Γράφει η ΑΝΘΟΥΛΑ ΔΑΝΙΗΛ
«Η ηχογράφηση των έργων των J. Haydn και G. B. Pergolesi, με τα Μουσικά Σύνολα της ΔΕΗ, δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τις αντίστοιχες ηχογραφήσεις μιας μεγάλης δισκογραφικής εταιρείας, όπως η Teldec, ή ενός καταξιωμένου μαέστρου, όπως ο Nicolaus Harnoncourt...», έγραψε το περιοδικό Δίφωνο και οφείλουμε κι εμείς να καταθέσουμε τον έπαινό μας.
Το συγκεκριμένο C.D. γεννήθηκε στην αίθουσα Δημήτρης Μητρόπουλος του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, καθώς και η Μίξη και ό,τι άλλο απαιτείται για τη δημιουργία του. Ο χώρος γέννησής του είναι αποδεικτικό της αξίας του και της καλλιτεχνικής σημασίας του, αλλιώς δεν θα είχε συμβεί εκεί.
Ο ακροατής του συγκεκριμένου C.D. πρέπει να ανοίξει το λεπτό δίπτυχο με τα δύο κλασικά έργα, τα οποία έχουν νικήσει το χρόνο και έχουν κερδίσει τον τίτλο «αριστούργημα». Κι ακόμα ο ακροατής πρέπει να διαβάσει τα στοιχεία του C.D. και τα ονόματα των καλλιτεχνών: Ε. Κυριακίδου, Ε. Καράγιαννη, Μ. Παπαγεωργίου, Α. Παγκάλου, Σ. Ζουλιάτη, Κ. Μαυρογένη και Κ. Κωνσταντάρα. Χωρίς αυτά ως τεκμήρια δεν θα πίστευε κανείς ποτέ ότι είναι Έλληνες οι καλλιτέχνες και οι φωνές ελληνικές καθώς ελληνική και η χορωδία. Και αυτό είναι το θαυμαστό.
Τα Μουσικά Σύνολα – Μικτή Χορωδία και Ορχήστρα Εγχόρδων της ΔΕΗ γεννήθηκαν το 1978. Τα μέλη της είναι υπάλληλοι της Εταιρείας με κοινή την αγάπη τους για το χορωδιακό τραγούδι, αλλά και άλλοι μουσικοί και εραστές της Τέχνης που συμπράττουν μαζί τους. Οι εμφανίσεις στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και Θεσσαλονίκης στο Ηρώδειο, σε σχολεία, εκπαιδευτικούς χώρους και χώρους εργασίας επιβεβαιώνουν την αξία της καλλιτεχνικής τους παρουσίας. Συχνές είναι και οι μετακλήσεις καλλιτεχνών που απαιτούνται για ορισμένα έργα, όπως και στο ανά χείρας C.D. του οποίου την καλλιτεχνική διεύθυνση έχει ο ταλαντούχος μαέστρος Κωστής Κωνσταντάρας.
Το πρώτο έργο είναι το Stabat Mater, του Giovanni Batista Draghi (Pergolesi), για Ορχήστρα Εγχόρδων, Γυναικεία Χορωδία και Σολίστ. Σολίστ η σοπράνο Ειρήνη Κυριακίδου, και μέντζο σοπράνο η Ειρήνη Καράγιαννη. Ο ακροατής από τις πρώτες νότες μπαίνει στην επιβλητική ατμόσφαιρα που εμπνέει το πάθος της θλιμμένης Παναγίας μητέρας που βλέπει το παιδί της στο σταυρό. Ο Περγκολέζι (1710-1736) γεννήθηκε στο Γέζι, κοντά στην Ανκόνα. Για τα 300 χρόνια από τη γέννησή του η πατρίδα, το Γέζι, αλλά και η Νάπολι, το Μιλάνο, η Ρώμη, καθώς και η Δρέσδη, εόρτασαν με έξι όπερες δικές του, οργανικά και φωνητικά έργα, παραστάσεις συζητήσεις και διεθνή συνέδρια. Ο Περγκολέζι έφυγε από τη ζωή στα είκοσι έξι του χρόνια, αφήνοντας όμως πίσω του, ανάμεσα στα άλλα σπουδαία έργα, το Stabat mater, κορυφαία στιγμή της δημιουργίας του, έργο που του χάρισε δόξα και αναγνώριση.
Το άλλο μεγάλο έργο του C.D. είναι το Salve Regina in G –moll του Franz Joseph Haydn για εκκλησιαστικό όργανο, Ορχήστρα Εγχόρδων, Μικτή Χορωδία και Σολίστ. Σολίστ η σοπράνο Μορφούλα Παπαγεωργίου, η άλτο Άννα Παγκάλου, ο τενόρος Σταύρος Ζουλιάρης, ο μπάσος Κώστας Μαυρογέννης και, στο εκκλησιαστικό όργανο, η Ζαφειρία Βασιλείου. Ο ύμνος είναι επίκληση στην Παναγία να βοηθήσει τους ανθρώπους, στα πικρά βάσανά τους. Και τα δύο έργα που είναι συγγενικά, λόγω της αναφοράς τους στο ιερό πρόσωπο της Παναγίας, παίζονται συχνά κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Εβδομάδας, συμμετέχοντας στο κλίμα τω ημερών.
Ο Χάιντν (1732-1809) ήταν Αυστριακός. Θεωρείται πατέρας της συμφωνίας και του κουαρτέτου εγχόρδων. Κι ακόμα συνέθεσε Ορατόρια, Λειτουργίες και Όπερες. Σε δύο ταξίδια του στο Λονδίνο, 1791-1792 και 1794-1795, συνέθεσε πολλές αξιόλογες συνθέσεις, οι οποίες είναι γνωστές ως οι Συμφωνίες του Λονδίνου. Είχε τον έπαινο του σύγχρονου αλλά πολύ νεότερού του Μότσαρτ και ήταν δάσκαλος του επίσης νεότερού του, αλλά πολύ δύστροπου, Μπετόβεν. Εν ολίγοις ζούσε ανάμεσα σε σημαντικούς ομοτέχνους του, αλλά και αυτοκράτορες, βασιλείς, ευγενείς, χωρίς όμως να χάσει την αυθεντικότητά του ή να ξεχάσει την καταγωγή του. Για το έργο του τιμήθηκε, πράγμα που σημαίνει ότι αμείφθηκε καλά για τη δουλειά του.
Για να επανέλθουμε στο αξιολογότατο C.D. που έχουμε στα χέρια μας, οι δύο μεγάλοι συνθέτες Περγκολέζι και Χάιντν μας χαρίζουν στιγμές μυσταγωγίας και μάλιστα ιδιαιτέρως συγκινητικές αφού η εκτέλεση είναι ελληνική. Ελληνικές οι φωνές της Μικτής Χορωδίας της ΔΕΗ, ελληνική και Ορχήστρα Εγχόρδων και Έλληνας ο Διευθυντής της Κωστής Κωνσταντάρας. Μια υψίστης καλλιτεχνικής προσφοράς απάντηση στης φτήνιας τον καιρό.
Από την ίδια Χορωδία έχουμε και ένα ενδιαφέρον D.V.D., ένα Μουσικό Ταξίδι στην Παλιά Αθήνα που έλαβε χώρα στο προαύλιο του Ιερού Ναού των Αγίων Αναργύρων στην Πλατεία Ψυρρή, στις 21.10.2016. Ήταν μια εκδήλωση με σκοπό την ανακαίνιση του κελιού του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, στο πλάι του Ναού, εκεί που ο μεγάλος πεζογράφος μας έγραψε τα αθηναϊκά διηγήματά του. Αν λάβουμε υπόψη μας ότι η Αθήνα τιμάται φέτος ως πρωτεύουσα βιβλίου -«Αθήνα Παγκόσμια Πρωτεύουσα Βιβλίου 2018»- διάκριση που έλαβε από την UNESCO τον Σεπτέμβριο του 2016, θα βρεθούμε στο επίκεντρο του πολιτιστικού ενδιαφέροντος, με το μήνυμα «Βιβλία Παντού»!
Η Αθήνα η μοντέρνα σήμερα, η Αθήνα η Παλιά με τις φτωχογειτονιές της τότε, εκείνες όπου περπάτησε ο Σκιαθίτης πεζογράφος μας, Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, και το βιβλίο. Η Αθήνα με τα βιβλία και τα τραγούδια της, τις ανθισμένες αμυγδαλιές της, τα γιασεμιά της, διαμαντόπετρα και ζαφειρόπετρα στης γης το δαχτυλίδι, διαβάζει και τραγουδάει.
Έχει η Αθήνα ομορφιές, έχει και κάτι ζωγραφιές
Μα σαν της Πλάκας τα στενά, δεν είδα τέτοια πουθενά.
Και το ξέρει η ανθρωπότης, πως κι ο Θεός είναι Πλακιώτης,
Κι όταν σιγοψιχαλίζει, αχ, τα βασιλικά ποτίζει!