Συνέντευξη στον Σταμάτη Μαυροειδή | edromos.gr, 21.5.2013
Όνειρο ζωής ήταν για την Άρια Κομιανού η δημιουργία ενός ιδρύματος που θα «θεράπευε» τη χαρακτική, μια τέχνη στην οποία η ίδια υπέταξε με πρωτόγνωρο πάθος ολάκερη τη ζωή της.
Το Ίδρυμα χάρη στη γενναιόδωρη προσφορά του συνόλου της καλλιτεχνικής και προσωπικής της περιουσίας, στέριωσε πριν από λίγο καιρό στο νησί της Κέρκυρας, γενέθλιο και αγαπημένο τόπο της χαράκτριας καθώς, κατά δήλωσή της, είναι ο τόπος που της πρόσφερε τις πιο δυνατές εικόνες για τη μορφοποίηση της καλλιτεχνικής της έκφρασης. Μιας στέρεης ολιγόλογης έκφρασης που καταπώς λένε οι κριτές της, συνομιλεί επάξια με το έργο που μας κληροδότησαν οι παλιοί μαστόροι της χαρακτικής τέχνης.
«Ολόκληρη η ζωγραφική αποτελείται από πράγματα που παραλείπονται κι από πράγματα που τονίζονται», είχε πει ο Γκόγια. Για να φτάσεις όμως σ’ αυτήν τη συνείδηση, ν’ αγγίξεις το βάθος της αλλά και να χαράξεις τον κόσμο με τα μάτια της ψυχής σου -εκτός από ανεξάντλητη υπομονή και ασκητική προσήλωση- είναι αναγκαίο να υπάρχει έντονη η σχέση της αγάπης του τεχνίτη με το υλικό του. Όσοι έχουν γνωρίσει την Άρια Κομιανού ή έχουν «σκύψει» στη δουλειά της, αναγνωρίζουν την ειλικρίνεια αυτής της σχέσης αλλά και την απίστευτη «λόξα» της χαράκτριας. Η συζήτηση αν και θα όφειλε να εστιάσει στο νεότευκτο Ίδρυμα «λοξοδρόμησε» κι αυτή, καθώς η χαράκτρια ήθελε να αποφύγει το βάρος που συνεπάγεται η χειρονομία της προσφοράς. Φιλοδοξία όλων πάντως – όπως σημειώνει και ο διευθυντής του νεότευκτου Ιδρύματος Θάνος Χρήστου (αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας της Τέχνης στο Πανεπιστήμιο των Ιωαννίνων) είναι να παίξει ρόλο καθοριστικό στον τομέα της χαρακτικής και να δικαιώσει τις προσδοκίες της καλλιτέχνιδας. Από τούτη εδώ τη θέση και πριν δώσουμε το λόγο στην Άρια Κομιανού ευχόμαστε να είναι καλοτάξιδη και γόνιμη η διαδρομή του Ιδρύματός της.