© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Α Ν Α Γ Ν Ω Σ Τ Η Ρ Ι Ο

Τρίτη 2 Σεπτεμβρίου 2014

π. Κων. Ν. Καλλιανός: ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΑ, ΛΟΙΠΟΝ, ΚΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ…

Στὴν Ἑλένη καὶ στὸν Ἀντώνη, ἀντίδωρο εὐγνωμοσύνης καὶ τιμῆς

Σφαλίσαμε κι ἐφέτος τη θύρα μας στὸν Αὔγουστο, ποὺ μελαγχολικὸς μᾶς ἀποχαιρέτισε μὲ μιὰν ὑπόσχεση: Νὰ ξαναγυρίσει πάλι καὶ νὰ μᾶς ξαναβρεῖ. Νὰ μᾶς ξαναβρεῖ μέσα στὶς κατανυχτικὲς τὶς Παρακλήσεις τῶν ἀπόβραδων τοῦ Δεκαπενταύγουστου, νὰ μᾶς ξαναδεῖ νὰ ρεμβάζουμε στὸ συθαμπο τῆς γοητευτικῆς Παραμονῆς τῆς Παναγίας, νὰ μᾶς ξαναδεῖ νὰ συγκινούμαστε ἀπὸ τὴ χαρμολύπη τῆς γιορτῆς, νὰ νοιώσει ὅτι χαιρόμαστε ἀπὸ τὸ μελτέμι ποὺ ξεκουκίζει μία-μία τὶς προσευχές μας, προσευχὲς ραντισμένες ἁρμύρα καὶ ροδόσταμο.
Ὅμως ὅσες ὑποσχέσεις κι ἄν πάρουμε ἤ  δώσουμε, ὁ φετεινὸς ὁ Αὔγουστος δὲν θὰ εἶναι ὡσὰν αὐτὸν ποὺ πέρσυ πέρασε ἤ ὡσὰν αὐτόν, ποὺ, ἄν θέλει ὁ Θεός,  θὰ μᾶς ἀνταμώσει τοῦ χρόνου. Γιατὶ πολλὰ ἀλλάζουν, μεταποιοῦνται, μεταβάλλονται μέσα σὲ δώδεκα μῆνες. Καὶ πρῶτ᾿ ἀπ᾿ ὅλα ὁ ἴδιος μας ὁ ἑαυτὸς ποὺ δὲν εἶναι ὁ ἴδιος, ἀλλὰ πιὸ γερασμένος, κουρασμένος, ἀποκαμωμένος, μὲ λιγότερο ἐνθουσιασμό, μὲ περισσότερες σκέψεις, ἀλλὰ κι ἐμπειρίες, ἀσφαλῶς. Γιατὶ ἀλλιῶς περιμέναμε τὸ καλοκαίρι ὅταν εἴμασταν παιδιά, ἔφηβοι ἤ καὶ μεσήλικες. Τότε ὁ Αὔγουστος εἶχε πάνω του πινελιὲς φωτεινὲς ἐλπίδας καὶ χαρᾶς, γιατὶ μέσα στὴ θεϊκὴ τὴ θάλασσα ποὺ στραφτάλιζε τὸ θερινὸ τὸ  μεσημέρι, ἄνοιγε ἡ ψυχὴ καὶ δεχόταν τὴν εὐλογία αὐτοῦ τοῦ κάλλους, ποὺ μονάχα ἡ νεότητα τὸ βιώνει. Γιατὶ ὅσο περνοῦν τὰ χρόνια, ὅλο καὶ μακραίνουν οἱ στιγμὲς αὐτές καὶ στὴ θέση τους παρουσιάζονται, μὲ  προβλήματα καὶ δυσκολίες, ἄλλα ζητήματα, ποὺ μεταμορφώνουν τὸν Αὔγουστο καὶ τὸ καλοκαίρι σὲ μιὰ χρονικὴ πιὰ περίοδο καχεκτική, ἀνήσυχη, δυσπαραμύθητη.
Σφαλίσαμε, λοιπόν, τὴ θύρα μας καὶ φέτος στὸν Αὔγουστο ποὺ ἀναχώρησε καὶ τὸν ἀποχαιρετίσαμε μὲ σιωπὴ καὶ βλέμμα θαμπό... Γιατὶ δὲν θὰ τὸν ξανασυναντήσουμε, δὲν θὰ τὸν ξαναζήσουμε ποτέ. Τὸ ξέρουμε καλὰ αὐτό, γιατὶ μᾶς τὸ δίδαξαν, ἀπὸ τὰ χρόνια ἐκεῖνα τὰ πρώιμα, τὰ ταϊσμένα τῆς αὐγῆς τὸ χρῶμα καὶ τὰ βιώματα, τῶν σοφῶν Προσωκρατικῶν τὰ χρόνια, τότε ποὺ ὁ θεῖος Ἡράκλειτος ἔλεγε μὲ φιλοτιμία:
«Ποταμ οκ στιν μβναι δς τ ατῶ».
Πόσο μᾶλλον στὸ χρόνο...

 31 Αὐγ. 2014 

Related Posts with Thumbnails