© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Α Ν Α Γ Ν Ω Σ Τ Η Ρ Ι Ο

Δευτέρα 12 Αυγούστου 2013

ΔΙΕΘΝΕΣ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΑΙΓΙΝΑΣ / ΑΣΤΟΡ ΠΙΑΤΣΟΛΑ [1921-1992] / ΜΕ ΤΟΥΣ ΒΙΡΤΟΥΟΖΟΥΣ ΤΟΥ KYKLOS ENSEMBLE

ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΣΘΗΣΗ ΤΟΥ ΑΚΡΟΑΤΗ γράφει η ΜΑΡΙΑ ΚΟΤΟΠΟΥΛΗ


Παραλλάσσοντας τον Ποιητή θα λέγαμε: «Νύχτες γεμάτες θάματα, νύχτες σπαρμένες μάγια», είναι οι νύχτες της πανέμορφης Αίγινας.

Στις 6 και 7-8-2013 είχαμε την τύχη να παρακολουθήσουμε δύο μοναδικές συναυλίες από το πλούσιο πρόγραμμα του 8ου Διεθνούς Φεστιβάλ Αίγινας [25 Ιουλίου – 9 Αυγούστου 2013], ψυχή του οποίου είναι η καλλιτεχνική διευθύντρια και εξέχουσα μορφή του πιάνου Ντόρα Μπακοπούλου. Θα ήμασταν όμως άδικοι, αν δεν αναφέρουμε ότι η ομάδα της «πετάει», όπως χαρακτηριστικά λέει η ίδια και η ομάδα της είναι οι φίλοι του Φεστιβάλ, τους οποίους συγχαίρουμε ιδιαίτερα, στο πρόσωπο της Χαράς Πετρούνια.
Βραδιά αφιερωμένη στον Αργεντινό συνθέτη Άστορ Πιατσόλα ήταν η 6η Αυγούστου, με ερμηνευτές τους βιρτουόζους του νεοσύστατου Συνόλου Μουσικής Δωματίου «ΚΥΚΛΟΣ - Kyklos Ensemble», που φέρει νέο αέρα και ελπίδα στα μουσικά δρώμενα.
Ο Άστορ Πιατσόλα ή, όπως τον λένε οι συμπατριώτες του, «El Gran Astor», γεννήθηκε στην Αργεντινή. Οι γονείς του ήσαν Ιταλοί μετανάστες και μαζί με το παιδί τους έζησαν τα περισσότερα χρόνια τους στη Νέα Υόρκη, όπου, εκτός από τέσσερις γλώσσες, ο μικρός Άστορ έμαθε μπαντονεόν και κέρδισε τον τίτλο «παιδί θαύμα».
Το 1937 ο Πιατσόλα επιστρέφει στην Αργεντινή και παίζει με μπάντες το παραδοσιακό Tango. Η γνωριμία του με τον Άρθουρ  Ρούμπινσταϊν και η σύστασή του να γίνει μαθητής του σπουδαίου Αργεντινού συνθέτη Αλμπέρτο Χιναστέρα τού άλλαξαν τη ζωή. Μελετά έργα των Στραβίνσκι, Ραβέλ και Μπάρτοκ και αρχίζει να συνθέτει κλασική μουσική. Ο Χιναστέρα τον παροτρύνει να λάβει μέρος σε διαγωνισμό σύνθεσης, που διοργανώνει το Γαλλικό Κράτος με το έργο του, «Συμφωνία του Μπουένος Άιρες».  Με αυτή του τη σύνθεση κερδίζει στο διαγωνισμό και παίρνει υποτροφία για το Παρίσι, με καθηγήτρια τη θρυλική πιανίστα, οργανίστα, συνθέτη, αρχιμουσικό και σπάνια παιδαγωγό Νάντια Μπουλανζέ, στο Κονσερβατουάρ του  Fontainebleau. Και ήταν εκείνη που ανακάλυψε το ιδιάζον στοιχείο του μαθητή της και τον ώθησε να το υπηρετήσει, αφού πρώτα είχε απορρίψει όλες τις συνθέσεις του, που ήσαν μεν καλές, αλλά δεν ήταν αντιπροσωπευτικές του ταλέντου του. Όταν όμως του ζήτησε να παίξει μία σύνθεσή του με το μπαντονεόν αναφώνησε: «Αυτός είναι ο Πιατσόλα». Έτσι ο συνθέτης κατέστρεψε ό,τι είχε γράψει μέχρι εκείνη τη στιγμή και ξεκινώντας από την αρχή, διαμόρφωσε το ύφος και το στυλ, με το οποίο έγινε παγκόσμια γνωστός.
Αν και οι συμπατριώτες του έλεγαν ότι στην Αργεντινή όλα μπορεί να αλλάξουν εκτός από το Tango, ο Άστορ Πιατσόλα έφερε την επανάσταση στην παράδοση και το άλλαξε! Δημιούργησε το Nuevo Tango, ενσωματώνοντας στοιχεία κλασικής μουσικής και τζαζ, καθώς και μουσικά όργανα, όπως το φλάουτο, το σαξόφωνο, ηλεκτρική κιθάρα, βιμπραφόν και ντραμς. Οι βιογράφοι του υπολογίζουν ότι έγραψε γύρω στις 3.000 κομμάτια, από τα οποία μόνο τα 600 περίπου έχει ηχογραφήσει. Το 1905 συνεργάστηκε σε ένα άλμπουμ με τον μεγάλο Αργεντινό Ποιητή Jorge Luis Borges. To 1990 στις 3 Ιουλίου έδωσε το τελευταίο του κοντσέρτο στην Αθήνα με την Ορχήστρα των Χρωμάτων-αλίμονο, οι «άρχοντες» του τόπου μας την έκλεισαν- και με τον αλησμόνητο Μάνο Χατζηδάκη στο πόντιουμ!

Η συναυλία δόθηκε σε μια ατμόσφαιρα μαγική, στην παραλία της Αίγινας, κάτω από τον έναστρο ουρανό, με τον απαλό κυματισμό της θαλάσσης να εναρμονίζεται με τους ήχους των πνευστών και με τον άνεμο, τον γητευτή, να στέλνει τις μελωδίες πέρα μακριά, προάγγελος και οικοδεσπότης, στο  κάλεσμα της αιώνιας αρμονίας της μουσικής,  με το θεό Απόλλωνα να εποπτεύει ψηλά από την «Κολώνα», μοναδικό απομεινάρι τού περίφημου Ναού του, χτισμένου για τη λατρεία του στη θέση εκείνη, πριν από χιλιάδες χρόνια. Δεν ξέρω σε ποιο άλλο ευλογημένο μέρος του κόσμου μπορούν να έχουν οι άνθρωποι, εν μέσω κρίσεων και συμφορών, την ευεργεσία της φύσης, και την δωρεά τόσο ταλαντούχων μουσικών!
Η Ορχήστρα ξεκίνησε με το Adios Nonino, αφιερωμένο από τον συνθέτη στον πατέρα του και τελείωσε με το Adios,  έχοντας ερμηνεύσει άψογα 16 συνολικά έργα.

Ο Χρήστος  Ζερμπίνος, με το εκπληκτικό ακορντεόν του, έδωσε τον έντονο ρυθμό και το χαρακτήρα της μελωδίας. Ο Σέρτζιου Ναστάσα,  εξάρχων της Ορχήστρας, έκανε  θαύματα με το βιολί του, τον βασιλιά των οργάνων. Ο Βασίλης Λύκος με τον πλούσιο, δυνατό ήχο τού  βιολοντσέλο του και ο Τάκης Καπογιάννης, με το υποβλητικό κοντραμπάσο του, εμπλούτισαν τα χρώματα της Ορχήστρας. Ο Νίκος Πλατύραχος στο πιάνο, τον κρουστό αυτοκράτορα των αισθήσεων, όπως έλεγε ο Σεργκέι Προκόφιεφ, εκτός τού ότι συνόδευσε με υψηλή ακρίβεια και ευελιξία τους σολίστ, ήταν και υπεύθυνος ενορχήστρωσης αρκετών από τα έργα που ακούσαμε. Ο Δημήτρης Δεκαβάλλας,  με την εκφραστική κιθάρα του, ένα όργανο που έρχεται από τα βάθη των αιώνων, υπογράμμισε το ύφος και το λεπτό ερωτισμό του Tango. Τα μαγικά πνευστά, το φλάουτο της Μαριλένας Δωρή, το όμποε του Μάριου Αργυρού, η τρομπέτα του Δημήτρη Γκόγκα, το κόρνο του Κώστα Σίσκου, έλαμψαν σε κάθε σόλο σε κάθε σύνολο. Τα  κρουστά του Δημήτρη Δεσύλλα με τον αξεπέραστο πλούτο των ήχων ξεσήκωσαν τους θεατές σε ένα αέναο, λικνιστικό, εσωτερικό χορό, βοηθούντος του Άγη Γυφτόπουλου, υπεύθυνου του ηχητικού σχεδιασμού. Ο Αρχιμουσικός Μίλτος Λογιάδης, με την δυναμική του διεύθυνση, αξιοποίησε και ανέδειξε την Ορχήστρα  και τους άξιους  Σολίστ,  που, άριστοι μεταξύ αρίστων, έπαιξαν εξαίσια. Εύγε!



Related Posts with Thumbnails