ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΣΘΗΣΗ ΤΟΥ ΑΚΡΟΑΤΗ γράφει η ΜΑΡΙΑ ΚΟΤΟΠΟΥΛΗ
Frederic Chopin
Του άρεσε να κινείται σε αριστοκρατικούς κύκλους, ακολουθούσε τη μόδα του καιρού του και φρόντιζε ιδιαίτερα την εμφάνισή του. Εύθραυστος, απόμακρος ο «Ραφαήλ» του πιάνου όπως αποκαλούσαν τον Frederic Chopin [1810-1849], ταίριασε απόλυτα στο Παρίσι του 19ου αιώνα.
Αν και δεν είχε ιδιαίτερα στενούς φίλους οι σύγχρονοί του διανοούμενοι Balzac, Hugo, Sand, Lamartine, Vigny, Heine, Musse, Gautier, τον θαύμαζαν και τον σέβονταν. Ήξεραν ότι είχαν να κάνουν με μια μεγαλοφυΐα. Το ίδιο και οι καλλιτέχνες που βρίσκονταν στο αποκορύφωμα της καριέρας τους όπως ο Delacroix και ο Ingres, ενώ οι συνθέτες Liszt, Rossini, Meyerbeer, Cherubini, Berlioz, τον παρακολουθούσαν στενά, μελετούσαν το έργο του και είχαν κάνει, όπως και ο ίδιος, σπίτι τους την πόλη του φωτός.
Ο Frederic Chopin, ένας από τους μεγαλύτερος πιανίστες στην ιστορία της μουσικής, θα ήταν ιδιαίτερα υπερήφανος αν βρισκόταν ανάμεσά μας στις 8-10-2010 και παρακολουθούσε στη σκηνή του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών ένα νέο κορίτσι, τη Νεφέλη Μούσουρα, να παίζει με τόση χάρη και ευαισθησία και να αναδεικνύει μέσα από το πιάνο της τις πλούσιες αποχρώσεις των ήχων και το έντονο εκφραστικό βάθος της απαιτητικής σύνθεσης: Andante spianato και Μεγάλη Πολωνέζα brillante για πιάνο και ορχήστρα έργο 22.
Ο Αρχιμουσικός Βύρων Φιδετζής σε μια εναρμόνια ερμηνεία με τη Σολίστ και την Ορχήστρα, ανέδειξε τα νεωτεριστικά στοιχεία του καινοτόμου συνθέτη και προάγγελου του μοντερνισμού. Έδωσε όμως την ελευθερία στη νεαρή πιανίστα να ξεδιπλώσει την ποίηση, τη διάχυτη στο έργο του συνθέτη αλλά και το ηρωικό στοιχείο που δονούσε την υπόδουλη πατρίδα του, την Πολωνία.
Με την καθαρότητα του τραγουδιού, η νεαρά Σολίστ απέδωσε την λεπταίσθητη σύνθεση του Πολωνού δημιουργού, για να μας θυμίσει ότι ο Chopin, συνιστούσε στους μαθητές του να σπουδάσουν το λυρικό τραγούδι αν ήθελαν να γίνουν καλοί πιανίστες.
Η Νεφέλη Μούσουρα, στα 21 μόλις χρόνια της, είναι μια πολυβραβευμένη πιανίστα και ως υπότροφος του Διεθνούς Μουσικού Σωματείου Gina Bachauer συνεχίζει τις σπουδές της στο πιάνο στην Ακαδημία Mozarteum του Salzburg.
Claude Debussy
Όταν ο Claude Debussy [1862-1918], συνέθετε το έργο La Mer, που έμελλε να γίνει ένα από τα αριστουργήματά του, δέχτηκε μια παραγγελία από τον Pleyel που μόλις είχε κατασκευάσει τη «Χρωματική» Άρπα του [1903], να συνθέσει και ένα έργο για το νέο του δημιούργημα.
Καρπός αυτής της παραγγελίας είναι η σύνθεση του Debussy Danse sacrée et danse profane για άρπα και ορχήστρα εγχόρδων.
Είναι η εποχή που οι δύο γαλλικοί μουσικοί οίκοι Pleyel και Erard όχι μόνο αναζητούν νέους δρόμους στην εξέλιξη των μουσικών οργάνων αλλά επιδιώκουν να κόψουν και το νήμα στο πεδίο του ανταγωνισμού. Ο Erard, δεν μένει αδρανής στην πρόκληση του ανταγωνιστή του και αναθέτει στον Maurice Ravel ένα έργο για την παραδοσιακή του Άρπα κι εκείνος συνθέτει την Εισαγωγή και Allegro για Άρπα, φλάουτο, κλαρινέτο και κουαρτέτο εγχόρδων [1905].
Τη σύνθεση του Debussy κλίθηκε να ερμηνεύσει και να μας μυήσει στη μαγεία της ένα άλλο Κορίτσι με την Άρπα του, αυτή τη φορά, η Σίσσυ Μακροπούλου, μαθήτρια της Μαρίας Μπιλντέα, με ενδιαφέρουσα πορεία στην Ελλάδα και το εξωτερικό, όπου και συνεχίζει τις σπουδές της στην Ακαδημία του Detmoid της Γερμανίας.
Η νέα σολίστ απέδωσε εξαιρετικά τον τελετουργικό χαρακτήρα του Ιερού Χορού και έκανε διακριτό το αρχαϊκό στοιχείο το οποίο αποδίδεται στην επίδραση που δέχτηκε ο Debussy από το ύφος του Eric Satie. Το Ισπανικό χρώμα δεσπόζει στον Κοσμικό Χορό που η Άρπα και η Ορχήστρα ανέδειξαν με πηγαία ζωντάνια και αξιοποίησαν τις λεπτές χρωματικές εναλλαγές του.
Η βραδιά ολοκληρώθηκε με τρεις ταλαντούχους σολίστ: τον βιολονίστα Leonidha Qose στο Κοντσέρτο για βιολί και ορχήστρα, έργο 14, του S. Barber, σε μια ενδιαφέρουσα ερμηνεία. Τον κιθαρίστα Ιωάννη Ανδρόνογλου, λαμπερό και δυναμικό ερμηνευτή του Κοντσέρτου «του Αρανχουέθ» για κιθάρα και ορχήστρα του J. Rodrigo και τον πιανίστα Δημήτρη Μαρίνο να κλείνει αυτή τη νεανική βραδιά με μια διάφανη ερμηνεία της Γαλάζιας Ραψωδίας για πιάνο και ορχήστρα του G. Gershwin.
Το άνοιγμα που κάνει ο Αρχιμουσικός Βύρων Φιδετζής και η Κρατική Ορχήστρα σε νέους ταλαντούχους καλλιτέχνες είναι εξαιρετικά σημαντικό, άξιο επαίνου και ελπίζουμε στη συνέχειά του.