Να είναι μπροστά μου,
αστραφτερός ο παράδεισος.
Στις πλάτες μου φτερουγίζει,
με κυνηγάει φαντασία ξελογιάστρα.
Στις δροσερές ακρογιαλιές,
νόστιμα τα κρίταμα,
ανούσια τα κρίματα.
Γιγαντώνεται το φάντασμα
λιγοστεύει η αντοχή.
Τα εσόμενα άγνωστα,
δικά μου τα όμορφα.
