Μέσα στὸ πολύχρωμο, ἀνοιξιάτικο δειλινὸ ποὺ πλούμιζε τὴ Βαγιανὴ τὴ Γιορτή, ἄρχισε τὸν ἄχραντο τόν βηματισμό Του «ἐρχόμενος πρὸς τὸ ἑκούσιον πάθος» ὁ Νυμφίος. Βάδιζε σιωπηλά, μοναχικά, βασταζόμενος ἀπὸ ἱερατικὰ κι ἀνάξια χέρια, μέσα στὸν ἄδειο τὸ ναὸ ποὺ εὐωδίαζε ἀπὸ τὴ φρεσκοκομμένη βάγια κι ἀπὸ τὶς ποικίλες τὶς ἀνοιξιάτικες μοσχοβολιές, ποὺ τὶς συνόδευε καὶ τὸ μοσχοθυμίαμα.
"Διὰ τοῦτο καὶ ὑπήντησεν αὐτῷ ὁ ὄχλος"
-
«Ἐμαρτύρει οὖν ὁ ὄχλος ὁ ὢν μετ᾿ αὐτοῦ ὅτε τὸν Λάζαρον ἐφώνησεν ἐκ τοῦ
μνημείου καὶ ἤγειρεν αὐτὸν ἐκ νεκρῶν. Διὰ τοῦτο καὶ ὑπήντησεν αὐτῷ ὁ ὄχλος,
ὅτι ἤκο...
Πριν από 8 ώρες