© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Α Ν Α Γ Ν Ω Σ Τ Η Ρ Ι Ο

Τρίτη 12 Οκτωβρίου 2010

Χωριάτες-Χωραΐτες: 3-2

Γράφει ο Παύλος Φουρνογεράκης


Η φθινοπωρινή ισημερία παρέδωσε το θρόνο του εικοσιτετράωρου κύκλου στη σκοτεινιά της νύχτας, που πλειοψηφεί στην αναμέτρηση με τις πλαγιαστές ηλιακές ακτίνες. Ο υδράργυρος αντιστέκεται ακόμα ανυψωμένος λες και φοβάται τα χαμηλά, μα το χορτάρι προβάλλει σαν χαλί υποδοχής στα φύλλα του φθινοπώρου. Στα τραπέζια της σχολικής βιβλιοθήκης προβάλλουν πίνακες της εποχής (Ρενουάρ, Πουσσέν, Τσαρούχης, Πανταζής, Περβολάκης…) μαζί με αραδιασμένους στίχους (Παλαμάς, Πορφύρας, Δροσίνης, Ουράνης, Λειβαδίτης…) και διηγήσεις.

Το σχολείο προετοιμάζεται για τις εκλογές των μαθητικών συμβουλίων. Όλοι το Φθινόπωρο προετοιμάζονται για τις εκλογές, μοιάζει κάτι σαν εθιμοτυπία, χρόνια τώρα στον τόπο μας… Τηρούμε το έθιμο των εκλογών ευρωπαϊκών, εθνικών, δημοτικών, φοιτητικών, μαθητικών σαν εκείνους που παντρεύονται στην εκκλησία δίχως να πιστεύουν στην ύπαρξη του Θεού. Πώς να τις πιστέψεις σε μια δημοκρατία που μοιάζει ανύπαρκτη! Χάθηκε εκείνος ο ενθουσιασμός των πρώτων χρόνων, μα πάντα μένει στο νου μας ανεξίτηλη η πρώτη φορά…

Έχουν περάσει περίπου τριανταπέντε χρόνια από τότε. Οι πρώτες μαθητικές εκλογές μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας. Χαρά μαζί κι αμηχανία, ενθουσιασμός και φόβος, άγνοια κι έλλειψη εμπειρίας. Τα εφηβικά μας χρόνια ζυμώθηκαν στον αυταρχισμό, στη σιωπή και στον προσανατολισμό της εκπαίδευσης προς τη δημιουργία υποταγμένων πολιτών. Χωρισμός των σχολείων κατά φύλο (Γυμνάσια Αρρένων και Θηλέων), ομοιόμορφο ντύσιμο (μπλε ποδιά) για τα κορίτσια, κοντό κούρεμα για τα αγόρια, σήματα του σχολείου στο πέτο, απαγόρευση κυκλοφορίας το βράδυ μετά τις οκτώ, τιμωρίες με αποβολές από το σχολείο με την παραμικρή αφορμή, χουντικές επιθεωρήσεις των καθηγητών από χιτλερικές μορφές επιθεωρητών και ένα απαράδεκτο περιεχόμενο σπουδών. Ο φόβος, η αγωνία και οι σκληρές διώξεις σε συνδυασμό με το ισχνό οικογενειακό εισόδημα της απομονωμένης οικονομίας μας συμπληρώνουν το σκηνικό εκείνης της καταραμένης επταετίας.

Ο Γυμνασιάρχης (αείμνηστος Διον. Γιακουμέλος, φιλόλογος και λάτρης της ζακυνθινής λαογραφίας) με το μελανιασμένο από τα στυλό κοστούμι και την κλασική γραβάτα ανακοίνωσε, μετά την πρωινή προσευχή, την ημερομηνία εκλογών των μαθητικών κοινοτήτων, που δε θα είχαν όμως κομματική χροιά. Πρωτόγνωρη είδηση, απροσδόκητη, καταπληκτική, ευχάριστη, με αίσθηση ελευθερίας, σεβασμού και δημοκρατίας. Θα ψηφίζαμε τους αντιπροσώπους μας για πρώτη φορά και άρχισαν οι πρώτες ζυμώσεις και ομαδοποιήσεις. Το σοσιαλιστικό ζιβάγκο είχε ήδη μαγνητίσει αρκετούς νεολαίους αλλά οι φοβισμένοι καθηγητές απαγόρευαν αυστηρά οποιαδήποτε αναφορά σε κόμματα και οργανώσεις. Η ομαδοποίηση λοιπόν έγινε σύμφωνα με τον τόπο διαμονής: Χωριάτες - χωραΐτες. Είναι παλαιός αυτός ο ιδιότυπος διαχωρισμός που κάποτε έφτανε μέχρι σημείου άκρατου ρατσισμού.

«Χωραΐτη, χωραΐτη με το σκατό στη μύτη», «Χωριάτη, χωριάτη με το σκατό στην πλάτη»: παιδιάστικες αντεγκλήσεις με φράσεις που στηρίζονταν στις παλιότερες αρχέγονες κατασκευές αφόδευσης που η «ευωδία» διέγειρε αναλόγως τη ρινική κοιλότητα. Οι μικροί χώροι στην πόλη «ευωδίαζαν» εντονότερα από εκείνους των χωριών. Μια μικρή αχυρένια κατασκευή που έκρυβε τη λακούβα αφόδευσης με το πατάρι στήριξης του επισκέπτη, έξω από το σπίτι, ικανοποιούσε αυτές τις ανθρώπινες ανάγκες τα χρόνια της φτώχειας…

Χωριάτες-Χωραΐτες 3-2 ήταν το αποτέλεσμα εκείνων των πρώτων εκλογών. Οι χωριάτες ήμασταν απλά περισσότεροι, αλλά θέλαμε να είμαστε και πρώτοι. Ήταν ένας συναγωνισμός βασισμένος στην αγωγή της πρωτιάς. Μεγαλώνουμε με την αγωγή της πρωτιάς. Ο πρώτος έχει αξία, ο δεύτερος, ο τρίτος, ο τελευταίος παντελώς απαξιώνονται και όλοι μαζί υποφέρουν όταν μένουν προσηλωμένοι στο στόχο και δεν απολαμβάνουν το ταξίδι.

Ψηφίσαμε όλοι με πάθος σ΄ εκείνες τις μαθητικές εκλογές. Αισθανόμαστε πιο ισχυροί όταν απευθυνόμαστε στους καθηγητές μας για να συζητήσουμε τα προβλήματα της τάξης και αποκτούσαμε την αίσθηση του δικαίου και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Δουλέψαμε για την ευταξία του χώρου, προετοιμάσαμε τις σχολικές γιορτές και την επταήμερη εκδρομή, διαχειριστήκαμε το μαθητικό κυλικείο με εκείνες τις μαγικές γεύσεις της τυρόπιτας και της μπουγάτσας του Μαράκη για να ενισχύσουμε το ταμείο μας, και πραγματοποιήσαμε την πρώτη τρίωρη αποχή! Αντιδράσαμε στον αυταρχισμό και την αισθητική (!) εμφάνιση καθηγήτριάς μας (Γυμνάσιο Αρρένων γαρ…).

Στα επόμενα χρόνια άνθιζε σιγά-σιγά το λουλούδι της δημοκρατίας. Καλλιεργούσαμε το χώμα της, λιπαίναμε και ραντίζαμε το μεγάλωμά της με τον ιδρώτα και το αίμα των αγώνων και των διεκδικήσεών μας. Και μετά την αφήσαμε να μαραθεί σαν τους αγρότες που εγκατέλειψαν τη γη τους κι εκείνη γέμισε ασφαλακτούς και γαϊδουράγκαθα. Σήμερα βιώνουμε μια πρωτόγνωρη δικτατορία της καπιταλιστικής οικονομίας κι εκείνοι που εκλέγουμε να μας εκπροσωπήσουν και να μας διοικήσουν είναι οι εντολοδόχοι τους. Βιώνουμε μια πρωτόγνωρη επίθεση εναντίον όλων των εργασιακών δικαιωμάτων σε παγκόσμιο επίπεδο. Το σχολείο «εκσυγχρονίζεται» με νέα δομή και περιεχόμενο σπουδών που ευνοεί την αποσπασματική γνώση και την αδράνεια. Οι μαθητές ενθουσιώδεις και οραματιστές συμμετέχουν στις εκλογές αντίθετα με τους μεγάλους που νομίζουν ότι απέχοντας δείχνουν την αντίδρασή τους στο σύστημα, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι το χαροποιούν, γιατί μπορεί απρόσκοπτα να εδραιώνεται και να ευνοεί τα λαμόγια και τους ισχυρούς.

Αλήθεια, πόσο πανέτοιμοι φαίνονται οι καιροσκόποι και τα λαμόγια σε κάθε εκλογική αναμέτρηση! Διεισδύουν στα ψηφοδέλτια νίκης και ξεγελούν ή και συνεργούν με τους ψηφοφόρους. Από τους προέδρους δεκαπενταμελών συμβουλίων των σχολείων που εμπλέκονται με τις σχολικές εκδρομές και τα πενιχρά ταμεία των τάξεων μέχρι τα κυβερνητικά στελέχη, μπορούμε να συναντήσουμε αυτές τις αντιπαθητικές, αποκρουστικές, επικίνδυνες υπάρξεις. Όσοι έρχονται σε επαφή με το δημόσιο χρήμα είναι εν δυνάμει κλέφτες και απατεώνες, όταν δεν υπάρχει διαφάνεια, ο λαός αδιαφορεί για τα κοινά και οι θεσμοί της πολιτείας αδρανούν ή και συνεργούν.

Ο διαχωρισμός χωριάτες-χωραΐτες σήμερα είναι κενός περιεχομένου σε πραγματικό ή και συμβολικό πλαίσιο. Ο διαχωρισμός όμως σε τίμιους και άτιμους ή σε πλούσιους και φτωχούς οποιασδήποτε προέλευσης είναι υπαρκτός και η ευθύνη του καθενός μας να τους διακρίνει είναι επιβεβλημένη ανάγκη. Ακόμα μεγαλύτερη είναι η ευθύνη ημών των δασκάλων για την αγωγή που θα πρέπει να δώσουμε στα παιδιά μας προκειμένου μέσα στο άνυδρο περιβάλλον και τη σύγχρονη ερημοποίηση να προετοιμάσουμε το χαλί που θα υποδεχθεί χρυσάνθεμα και κυκλάμινα στις καρδιές των αγώνων για καλύτερες μέρες.

Τα μαθητικά συμβούλια είναι αγωγή δημοκρατικής συνύπαρξης κι εκπροσώπησης. Συμβάλλουν στην κατάκτηση της γνώσης και την πολιτισμική πρόοδο. Αποτελούν απαραίτητο θεσμικό παράγοντα σεβασμού, ευταξίας, καθαριότητας, αποδοχής, συνεννόησης με τον κόσμο των μεγάλων (γονείς και καθηγητές) δημιουργικότητας και ανοίγματος του σχολείου στην κοινωνία, αλλά και διεκδίκησης και αγώνα για το παρόν και το μέλλον τους. Οφείλουν να αντιδρούν σε κάθε προσπάθεια υποβάθμισης και προσβολής της προσωπικότητάς τους και των προβλημάτων της ηλικίας τους. Οφείλουν να απομακρύνουν όσους θέλουν να τους μολύνουν με την κρυφή τους παρουσία στο σχολικό χώρο και δεν καταφεύγουν εύκολα στις παραδοσιακές καταλήψεις που στερούν τη γνώση και τη δημιουργικότητά τους. Εργάζονται, συμβάλλουν και απαιτούν ένα πιο ελκυστικό σχολείο με οράματα και προτάσεις, μαθαίνουν να αναλαμβάνουν τις συνέπειες των πράξεών τους. Αλήθεια πόσα οφείλουμε να πράττουμε εμείς γι αυτούς;

Σήμερα, που γεμίζω αυτές τις αράδες στο μικρό μου υπολογιστή, αισθάνομαι αντιφατικά. Θλίβομαι γιατί απεργώ και αναγκάζομαι να κρατώ κλειστή την πόρτα της σχολικής βιβλιοθήκης μα νιώθω και μια μεγάλη χαρά που μπορώ ακόμα να απεργώ και να διαμαρτύρομαι, να αμύνομαι στη μεγάλη λαίλαπα που ρημάζει τον τόπο και τις ψυχές του. Πόσο ακόμα; Ίσως του χρόνου να θεωρείται και αυτό ποινικό αδίκημα! Ποιος μπορεί σήμερα να απεργήσει στον ιδιωτικό τομέα; Ποιος αύριο, όταν θα τον αναγκάζουν να πέφτει γονυπετής στον κάθε λογής αρχηγό του Καλλικράτη για λίγες ώρες δουλειάς; Ποιο το μέλλον μιας κοινωνίας που οι πολίτες της περπατούν γονυπετείς;

Απεργοί-μη απεργοί 1-2, με πληροφόρησαν από το συνδικάτο, πλούσιοι-φτωχοί 5-0 το σκορ αναμέτρησης και στις πέντε ηπείρους, χωριάτες-χωραΐτες 3-2. Γεμάτη νούμερα είναι η ζωή μας. Από το μηδέν θ’ αρχίσει η πάλη για την αναβίωση της Δημοκρατίας. Οι φθινοπωρινές εκλογές μπορεί να είναι μια καινούργια αρχή;

Ζάκυνθος 7-10-2010
Related Posts with Thumbnails