Άννας Τσουκαλά-Κουφού: ΑΡΓΟΥΝ (ποίημα)

Σε στοιβαγμένα βότσαλα

Ψάχνουμε τις ψυχές μας

Ανακατεμένες με την 

Απληστία της κόλασης

Κι είμαστε μόνοι

να ερευνούμε.

Ουδείς,

ούτε στο ενύπνιο

δεν προστρέχει,

χειροπιαστά τριακόσια 

πέλαγα καθεύδουν,

μέρες που είναι!

Η μέθη της αποκοτιάς

Οργίζει την ανάσα

Της θάλασσας, αργούν οι μέρες

Μ' ένα νυστέρι

Κρυμμένο στ’ άγρια φύκια,

ενώ η Αιγιαλίτιδα

με παλάμες ζωγραφιές

καρτερεί την Ηώ.