ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΣΘΗΣΗ ΤΟΥ ΑΚΡΟΑΤΗ γράφει η ΜΑΡΙΑ ΚΟΤΟΠΟΥΛΗ
Μας εξέπληξε ευχάριστα ο Πήτερ Μπρουκ, αυτοσχεδιάζοντας με τον Μότσαρτ. Μια παραλλαγή του «Μαγικού Αυλού» σε θεατρική μορφή, απαλλαγμένη από τα πυκνά νοήματα και τους φιλοσοφικούς συμβολισμούς της μοτσάρτειας γραφής παρακολουθήσαμε στην αίθουσα «Αλεξάνδρα Τριάντη» στις 2 Νοεμβρίου 2011 στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Η πρώτη παρουσίαση της παράστασης δόθηκε στο μικρό ατμοσφαιρικό χώρο του Θεάτρου Μπουφ ντυ Νορ του Παρισιού.
Η εισαγωγή, τα ορχηστρικά μέρη, τα χορωδιακά καθώς και τα πρόσωπα των τριών αγοριών και των τριών κυριών απουσίαζαν από την κατά Πήτερ Μπρουκ διασκευή του Μαγικού Αυλού. Μόνο ο σπουδαίος πιανίστας και μεταγραφέας για πιάνο της Όπερας του Μότσαρτ, Φρανκ Κράβτσυκ, συνόδευε τους ξυπόλυτους ήρωες της παράστασης πάνω στη σκηνή.
Ο σκηνοθέτης, μαζί με τη συνεργάτιδά του Μαρί-Έλεν, διασκεύασαν ελεύθερα το λιμπρέτο του Εμάνουελ Σικανέντερ και περιορίστηκαν στο ανάλαφρο παραμύθι το οποίο και «συνέθεσαν» με λεπτότητα, τρυφερότητα και γοητεία. Στην ανάδειξη του έργου συνέβαλαν τα μέγιστα οι εκπληκτικοί ηθοποιοί του θιάσου και οι υπέροχοι μονωδοί, οι οποίοι αυτοσχεδιάζοντας «επιμελώς» έφτασαν στο αποκορύφωμα της μιμητικής πράξης και σμίλεψαν με την ευαισθησία και τη χάρη τους τόσο τον αφηγηματικό λόγο όσο και το τραγούδι.
Τα σκηνικά απέριττα, λιτά αποτελούνταν από όρθια καλάμια που με περισσή δεξιοτεχνία διαμόρφωναν οι ηθοποιοί σε δέντρα, σε αδιαπέραστους τοίχους, σε δύσβατα μονοπάτια, σε ιερούς ναούς, σε φυλακές ενώ το κόκκινο βελούδινο ύφασμα, ουράνιος θόλος η ριγμένο στο πάτωμα και άλλοτε στον ώμο, υποδήλωνε τη βασιλική, ιερατική πορφύρα τονίζοντας έτσι, ακόμα περισσότερο την απλότητα των κοστουμιών.
Θα χαρακτηρίζαμε τρίγλωσση την παράσταση, αν προσθέταμε και τους ελληνικούς υπέρτιτλους. Ακολουθώντας την πρωτότυπη γραφή τα μέρη του τραγουδιού ήταν στα γερμανικά ενώ η πρόζα σε θαυμάσια γαλλικά, χωρίς αυτό να εμποδίζει την παρακολούθησή τους από τη μεριά του θεατή.
Αυτή η σπάνιας ομορφιάς παράσταση μας έκανε να αναρωτηθούμε πως θα ήταν ο πραγματικός «Μαγικός Αυλός» του Μότσαρτ σκηνοθετημένος από ένα τόσο μεγάλο σκηνοθέτη όπως ο Άγγλος Πήτερ Μπρουκ.