© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Α Ν Α Γ Ν Ω Σ Τ Η Ρ Ι Ο

Κυριακή 15 Σεπτεμβρίου 2013

Συρία 2013: Θάνατος και Φαυλοκρατία

Αποκλειστικό άρθρο γνώμης του RONI BOU SABA


“καὶ ἐπέπεσε πολλὰ καὶ χαλεπὰ κατὰ στάσιν ταῖς πόλεσι, γιγνόμενα μὲν καὶ αἰεὶ ἐσόμενα, ἕως ἂν ἡ αὐτὴ φύσις ἀνθρώπων ᾖ”  ουκ. Γ’. 82]

Στη θέα της ανθρώπινης κατάπτωσης στην Συρία είναι δύσκολο κανείς να μιλήσει. Από πού να ξεκινήσει; Πώς να αρθρώσει λόγο και τι να πει, αφού όσο μελάνι και να χυθεί δεν αξίζει μια σταγόνα αίματος από τις τόσες πολύτιμες που χύνονται κάθε μέρα στη Συρία.
Όταν κυλάει το αίμα στους δρόμους κηρύττεται η αποτυχία της πολιτικής. Η κρίση πλέον δεν είναι πολιτικής φύσεως, ούτε η λύση μπορεί να είναι πολιτικής τάξεως. Η ανθρωπιστική κρίση απαιτεί ανθρωπιστική λύση. Η Συρία εδώ και δύο χρόνια είναι σε κατάσταση εμφυλίου πολέμου. Εδώ και σαραντατρία (43) χρόνια κυβερνάται από την ίδια οικογένεια. Εδώ και 43 χρόνια εκκρεμεί η δημοκρατία. Και όταν φάνηκε ότι υπάρχει δυνατότητα εκδημοκρατισμού της χώρας, έπεσαν τα κοράκια να πνίξουν το έμβρυο της δημοκρατίας. Ανακατεύτηκαν Αμερική, Γαλλία, Αγγλία, Ρωσία, Ιράν, και πρωτίστως οι αδελφοκτόνοι Άραβες του Κόλπου. Ανακάτεψαν οι πολεμιστές ο καθένας τον Θεό του, και φαντάζονται ότι μάχεται μαζί τους ένα ολόκληρο πάνθεον. Αντί το ζητούμενο να είναι ο ταχύτατα απαιτούμενος εκδημοκρατισμός της Συρίας, έγινε όλων το μέλημα η ανάληψη ή η διατήρηση της εξουσίας. Οι αντικαθεστωτικοί χωρίστηκαν σε μικρές αντιμαχόμενες ομάδες που διαπράττουν των τεράτων τις βιαιότητες. Το καθεστώς διατείνεται ότι προστατεύει τον λαό από τους τρομοκράτες. Και το αίμα συνεχίζει να κυλάει, την ώρα που ο καθένας δικαιολογεί στον εαυτό του τα δικά του εγκλήματα.
Είναι πλέον ολοφάνερο και ξεκάθαρο ότι ο εμφύλιος στη Συρία είναι μια «με το γάντι» εκδοχή του Ψυχρού Πολέμου, και βασιλική οδός για την επιστροφή στο διπολικό παγκόσμιο σύστημα που είχε καταρρεύσει το 1989 με την διάλυση της ΕΣΣΔ. Και αυτό αποδεικνύεται καθημερινώς από το γεγονός ότι απομακρύνει η Ρωσία -σταδιακά- τις ΗΠΑ από την εισβολή στη Συρία.  Αυτό σημαίνει ότι ουδεμία θέση έχει ο εκδημοκρατισμός της Συρίας στην πρακτική όλων των εμπλεκόμενων στον πόλεμο. Συν το γεγονός ότι διακρίνει κανείς δυο επίπεδα πολέμου: το ένα είναι παγκόσμιο και κινείται με στόχο την αύξηση της διεθνούς ισχύος των Αμερικανών από τη μία και των Ρώσων από την άλλη. Και το άλλο εγχώριο όπου οι θρησκευτικές και εθνικές ομάδες αλληλοσφάζονται  και αλληλοδιώκονται.
Έτσι η κατάσταση συνεχίζεται φαυλεπίφαυλα, και οι αδύναμοι την πληρώνουν με θάνατο, με πείνα, ή με προσφυγιά. Ο πόλεμος δεν θα σταματήσει, όσο η φύση των ανθρώπων δεν αλλάζει, όπως λέει ο Θουκυδίδης. Ο Θεός είναι μέρος του πολέμου στη Συρία. Οι άνθρωποι επίσης. Ζητείται σταυρός και εξιλαστήριο θύμα. Θα ανέβει κανείς;


Related Posts with Thumbnails