© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Α Ν Α Γ Ν Ω Σ Τ Η Ρ Ι Ο

Τετάρτη 5 Μαΐου 2010

Πρωθυπουργικός επιχείλιος έρπης

Γράφει ο Παύλος Φουρνογεράκης

Μακιγιαρισμένος και ατάραχος με το «κόσμημα» του ηττημένου στο χείλος, ψευδόμενος και παρασυρμένος από τη μανία της φιλοδοξίας για την παραμονή στο κληρονομικό πρωθυπουργικό αξίωμα εμφανίστηκε για άλλη μια φορά σαν τον εφιάλτη που φοβίζει τις πρωινές ώρες και σε αφυδατώνει από την αγωνία και τον τρόμο. Ανίκανος να εκφραστεί ελεύθερα μας ανάγνωσε τα ετοιματζίδικα των επιστρατευμένων επικοινωνιολόγων-γραφιάδων του…. Τι κρύβεται άραγε πίσω από τον επιχείλιο έρπητα, πόσο μεταδοτικός κι επικίνδυνος είναι; Οι σωματικές ασθένειες έχουν συνήθως ψυχολογικό υπόβαθρο και μολύνουν τους δρόμους των κοινωνικών δικτύων…

Οδυνηρή συστάδα μικροσκοπικών φυσαλίδων, συνήθως κοντά στα χείλη, που προκαλείται από ιογενή μόλυνση είναι ο επιχείλιος έρπης, κατά τους ειδικούς [*]. Ο κρύος αέρας, το κάψιμο από τον ήλιο και το στρες αποτελούν παράγοντες επικινδυνότητας. Οι φυσαλίδες προκαλούνται από τον ιό του απλού έρπητα HSV1 και οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν μολυνθεί μέχρι να φτάσουν στην ενηλικίωση. Η αρχική μόλυνση συχνά περνά απαρατήρητη, αλλά ο ιός παραμένει σε νάρκη στα νευρικά κύτταρα και επανεμφανίζεται κάτω από τις συνθήκες που προαναφέρθηκαν. Στην αρχή νιώθουμε τσιμπήματα στην προσβεβλημένη περιοχή. Μια ή δυο συστάδες από μικροσκοπικές φυσαλίδες εμφανίζονται και το δέρμα γύρω από αυτές ερεθίζεται. Στη συνέχεια οι φυσαλίδες σπάνε, αποκτούν κρούστα και μέσα σε 10-14 μέρες υποχωρούν. Τόσο, αλλά σε χρόνια, χρειάζεται και το ΔΝΤ για να ολοκληρώσει την υποδούλωσή μας.

Για την πρόληψη μεμονωμένων περιστατικών χρησιμοποιείται έτοιμη αντιϊκή κρέμα και πρέπει να απλωθεί αμέσως μόλις εμφανιστούν τα πρώτα συμπτώματα, διαφορετικά θα χρειαστεί να ληφθούν φάρμακα ισχυρά από το στόμα. Και πάλι όμως τα συμπτώματα μπορεί να επανεμφανιστούν όταν το επιτρέψουν οι συνθήκες. Για να ελαχιστοποιηθεί η επικινδυνότητα της εξάπλωσης του ιού θα πρέπει να αποφεύγουμε ν΄ αγγίζουμε τις φυσαλίδες και να ανταλλάζουμε φιλιά. Μερικές φορές ο ιός μπορεί να μεταδοθεί με το στοματικό σεξ. [*]

Λυπήθηκα όταν διάβασα τις οδηγίες θεραπείας και πρόληψης. Δεν μπορώ να φιλήσω τον πρωθυπουργό μας, να τον συγχαρώ για την «ευστροφία» του (λέξη που με κόπο και προσπάθεια κατάφερε να την προφέρει) καθώς και για όλες εκείνες τις ανθρωπιστικές αξίες που του ανέσυραν από το προσφιλές στον παπανδρεϊσμό χρονοντούλαπο της ελληνικής ιστορίας. Να ‘τανε άραγε ο επιχείλιος έρπης το αποτέλεσμα της ανακάλυψης «καινούργιων» εννοιών που τις αγνοούσε ο αμερικανοτραφείς και οι τύψεις που τον ακολουθούν ή η αγωνία του για τη θέση του στο χρονοντούλαπο; Πώς μας συνήθισε στο ψέμα τριάντα χρόνια και έγινε το πρότυπο (ο ίδιος και οι όμοιοί του πολιτικοί) μιας πρόσκαιρης, δανεικής και επίπλαστης υλικής ευζωίας στο σκληρό σκάκι του καπιταλισμού; Πώς γκρεμίστηκαν τα όνειρα και η αξιοπρέπεια ενός ολόκληρου λαού που διαβεβαιωνόταν για την οικονομική ανάπτυξη και ασφάλεια στην ευρωπαϊκή αγκαλιά; Όταν οι εκλεγμένοι αρχηγοί δείχνουν το εύκολο δρόμο γιατί ο λαός να ιδρώσει στον ανηφορικό;

Κανένας πολιτικός δεν ένιωσε τα τσιμπήματα της νόσου που προειδοποιούσαν για την εξάπλωση ώστε να φροντίσει για τις ανάλογες κρέμες; Πώς ν΄ αντέξει το στομάχι όλα αυτά τα αντιϊκά αντιβιοτικά της συνταγής του ΔΝΤ; Θα φθάσουν άραγε τα 10-14 χρόνια για να σπάσουν οι φυσαλίδες και να κάνουν την κρούστα της ίασης ή θα μολυνθεί το σύνολο της παγκόσμιας οικονομίας;

Πόσοι από εμάς έχουμε τη δύναμη να παλέψουμε για ν΄ αλλάξουμε τη συνταγή; Τα προβλήματα έχουν περισσότερες από μία λύσεις όπως και στην ιατρική. Η ομοιοπαθητική, για παράδειγμα, έχει εφεύρει άλλους τρόπους ίασης, αλλά και άλλη στάση ζωής. Είναι πιο φιλική προς το περιβάλλον, χρησιμοποιεί φάρμακα από την παγκόσμια χλωρίδα που δεν έχουν παρενέργειες, τονώνει τα ανθρώπινα συναισθήματα δίνει φτερά στην ανθρώπινη θέληση για δημιουργία μέσα από την πρόληψη, την αλληλεγγύη και την ομαδικότητα.

Οι δική μας στάση ζωής πώς θα πειστούμε ότι πρέπει να αλλάξει; Βρισκόμαστε σε μια πρωτόγνωρη δίνη. Για να μην παρασυρθούμε πρέπει ν΄ αγκαλιαστούμε στους αγώνες, στην εργασία, στις εκκλησίες, στις γειτονιές, στα σχολεία, στις δυστυχίες, στις απλές απολαύσεις… αλλά και μετά από αυτά να μην κλειστούμε στον εαυτό μας. Είναι η άμυνα στο στρες που επανεμφανίζει και μεταδίδει τον έρπητα. Ο κίνδυνος της απομόνωσης και του ατομικισμού έχει καλλιεργηθεί επισταμένα και στις μέρες μας μπορεί να δηλητηριάσει ακόμα περισσότερο τις σχέσεις μας και να εξαλείψει οποιαδήποτε ελπίδα. Ήδη έχουν αρχίσει ν΄ απλώνονται τα άδεια χέρια των ανέργων. Μέχρι που οι όποιοι αγώνες για δικαιοσύνη και δημοκρατία να καρποφορήσουν ο καθένας από εμάς πόσο είναι διατεθειμένος να προσφέρει από το υστέρημά του και από τα αισθήματά του;

Ο εθελοντισμός καρποφόρησε στην ανούσια κι εμπορευματική φιέστα των ολυμπιακών αγώνων που καθήλωσε ακόμα περισσότερο την οικονομία μας. Στο μέλλον θα είναι απαραίτητος όσο ποτέ άλλοτε για να καλύψει τα κενά του ανύπαρκτου κοινωνικού κράτους. Θα χρειαστεί να ξαναπλέξουν οι γυναίκες τις μάλλινες κάλτσες για το σύγχρονο πόλεμο του ψύχους της χρεοκοπίας και οι καλλιτέχνες μαζί με τους πνευματικούς ανθρώπους να καθοδηγήσουν και να εμψυχώσουν τον απαγοητευμένο Έλληνα με την έμπνευση και το ταλέντο που ο καθένας διαθέτει.

Η Εκκλησία που σε μεγάλο βαθμό ενεργεί ως Ανώνυμη Εταιρεία δεν μπορεί να απολαμβάνει τα του ράσου της, εκμεταλλευόμενη την ασφάλεια της κρατικής επιχορήγησης και ασυλίας. Το απολαυστικό λουκουμάκι, που προσφέρει στον οδοιπόρο που επισκέπτεται το μοναστήρι μέσα από πολύωρη πεζοπορία στα δύσβατα ανηφορικά μονοπάτια είναι πρόσκαιρο βάλσαμο και γίνεται στερεή ελπίδα στο διάβα της ζωής, όταν γίνεται καθημερινό της μέλημα.

Ο επιχείλιος έρπης είναι ασθένεια του πολιτικού μας συστήματος που άλλοτε κρύβεται κι άλλοτε εμφανίζεται και πολλές φορές επεκτείνεται και στα γεννητικά όργανα που το αναπαράγουν για να μοιράζουν τους ανθρώπους στους έχοντες και κατέχοντες και να συνθλίβουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Οι ιατρικές οδηγίες απαγορεύουν την ψηλάφηση του μολυσμένου σημείου και συνάμα την επαφή με τη γενετική περιοχή για να σταματήσει η επέκταση της νόσου και οι γέννες από γυναίκες που πάσχουν από την ασθένεια γίνονται με καισαρική τομή για να μη μολυνθεί το νεογέννητο.

Εμείς πρέπει ν' αρνηθούμε οποιαδήποτε χειραψία με τους πολιτικούς, που μάς παρέσυραν στον γκρεμό της ευτέλειας και του σπαραγμού, μέχρι που να πεισθούμε ότι άλλαξαν ρότα και αποκατέστησαν το αίσθημα δικαίου αυτοκαθαιρόμενοι και αυτοτιμωρούμενοι για τις πράξεις τους. Η ανατροπή τους είναι προ των πυλών και η παραδειγματική τιμωρία τους εθνικό αίτημα.

Ο έρπης που εμφανίζεται με το στρες είναι σύνηθες φαινόμενο και στους μαθητές αυτού του άθλιου εκπαιδευτικού εξετασιοκεντρικού συστήματος τις παραμονές της μεγάλης δοκιμασίας των πανελληνίων εξετάσεων. Το νέο σχολείο που επαγγέλλεται η υπουργός της Δια βίου Μάθησης δεν έχει καλούς οιωνούς. Η υπαγωγή του στη νοσηρή τοπική αυτοδιοίκηση, η πληθώρα μαθητών στην τάξη και η οικονομική καχεξία του σχολείου και των δασκάλων του δεν αποτελούν εγγύηση επιτυχίας. Εν ολίγοις, τα νέα φάρμακα που κομίζει στο φτωχό-τσαλακωμένο της τσαντάκι η υπουργός, είναι αδύναμα για να καταπολεμήσουν τη νόσο. Οι δάσκαλοι πρέπει για άλλη μια φορά να αποδείξουν ότι είναι λειτουργοί, κάτι σαν ιεραπόστολοι, και θα πρέπει να μην υπακούουν στην τεχνοκρατική αντίληψη της ηγεσίας των τεχνοκρατών για να ευδοκιμήσει κάποτε στον τόπο μας ο ανθρωπισμός και αλληλεγγύη. Τώρα που ο καταναλωτισμός θα βρεθεί σε δεύτερη μοίρα ίσως είναι η πιο κατάλληλη εποχή το σχολείο να διδάξει πώς να ξαναβρούμε τον εαυτό μας, τον χαμένο στη ζάλη της χλιδής και της απληστίας.

Έχουμε χρέος να μην επιτρέψουμε στον πρωθυπουργικό έρπητα να διεισδύσει στα κοινωνικά δίκτυα και να μολύνει με απαισιοδοξία και ηττοπάθεια την κοινωνία. Δεμένοι και αγκαλιασμένοι ν΄ αγωνιστούμε σκληρά στο πλαίσιο της ομάδας, ανακαλύπτοντας τους δρόμους της ελευθερίας που αποκρύπτει το θωρακισμένο «Εγώ» μας και οδηγούν στο ξάγναντο των πλατειών του «Εμείς».

[*]. Ιατρική στον 21ο αιώνα, American College of Physicians, εκδ. Δομική

Ζάκυνθος 3-5-2010

π. Παναγιώτη Καποδίστρια: 6.6.66 (Μετάφραση στα αραβικά: Roni Bou Saba)



66.6.6

كلّها في عينيّ عظيمة
المغسلة
والكومودينة
ووَثَبات الدالية
ومِقرَعة الأشياء
الأب بائع جوّال_ تَرى_
والأمّ خيّاطة
الأيّام زبائن تهدّم الزمن
تُفني الأسماءَ
المكسورة المتبخّرة
تسلّمني يداً بيد إلى الأستاذ.

-حين الدرس
أضجر
كذلك
إلّي
وميميس
وآنّا-

عند الشَفَق عند العِشاء
ائتمنتُ الجارة
على مسرّاتٍ وعقود
على قميص لمّاع
على كلّ عبير زهر في المزهريّات الصغيرة
وطَلِباتي كلَّها حقّقتها.


تعرفيني الآن جيّداً
تعرفيني من كلّ وجه

الأب بائع جوّال_ تَرى_
والأمّ خيّاطة.



6.6.66

Όλα μού δείχνονται παμμέγιστα
το λαβομάνο
τα κομοδίνα
της κληματαριάς οι ορμές
το ρόπτρο των πραγμάτων

ο πατέρας πλανόδιος βλέπεις
υφάντρα η μάνα
πελάτισσες ημέρες κατεδαφίζουν τον καιρό
σαρώνουν τα σπασμένα
ξεθυμασμένα ονόματα
με παραδίνουν χέρι-χέρι του δασκάλου.

-Όταν
Έχω
Διάβασμα
Βαριέμαι
η Έλλη
ο Μίμης
η Άννα το ίδιο-

Στην πρώτη δεύτερη φυλακή της νυκτός
εμπιστεύτηκα τη Γειτόνισσα
χαρές και περιδέραια
πουκάμισο απαστράπτον
κάθε οσμής λουλουδικό στα βαζάκια
και τα χατίρια μου όλα.


Τώρα με ξέρεις καλά
κι απ’ την ανάποδη καλύτερα

ο Πατέρας πλανόδιος βλέπεις
υφάντρα η Μάνα.

[Από την ποιητική συλλογή: Παναγιώτη Καποδίστρια, Της αγάπης μέγας χορηγός, 2003, σ. 51 εξ. Βραβείο Ματράγκα της Ακαδημίας Αθηνών 2004]
Related Posts with Thumbnails