© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Α Ν Α Γ Ν Ω Σ Τ Η Ρ Ι Ο

Δευτέρα 17 Αυγούστου 2015

π. Κων. Ν. Καλλιανός: ΚΛΗΜΑΤΙΑΝΗ ΠΡΟΣΩΠΟΓΡΑΦΙΑ

Μνήμη Σταματίου Π. Παλαιολόγου





πως νάφερα στ βιβλο μου γι τ Κλμα, νας π τος χρους σναξης τν παιδιν τ θεριν πβραδα ταν τ «κγκελα», πο βρσκονταν ξω π τ μαγαζ τς θεις Εανθας. ταν δ τπος ατς νας ξστης πο γνντευε κατ τ πλαγος, φραγμνος, λγω το ψους πο εχε μ κγκελα, γι᾿ ατ κα νομασα του.

Σημεο παρατρησης τν πλοων πο φθαναν στ Λουτρκι πγαιναν στν ντικρυν τ Σκιθο τ «κγκελα» ταν νας π τος χρους πο προτιμοσαν ν πισκεφτον ο Κληματιανο. Γιατ κα τ βρδυ εχε μι πανοραμικ θα, καθς φανονταν τ «γρ-γρ» στν «Πγκο», κοντ στ Πλαροννσι δηλαδ, φωτισμνη Σκιθος πναντι, λλ κα τ χωρι τς Βρειας Εβοιας. μως σ’ μς τ παιδι ρεσε πολ ν πηγανουμε κε, πειδ παζαμε μ τ Σταμάτη, τόν γι τς θεις Εανθας, πανξυπνο νθρωπο, λλ νπηρο.

Παζαμε λοιπν μ τόν Σταμτη χαρτι, τ λεγμενα «σκαμπλια», κυρως δ «μτο», παιχνδι μ τ ποο ποιος κρδιζε χτυποσε τν ντπαλ του στ μτη δυνατ μ τ χαρτι πο κρατοσε. καϋμνος Σταμτης δν βλεπε καλ κι τσι τν κερδζαμε πντα, γι’ ατ κα τν χτυποσαμε στ γαμψ τ μτη του κα λοι γελοσαμε, κμα κι κενος.

μως ατ πο θ μενει μσα μας χαραγμνο βαθει κα νεξτηλα εναι τ ξς:

Σταμτης ταν σπουδαιτατος παραμυθς. Δηλαδ μπνεταν διφορες στορες, τς ποες φηγετο σ μς, τ μικρ παιδι, μ θαυμσιο τρπο, λς κα τς διβαζε. Κουνοσε λοιπν τ κεφλι -ταν τς ναπηρας του κατλοιπο ατ τ συνεχς κονημα το κεφαλιο- κα λεγε διφορες στορες. Στ μνμη πομνει κτενς στορα πο φερε τν τιτλο « ναυαγς το μαρου Κκνου», μπνευσμνη σφαλς π τ Δ/Π «ΚΥΚΝΟΣ», πο ττε εχε πρωτομπε στ γραμμ τν Βορεων Σπορδων. Τν στορα δ ατ μς τν λεγε Σταμτης σ συνχειες κθε βρδυ, ταν μαζευμασταν στ κγκελα. Εχε δ φγησ του μι πειστικτητα κα ληθοφνεια, πο μες καθμασταν κα τν κογαμε μ κποια προσοχ. Μνο πο στορα ατ δν εχε ποτ τλος, γιατ καϋμνος Σταμτης, θλοντας ν χει συντροφι, πντα μπνεταν να πεισδια τς στορας, πο κποτε γινε βαρετ. ξχαστη μως μεινε, μαζ μ τς λμπες πο ψρευαν πναντι, μαζ μ τν ναστρο καθαρ οραν, πο δν τν σκιαζαν μτε τν διωχναν τ λεκτρικ τ φτα, φο ττε, στ τλη τς δεκαετας το 1950, ταν νπαρχτα, κενη τμσφαιρα κα συντροφι, μ τς φλεις της, τν ξεγνοιασι κα πνω π᾿ λα τν γντητ της.

Σ μνα πντως λαχε κλρος ν συνοδψω τ Μεγλη Τρτη το 1972 τν Σταμτη στ Βλο, ταν ρρστησε μητρα του κι κλεισε τ μαγαζ τους κα μαζ μ᾿ ατ κα να κομμτι π τ ζω μου. Γιατ τ μαγαζ, τ παντοπωλεο τς θεις Εανθας ταν γι μνα τ δετερο σπτι μου, πειδή μο ρεσε πολ ν πηγανω μσα, διατερα τ χειμωνιτικα βρδυα, που μαζεονταν κποιοι νοικοκυραοι το χωριο κα συζητοσαν, μσα στ μφως πο φηναν ο δύο-τρες λμπες πετρελαου, διφορα, κογοντας παρλληλα κα τ να, τς εδσεις δηλαδ π τ παλι τ ραδιφωνο, π τ σπνια πο πρχαν στ χωριό ττε.

Συνδεψα, λοιπν, τόν Σταμτη στόν Βλο, ν σ᾿ λο τ ταξδι προσπαθοσα ν το ξηγσω πς μητρα του θ γνει καλ κα θ ξανρχονταν στ χωρι ν ξανανοξουν τ μαγαζ. Κα τ πστευα ττε, γιατ δ μποροσα ν φανταστ τ μαγαζ κλειστ κα τόν Σταμτη ν κθεται λλο ξν πσω π τν πγκο, ν κνει π μνμης λογαριασμος κα ν δνει ρστα πό τ ψνια. Γελστηκα μως. Σταμτης δν ξανρθε στ Κλμα, τ μαγαζ κλεισε, ρμωσε, πουλθηκε σ ξνους... Μνο τ νειρα, ο μνμες κα τ πρσωπα ταξιδεουν, στω κα μ τ παισιδοξο σκαρ το «Μαρου Κκνου» κοντ πενήντα χρόνια...

Σκόπελος 16 Αγούστου, Μνήμη το γίου Νεομάρτυρος Σταματίου το ν Βόλ

Related Posts with Thumbnails