέῳ Θεοῦ προκαθήμεθα, διότι πιστεύομεν ὅτι καὶ σεῖς ἐν τῷ προσώπῳ ἡμῶν τὸν ἴδιον θεσμὸν ἐπιθυμεῖτε νὰ τιμήσητε διὰ τὴν ἐπὶ δεκαεπτὰ καὶ πλέον αἰῶνας προσφοράν του εἰς τὴν Ὀρθοδοξίαν, τὸ Γένος, τὸν πολιτισμὸν καὶ μάλιστα πρὸς τὰ Ἑλληνικὰ Γράμματα.

Διὰ τοῦτο, ἐπελέξαμεν νὰ σᾶς ὁμιλήσωμεν σήμερον διὰ τὴν Θρᾴκην καὶ τὸν νεώτερον πολιτισμόν της, ὁ ὁποῖος προῆλθεν ἀπὸ τὴν μήτραν τοῦ Γένους, τὴν Μητέρα Ἁγίαν τοῦ Χριστοῦ Μεγάλην Ἐκκλησίαν, καὶ συνετηρήθη μέχρι τῆς σήμερον ὑπ᾿ αὐτῆς. Ἡ Κωνσταντινούπολις διαδραματίζει διὰ τὸν πολιτισμὸν τοῦ μεσαιωνικοῦ καὶ τοῦ νεωτέρου ἑλληνισμοῦ παρόμοιον ρόλον μὲ ἐκεῖνον τῶν Ἀθηνῶν διὰ τὴν κλασικὴν Ἑλλάδα, καὶ τῆς Ἀλεξανδρείας διὰ τὴν ἑλληνιστικὴν περίοδον.

Ἤλθομεν πρὸς ἐσᾶς, ἀδελφοὶ καὶ τέκνα, ἐκ τῆς γειτονικῆς Βασιλίδος τῶν Πόλεων μαρτυροῦντες τὸ διαχρονικὸν πνεῦμα τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας καὶ κηρύττοντες μὲ ταπείνωσιν τὸν Ἐσταυρωμένον καὶ Ἀναστάντα Κύριον ἡμῶν, ὁ Ὁποῖος ἐξωραΐζει, καί, διὰ τῶν πλουσιοπαρόχων δωρεῶν τῆς Χάριτος Αὐτοῦ, ἀποκαθιστᾷ τὸ μωλωπισμένον σῶμα τῆς ἀνθρωπότητος εἰς τὸ ἀρχαῖον κάλλος.

Ἡ Θρᾴκη καὶ ὁ λαός της ἐδημιούργησαν καὶ παλαιότερον διὰ τοῦ μεγαλοπνόου καὶ δημιουργικοῦ πνεύματός των μέγαν πολιτισμόν, εἰς πάντας τοὺς τομεῖς τῶν τεχνῶν καὶ τῶν γραμμάτων, ὁ ὁποῖος ὅμως δὲν θὰ ἀποτελέση ἀντικείμενον τῆς παρούσης ὁμιλίας.

Ἀγαπητοὶ παρόντες,

Ἡ Θρᾴκη κατέχει σημαντικὴν πολιτιστικὴν θέσιν εἰς τὴν ἱστορίαν τοῦ Βυζαντίου, τῆς Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας, ἰδιαιτέρως ὅμως τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας τῆς Κωσταντινουπόλεως. Κατοικήθηκε δὲ καὶ κατοικεῖται ἀπὸ ἕνα λαόν, ὁ ὁποῖος ἔμαθεν ἐνωρὶς νὰ ἀγαπᾷ καὶ νὰ θυσιάζεται, ἕνα λαόν, ἐκ τοῦ ὁποίου πολλοὶ κατακτηταὶ «ἔτρωγον», διὰ νὰ χρησιμοποιήσωμεν τοὺς λόγους τοῦ Στρατηγοῦ Μακρυγιάννη, ἀλλὰ πάντοτε ἔμενεν «ἡ μαγιά», ἡ ἐκλεκτή «μικρὰ ζύμη», ἥτις «ὅλον τὸ φύραμα ζυμοῖ», διὰ τὴν ὁποίαν ὁμιλεῖ τὸ ἱερὸν Εὐαγγέλιον (Α’ Κορ. ε΄, 6).

Μὲ τὴν κατὰ σάρκα ἔλευσιν τοῦ Λόγου τοῦ Θεοῦ εἰς τὸν κόσμον καὶ μὲ τὴν διάδοσιν τοῦ Εὐαγγελίου Του, ἀνέτειλε βαθμιαίως ἕνας νέος πολιτισμός, ὁ ὁποῖος ἀναπροσανατόλισε τὸν ἀρχαῖον ἑλληνικὸν πολιτισμὸν καὶ ἤνοιξε μίαν νέαν σελίδα, ὄχι μόνον διὰ τὸν ἑλληνισμόν, ἀλλὰ καὶ διὰ τὴν παγκόσμιον ἱστορίαν. Πρόκειται διὰ τὸν πολιτισμὸν τοῦ ἐκχριστιανισμένου ἢ τοῦ βαπτισμένου ἑλληνισμοῦ, τὸν πολιτισμὸν τῆς Ρωμιοσύνης, τὸν λεγόμενον βυζαντινὸν πολιτισμόν, πολιτισμὸν χριστοκεντρικόν, φυσικὸς φορεὺς καὶ συνεχιστὴς τοῦ ὁποίου εἶναι μέχρι σήμερον τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον.

Ἦτο δὲ εὔλογον αἱ πρῶται ἀκτῖνες τοῦ πολιτισμοῦ αὐτοῦ ἀπὸ τῆς Κωνσταντινουπόλεως νὰ φθάνουν ἐντονώτερον εἰς τὴν Θρᾴκην καὶ εἰς τὰς παρευξεινίους περιοχάς, αἱ ὁποῖαι γειτνιάζουν μὲ αὐτήν. Καὶ τοῦτο συνεχίζεται ἀδιαπτώτως μέχρι τῆς σήμερον. Ὅπως ὁ Ἕλλην τῶν Ἀθηνῶν, ζῶν ὑπὸ τὴν σκιὰν τῆς Ἀκροπόλεως, αἰσθάνεται τὸν ἑαυτόν του ὡς ἄμεσον ἀπόγονον τοῦ Σωκράτους, τοῦ Πλάτωνος, τοῦ Περικλέους, οὕτω καὶ ὁ χριστιανὸς τῆς Θρᾴκης, κινούμενος εἰς τὸ ὑποβλητικὸν περιβάλλον τῶν βυζαντινῶν πύργων καὶ ἐπάλξεων, ὅπως οἱ σῳζόμενοι σήμερον ἐν Διδυμοτείχῳ, βλέπων καθ᾿ ἡμέραν τὰς ὁλοσώμους τοιχογραφίας τῶν ἁγίων καὶ τῶν βυζαντινῶν αὐτοκρατόρων, ὅπως εἰς τὴν παλαίφατον Μονὴν Κοσμοσώτειρας Βήρας, καὶ εἰς τὰ σπήλαια τῶν Ἁγίων Θεοδώρων εἰς τὰ Θρᾳκικὰ Τέμπη, μεταφέρεται εἰς τὴν σφαῖραν τῆς εὐκλεοῦς ἐκείνης ἐποχῆς, ἀκούει τὴν φωνὴν τῶν εὐσεβῶν ἐλέῳ Θεοῦ βασιλέων καὶ αὐτοκρατόρων τῶν Ρωμαίων καὶ τῶν Ἑλλήνων, ἐνωτίζεται τὴν ψαλμῳδίαν τῶν ἐρημικῶν στρουθίων εἰς τὰ ὄρη τῆς Ροδόπης, καὶ θεωρεῖ οἰκεῖον καὶ προσφιλὲς κάθε πρόσωπον καὶ πράγμα συνδεόμενον μὲ τὴν Κωνσταντινούπολιν.

Ἀναφέρομεν ταῦτα ἐνώπιόν σας, διὰ νὰ τιμήσωμεν τὸν λαὸν τῆς Θρᾴκης ὁ ὁποῖος ἔλαβεν, ἀλλὰ ταυτοχρόνως καὶ προσέφερε πολλὰ εἰς τὴν Μητέρα Ἐκκλησίαν τῆς Κωνσταντινουπόλεως, μετὰ τῆς ὁποίας συνδέεται διὰ μακραιώνων καὶ ἀδιαρρήκτων ἱστορικῶν δεσμῶν.

Ὁ λαὸς τῆς Θρᾴκης προσέφερε πρωτίστως τοὺς μάρτυρας τῆς πίστεως, οἱ ὁποῖοι ἐκράτησαν τὴν Ὀρθόδοξον Χριστιανικὴν πίστιν διὰ τοῦ αἵματος αὐτῶν, ὡς οἱ ἐν Σαμοθράκῃ μάρτυρες καὶ αἱ ἄλλαι μυριάδες Ἁγίων, γνωστοὶ καὶ ἄγνωστοι, οἱ πάλαι καὶ οἱ ἐπ᾿ ἐσχάτων. Ἐπὶ τῆς κοινῆς ταύτης κληρονομίας ἑδράζονται μέχρι σήμερον οἱ δεσμοί, ἐκκλησιαστικοί, πνευματικοί, πολιτιστικοὶ τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως μὲ τὴν ἁγιοτόκον καὶ ἁγιόπλουτον Θρᾴκην.

Ἐπὶ πλέον, ὁ θρακικὸς λαὸς προσέφερε καὶ εἰς τὸν πολιτισμὸν ἀληθινὰ ἀριστουργήματα, ἐξέχοντα μνημεῖα τῆς παγκοσμίου πολιτιστικῆς κληρονομίας, ὡς τὰ τοῦ γνωστοῦ Παπικίου Ὄρους, τὸ ἀνυπέρβλητον τοῦτο θαῦμα τῆς ἀνθρωπίνης ὑπομονῆς καὶ ἐπιμονῆς. Πάντα τὰ κορυφαῖα εἰς τὸ εἶδος των κειμήλια ταῦτα, μὲ τὴν διαχρονικὴν καὶ οἰκουμενικὴν ἀξίαν, προκαλοῦν τὸν θαυμασμὸν ὅλων τῶν ἀνθρώπων, ἀνεξαρτήτως καταγωγῆς καὶ θρησκείας, ὄχι μόνον ὅσα παραμένουν ἕως σήμερον ἐνταῦθα, ἀλλὰ καί ὅσα ἐσυλήθησαν ἐκ Θρᾴκης καὶ ἐκ Μακεδονίας καὶ εὑρίσκονται ἐκτεθειμένα εἰς μουσειακοὺς χώρους τῆς γειτονικῆς Βουλγαρίας καὶ ἄλλων χωρῶν. Σᾶς γνωρίζομεν ὅτι τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον καταβάλλει προσπαθείας πρὸς ἐπάνοδον εἰς τὸν φυσικὸν χῶρον αὐτῶν τῶν ἁρπαγέντων, κατὰ δυσμενεῖς ἱστορικὰς συνθήκας, κειμηλίων, πρωτίστως δὲ τῶν θρησκευτικῶν. Τὰ κειμήλια ταῦτα, μαρτυροῦν τὴν ἐσωτερικὴν καλλιέργειαν, τὴν βαθεῖαν πνευματικότητα, τὴν εὐγένειαν καὶ τὴν καλαισθησίαν τῶν Θρᾳκῶν.

Ἱερώτατοι, Ἐλλογιμώτατοι, ἀγαπητοὶ φοιτηταὶ καὶ φοιτήτριαι,

Ἐπιθυμοῦμεν ἐνώπιον τῆς ἀγάπης σας νὰ ἀναφερθῶμεν μόνον εἰς μίαν πτυχὴν τοῦ πολιτισμοῦ τῆς Θρᾴκης, μὲ ὅλας τὰς ἐκφάνσείς του, τὴν ὁποίαν ὑλοποίησε τὸ σωτηριῶδες ἡσυχαστικὸν κίνημα, τὸ ὁποῖον ἐξεκίνησεν ἐκ Κωνσταντινουπόλεως, μετεφυτεύθη εἰς τὴν Θεσσαλονίκην καὶ ἠνδρώθη καὶ εἰς τὴν λοιπὴν κληρουχίαν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ἐν Θρᾴκῃ, διὰ νὰ ἀναδειχθῇ καὶ νὰ ἐπικρατήσῃ ὡς «ἡ πεμπτουσία τῆς Ὀρθοδοξίας» (π. Γ. Μεταλληνός) εἰς τὸ Ἅγιον Ὄρος Ἄθω, ἐξαπλωθὲν καὶ εἰς σύνολον τὸν ὀρθόδοξον κόσμον.

Ὁ μέγας ἡσυχαστὴς Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς κατήγετο ἐκ τῆς Πόλεως. Οἱ γονεῖς του «τὴν μεγίστην ταυτηνὶ καὶ βασιλεύουσαν, τὴν τοῦ θαυμαστοῦ Κωνσταντίνου πόλιν εἶχον εἰς μετοικίαν» (Δ. Τσάμη, Φιλοθέου Κων/πόλεως, Λόγος εἰς ἅγιον Γρηγόριον Παλαμᾶν ἀρχιεπίσκοπον Θεσσαλονίκης, Θεσσαλονίκη 1974, σ.29). Ἡ ἀνατροφὴ καὶ ἡ παιδεία του εἰς αὐτήν, εἰς τὰς αὐλὰς τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας καὶ τοῦ Μοναχισμοῦ της, κατέλιπον ἀνεξίτηλον τὴν σφραγῖδα των εἰς τὴν ψυχὴν τοῦ Γρηγορίου.

Ἐνῷ, λοιπόν, ὁ Ἅγιος εἶχεν ἀποφασίσει νὰ ἀναχωρήσῃ ἀπὸ τὴν Κωνσταντινούπολιν, προκειμένου νὰ εὕρῃ ὡς τόπον ἡσυχίας διὰ νὰ ἀφιερωθῇ εἰς τὴν ἱερὰν νῆψιν, τὸ Ἅγιον Ὄρος, πρῶτον φωτεινὸν σταθμὸν εἰς τὴν πορείαν αὐτοῦ πρὸς τὸν Ἄθωνα, συναντᾷ τὸ ὑπερκείμενον τῆς Κομοτηνῆς Παπίκιον Ὄρος. Εἶναι δὲ χαρακτηριστικὸν ὅτι, παρὰ τὴν νεαρὰν ἡλικίαν, ἡ παραμονὴ τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ εἰς τὸ Παπίκιον Ὄρος, ὑπῆρξε λίαν καρποφόρος διὰ τὴν Ἐκκλησίαν τῆς Θρᾴκης, καθ᾿ ὅτι αἱρετικοὶ Μαρκιανισταὶ ἢ Μασσαλιανοί, οἱ ὁποῖοι κατοικοῦσαν εἰς τὸ γειτονικὸν Ὄρος, «γεγόνασι τρόπαιον τῆς Γρηγορίου θαυμαστῆς γλώττης» καὶ ἐπέστρεψαν εἰς τὴν Ὀρθοδοξίαν.

Ἡ παράδοσις αὕτη τοῦ ἡσυχασμοῦ, ἡ ὁποία ἐκαλλιεργήθη εἰς τὴν Κωνσταντινούπολιν διὰ σειρᾶς ἁγίων Πατριαρχῶν, μαθητῶν τῶν ἁγίων Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ καὶ Γρηγορίου τοῦ Σιναΐτου, ἐξηπλώθη εἰς τὴν Ἐκκλησίαν τῆς Βουλγαρίας, διὰ τῆς μετοικήσεως τοῦ τελευταίου εἰς τὰ παρόρια Ὄρη. Πλησίον αὐτοῦ ἐμαθήτευσαν κορυφαῖαι μορφαὶ τῆς Ἐκκλησίας ταύτης, ὡς ὁ ὅσιος Ρωμύλος καὶ ὁ ἅγιος Θεοδόσιος Τυρνόβου, ὁ ὁποῖος στενῶς συνεδέθη μὲ τὸ Πατριαρχεῖον Κωνσταντινουπόλεως καὶ ἀπηυθύνθη εἰς τὴν Μητέρα Ἐκκλησίαν διὰ νὰ ἐπιλύσῃ βασικὰ πνευματικὰ θέματα, τὰ ὁποῖα ἀπησχόλουν τὴν Ἐκκλησίαν τῆς Βουλγαρίας.
Τὴν παράδοσιν τῶν ὡς ἄνω ἡσυχαστῶν θὰ συνεχίσῃ καὶ θὰ ἐξακτινώσῃ εἰς τὰς παρευξεινίους χώρας, ἕνα αἰῶνα περίπου ἀργότερον, ὁ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Ἅγιος Νήφων, ἐξέχουσα ἐκκλησιαστικὴ καὶ πνευματικὴ προσωπικότης, κοσμήσασα τὴν ἱστορίαν τοῦ Πατριαρχείου, ἀλλὰ καὶ ἐπιδράσασα μεγάλως εἰς τὸν ὀρθόδοξον κόσμον τῆς Βαλκανικῆς Χερσονήσου καὶ πέραν αὐτῆς.

Ἡ διαποίμανσις τοῦ ποιμνίου τῆς Οὑγγροβλαχίας ὑπὸ τοῦ Ἁγίου Νήφωνος ὑπῆρξεν ἱστορική, διότι ἵδρυσε δύο ἐπὶ πλέον ἐπισκοπάς, τοῦ Ρίμνικ καὶ τοῦ Μπουζέου, κατήχησε τὸν λαὸν καὶ ἐμπέδωσε τὴν τήρησιν τῶν ἱερῶν κανόνων. Μετὰ τὴν ἱστορικὴν σύνοδον, τὴν ὁποίαν ὁ Ἅγιος Νήφων διωργάνωσεν εἰς τὴν Ἱερὰν Μονὴν Δεάλουλ, συντόμως ἡ ἐκκλησιαστικὴ κατάστασις ἐν Βλαχίᾳ ἐβελτιώθη, ὅμως τὴν πρόοδον διέκοψεν ἡ ἀναγκαστικὴ φυγὴ αὐτοῦ, λόγῳ τῆς ἐχθρότητος τοῦ ἡγεμόνος Ράδου. Ἀλλὰ καὶ μετὰ τὴν κοίμησίν του, ὁ Πατριάρχης Νήφων θὰ εὐλογήσῃ τὴν Βλαχίαν διὰ τῶν τιμίων του λειψάνων. Σημειωτέον, ὅτι ἄκρως καρποφόρος διὰ τὴν περιοχὴν ἀπέβη ἡ πνευματικὴ σχέσις τοῦ Ἁγίου Πατριάρχου μετὰ τοῦ μεγάλου ἡγεμόνος Νεάγκου Μπασαρὰμπ, οὗτινος ὑπῆρξε πνευματικὸς πατὴρ καὶ καθοδηγητής.

Βαθμηδόν, τὸ πνεῦμα τοῦ Βυζαντίου τόσον ἰσχυρῶς ἔπνεεν ἐκ τοῦ Βοσπόρου εἰς τὰς Παραδουναβίους Ἡγεμονίας, ὥστε δὲν ἦτο ὑπερβολικὸς ὁ κορυφαῖος ρουμάνος ἱστορικὸς Νικόλαος Ἰόργκα, ὅταν ὡμίλησε διά «Βυζάντιον μετὰ τὸ Βυζάντιον» (Byzance après Byzance).

Δὲν ἐπιθυμοῦμεν νὰ παρατείνωμεν τὸν λόγον μὲ τὴν χρῆσιν συγκεκριμένων ἱστορικῶν παραδειγμάτων διὰ νὰ δείξωμεν τὸν βαθὺν πνευματικὸν σύνδεσμον τοῦ πιστοῦ λαοῦ τῆς Θρᾴκης μετὰ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, καὶ πῶς αὐτὸς ὁ σύνδεσμος διεδίδετο ἐξ αὐτῆς –τῆς Θρᾴκης- καὶ εἰς τὰς λοιπὰς παρευξεινίους περιοχάς, πρὶν ἐμφανισθῆ ἡ μάστιξ τοῦ ἐθνοφυλετισμοῦ, ὁ ὁποῖος κατακερματίζει τὴν κοινωνικὴν συνοχὴν καὶ ἀντιστρατεύεται τὰς θεμελιώδεις ἀρχὰς τῆς Ἐκκλησιολογίας. Ὁ ἀληθὴς ἐν Χριστῷ πολιτισμὸς ὁδηγεῖ καὶ καλεῖ πάντας «εἰς ἑνότητα». Τὴν ἑνότητα αὐτὴν διακονεῖ ἀνὰ τοὺς αἰῶνας τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον˙ διατηρεῖ τὴν ἑνότητα τῆς πίστεως ἐν τῷ συνδέσμῳ τῆς εἰρήνης• καταβάλλει προσπαθείας διὰ τὴν ἑνότητα τῆς διεσπασμένης Χριστιανοσύνης• διαλέγεται μὲ σύνεσιν καὶ ἀποφασιστικότητα διὰ τὴν εἰρήνην τῶν θρησκειῶν καὶ τῶν πολιτισμῶν. διερευνᾷ τὰς δυνατότητας συνεργασίας διὰ τὸ κοινὸν παρὸν καὶ μέλλον τῆς ἀνθρωπότητος, διὰ τὴν οἰκοδόμησιν τοῦ πολιτισμοῦ τῆς ἀλληλεγγύης. Τελικὸς στόχος παραμένει ἡ ἀνακάλυψις καὶ ἡ αποκάλυψις τῆς ἀληθείας καὶ τῆς ἑνότητος, αἱ ὁποῖαι συγκεφαλαιοῦνται καὶ ἀνακεφαλαιοῦνται εἰς τὸ πρόσωπον τοῦ Χριστοῦ.

Χαίρομεν, σήμερον, ἀγαπητοί, χαρὰν ἀνεκλάλητον καὶ δεδοξασμένην, διότι διαπιστοῦμεν ἐκ τοῦ σύνεγγυς τὴν Χάριν τοῦ Θεοῦ, τὴν δοθεῖσαν εἰς τὴν εὐκληματοῦσαν ταύτην Ἄμπελον τῆς Θρᾴκης. Χαίρομεν, διότι ἀπολαμβάνομεν τὴν σημερινὴν ἀκαδημαϊκὴν συνάντησιν, διὰ τῆς ὁποίας τὸ μονοδιάστατον τοῦ ἐπιμόχθου βίου ἀγαθύνεται ἰδιαζόντως, καὶ αἰσθητοποιεῖται ποιοτικῶς ἡ κρίσις καὶ αἱ κρίσεις τῆς καθ᾿ ἡμέραν βιοπάλης. Χαίρομεν ἀπὸ τὴν ἀπειροπληθῆ ἀνύψωσιν περιβλέπτων Ναῶν καὶ ἀπὸ τὴν δονουμένην ἀπὸ σύντονον ἀσκητικὸν παλμὸν ἐμφάνειαν καὶ ἀνακαίνισιν τοσούτων ὁσιογενῶν Μονῶν εἰς τὴν περιοχὴν τῆς Θρᾴκης. Χαίρομεν, δι᾿ ὅσα βλέπομεν καὶ δι᾿ ὅσα νοεροτρόπως ἀνιχνεύομεν καὶ ἐνωτιζόμεθα. Χαίρομεν διὰ τὸν πολιτισμόν σας, διὰ τὴν ἐκκλησιαστικότητά σας, διὰ τὴν πίστιν σας εἰς τὴν Ὀρθοδοξίαν, διὰ τὴν ἐμμονὴν εἰς τὰς παραδόσεις τοῦ Γένους μας, διὰ τὴν προσήλωσίν σας εἰς τὰ ἤθη καὶ ἔθιμα καὶ τὰς ἀξίας αὐτοῦ. Καὶ διακαῶς ἐπευχόμεθα, Κύριος ὁ Θεὸς ἡμῶν νὰ σᾶς ἔχῃ ἐσαεὶ περικεχωρημένους εἰς τοὺς ἀκυμάντους κόλπους τῆς Μητρὸς ἡμῶν Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως, τῆς ὀρθοτομούσης τὸν λόγον τῆς ἀληθείας καὶ διακρατούσης τὸ ὀρθόδοξον φρόνημα τοῦ εὐλογημένου λαοῦ τοῦ Θεοῦ, μέσα εἰς τὴν πολυτάραχον θάλασσαν τῆς ἱστορίας.

Κομίζομεν καὶ ἡμεῖς σήμερον, ὄχι μόνον πρὸς τὴν Πανεπιστημιακήν σας Κοινότητα, ἀλλὰ καὶ πρὸς ὁλόκληρον τὴν Θρᾴκην, καὶ δι᾿ αὐτῆς πρὸς τὸν κόσμον, τὸ χαροποιὸν μήνυμα ὅτι ἡ Ἁγία ἡμῶν Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, ἡ Ἐκκλησία τῶν Προφητῶν, τῶν Ἀποστόλων, τῶν Μαρτύρων, τῶν Ὁσίων καὶ πάντων τῶν Πατέρων ἡμῶν, ζῇ καὶ ἐργάζεται ἐν παντὶ τόπῳ, ἔχουσα ἀμετάθετον ὅραμα τό «ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου ὡς ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ τῆς γῆς», καὶ τὴν ἐπαναγωγὴν ἢ τὴν πρωτογενῆ εἰσόδευσιν παντὸς λογικοῦ προβάτου εἰς τὴν θεόδμητον κιβωτὸν τῆς σωτηρίας, τήν «ἐν τῷ κόσμῳ» καί ὅμως «οὐκ ἐκ τοῦ κόσμου». Αὐτὸς εἶναι ὁ ὀρθόδοξος πολιτισμός μας, ὁ πολιτισμὸς τοῦ προσώπου καὶ τῆς κοινωνίας τῶν προσώπων.

Δὲν ζῶμεν ἐμφορούμενοι ἀπὸ οὐτοπικὰς ἀντιλήψεις καὶ ἐξωπραγματικὰς πεποιθήσεις ὅτι ἔχομεν κατακτήσει τὰς καρδίας πάντων τῶν ἀνθρώπων ἀλλὰ εὐελπιστοῦμεν βασίμως ὅτι ἡ Ἐκκλησία, ἐν δυνάμει τυγχάνει πᾶσα ἡ οἰκουμένη, ἐπειδὴ διακατέχει τὸ καινοποιὸν φύραμα, τὸ δυνάμενον νὰ ζυμώσῃ καὶ νὰ ἀναπλάσῃ τὸν κόσμον. Οὐδόλως πολτοποιοῦμεν συνειδήσεις ἢ καλλιεργοῦμεν ἰδεοληπτικὰς προσκολλήσεις. Ἀντιθέτως, ἡ Ἐκκλησία ἀπεργάζεται τὴν ἀπεξάρτησιν ἀπὸ κάθε συρρικνωτικὴν διὰ τὸ ἀνθρώπινον πρόσωπον ἐγκόσμιον καθήλωσιν διὰ τοῦ φωτισμοῦ τοῦ νοός. Ἑπειδὴ ὁ ἱδρυτὴς τῆς Ἐκκλησίας εἶναι τό «φῶς τοῦ κόσμου» (Ἰωάν. η΄, 12), καὶ ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ λειτουργεῖ ὡς φῶς, φωτίζον καὶ ἁγιάζον πάντα ἄνθρωπον. Ὅπως λέγει ἕνας σύγχρονος ὀρθόδοξος στοχαστής, «ἡ Ορθοδοξία εἶναι φῶς, καὶ μόνον ὅ,τι εἶναι φῶς εἶναι Ὀρθοδοξία» (Κ. Δεληκωσταντῆς).

Ἡ Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, ἐκπροσωπουμένη εἰς τὴν περιοχὴν ταύτην καὶ διακονουμένη ὑπὸ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, τοῦ ὁποίου κληρουχία καὶ ἐνδοχώρα εἶναι, ἀποτελεῖ τὴν μόνην ὑπαρκτὴν ἐγκόσμιον πραγματικότητα, ἡ ὁποία κέκτηται Θεανθρωπίνην ὑπόστασιν ὡς Σῶμα Χριστοῦ, καὶ διὰ τοῦτο μόνον αὐτὴ δύναται νὰ ἀντισταθῇ εἰς τὸν ἐξουθενωτικὸν περιορισμόν, ἀλλὰ καὶ τὴν ἀχαλίνωτον ἀσυδοσίαν τῆς ἐλευθερίας, εἰς τὴν ἀπηνῆ κυριαρχίαν τοῦ τεχνοπωλίου εἰς τὴν ζωήν, ὄχι μόνον εἰς τὴν κοινωνίαν καὶ τὸν πολιτισμόν, ἄλλὰ ἀκόμη καὶ εἰς τὰ βάθη τῆς ἀνθρωπίνης ψυχῆς, εἰς τὴν ὑλοχαρῆ δεσποτείαν τοῦ κεφαλαίου καὶ τὴν ἀνάλγητον παντοκρατορίαν τῶν νόμων τῆς ἀγορᾶς, εἰς τὸ ἐπαυξανόμενον φάσμα τῆς ἀνισομεροῦς κατανομῆς τῶν ἀγαθῶν καὶ τῆς πείνης, εἰς τὴν βάναυσον καταπάτησιν τοῦ προσώπου ἀπὸ τὰς ὑλιστικὰς καὶ εὐδαιμονιστικὰς κοσμοθεωρίας, εἰς τὴν ἄλογον σκοπιμότητα τῶν πολέμων, τῆς βίας καὶ τῆς ἀφαιρέσεως τῆς ἀνθρωπίνης ζωῆς κ.λπ.

Ἡ παράδοσις τῆς Ὀρθοδοξίας εἶναι ἔναυσμα καὶ τροφοδότης τῆς ἀντιστάσεως εἰς τὰς ἀρνητικὰς πλευρὰς τοῦ συγχρόνου πολιτισμοῦ, ἀλλὰ καὶ ὁδηγὸς θετικῆς ἀξιολογήσεως τῶν ἀνθρωπιστικῶν διαστάσεων τῆς νεωτερικότητος εἰς τὸν χῶρον τῆς πολιτικῆς, τῆς οἰκονομίας καὶ τῶν ἐντυπωσιακῶν κατακτήσεων τῆς ἐπιστήμης. Ἐκτιμῶμεν ἰδιαιτέρως τὴν συμβολὴν τῶν Πανεπιστημίων εἰς τὴν καλλιέργειαν τῆς γνώσεως, τὴν ἀνάπτυξιν τοῦ ἀνθρωπισμοῦ καὶ διάσωσιν τῶν μεγάλων παραδόσεων ἐλευθερίας καὶ ἀλληλεγγύης. Ὑπενθυμίζομεν ὅτι ἡ αὐθεντικὴ παράδοσις δὲν εἶναι «τὸ δικαίωμα ψήφου τῶν νεκρῶν» εἰς τὴν ζωήν μας, ἀλλὰ ζωτικὴ παρακαταθήκη προόδου καὶ ἀνθρωπιᾶς. Εἰς τὸ γενικὸν καὶ εὐρύτερον πλαίσιον τοῦτο, καὶ ἡ λειτουργία τοῦ Τμήματός σας προωθεῖ καρποφόρως καὶ ἀποφασιστικῶς, διὰ τῆς ἀμοιβαίας κατανοήσεως καὶ γνώσεως τοῦ πολιτισμοῦ, τῆς ἱστορίας καὶ τῆς γλώσσης τῶν λαῶν, τὴν οἰκουμενικὴν ἀνθρωπιστικὴν στοχοθεσίαν.

Διὸ καὶ κινούμενοι εἰς τὸν χῶρον αὐτὸν τῆς Θρᾴκης, μὴ λησμονῆτε τὰς πολυτίμους καὶ εὐγενεῖς παραδόσεις αὐτῆς. Ἡ Θρᾴκη εἶναι μία περιοχή, εἰς τὴν ὁποίαν ἐμεγαλούργησεν ὁ πολιτισμός. Ἐγέννησε φιλοσόφους, ὅπως ὁ Δημόκριτος, ὁ «ὡς ἀληθῶς ἐν φιλοσοφίᾳ πένταθλος», ὅπως λέγει ὁ Διογένης ὁ Λαέρτιος, μουσικοὺς ὅπως ὁ μυθικὸς Ὀρφεύς, ὁ μαγευτικὸς λυράρης τοῦ Κάτω Κόσμου, ἐπιστήμονας, ὅπως ὁ διδάσκαλος τοῦ Ἀϊνστάϊν Κωνσταντῖνος Καραθεοδωρῆς, λογίους κ.ο.κ.. Εἰς τὴν χλοερὰν καὶ καταπράσινον ὑπερκειμένην δειράδα τοῦ Παπικίου προσήρχοντο πρὸ αἰώνων οἱ συμπατριῶται σας, διὰ νὰ παρακαλέσουν τὸν Κύριον ὑπὲρ τοῦ λαοῦ αὐτοῦ τοῦ τόπου. Αἱ θεῖαι μελῳδίαι καὶ αἱ θρηνῴδεις ᾠδαὶ ἀντηχοῦσαν εἰς τὰς κλιτύας καὶ τοὺς ἀπορρῶγας τοῦ Ὄρους τούτου βράχους, καὶ παρελαμβάνοντο ὑπὸ τῆς πραείας αὔρας διὰ νὰ μεταφερθοῦν εἰς τὸν Θρόνον τοῦ παμβασιλέως Χριστοῦ.

Δὲν πρέπει, ὅμως, νὰ λησμονῶμεν ὅτι ὁ πνευματικὸς πλοῦτος τῆς Θρᾴκης εἶναι οἱ Ἅγιοί της καὶ οἱ μάρτυρες τοῦ Ὀρθοδόξου Πολιτισμοῦ. Αὐτοὶ παραμένουν καὶ θὰ εἶναι πάντοτε τὸ στήριγμα τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ. Αὐτοὶ ἀποδεικνύουν ὅτι ὁ λαὸς τῆς Θρᾴκης ἐπιβιώνει, διότι γνωρίζει νὰ ἀποθνήσκῃ ὑπὲρ τῆς πίστεως, νὰ αἴρῃ τὸν Σταυρὸν τοῦ Χριστοῦ ἐν ἐλπίδι Ἀναστάσεως. Διότι ὁ Σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ εἶναι «ἡ αλήθεια διὰ τὴν ελευθερίαν» (π. Μ. Καρδαμάκης), ἡ ὁποία ἐκφράζεται θεοπρεπῶς ὡς ἀγάπη. Ἡ ἐν Χριστῷ ζωὴ εἶναι πίστις εἰς τὸν Θεὸν καὶ ἀγάπη πρὸς τὸν ἄνθρωπον. Αὐτὸ εἶναι ὁ πυρήν τοῦ σταυροαναστασίμου ὀρθοδόξου πολιτισμοῦ τοῦ προσώπου.

Ὁ πολιτισμὸς τοῦ προσώπου εἶναι ὁ πυρὴν τοῦ πολιτισμοῦ τῆς καθ᾿ ἡμᾶς Ἀνατολῆς καὶ αὐτονοήτως ἡ ταυτότης τοῦ πολιτισμοῦ τῆς Θρᾴκης. Καὶ ἡ Θρᾴκη παραμένει ἔργον πολιτισμοῦ ἐκ τῆς ἀστειρεύτου πηγῆς τῆς Ρωμανίας καὶ τοῦ πνευματικοῦ κέντρου της, τῆς Νέας Ρώμης.

Ὁ πολιτισμὸς αὐτὸς τρέφεται παλαιόθεν ἀπὸ τοὺς πνευματικοὺς δεσμούς του μὲ τὴν Ἁγίαν τοῦ Χριστοῦ Μεγάλην Ἐκκλησίαν, το Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον. Ἡ στενὴ σχέσις μὲ τὸ κέντρον τῆς Ὀρθοδοξίας διασώζει τὴν αὐθεντικότητα τῆς ταυτότητός του.

Κατακλείοντες, σᾶς εὐχαριστοῦμεν διὰ τὴν ἀγάπην σας καὶ τὴν ὑπομονήν σας.

Εὐχαριστοῦντες ὅλως ἰδιαιτέρως τὸ Τμήμα Γλώσσης, Φιλολογίας καὶ Πολιτισμοῦ Παρευξεινίων Χωρῶν τοῦ Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θρᾴκης διὰ τὴν προσγενομένην εἰς ἡμᾶς καὶ εἰς τὸν Ἁγιώτατον Ἀποστολικὸν καὶ Πατριαρχικὸν Οἰκουμενικὸν Θρόνον τιμήν, ἡ ὁποία εἶναι καὶ ἡ τιμὴ τῆς ἐν Θρᾴκῃ κληρουχίας αὐτοῦ καὶ τοῦ πολιτισμοῦ της, τῶν γραμμάτων, τῆς φιλολογίας, τῶν κλασσικῶν καὶ ἀνθρωπιστικῶν σπουδῶν, ἐπικαλούμεθα ἐπὶ πάντας ὑμᾶς, ἐπὶ τὴν Πανεπιστημιακὴν Κοινότητα καὶ τὸν φιλόθεον καὶ φιλάνθρωπον λαὸν τῆς Κομοτηνῆς καὶ τῆς Θρᾴκης τὴν Χάριν καὶ τὸ Πλούσιον Ἔλεος τοῦ ἀγαθοδότου Θεοῦ. Ἀμήν.

Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου: [ΟΜΙΛΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ ΣΤΟΝ ΚΑΘΕΔΡΙΚΟ ΤΗΣ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ]

Ὁμιλία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου
μετὰ τὸ πέρας τῆς Δοξολογίας εἰς τὸν Ἱερὸν Καθεδρικὸν Ναὸν
Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου Κομοτηνῆς

(22 Σεπτεμβρίου 2014)


Ἱερώτατε Μητροπολῖτα Σερρῶν καὶ Νιγρίτης κύριε Θεολόγε, ἐκπρὸςωπε τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος κυρίου Ἱερωνύμου καὶ τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος,
Ἱερώτατε Μητροπολῖτα Μαρωνείας καὶ Κομοτηνῆς κύριε Παντελεῆμον, Ποιμενάρχα τῆς θεοσώστου ταύτης Ἐπαρχίας,
Ἱερώτατοι ἅγιοι ἀδελφοί,
Ἐντιμότατε κ. Δήμαρχε Κομοτηνῆς,
Ἐντιμότατοι ἐκπρόσωποι τῶν πολιτικῶν, στρατιωτικῶν καὶ λοιπῶν ἀρχῶν,
Εὐλογημένοι Χριστιανοὶ τῆς πόλεως ταύτης, ἀδελφοὶ ἠγαπημένοι καὶ τέκνα φιλόθεα ἐν Κυρίῳ,

Ἡ Κυρία ἡμῶν Δέσποινα Θεοτόκος, τιμωμένη ἰδιαιτέρως ἐν τῷ ἐπ᾿ ὀνόματι τοῦ Εὐαγγελισμοῦ αὐτῆς ἀφιερωμένῳ περιλάμπρῳ τούτῳ Ἱερῷ Ναῷ, μᾶς δίδει σήμερον τὴν χαρὰν νὰ συμπανηγυρίζωμεν διὰ τὴν ἀπὸ πολλῶν ἐτῶν ἐπιθυμουμένην συνάντησίν μας εἰς τὴν εὐλογημένην Κομοτηνήν, τὰ ἱστορικὰ βυζαντινὰ Κουμουτζηνᾶ. 

Τὴν Κομοτηνήν, ἡ ὁποία ἐκτὸς ἀπὸ τὰ ἄλλα ἐκλεκτὰ καὶ διακεκριμένα τέκνα αὐτῆς ἐχαρίσατο εἰς τὴν Ἁγιωτάτην Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν μας ὡς ἐξέχοντα καρπὸν τὸν εὐκλεῶς ποιμεναρχήσαντα ἐν αὐτῇ κατὰ τὴν δυσχερῆ περίοδον μετὰ τὸν Β΄ Παγκόσμιον Πόλεμον καὶ τὸν ἀδελφοκτόνον ἐμφύλιον ἐν Ἑλλάδι πόλεμον Ἱεράρχην, τὸν μακαριστόν, ἐν Κυρίῳ νῦν ἀναπαυόμενον, κυρὸν Τιμόθεον Ματθαιάκην (1954-1974), ὁ ὁποῖος εἰργάσθη σκληρῶς καὶ ἀποδοτικῶς εἰς τὸν τόπον αὐτὸν καὶ ἀνέδειξε καὶ τὸν ἄμεσον προκάτοχον τῆς ὑμετέρας φίλης Ἱερότητος, ἀδελφὲ ἅγιε Μαρωνείας καὶ Κομοτηνῆς, τὸν ἀείμνηστον κυρὸν Δαμασκηνόν, διακονήσαντα ἐνταῦθα εὐόρκως ἐπὶ μακρὰν σειρὰν ἐτῶν. 

Σήμερον διακονεῖ ἐσᾶς, ἀγαπητοὶ ἀδελφοὶ καὶ τέκνα ἐν Κυρίῳ, ὁ συμπαρεστὼς καὶ καυχώμενος διὰ τοὺς εὐλαβεστάτους συμπολίτας του ἀδελφὸς κύριος Παντελεήμων, ὁ χρησταῖς ταῖς ἐλπίσι προσφάτως ἐκλεγεὶς καὶ κατασταθεὶς ποιμενάρχης τῆς θεοσώστου ταύτης Ἐπαρχίας τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου καὶ θέσας τὴν χεῖρα ἐπὶ τὸ ἄροτρον ἵνα διακονήσῃ τὴν κατὰ Μαρώνειαν καὶ Κομοτηνὴν μυστικὴν Ἄμπελον τοῦ Κυρίου. Μετὰ μεγάλων προσδοκιῶν στρέφομεν τὸ πρόσωπον ἡμῶν πρὸς ἐσᾶς, Ἱερώτατε ἀδελφὲ κύριε Παντελεῆμον, καὶ εὐχόμεθα εἰς ἐσᾶς τὴν ἐξ ὕψους δύναμιν πρὸς μακράν, καλλίκαρπον καὶ πολύκαρπον τὴν ποιμαντορίαν σας εἰς τὴν λαχοῦσαν ὑμῖν Ἐπαρχίαν ταύτην. Μετὰ χαρᾶς δὲ ἀποδεχθέντες τὴν ἐπίσημον πρόσκλησίν σας, Ἱερώτατε ἀδελφέ, πραγματοποιοῦμεν σήμερον τὴν ἐπίσκεψίν μας ταύτην, θεωροῦντες ὅτι αὕτη ἀποτελεῖ κοινὴν ἐπιθυμίαν ὅλων σας. 

Ἄχρι τοῦδε ἔχομεν σχηματίσει τὰς καλλιτέρας ἐντυπώσεις περὶ τοῦ ἐν Θρᾴκῃ πιστοῦ λαοῦ, ὁ ὁποῖος πάντοτε διατηρεῖ τὸν σεβασμὸν καὶ τὴν τιμὴν πρὸς τὴν Μητέρα Ἐκκλησίαν, ὡς μαρτυρεῖ καὶ ἡ παροῦσα τιμητικὴ ὑποδοχή σας, διὰ τὴν ὁποίαν ἰδιαιτέρως σᾶς εὐχαριστοῦμεν.

Ἄλλωστε ὁ λαὸς τῆς Δυτικῆς Θρᾴκης πάντοτε διεκρίθη διὰ τὴν προσήλωσίν του εἰς τὴν Μητέρα Ἐκκλησίαν τῆς Κωνσταντινουπόεως καὶ τὴν παράδοσιν αὐτῆς. Ἡ Μήτηρ Ἐκκλησία ἐνέπνεε τὸν λαὸν τῆς Θρᾴκης νὰ ἀγωνίζεται ὑπὸ ἀντιξόους συνθήκας καὶ περιστάσεις διὰ νὰ διατηρῇ ἀδούλωτον καὶ ἰσχυρὸν τὸ φρόνημα αὐτοῦ καὶ τὴν ἰδιαιτέραν πνευματικήν του φυσιογνωμίαν. Εἰς τὴν ἐκκλησιαστικὴν ἱστορίαν τῆς Θρᾴκης κεντρικὴν θέσιν κατέχουν οἱ Θρᾷκες νεομάρτυρες, ὅπως οἱ πέντε νεομάρτυρες τῆς Σαμοθράκης, νήσου ὑπαγομένης ἄλλοτε εἰς τὴν Ἱερὰν Μητρόπολιν Μαρωνείας, οἱ ὁποῖοι ἰδιαιτέρως τιμῶνται εἰς τὴν γενέτειράν των ἀλλὰ καὶ εὐρύτερον εἰς τὴν Θρᾴκην.

Τέκνα ἀγαπητὰ ἐν Κυρίῳ,

Κατὰ τὴν παροῦσαν δυσχερῆ συγκυρίαν ἡ Ἐκκλησία ἀποτελεῖ τὴν ἐλπίδα μας. Αὐτὴ εὑρίσκεται πάντοτε πλησίον εἰς τοὺς ἔχοντας ἀνάγκην καὶ συμπαρίσταται μὲ ὅλας της τὰς δυνάμεις εἰς τὰς θλίψεις τοῦ λαοῦ. Ὡς γνήσια τέκνα τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας καὶ τῆς καλλιτέκνου Θρᾴκης, τῆς εὐρυτέρας περιοχῆς τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου, ἂς ἀνοίξωμεν τὰς ψυχάς μας διὰ νὰ κατοικήσῃ ἐντὸς ἡμῶν ἡ χάρις τοῦ Παναγίου Πνεύματος καὶ νὰ μᾶς μεταποιήσῃ εἰς μυστικὰς Κιβωτοὺς τοῦ Κυρίου, ὡς ἐγένετο καὶ μὲ τὴν Πανύμνητον Παναγίαν μας, τὴν θείαν Κιβωτὸν τοῦ Θεοῦ Λόγου, εἰς τὴν ὁποίαν κατὰ τὸν Εὐαγγελισμὸν αὐτῆς ἐσκήνωσε. 

Τὸ πλησιόχωρον εἰς τὴν πόλιν σας Παπίκιον Ὄρος, εἰς τὸ ὁποῖον ἠσκήθησαν ἄνδρες θεοφιλεῖς καὶ ἀφωσιωμένοι ὁλοκληρωτικῶς εἰς τὸν Θεόν, μαρτυρεῖ εὐγλώττως διὰ τὴν μακραίωνα πνευματικὴν παράδοσιν καὶ χριστιανικὴν ταυτότητα τῆς περιοχῆς σας, ἡ ὁποία παραμένει ἀναλλοίωτος εἰς τὴν πάροδον τοῦ χρόνου καὶ ἐπεσφραγίσθη μὲ θυσίας, ἱδρῶτας καὶ μαρτυρικὰ αἵματα. Αἱ ἠρειπωμέναι σήμερον Μοναὶ τοῦ Παπικίου παραμένουν ἀποδείξεις  λαμπροῦ χριστιανικοῦ πολιτισμοῦ, ὁ ὁποῖος ἀνεδύθη εἰς τὴν Θρᾴκην μας. Ἑνὸς πολιτισμοῦ ἐστηριγμένου εἰς τὴν πίστιν. Οἱ Ἅγιοι τοῦ Παπικίου καθ᾿ ἑκάστην ἡμέραν ἔβλεπον τήν «εἰκόνα τοῦ φωτὸς τοῦ ἀλαλήτου», «τὸν ἄπειρον καὶ ἀπρόσιτον καὶ ἀποίητον Θεόν», ἀπήλαυον δὲ τὸ ἄρρητον κάλλος τῆς δόξης τοῦ φωτὸς τοῦ Χριστοῦ. Αὐτοὶ καλοῦν καὶ ἡμᾶς σήμερον νὰ πορευθῶμεν τὴν ἰδίαν σταυρικὴν ὁδὸν διὰ νὰ ἀπολαύσωμεν τὸ ἴδιον ἀπρόσιτον κάλλος, τὸ ὁποῖον εἶχε γίνει εἰς αὐτοὺς μόνιμος ἐντρύφησις.

Αὐτοὶ καὶ τὸ περικείμενον νέφος μαρτύρων τῆς Θρᾴκης νεύουν πρὸς ἡμᾶς ἐνθαρρυντικῶς καὶ διδάσκουν τὸ χριστιανικὸν χρέος. Εἶναι δέ, τέκνα προσφιλῆ, τὸ χριστιανικὸν χρέος, ἡ πιστὴ συμμόρφωσίς μας πρὸς τὸ χριστιανικὸν ἰδεῶδες, ὡς καθημερινῶς παρακαλοῦμεν τὸν Κύριον: «ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά Σου· ἐλθέτω ἡ βασιλεία Σου».

Ἀπὸ τῆς Κομοτηνῆς ἐξαγγέλλομεν προσκλητήριον πρὸς ὅλους ἐσᾶς ἀλλὰ καὶ πρὸς πάντα φιλότιμον καὶ συνειδητὸν χριστιανόν: «Προσέλθετε, ἀδελφοί, νὰ συνεργασθῶμεν καὶ νὰ συμβάλωμεν εἰς τὴν ἀναγέννησιν τοῦ κόσμου. Ἀκολουθήσατε ἡμᾶς εἰς τοὺς ὁραματισμοὺς τῆς φίλης Ὀρθοδοξίας. Ἐλᾶτε νὰ προβάλωμεν στεντορίᾳ τῇ φωνῇ τὸ Μήνυμα τῆς Ὀρθοδοξίας. Εἶναι δὲ τὸ Μήνυμα τοῦτο ἁπλοῦν, σαφὲς καὶ λακωνικόν, ὡς ἁπλοῦς πέφυκεν ὁ λόγος τῆς ἀληθείας».

Ἀδελφοί, ἂς ζήσωμεν τὴν θεοσέβειαν καὶ τὴν ἐσωτερικὴν ζωὴν τοῦ Πνεύματος. Τὴν εὐγλωττίαν τῆς σιωπῆς ἐνώπιον τῆς κενότητος τῶν λόγων. Τὴν χριστιανικὴν πρᾶξιν ὡς θεωρίας ἐπίβασιν. Τὴν λιτότητα ἐν μέσῳ καταναλωτικῆς καὶ ἐξωστρεφοῦς κοινωνίας. Τὴν ταπείνωσιν ἐνώπιον τῆς ὕβρεως καὶ τῆς ἀλαζονείας τῆς ἐξουσίας, τὴν ἀγάπην ἐνώπιον τῆς πονηρᾶς σκοπιμότητος καὶ τῆς σκληρᾶς ὑστεροβουλίας. Κυρίως ὅμως καλλιεργήσατε τὸν ἐσωτερικόν σας κόσμον ἕκαστος. «Ἔνδον σκάπτε»! Μόνον μὲ τὴν ἐσωτερικὴν καλλιέργειαν καὶ οἰκοδομὴν θὰ ἀποκτήσουν περιεχόμενον καὶ οὐσίαν τὰ εὐαγῆ ἔργα καὶ οἰκοδομήματα, τὰ ὁποῖα χωρὶς τὴν ἐσωτερικὴν εὐλαβῆ διάθεσιν καὶ τὴν ψυχὴν καταντοῦν φαρισαϊκαὶ ἐκδηλώσεις, διὰ τὰς ὁποίας ἀποφάσκουν οἱ ἔξω τῆς παρεμβολῆς. 

Αὐτὰς τὰς σκέψεις μᾶς ἐπιβάλλει ἡ εὐλογημένη αὐτὴ ὥρα τῆς πνευματικῆς μας ἐπικοινωνίας μαζί σας, κλῆρον, ἄρχοντας καὶ λαὸν τῆς εὐλογημένης Κομοτηνῆς. Καὶ δραττόμεθα τῆς πολυτίμου ταύτης εὐκαιρίας, νὰ ἀπευθύνωμεν ἀσπασμὸν ἀγάπης καὶ τιμῆς πρὸς ὅλους ἐσᾶς, ἱκετεύοντες τὸν ἄρχοντα τῶν αἰώνων Χριστὸν νὰ καταπέμπῃ τὴν εὐλογίαν καὶ τὸν φωτισμὸν τῆς χάριτός Του καὶ νὰ κατευθύνῃ τὰ διαβήματά σας εἰς ἔργα ἀγαθὰ καὶ εἰς ὁδοὺς δικαιοσύνης.

Ἡ χάρις τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καὶ Πατρὸς καὶ ἡ κοινωνία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἴησαν μετὰ πάντων ὑμῶν, τέκνα ἀγαπητὰ καὶ θεοφιλῆ!

Related Posts with Thumbnails