© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Α Ν Α Γ Ν Ω Σ Τ Η Ρ Ι Ο

Πέμπτη 30 Αυγούστου 2018

π. Κων. Ν. Καλλιανός: ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΤΙΜΑ ΙΔΙΑΙΤΕΡΩΣ ΤΗ ΣΚΟΠΕΛΟ

ἤ, Τριετὲς Μνημόσυνο τοῦ καθηγητῆ Βαγγέλη Κ. Κεχριώτη


Τὸν περασμένο χρόνο, τὸ 2017 δηλαδή, κυκλοφορήθηκε ἀπὸ τὶς πολύτιμες ἐκδόσεις ΙΣΤΟΣ, ποὺ ἑδρεύουν στὴν Κωνσταντινούπολη, μὲ φροντίδα καὶ ἐπιμέλεια μοναδικὴ τοῦ Ἀρχιμ. π. Ἀγαθάγγελου Σίσκου, ὁ τόμος «Σαμουήλ Χαντζερῆς». Στὸν ἐν λόγῳ, λοιπόν, τόμο, περιέχονται μελέτες, οἱ ὁποῖες καὶ εἶναι ἐπεξεργασμένα κείμενα εἰσηγήσεων γιὰ τὸν ἀοίδιμο Πατριάρχη Σαμουήλ τόν ἀπὸ Δέρκων (1763-1768 καί 1773-1774), τὸν ἐπονομαζόμενο Χαντζερή. Ἔτσι, μὲ πρόλογο τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου, εἰσαγωγικὸ σημέιωμα τοῦ ἐπιμελητοῦ τοῦ τόμου, τοῦ π. Ἀγαθαγγέλου Σίσκου, Βιβλιοφύλακα τῶν Πατριαρχείων καὶ ἱερατικὸ προϊστάμενο τῆς Κοινότητος Νεοχωρίου, ἀλλὰ καὶ τὶς ἀξιόλογες μελέτες τῶν κ. Καθηγητῶν, ἤ τοι τῶν κ. Ἰω. Μπάκα, Ἀθ. Καραθανάση, Πασχάλη Βαλσαμίδη καὶ Σάββα Τσιλένη, ποὺ θησαυρίζονται στὸν ἐν λόγῳ τόμο, πραγματοποιήθηκε αὐτὴ ἡ λαμπρὴ ἔκδοση.  

Ὅμως ἐκεῖνο ποὺ συγκινεῖ τὸν κάθε φιλομαθῆ καὶ γνήσιο Σκοπελίτη εἶναι τὸ ἑξῆς: ὅτι δηλαδή, ὁ τόμος αὐτὸς εἶναι ἀφιερωμένος «Στὸν ἀείμνηστο ἱστορικὸ Βαγγέλη Κεχριώτη, φίλο τοῦ Νεοχωρίου». Ἤ, ὅπως πολὺ ὄμορφα καὶ σωστὰ γράφει ὁ π. Ἀγαθάγγελος, «Ἡ πρόωρη ἐκδημία τοῦ πιστοῦ φίλου καὶ ἐπιστημονικοῦ συνεργάτη τῆς Κοινότητας Νεοχωρίου, διακεκριμένου ἱστορικοῦ καὶ ἀκαδημαϊκοῦ Βαγγέλη Κεχριώτη προκάλεσε ἀνείπωτο πόνο καὶ ἄφησε ἕνα δυσαναπλήρωτο κενό. Ἡ ἀφιέρωση τοῦ παρόντος τόμου στὴ μνήμη του, ποὺ ἀποφασίστηκε τὴν ἡμέρα τῆς ἐκδημίας, ἔρχεται νὰ ἁπαλύνει τὸν πόνο  καὶ νὰ τὸν μεταμορφώσει σὲ χαρὰ δημιουργίας» (σελ. 16). Λόγια τίμια καὶ σωστά. 

Ἀλήθεια, ποιὸς ἦταν ὁ καθηγητὴς Εὐάγγελος Κων. Κεχριώτης; Αὐτὸς ὁ Σκοπελίτης ἱστορικὸς καὶ ἀκαδημαϊκὸ δάσκαλος, ποὺ τίμησε τὴν πατρίδα του (χωρὶς νὰ τὸ γνωρίζει ποτὲ αὐτή) μὲ τὴν φιλόπονη προσφορά του καὶ τὴν πνευματική του ἀκτινοβολία. 
     Εἶναι ὁ πρωτότοκος γυιὸς τοῦ μακαριστοῦ καπετάνιου Κωνσταντίνου Εὐαγγέλου Κεχριώτη καὶ τῆς Μοσχούλας Σπυρίδωνος Πατσή. Γεννήθηκε στὴν Ἀθήνα τὸ 1969, σπούδασε στὴ Φιλοσοφικὴ Σχολὴ τοῦ Ε. Κ. Π καὶ στὴ συνέχεια στὰ Πανεπιστήμια τοῦ Ἔσσεξ τῆς Μ. Βρετανίας καὶ τοῦ Λέιντεν, ὅπου καὶ ὑποστήριξε τὴ διδακτορική διατριβὴ του, μὲ θέμα «Οἱ Ἑλληνορθόδοξοι τῆς Σμύρνης στὸ τέλος τῆς Αὐτοκρατορίας». Στὴ συνέχεια ἐξελέγη Ἀναπληρωτὴς Καθηγητὴς στὸ Τμῆμα τῆς Ἱστορίας τοῦ Πανεπιστημίου τοῦ Βοσπόρου, ὅπου καὶ δίδαξε βαλκανικὴ ἱστορία καὶ ἱστορία τῶν χριστιανικῶν καὶ ἑβραϊκῶν πληθυσμῶν τῆς Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας. Ὑπῆρξε μέλος στὴν Τουρκία τοῦ διοικητικοῦ συμβουλίου τοῦ συλλόγου Ἱστορικῶν Tarih Vakfi καὶ τῆς συντακτικῆς ἐπιτροπῆς τοῦ περιοδικοῦ Toplumsal Tarih, ἐνῶ στὴν Ἑλλάδα ἀνῆκες τὴ συντακτικὴ ἐπιτροπὴ τοῦ περιοδικοῦ "Τὰ Ἱστορικά". Συνέγραψε πολλὲς μελέτες γιὰ τὴν ὀθωμανικὴ Σμύρνη, ἐνῶ ἐπιμελήθηκε πολλοὺς τόμους μὲ σπουδαῖες ἱστορικὲς ἀνακοινώσεις. 
     Δυστυχῶς, ἔφυγε νωρίς, τὴν Πέμπτη 27 Αὐγούστου τοῦ 2015, ἀνήμερα τοῦ Ἁγίου Φανουρίου, χωρὶς νὰ περατώσει τὸ πολύπτυχο καὶ σπουδαῖο ἔργο του καί, κυρίως, νὰ ἐπισκεφτεῖ τὸ νησί του, τὴ Σκόπελο, ὅπως ἔκανε κάθε καλοκαίρι...
     Τὴν ἄλλη ἡμέρα, Παρασκευὴ 28 Αὐγούστου 2015, ἀφοῦ προηγήθηκε μιὰ σημαντικὴ τελετὴ τιμῆς καὶ εὐγνωμοσύνης στὸν ἐκλιπόντα Καθηγητὴ Β. Κεχριώτη στὸ Albert Long Hall τοῦ Πανεπιστημίου τοῦ Βοσπόρου, στὴ συνέχεια, καὶ συγκεκριμένα στὶς 1.30, στὴ Ἑλληνορθόδοξη ἐκκλησία τοῦ Ἁγίου Φωκᾶ στὸ Ὀρτάκιοϊ, ἐψάλη ἡ ἐξόδιος Ἀκολουθία καὶ στὴ συνέχεια ἡ ταφή...

Οἱ ὅσοι φίλοι του καὶ συγγενεῖς στὴ Σκόπελο κρατᾶμε στὴ μνήμη μας τὴ φιλίκή του παρουσία, ποὺ τὴ στόλιζε τὸ ἦθος, ἡ εἰλικρίνεια, ἡ ἁπλότητά του καὶ ἡ φιλοτιμία: στοιχεῖα ποὺ δόμησαν στέρεα τὸν εὐγενικὸ ψυχισμὸ τοῦ Βαγγέλη καὶ ἐντυπωσιάζουν ἴσαμε σήμερα. Σήμερα, τρία χρόνια ἀπὸ τὴν κοίμησή του... Σήμερα ποὺ ἀνάβουμε κερὶ στὴ Μνήμη του καὶ τὸν θυμόμαστε μὲ εὐγνωμοσύνη, τιμὴ κι εὐγενικὴ ἀγάπη. Ὅπως αὐτὴ ποὺ Ἐκεῖνος μᾶς πρόσφερνε κάθε καλοκαίρι καὶ ὄχι μόνο. Ἀναπαμένος νὰ εἶσαι Βαγγέλη μας, σιμὰ στὸ Θεὸ καὶ τοῦ Ἁγίους Του, σιμὰ στὸ καλό Σου Πατέρα καὶ στοὺς ἄλλους δικούς Σου προγόνους. Αὐτὴ εἶναι ἡ εὐχή καὶ ἡ προσευχή μας. 

     π .κ. ν. κ  27/28 Αὐγ. 2018

     * Θερμὲς εὐχαριστίες στὸν ἐκλεκτὸ φίλο καὶ ἐρευνητὴ κ. Γ. Κουζακιώτη, τοῦ Ε. Ι. Ε/Κ. Β. Μ.

Κυριακή 26 Αυγούστου 2018

Γιώργου Λέκκα: ΑΙΩΝΙΑ ΑΓΑΠΗ (νέο ποίημα)


Μόλις ένα σφύριγμα του μετρό
ανοιγοκλείνουν οι πόρτες
κι η σύνθεση της παρέας που αγάπησες
αλλάζει για πάντα.
Ευτυχώς οι ψυχές
μπορεί να μένουν σφιχταγκαλιασμένες αιωνίως
γιατί τα σώματα
γυρνάνε αμέσως πλευρό και κοιμούνται.

18.8.18

[Ο Πρωτοπρεσβύτερος Δρ. Γεώργιος Λέκκας είναι άμισθος κληρικός της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος. Ζει, εργάζεται και διακονεί στις Βρυξέλλες.]

Πέμπτη 16 Αυγούστου 2018

π. Κων. Ν. Καλλιανός: ΑΠΟΚΟΜΜΑΤΑ ΜΝΗΜΗΣ ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΙΑΤΙΚΗΣ


Μνήμη ἱερὴ Παναγιώτου καὶ Εὐανθίας Παλαιολόγου

Ναί, συγυρίζει ὁ Χρόνος τὰ βιώματά μας καὶ πειραρχημένα τὰ ἀρχειοθετεῖ. Τοὺς παρέχει, δηλαδή, τὸ μέγιστο προνόμιο τῆς ἀ-ληθείας, τῆς δυνατότητας νὰ τὰ ἀνασύρεις, ὅποτε μπορεῖς καὶ νὰ τὰ ξαναζεῖς - σὲ ἄλλη, φυσικά, διάσταση Χρόνου καὶ Τόπου, ὡστόσο τόσο νοσταλγικά, ὑπέροχα καὶ μὲ τὸ συμβολισμό τους σφραγίδα ἀνεξίτηλη στὸ ὑπόλοιπο τοῦ βίου σου. 

Κάποιες εἰκόνες, λοιπόν, σκέφτηκα νὰ φανερώσω -μέρα ποὺ εἶναι, τοῦ πανίερου Δεκαπενταύγουστου, μὲ τῆς Παναγιᾶς μας τὴν τόσο συγκινητικὴ θεία Κοίμηση ποὺ ἑορτάζουμε- καὶ νὰ παραδώσω στὶς γενιὲς ποὺ ἔρχονται: τεκμήριο ἀδιάψευστο τῆς λειτουργίας μιᾶς μικρῆς Κοινότητας ἀνθρώπων, ποὺ πάσχιζαν γιὰ ν᾿ ἀναθρέψουν Πολιτισμό, Ἀνθρωπιὰ καὶ Κάλλος. 

Ἀπὸ τὸ βάθος τοῦ Χρόνου ἔρχονται εἰκόνες φορτισμένες μὲ τὸ μεγαλεῖο τῆς ἁπλότητας. Εἰκόνες φορτωμένες βιώματα ἀθάνατα καὶ ἀρυτίδωτα. Ὅπως τὸ νὰ ξεκινᾶς πρωΐ, μὲ τῆς μέρας τοὺς πρώτους της βηματισμούς, ἀνήμερα τῆς Παναγιᾶς γιὰ τὸ ἀντικρυνὸ τὸ χωριὸ ποὺ πανηγυρίζει, καβάλα στὸ μουλάρι. Στὸ σαμάρι ἔχει στρωθεῖ τὸ παλιὸ ὑφαντὸ κιλίμι, κι ὕστερα ν᾿ ἀκούγεται ὁ ἦχος ὁ μονότονος, μὰ τόσο εὐγενικός, τῆς περπατησιᾶς τοῦ πεταλωμένου ζώου πάνω στὰ καλντερίμια τοῦ χωριοῦ... Καὶ τὸ φρέσκο μελτέμι ν᾿ ἀνεμίζει τὶς κορδέλες καὶ τὴ μαντήλα τῆς νοικοκυρᾶς ποὺ ἀκολουθεῖ τὸν ἑορτάζοντα σύζυγό της στὸν δρόμο γιὰ τὸ πανηγύρι. 

Πρωϊνὸ τῆς Παναγιᾶς, μὲ τὴ φρεσκοπλυμένη ρούγα νὰ ἀνασαίνει βρεγμένο χῶμα κι ἀπέναντι, στὸ πέλαγο ποὺ ρυτιδώνει ἀπὸ τὸ μελτέμι, νὰ κυματίζουν λευκὰ γιασεμιά, ποὺ σαλεύουν μέσα στὸ γλαυκὸ τῆς θάλασσας καὶ νὰ συντονίζονται μὲ τοὺς τρυφεροὺς τοὺς ἤχους τῆς πανηγυρικῆς καμπάνας. Κι ὕστερα, στὴν ἴδια τὴν αὐλή, ἀπολείτουργα, τὸ κέρασμα, μὲ γλυκὸ βύσσινο καὶ κρύο νερό, τῆς πηγῆς νερό, ποὺ ἀφήνει στὸ στόμα μιὰ γεύση περίεργη, ἀπὸ τὸ ἴδιο τὸ χῶμα ποὺ προέρχεται.

Μεσημέρι, καὶ τὸ χωριὸ μοσχοβολᾶ ἀπὸ τὸ ἑόρτιο γεῦμα, ποὺ τὸ ἀρωματίζει περισσότερο κι ἡ εὐωδιὰ τοῦ βασιλικοῦ ποὺ λικνίζεται στὴν ἀσβεστωμένη τὴν πεζούλα ἤ τῆς ἁρμύρας ποὺ τὴν ἀνεβάζει τὸ πέλαγο-δῶρο δροσιᾶς καὶ πάντιμου ἀρώματος καὶ τόσο ἀκριβοῦ...

Κάπου μακρυά, σὲ χώρους ἱεροὺς τῆς ψυχῆς κρύβονται κι ἄλλες μνῆμες, ποὺ τὶς ἀναζητᾶς, μέρα ποὺ εἶναι σήμερα. Γιατὶ σὲ φερνουν σιμὰ σὲ πρόσωπα καὶ γεγονότα ἀγαπημένα, τρισόλβια, φωτεινά. Κι ἴσως αὐτὰ νὰ εἶναι, ἴσαμε σήμερα, τὸ ἀνάχωμα ἐκεῖνο ποὺ σὲ προφυλάσσει ἀπὸ πολλὰ καὶ δύσκολα, τὰ ὁποῖα στὶς μέρες μας ὁλοένα κι αὐξάνονται. Κι αὐτὸ τὸ τελευταῖο ἄν λέει πολλά...

π. κ. ν. κ. Δεκαπενταύγουστος 2018 

Σάββατο 4 Αυγούστου 2018

π. Κων. Ν. Καλλιανός: Η ΠΕΝΙΧΡΗ (ΚΑΙ ΓΙΑ ΦΕΤΟΣ) ΔΕΗΣΗ ΜΑΣ. ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ, ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΜΑΣ Ο ΜΗΝΑΣ


Ἔχει μιὰν ἄλλη ὄψη γύρω μας ὁ κόσμος, καθὼς ἀνατέλλει  ὁ Αὔγουστος. Νομίζεις ὅτι ὅλα τριγύρω σου ἠρεμοῦν καὶ βαφτίζονται στὸ καθαρὸ τὸ φῶς τοῦ ἀγέραστου πρωϊνοῦ, ποὺ ἀνοίγεται πιὰ μὲ τῆς χαρμολύπης τὰ χρώματα, μὲ τῆς προσδοκίας τὶς πάντιμες εὐωδιές, μὲ τὸν εὐλαβῆ χαιρετισμό: «Καλὴ Σαρακοστή». Ναί, γιατὶ ξημέρωσε πιὰ ὁ εὐφρόσυνος καὶ ὁ ἱεροκατάνυκτος Δεκαπενταύγουστος.

Αὔγουστος, λοιπόν... Μὲ τὰ δροσερὰ τὰ πρωϊνὰ νὰ ψυχώνουν τὸ εἶναι, μὲ τὰ φιλότιμα μελτέμια τοῦ ἀπόβραδου, νὰ συντονίζουν πλήρως τοὺς πάντιμους καὶ τρυφεροὺς ἤχους τῶν Παρακλητικῶν Κανόνων, μὲ τὴ νηστεία νὰ καταργεῖ κάθε ὅριο ἔπαρσης καὶ ἀνθρωπαρέσκειας. Γιατὶ κάθε βράδυ αὐτὲς τὶς δεκαπέντε μέρες Τὴν παρακαλοῦμε, ἐγκαρδίως  ἱκετεύοντες: «Τὴν δέησίν μου δέξαι τὴν πενιχράν...». Ὄμορφα λόγια, φωτισμένα μὲ τὸ κερὶ τῆς ἀγρύπνιας καὶ τῆς προσευχῆς, εὐωδιαστὰ λόγια, λὲς κι ἔχουν μέσα τους κλείσει τὸ ἄρωμα τοῦ γιασεμιοῦ καὶ τοῦ βασιλικοῦ, ποὺ δαψιλῶς στολίζουν τὴν Εἰκόνα Της. Δέησις πενιχρά, λοιπόν... Δέηση πάμφτωχη, ὅπως πάμφτωχη εἶναι ἡ ψυχή, ἡ ὕπαρξη. Ποὺ ἀσφαλῶς πλουτίζει μονάχα ὅταν βιωθεῖ, ἐγκατασταθεῖ, θρονιάσει ἡ θεϊκὴ ἡ παρουσία. Ὡστόσο, ὁ λόγος μας εἶναι ἱκέσιος λόγος, καρδιακός, ποὺ μαζεύει τὰ κομμάτια τῆς ψυχῆς καὶ τὰ ἑνώνει. Τὰ συντρίμμια δηλαδή, ποὺ μᾶς δίνει ὁ κόσμος, καθὼς ἐπιθυμεῖ τὴν διαίρεση, τὴ μοναξιὰ τὸν ἀπελπισμό μας. Ἐπειδὴ μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ γνωρίζει ὅτι ἀποδυναμώνεται ἡ κοινωνία, ἡ συντροφιά, ἡ σχέση μὲ τὸν ἄλλον. Κι ἐμεῖς προσφεύγουμε στὴ Χάρη Της καὶ Τὴν ἱκετεύουμε νὰ σταθεῖ σιμά μας, παραμυθία καὶ βακτηρία, σ᾿ αὐτούς, μάλιστα, τοὺς καιροὺς τῆς καταιγιστικῆς (παρα)πληροφόρησης καὶ τῆς ἀπάνθρωπης ἀπομόνωσης. Γι’ αὐτὸ καὶ τὰ ἀπόβραδα μαζευόμαστε στὶς ἐκκλησιές. Μήπως, δηλαδή, καὶ ξορκίσουμε αὐτὸ τὸ κακό, αὐτὴ τὴν ἀγωνία νὰ φανοῦμε, νὰ προβληθοῦμε τοῖς ἀνθρώποις μονάχα, κι ὄχι νὰ προσφέρουμε τὴν καθαρή, λαμπένια, ἀφτιασίδωτη καὶ φανερὰ ἐνισχυμένη ἀπὸ τὶς ροὲς τῶν Δακρύων μας: «Τὴν δέησίν μας τὴν πενιχράν...». Ἐπειδή τὸ ξέρουμε, ὅτι κάτι εἶναι κι αὐτὸ γιὰ τὴν πάντιμη Παρουσία καὶ Σκέπη Της. 

Καλό μας Δεκαπενταύγουστο, ἀδελφοὶ καὶ πατέρες . 

π. κ. ν. κ. 
1 Αὐγούστου 2018

«Οι μισούντες με μάτην, βέλεμνα και ξίφη και λάκκον ηυτρέπισαν, και επιζητούσι, το πανάθλιον σώμα σπαράξαι μου, και καταβιβάσαι, προς γην Αγνή επιζητούσιν· αλλ’ εκ τούτων προφθάσασα, σώσόν με».

Αυτοί που με μισούν άδικα, βέλη και ξίφη και λάκκο ετοίμασαν και ζητούν να σπαράξουν το πανάθλιο σώμα μου και να το κατεβάσουν στο χώμα, Αγνή· αλλά προφθάσασα, σώσε με.
    
Related Posts with Thumbnails