© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Α Ν Α Γ Ν Ω Σ Τ Η Ρ Ι Ο

Τρίτη 14 Απριλίου 2020

Γιώργου Λέκκα: ΠΕΝΘΟΣ (νέο ποίημα)


Μείναμε ώρα
κάτω απ’ τα δέντρα
και πενθήσαμε
για τις μέρες
που θα ’ρθούν
χωρίς εσένα.
Κοιταζόμασταν στα μάτια
και βουρκώναμε
καθώς όλα γύρω
θύμιζαν εσένα.
Ώσπου μας ένωσε
τόσο πολύ το πένθος μας
που αν μας είναι πλέον
εφικτό να ζήσουμε
το χρωστάμε τώρα
μοναχά σε σένα.

8.4.2020

[Ο Πρωτοπρεσβύτερος Δρ. Γεώργιος Λέκκας είναι κληρικός της Ιεράς Μητροπόλεως Βελγίου.]

«Των παθών του Κυρίου τας απαρχάς η παρούσα ημέρα λαμπροφορεί...»

ΓΡΑΦΕΙ Ο π. ΚΩΝ. Ν. ΚΑΛΛΙΑΝΟΣ

«Γευόμαστε μιὰ λύτρωσι, ποὺ ἀναβλύζει ἀπὸ τὸν πόνο τοῦ Ἄλλου» (Μητροπολίτης Πέργης Εὐάγγελος)

Κι εἶναι μεγάλη, φωτισμένη καὶ τρανὴ ἀλήθεια ὁ λόγος αὐτὸς τοῦ μακαριστοῦ Πολίτη Ἱεράρχη, ποὺ μᾶς ἀτενίζει τοῦτες  τὶς παναγιες ὧρες, ἀπὸ τὸ Θρόνο τοῦ Θεοῦ καὶ τοῦ ‘Ἀρνίου (Ἀποκ. κεφ. 5) καὶ συγκινεῖται, καθὼς ἀκούει τὶς παντιμες καὶ ἱερὲς μολπές ἀπὸ τὸν πάνσεπτο Πατριαρχικὸ Ναὸ τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας, ποὺ τόσο ἀγάπησε, διακόνησε καὶ ὕμνησε. 

Γιατί, ναί, πορευόμαστε πρὸς τῶν Παθῶν τοῦ Κυρίου τὸ μονοπάτι τὸ ἱερό, τὸ μονοπάτι ποὺ τὸ φωτίζουν οἱ ἀκτίδες τοῦ Σταυροῦ Του καὶ τὸ ποτίζουν τὰ δάκρυα, ὁ ἱδρὼς καὶ ἀγωνία τῆς Προσευχῆς Του στὸν Κῆπο τῶν Ἐλαιῶν. Πορευόμαστε μονάχοι, ἀλλὰ μὲ τὴν καρδιὰ μας πληρωμένη ἀπὸ τὴν ἔγνοια Του: «Ὑμεῖς φίλοι μου ἐστέ». Ὁ λόγος αὐτὸς δὲν εἶναι τοῦ κόσμου τούτου, ἀλλὰ  ἀνήκει στὰ συμβόλαια τιμῆς, ἀγάπης  καὶ φιλανθωπίας τοῦ ἴδιου τοῦ Δημιουργοῦ.  

«Ἐξηγόρασας ἡμᾶς... τῷ τιμίῳ Σου αἵματι...». Πόσοι, στ᾿ ἀλήθεια, ἐννοοῦν καὶ κατανοοῦν τὸ εἰδικὸ βαρος ποὺ φέρουν αὐτὲς οἱ λέξεις; Λέξεις νοτισμένες μὲ γνήσια πίστη καὶ ἱκεσίες ἀγρυπνιῶν καὶ θείων ἐμβιώσεων. Γιατὶ αὐτὴ εἶναι ἡ ὑμνωδία μας:  Προέκταση τῆς ἁγιότητας καὶ τῆς ἐνθέου βιοτῆς. Ὅπως αὐτὴ εἶναι ἡ ἔνδειξη τοῦ ἄμωμου θεοφωτισμοῦ Τους, ποὺ τὸν μεταποιοῦν σὲ λέξεις,  ὕστερα σὲ τροπάρια, γιὰ νὰ μᾶς «ψυχ-αγωγοῦν». Νὰ μᾶς συντονίζουν, δηλαδή, μὲ τὴν αἰωνιότητα. Ἀπὸ τὴν ὁποία ἐλάχιστα ἀπέχουμε, ἀλλὰ καὶ δὲν ἔχουμε ἀπόλυτα συνειδητοποιήσει τὴν ὅποια ἀδιαφορία μας. 

Καὶ τὸ μεγάλο ζητούμενο εἶναι ἕνα: «Μὴ μείνωμεν ἔξω τοῦ Νυμφῶνος Χριστοῦ».

Διερώτημα διαχρονικό... Πόσοι τὸ νοιώθουμε καὶ ἐν πίστει φυτεύουμε μέσα μας αὐτὸ τὸ σπόρο...

π. κ. ν. κ. 
Μ. Δευτέρα βράδυ, μετὰ τὴν (μοναχικὴ) Ἀκολουθία τοῦ Νυμφίου

Related Posts with Thumbnails