© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Α Ν Α Γ Ν Ω Σ Τ Η Ρ Ι Ο

Παρασκευή 29 Αυγούστου 2014

π. Κων. Ν. Καλλιανός: Τ’ ΑΗ-ΓΙΑΝΝΙΟΥ ΕΙΣ ΤΗΝ ΞΕΝΗΝ / Δεκαοχτώ χρόνια μετά...


Θες μς χάρισε τ μνήμη γι ν θυμόμαστε. Ν θυμόμαστε νθρώπους κα γεγονότα, δίχως ν ρυπαίνουμε ατ τ μεγάλη ρετ κα ελογία μ τν ποτρόπαιη μνησικακία πο δηλητηριάζει τ νο κα τν καρδιά: Ατ τ θησαυροφυλάκια που φυλάσσονται κορυφαες στιγμς το χρόνου κα το καιρο πο πέρασε, στόσο διατηρεται, μέχρι τν ρα πο θ᾿ ναχωρήσει κανες πό τ πίγεια, φωτεινς κα ψιχαλισμένος μ χνα δακρύων.
π τς περιούσιες στιγμς πο σημάδεψαν τ ζωή μου ταν κι κενες  τς παραμονς τς γιορτς τς ποτομς τς Κεφαλς το Τιμίου Προδρόμου (29 Αγούστου) στ μακρυν γγλία.
Εκοσιοκτ Αγούστου, λοιπόν, κάπου τ μεσημέρι, στ μεγάλο νοσοκομεο «Βασίλισσα λισάβετ», το πρώιμα φθινοπωρινο Μπέρμινχαμ.
Κόσμος πολς, μυρουδι βαρει π φάρμακα, πο κάπου-κάπου τν κοβε φευγαλέα εωδι π κάποιο ρωμα τυχαίας γυναικείας παρουσίας.
Τ παιδ στ ναπηρικ τ καροτσάκι, μες σφιγμένοι στς λευκς, ερύχωρες καρέκλες σιωπηλο περιμέναμε... Ο ξετάσεις ργον κα γωνία φυτεύει στ μέτωπα δροσοσταλίδες δρτα. Γύρω κόσμος κινεται μ μι νευρικ βιασύνη, ο νοσοκόμοι κι ο γιατρο εγενικο κα συνάμα σιωπηλοί. ξω χει πλωθε να λιόφως ρρωστημένο, πο θυμίζει τος στίχους το Οράνη: «Τ δειλιν τ πένθιμα, τ φθινοπωρινά...»
Κα τότε μέσα σ᾿ ατ τ ρνητικ τ κλίμα τς κατήφειας κα το πόνου στ νο νεβαίνει θύμηση τς αριανς γιορτς το -Γιαννιο. Κι χι μονάχα ατό, γιατ παράλληλα μ τ θύμηση ρχίζει να ταξίδι σ κάποιο νησ λουσμένο στ φς τ θερινό, μ τς λις ν λαμοκοπον, τ θάλασσα ν στέλνει εωδις πο τς παίρνουν τ πεκα κα τς μεταποιον σ ζείδωρα ρώματα, μοναδικά.
Κάπου σ μιν κρη, νας γερτς πρς τ θάλασσα βράχος, στεφανωμένος μ να λευκ ξωκκλήσι ρχίζει ν᾿ ποχτ ζωὴ, καθς μι τελείωτη σειρ π προσκυνητς νεβαίνουν σιωπηλο κα σταυροκοπούμενοι τ πέτρινα τ σκαλοπάτια. Γιατ σ λίγο, πο θ πέσει λιος, θ᾿ ρχίσει γρυπνιά. Πρέπει ν προλάβουν...
Μικρ καλαθάκια μ λαμπάδες, μπουκαλάκια λάδι κα πρόσφορα τυλιγμένα σ καθαρ λευκ πετσέτα, μεγαλύτερα καλάθια μ τ φα, φο θ μείνουν λη τ νύχτα κε πάνω, γι ν πιστρέψουν αγή-αγ στ χωριό... Μι λιτανεία νθρώπων νέων κα λικιωμένων πορεύεται στν η Γιάννη, στ χάρη Του. Κι σ νοερ τν κολουθες,  μέχρι νρθει ρα πο θ τελειώσουν λες ο ναγώνιες διακικασίες κα θ᾿  ναχωρήσετε. Μ φυλαχτ τν ελογία τς γιορτς κα τ θύμηση τς πανηγύρεως πο δρόσισε τν φρυγμένη ψυχή.

28-8-2014 

Related Posts with Thumbnails