© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Α Ν Α Γ Ν Ω Σ Τ Η Ρ Ι Ο

Τρίτη 7 Αυγούστου 2012

π. Κων. Καλλιανός: Αναγιγνώσκοντας το βιβλίο της Μαρίας Κοτοπούλη «Χωρίς ωράριο στα όνειρα»


Φωτό: π. Κ. Καλλιανός
 {Διηγήματα, ἐκδ. Καστανιώτης, Ἀθήνα 2005, σ.σ. 175}
Μὲ συγκίνηση, ἀλλὰ καὶ φωτεινὴ, πνευματικὴ ἀγαλλίαση, πῆρα στὰ χέρια μου τὸ προσεγμένο καὶ μὲ σπάνια εὐαισθησία γραμμένο βιβλίο τῆς κυρίας Μαρίας Κοτοπούλη, ποὺ τιτλοφορεῖται, «Χωρὶς ὡράριο στὰ ὄνειρα»,  τὸ ὁποῖο καὶ θεωρῶ ὡς ἕνα ἀπό τὰ ἐλαχιστότατα τεκμήρια εὐκάρπου βιωματικῆς καταθέσεως, μουσικῆς διδαχῆς καὶ ἐνημερώσεως, ἀλλὰ καὶ πνευματικῆς διαδρομῆς ποὺ ἐπιχειρεῖ, ὅποιος συνδυάζει (καί παράλληλα διακονεῖ) τέχνη, ποίηση καὶ μουσικὴ παιδεία.
Μέσα ἀπό τὰ εἰκοσιένα της διηγήματα, ἡ κυρία Μαρία,  προκαλεῖ τὸ σύγχρονο ἄνθρωπο τῆς μετανεωτερικῆς κοινωνίας- τῆς κοινωνίας δηλ.  ποὺ χρησιμοποιεῖ ὡς ἀπαραίτητο ἐργαλεῖο  τὸν  ἀπανθρωπισμό, νὰ ψαύσει τὸ Ὡραῖο, ποὺ τελικὰ σώζει, κατὰ τὸν μεγάλο Ντοστογιέφσκυ.. Γιατὶ στὶς μέρες μας, ποὺ περισεύει ἡ μιζέρια καὶ  ἡ ἀπουσία τῆς  καλλι-τεχνίας, εἶναι γεγονός ὅτι ἀπαιτεῖται ὁ  ἐπανευαγγελισμὸς στὶς πηγὲς. Τὶς καθαρὲς πηγὲς τοῦ ἀρχαιοελληνικοῦ στοχασμοῦ, ποὺ διανθίζουν τὶς σελίδες τοῦ βιβλίου, τῆς μουσικῆς κλασσικῆς παιδείας, ποὺ ἀγκαλιάζει τὶς ὅποιες μορφὲς τρυφερότητας καὶ ἤθους κρατᾶμε μέσα μας.  Παράλληλα ἐπιχειρεῖ νὰ μᾶς ὁδηγήσει στὴ βαθειὰ ἐπίγνωση τοῦ ἐνδεοῦς εἶναι μας, καθὼς μᾶς φέρνει μπροστά μας Πρόσωπα ποὺ κατέλυσαν τὸ Χρόνο καὶ συνεχίζουν νὰ στέκονται ὅρθια, γιὰ νὰ παραδειγματίζουν, ὅπως ὁ Παπαδιαμάντης (πόσοι ἀλήθεια, πρόσεξαν τὸ διηγήμα ποὺ τιτλοφορεῖται, «Μὲ τὸ νοῦ στὸν Παπαδιαμάντη» σελ. 17-24, βλ. καὶ σελ. 81), ὁ Μότσαρτ (σελ. 157-161), ἀλλὰ καὶ οἱ Ἀρχαῖοι Ἕλληνες συγγραφεῖς, ποὺ σπονδυλώνουν σχεδὸν ὁλάκερο τὸ βιβλίο - εὐτυχῶς ποὺ ἡ κ. Κοτοπούλη ἔχει βάλει ἐπεξηγηματικὲς σημειώσεις στὸ τέλος, ὥστε νὰ κατατοπίζεται ὁ ἀναγνώστης.
Θἄθελα νὰ σταθῶ σ᾿ ἕνα, ποιητικὸ θὰ τὄλεγα, διήγημα, ποὺ, γιὰ νὰ τὸ διαβάσεις, χρειάζεται ὑπομονὴ καὶ περισυλλογή. Σὰ νὰ διαβάζεις δηλαδή, Ν. Γ. Πεντζίκη. Εἶναι τὸ διήγημα «Ξανὰ πίσω στὸ Ἄλφα».
Εἶναι ἕνα μάθημα τὸ διήγημα αὐτὸ, καθὼς μέσα τὸ κάθε γράμμα τοῦ Ἑλληνικοῦ ἀλφαβήτου βαθαίνει μέσα μας, ὅπως ἡ ζωή. «Λέξη. Ἡ πιὸ σπουδαία. Λέξη καὶ γραφή. Τί ἄκουσμα Θεέ μου, τί συνταίριασμα. Μόνο γι᾿ αὐτὰ τὰ δύο μπορεῖς νὰ ζεῖς» σελ. 27
Ὅπως προεῖπα, ἡ κ. Κοτοπούλη, ἐμμέσως πλὴν σαφῶς στὸ ἐν λόγω βιβλίο, μᾶς διδάσκει, προτρέπει, ἐνημερώνει -ἄς τὸ καταλάβει ὅπως θέλει ὁ καθένας- ν᾿ ἀγαπήσουμε τὴν κλασικὴ μουσική. Γι᾿ αὐτὸ δὲν παραλείπει νὰ μᾶς θυμίζει π.χ. τὸν Μοντεβέρτι σελ.  14, τὸν Μπερλιόζ σελ. 24, τὸν Μπετόβεν, σελ.  26,61, τὸν Ντεμπισύ σελ. 28, τὸν Μπαχ σελ. 61, 108 κ.ἄ. Κι ὅλ᾿ αὐτὰ δεμένα μὲ μιὰ ἄλλη μουσική. Τοῦ ἀθάνατου Ἓλληνος λόγου, ποὺ διανθίζει τὰ διηγήματα, ὅπως οἱ ἀκρογωνιαῖοι λίθοι τὸ κάθε οἰκοδόμημα. Κι ὅλ᾿ αὐτὰ ἡ σ. δὲν τὰ ἔβαλε τυχαῖα ἤ γιὰ ἐντυπωσιασμό. Καὶ πολὺ σωστὰ ἔπραξε, γιατὶ ὁ συνειδητὸς συγγραφέας τὴν κληρονομιὰ ποὺ πῆρε ἀπό τοὺς προγόνους του ἀξιοποιεῖ κι ἐπεξεργάζεται. Γιὰ νὰ βιώνει συνειδητὰ τὸ λόγο τοῦ ποιητῆ: «Εἴμαστε ἀπό καλὴ γενιά»! Ψέματα;
Καλὴ συνέχεια, ἀγαπητή μας κυρία Μαρία. Στὶς πικρὲς τὶς  μέρες ποὺ ζοῦμε, τὸ ἀλαφροπάτημά σας μέσα στὰ ὄνειρα γίνεται μία περιούσια δι-έξοδος κινδύνου. Μὴν τὸ ξεχνᾶτε, παρακαλῶ...
Related Posts with Thumbnails