© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Α Ν Α Γ Ν Ω Σ Τ Η Ρ Ι Ο

Πέμπτη 20 Φεβρουαρίου 2020

π. Κων. Ν. Καλλιανός: ΤΩΝ ΚΕΚΟΙΜΗΜΕΝΩΝ ΜΑΣ Η ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ


«Ὅρους τῆς ζωῆς ἡμῶν ὁ δούς, διὸ τοὺς ἀφυπνώσαντας ἐκ τῆς τοῦ βίου νυκτός, ἡμέρας ἀνεσπέρου, υἱοὺς δεῖξον, Κύριε, Ἱερεῖς ὀρθοδόξους, Βασιλεῖς τε, καὶ πάντα λαόν σου.»

Νά, λοιπόν, ποὺ φτάσαμε καὶ στὴν πανίερη τῶν Κεκοιμημένων μας Πανήγυρι. Τὸ εὐλογημένο Ψυχοσάββατο, ποὺ μᾶς βγάζει ἀπὸ τὸ κλῖμα τῆς κοσμικῆς εὐθυμίας τῆς Τσικνοπέμπτης καὶ μᾶς εἰσάγει στὸν πανευλαβέστατο καὶ στολισμένο μὲ μεταφυσικὸ ρῖγος κόσμο τῆς πανσέπτου Πανηγύρεως τῶν Κεκοιμημένων μας.

Γιατὶ Πανήγυρις τελεῖται σήμερα γιὰ τοὺς προσφιλεῖς μας, «πατέρας καὶ ἀδελφοὺς ἡμῶν, φίλους ὁμοῦ καὶ συγγενεῖς, ἅπαντα ἄνθρωπον, τὰ τοῦ βίου λειτουργήσαντα πιστῶς [καὶ] λατρεύσαντάς σοι καθαρῶς». Καὶ συγκινημένοι προσερχόμαστε στοὺς χωνεμένους μέσα στὸ φῶς τοῦ δειλινοῦ ναούς, νὰ Τὸν ἱκετεύσουμε γιὰ τὶς ψυχὲς τῶν δικῶν μας ἀνθρώπων, ἀλλὰ καὶ τόσων καὶ τόσων ποὺ δὲ γνωρίσαμε, μήτε τὰ ὀνόματά τους μάθαμε ποτέ, ἀλλὰ τοὺς νοιώθουμε ὡς προέκταση τῆς ἀνθρώπινης ρίζας μας: «τούτους ἐν ὥρᾳ τῆς κρίσεως, ἀπολογίαν ἀγαθήν [δοῦναι], καὶ ἀξίωσον αὐτούς, τῆς οὐρανίου βασιλείας σου». Κι αὐτὰ τὰ λέμε, ἐπειδὴ τὰ νοιώθουμε ὡς λόγια δανεικά, λόγια δηλαδή, ποὺ κι ἐμεῖς περιμένουμε ν’ ἀκούσουμε, ὅταν βρεθοῦμε στὴ θέση τους, ὡς ἱκέσιες φωνές, ποὺ κι οἱ ἴδιοι ἀκοῦν ἀλλὰ πιὸ πολὺ τὶς ἀκούει Ἐκεῖνος, ποὺ ἔχει γράψει τὰ ὀνόματά τους, «ἐν βίβλῳ ζωῆς». 

Ναί, ὅλα τους τὰ ὀνόματα. Κι αὐτὰ ποὺ ψελλίζουμε τὴν ὥρα τοῦ Τρισαγίου, ἀλλὰ καὶ τὰ ἄλλα, ὅσα δὲ θυμόμαστε, ὅσα δὲ μάθαμε ποτέ μας, ὅσα δὲν ἔφτασαν μέχρι τὶς μέρες μας, ἀκόμα καὶ τὶς μέρες τῶν προγόνων μας. Ἐπειδὴ τόσο μακροσκελής, ἀναρίθμητος, ἀπέραντος εἶναι ὁ κατάλογος αὐτός. Κι ἐδῶ στεκόμαστε μὲ ἱερὸ δέος μπροστὰ στὸ Μεγαλεῖο τοῦ Θεοῦ ποὺ θυμᾶται ὅλους αὐτοὺς, ποὺ ἡ δική μας ἡ μνήμη λησμόνησε ἤ δὲν πρόλαβε νὰ καταγράψει. Γιατὶ αὐτὴν τὴν ἱερὴ τὴν ὥρα Ἐκεῖνος τοὺς σκέφτεται καὶ ἀγκαλιάζει πιὸ πολὺ ἀπὸ μᾶς, ποὺ οἱ περισσότεροι, τουλάχιστον, τυπολατρικὰ τοὺς μνημονεύουμε ἀνάβοντας «γιὰ τὸ καλὸ» μιὰ λαμπάδα καὶ προσφέρουμε τὸ κόλλυβο, δίχως ν᾿ ἀφήσουμε κι ἕνα δάκρυ εὐχαριστίας κι εὐγνωμοσύνης στὸ Θεὸ, στὸν Ὁποῖον ὅλοι αὐτοὶ τὴν  «τὴν ἐλπίδα ἀνέθεντο». Καὶ πιστεύουμε, πὼς ἔτσι εἶναι, ἤ μᾶλλον πρέπει νὰ εἶναι...

π.κ.ν. Ψυχοσάββατο 2020

Related Posts with Thumbnails