© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Α Ν Α Γ Ν Ω Σ Τ Η Ρ Ι Ο

Πέμπτη 10 Σεπτεμβρίου 2009

Ο ζητιάνος με τις μύγες και η πολιτική

Γράφει ο Παύλος Φουρνογεράκης


«Βάζω υποψηφιότητα πρωθυπουργός να (ξανα)γίνω,
Να κάθομαι τεμπέλικα να τρώω και να πίνω.
Και ν' ανεβαίνω στη Βουλή, εγώ να τους διατάζω,
Να τούς πατώ το ναργιλέ και να τούς μαστουριάζω».

(Δίσκος του 1934, του Μάρκου Βαμαβακάρη, απόσπασμα)

Κεραυνός εν αιθρία ήταν για τον κ. Νιόνιο η προκήρυξη των πρόωρων εκλογών. Η εκλογολογία βέβαια είναι ελληνική ρουτίνα αλλά τις περίμενε μερικούς μήνες αργότερα. Τις τελευταίες μέρες περνά περισσότερες ώρες στη θάλασσα και δεν επιδίδεται στην προσφιλή του επαναλαμβανόμενη ακρόαση των ειδήσεων. Φεύγει από νωρίς το πρωί για τα κάθε λογής λουτρά στις παραλίες της Ζακύνθου. Ασκείται στο εξηντάλεπτο, πρόσθιο κολύμπι στ΄ αλμυρό νερό και οξύνει την όρασή του στα οφθαλμόλουτρα των καλλίγραμμων αποκαλυπτικών ημίγυμνων θηλυκών. Διάγει ακμαιότατος την ένατη δεκαετία του…

-Μα αυτό είναι πρωτόγνωρη πολιτική αυτοκτονία του πρωθυπουργού, βροντοφώνησε, σαν άκουσε για εκλογές, θα τον έφαγαν οι δικοί του. Καραδοκούν οι δελφίνοι: η Ντόρα, ο Δημήτρης, ο Αντώνης…. Δηλαδή τώρα πώς θα πείσει τον κόσμο να τον εμπιστευθεί μετά από μια παταγώδη αποτυχία σ΄ όλους τους τομείς. Έχει να πέσει χρήμα! Όσα δάνεια πήρε για την υποτιθέμενη ανάπτυξη θα ξοδευτούν για εξαγορά ψήφων. Ο κόσμος πεινάει και αρκετοί θα είναι εκείνοι που θα ενδώσουν και θα εκπορνευτούν πολιτικά. «Οι ηγέτες δε γεννιούνται ηγέτες. Οι περισσότεροι είναι κατασκευάσματα της κοινής γνώμης», έλεγε ο Μπέρναρντ Σω. Και η κοινωνία μας δε θα βρισκόταν σε τέτοια κατάντια αν δεν τη βόλευαν τα διαπλεκόμενα με την εξουσία.

-Αυτές οι εκλογές μου θυμίζουν το ζητιάνο με τις μύγες, συνέχισε το παραλήρημα ο κ. Νιόνιος: « Ήταν μια φορά ένας ζητιάνος που στεκόταν ρακένδυτος στη γωνιά ενός πεζοδρομίου και με προτεταμένο το χέρι ζητούσε τη βοήθεια των περαστικών. Ήταν βρώμικος και καταϊδρωμένος μέσα στα χειμωνιάτικα κουρέλια, κάτω από τον αυγουστιάτικο ήλιο. Μια συμπονετική γριούλα που περνούσε από εκεί τον λυπήθηκε, τον πλησίασε, έβγαλε από την τσάντα της το μαντήλι της κι άρχισε να του σκουπίζει το πρόσωπο και να απομακρύνει το σμήνος από τις μύγες που τον είχε περικυκλώσει και απομυζούσε από τις βρωμιές του.

-Μην τις διώχνεις, της είπε ο ζητιάνος, θα έρθουν άλλες και θα 'ναι πιο πεινασμένες.

-Έτσι και τώρα μόλις φύγουν αυτοί, κατέληξε , θα έρθουν οι άλλοι και θα είναι πιο πεινασμένοι, έξι χρόνια στην αντιπολίτευση!

Ο κ. Νιόνιος ήταν πρώην φανατικός Ανδρεο-Παπανδρεϊκός μέχρι που κατάλαβε το μέγεθος του λαϊκισμού και την ανεπανόρθωτη ζημιά που έκανε στον τόπο η οδυνηρή «σοσιαλιστική» ισοπέδωση.

-Και τώρα ποιον θα ψηφίσω; Τις θέσεις τους και τα καμώματά τους, κυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης, τις ξέρω. Θα μετακινηθώ αριστερότερα, όχι πως είμαι ικανοποιημένος, φαγωμάρα στο ΣΥΡΙΖΑ, σταλινισμός στο ΚΚΕ… Αλλά, ας τους ενισχύσουμε, ας τους δώσουμε ευκαιρία να δείξουν στην πράξη όσα ισχυρίζονται στα λόγια περί δικαιοσύνης, ισότητας, δημοκρατίας, πραγματικής δημοκρατίας… Νιος ήμουνα και γέρασα! Μπορεί να ψηφίσω και εξωκοινοβουλευτικό κόμμα, πάντως όχι τους ίδιους και τους ίδιους, βαρέθηκα πια ακόμα και τις φάτσες τους!

Οι γέροντες είναι συνήθως συντηρητικοί αλλά εδώ πρόκειται για πραγματική υπέρβαση, σκέφτηκα, και ξετρύπωσα από τα ράφια την «πολιτική» του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη μπας κι ενισχύσω λίγο την πολιτική μου οντότητα στην εποχή της γελοιοποίησης της πολιτικής.

Ο Αριστοτέλης (Πολιτικά,1279 a 8-13) εξαίρει το θεσμό της εκ περιτροπής ασχολίας του συνόλου των πολιτών με την άσκηση της εξουσίας, εφικτόν όπου το πολίτευμα είναι συγκροτημένο «κατ’ ισότητα των πολιτών», και το εμφανίζει μάλιστα σαν να ίσχυε σε παλαιότερους χρόνους , και σαν να είναι ομόλογος προς το φυσικό δίκαιο , εφόσον ο κάθε πολίτης, όταν είναι άρχων, φροντίζει αυτός για τους άλλους, όπως κάποιος από τους άλλους, όταν είναι άρχων, φροντίζει γι΄ αυτόν.

Ο Πλάτωνας αναφερόμενος στα κίνητρα της ασχολίας με την πολιτική (Πλάτωνος Πολιτεία, 347 a-d) υποστηρίζει ότι: «Οι άνθρωποι με ηθικό φρόνημα ούτε για χρήματα ούτε για τιμές προθυμοποιούνται να ασκήσουν πολιτική εξουσία. Γιατί δεν θέλουν ούτε φανερά να εισπράττουν μισθό για το πολιτικό τους αξίωμα, ώστε να αποκαλούνται μισθωτοί, ούτε κρυφά να παίρνουν οι ίδιοι χρήματα από την απόκτηση της πολιτικής εξουσίας, ώστε να χαρακτηρίζονται κλέφτες, ούτε για να απολαύσουν τιμές, γιατί δεν είναι φιλόδοξοι… και είναι μεγίστη ζημία το να άρχεσαι από αναξιότερό σου, αν δεν θελήσεις ο ίδιος να άρχεις. Αυτήν μου φαίνεται φοβούνται οι ενάρετοι και αναλαμβάνουν την πολιτική εξουσία, όταν συμβεί να την αναλάβουν. Και τότε προσέρχονται προς την άσκηση της πολιτικής εξουσίας όχι σαν να πηγαίνουν σε κάτι αγαθό, ούτε σαν να πρόκειται να ωφεληθούν σ΄ αυτό, αλλά ως προς κάτι αναγκαίο, και γιατί δεν έχουν αξιότερούς τους για να το αναθέσουν, ούτε καν όμοιούς τους»

Κι εκεί που έβλεπα την ελπίδα να ξεπροβάλει με την πολιτικοποίηση των εναρέτων μες τη μαυρίλα των εκλογών της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης και της παρακμής του δημοκρατικού μας πολιτεύματος ακούστηκε από το βάθος η φωνή του Δημοσθένη στον Ολυνθιακό του Λόγο ,Β27 «Όμως δεν είναι αρκετοί οι άξιοι ηγέτες. Είναι ανάγκη το πλήθος, ο δήμος, δηλαδή ο λαός ν΄ αποτελείται από ώριμους συνειδητούς πολίτες, ικανούς να δίνουν λόγο σε όσους ανεβαίνουν στο βήμα, αλλά να επιλέγουν τα πιο ωφέλιμα απ' όσα θ' ακούσουν».

-Προσοχή στους δημοκόλακες, στους δημοπίθηκους, πετάχτηκε απρόσκλητος ο πανταχού παρών Αριστοφάνης. Αυτοί για να είναι αρεστοί στο λαό και να εξασφαλίσουν την προσωπική τους εξουσία φροντίζουν να διατυπώνουν απόψεις αρεστές στο πλήθος, ακόμη κι αν η πόλη μπορεί να οδηγηθεί στην καταστροφή!

«Ψηφίστε αυτόν που υπόσχεται τα λιγότερα ώστε μετά τις εκλογές να είστε λιγότερο απογοητευμένοι», έλεγε ο Barnard Baruch. Έτσι έχουμε λιγότερες πιθανότητες να έρθουν οι άλλες από τις ίδιες μύγες στο ρακένδυτο κορμί της κατακαμένης, βιασμένης και καταχρεωμένης Ελλαδίτσας, της βουτηγμένης στη βρωμιά των σκανδάλων, της ιδιωτείας και του ατομοκεντρισμού. Ας αναγκάσουμε με την πειθώ μας κι ας εκλέξουμε με την ψήφο μας τους ικανούς κι ενάρετους μπας και συναντήσουμε κάπου στο δρόμο μας τη δικαιοσύνη και την υψηλοφροσύνη, για να λιγοστέψουν οι ψωμοζήτες στις γωνίες των δρόμων, στα προαύλια των εκκλησιών, στις πλατείες, στα πάρκα και στα υπόγεια των μεγαλουπόλεων.

Ζάκυνθος 5-9-2009
Related Posts with Thumbnails