π. Κων. Ν. Καλλιανός: ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ. Δεκάχρονα ἀπό τήν κοίμησή της…

Ὅ,τι ζεῖ κανείς σ᾿ αὐτὸν τὸν κόσμο, ὅ,τι ταμιεύει μέσα του στὴν ὅλη χρονικὴ διάρκεια τῆς ἐφημερίας του, ἐξάπαντος σχετίζεται μὲ πρόσωπα καὶ τόπους. Καὶ μάλιστα μὲ τὰ πρόσωπα ἐκεῖνα ποὺ τοῦ ἔδωσαν τὴ ζωή, τὸν ὕψωσαν μέσα στὸν κόσμο ἀπό τὶς πρῶτες του στιγμές, τὶς νηπιακὲς καὶ ἀφάνταστα τρυφερές,  ἴσαμε τὰ χρόνια τὰ ἀνήσυχα καὶ ἐπανατατικὰ τῆς ἐφηβείας.

Αρχιεπισκόπου Αθηνών Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου: ΕΚ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΙΘ΄ ΑΙΩΝΑ

 

Αρχιεπισκόπου Αθηνών Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου: "ΕΚ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΙΘ΄ ΑΙΩΝΑ"  

Αρχιεπισκόπου Αθηνών Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου: "Ἡ Ἐκκλησία Κωνσταντινουπόλεως καί ἡ μεγάλη Ἐπανάστασις τοῦ 1821"

 

Υπό ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΘΗΝΩΝ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, "Ἡ Ἐκκλησία Κωνσταντινουπόλεως καὶ ἡ μεγάλη Ἐπανάστασις τοῦ 1821" (Α´ και Β΄ Μέρη) ["Θεολογία" ΚΑ΄ (1950) 305-324 και 477-505]

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΜΕΛΕΤΗΜΑ ΑΚΟΛΟΥΘΩΣ:

Βαρνάβα Δ. Τζωρτζάτου, Μητροπολίτου Κίτρους: "Ἡ εἰς τήν Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος ὑπαγωγή τῶν ἐν Διασπορᾷ ἑλληνικῶν ἐκκλησιῶν καί ἀνάκλησις αὐτῆς"

Βαρνάβα Δ. Τζωρτζάτου, Μητροπολίτου Κίτρους, "Ἡ εἰς τὴν Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος ὑπαγωγὴ τῶν ἐν Διασπορᾷ ἑλληνικῶν ἐκκλησιῶν καὶ ἀνάκλησις αὐτῆς" [περιοδικό "Θεολογία", ΜΗ΄ (1977) 21-32]

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΛΟΥΘΩΣ:

Για το βιβλίο του π. Κων. Ν. Καλλιανού "Ποιμαντικά Ανάλεκτα. Κείμενα εμβιωμένης ποιμαντικής διαδρομής και άλλα"

Γράφει η ΑΝΘΟΥΛΑ ΔΑΝΙΗΛ

Κωνσταντίνος Καλλιανός

Ποιμαντικά Ανάλεκτα

Κείμενα εμβιωμένης ποιμαντικής διαδρομής

και άλλα

εκδ. Άγιος Αρσένιος, 2020 

Κατ’ αρχάς, οφείλω να ευχαριστήσω την αγαπητή και αξιόλογη, δραστήρια και ακούραστη συνάδελφο Ελένη Σπηλιώτη, η οποία μεσολάβησε και έφτασαν στα χέρια μου δύο καλά βιβλία. Δεν είναι πλατιάς κατανάλωσης αλλά είναι  βαθιάς ψυχής και αυτό γιατί είναι γραμμένα από έναν άνθρωπο, τον π. Κωνσταντίνο Ν. Καλλιανό, που αγαπά πρώτον το νησί του, τη Σκόπελο, και δεύτερον την Ελλάδα, αλλά με πιο απλά λόγια, αγαπά την αλήθεια και την απλή ζωή που κάποτε ζήσαμε όλοι ή διαβάσαμε για παλαιότερες γενιές, όταν τα σπίτια δεν είχαν ηλεκτρικό ρεύμα και ίντερνετ  (πράγμα για το οποίο χαιρόμαστε σήμερα εμείς που το έχουμε διότι και αυτό δώρο του Θεού είναι), όταν και τα πιο απλά πράγματα είχαν μεγάλη σημασία.

Περί του βιβλίου π. Κ. Ν. Καλλιανού "Ιστορική περιήγηση στην Χώρα της Σκοπέλου. Βηματίζοντας με νοσταλγία στον τόπο και την ιστορία του"

Γράφει η ΑΝΘΟΥΛΑ ΔΑΝΙΗΛ

π. Κωνσταντίνος Ν. Καλλιανός  

Ιστορική περιήγηση στην Χώρα της Σκοπέλου

Βηματίζοντας με νοσταλγία στον τόπο και την ιστορία του

Κέντρο Μελετών Νήσου Σκοπέλου.

Ο π. Κωνσταντίνος Καλλιανός έχει και κάτι ακόμα να μας προσφέρει από το μεγάλο αρτοφόριό του. Είναι ένας μικρός τόμος των 86 σελίδων μοιρασμένος σε δύο μέρη. Στο πρώτο γράφει για το λιμάνι και τους ταρσανάδες, τις ενορίες και τους μαχαλάδες και στο δεύτερο -το Παράρτημα- για το θαύμα του Αγίου Μερκουρίου, την «Γεωργική Εταιρεία Σκοπέλου -Ανεγνωρισμένον Σωματείον», την ίδρυση του Ι. Ν. Αγ. Μιχαήλ Συνάδων στη χώρα της Σκοπέλου και την ίδρυση του Ι. Ν. Παναγίας Φανερωμένης, στη χώρα της Σκοπέλου, επίσης.

Γιώργου Λέκκα: ΣΤΕΡΙΑ ΚΑΙ ΘΑΛΑΣΣΑ (νέο ποίημα - βίντεο - φωτογραφίες)

Η θάλασσα μια αμμουδιά

από την ίδια αμμουδιά που περιμένει

πότε θα ξαναγίνει θάλασσα.

De Haan (Βόρεια Θάλασσα), 19.2.21

π. Κων. Ν. Καλλιανός: ΠΟΣΟ, ΣΤ' ΑΛΗΘΕΙΑ, ΕΥΩΔΙΑΖΟΥΝ Η ΑΡΜΥΡΑ ΜΕ ΤΟ ΠΕΥΚΟ!

ἤ, Ἡ Προσωπική κατάθεση ἑνός ἁπλοῦ ἀναγνώστη γιά τό βιβλίο-μαρτυρία τῆς Μαρίας Δελήτσικου-Παπαχρήστου, Στή Σκόπελο ὅπως στά πεῦκα, Ἀθήνα 2005, σ. σ.533

Ἀφήνοντας κατά μέρος τή διαδικασία τῆς αὐστηρῆς κριτικῆς, πού ὠφελεῖ μόνο τούς σχολαστικούς, στέκομαι μέ περισσή συγκίνηση στά Πρόσωπα καί στά Γεγονότα  πού πυκνώνουν τίς σελίδες τοῦ βιβλίου αὐτοῦ. Γιατί πιστεύω πώς ὁ προσεχτικός ἀναγνώστης πασχίζει νά δεῖ καί νά καταλάβει τόν καθε συνειδητό συγγραφέα, πού δημιουργεῖ μέσα στήν ἰδιότυπη ἀγραυλία του, ν᾿ ἀγωνιᾶ ὤστε νά ἐξασφαλίσει, γιά τόν ἑαυτό του πρῶτα, κι ὕστερα γιά ὅσους κοινωνήσουν μέ τό λόγο του, μιά κορυφαία συνάντηση. Συνάντηση μέ τό χτές πού συνιστᾶ τήν ἐπανεύρεση τοῦ Κόσμου του, τῆς περιούσιας δηλαδή εὔκρατης ἀτμόσφαιρας μέσα στήν ὁποία ὑψώθηκε ὁ ἴδιος, ὥς ἄλλο δέντρο, κάτω ἀπό διάφορους καιρούς καί, ἐν πολλοῖς, ἐπικίνδυνους. Νά δεῖ τόν συγγραφέα, νά στέκει σιμά "στό Μεσότοιχο πού ὕψωσε ἀπό καταβολῆς ἀνθρώπου ὁ Δημιουργός" (Κ.Ε. Τσιρόπουλος) ἀνάμεσα δηλαδή σέ τούτη τή ζωή καί σ᾿ ἐκείνη, πού βρίσκεται στήν ἀντίπερα τήν ὄχθη, καί νά παρατηρεῖ μέ διαστοχαστική ἱερότητα καί ὑπερβάλλοντα ζῆλο Μορφές κρυσταλλωμένες στό Χρόνο, Γεγονότα πού αἰωροῦνται ἀνάμέσα  λήθης καί  ἀ-λήθειας, γιά νά καταλάβει τό χρέος του καί τήν αὐστηρή εὐθύνη πού ἀναλαμβάνει, ὡς  ἔναν Κανονισμό τοῦ βίου του, ὥστε θά ἐπισπεύσει τή διαδικασία τοῦ γράφειν, γιά νά ἐκτυπωθεῖ στή λευκή ἐπιφάνεια τοῦ χαρτιοῦ ἡ χαρμολύπη τῆς Γλώσσας. πού μέ κύμματα λέξεων ἑρμηνεύει τόν ἐμβιωμένο Χρόνο. Τό Χρόνο πού σωρεύει μόνο ἐμπειρίες (Χρ. Μαλεβίτσης)...