Στόν παπα-Βασίλειο Θ. Θερμό, φιλάδελφος ὀφειλή
Μέσα στὸ τόσο εὐωδιαστὸ καὶ συνάμα δροσερὸ καὶ ἡλιόφωτο πρωϊνό, τελοῦμε καὶ πάλι τὴν Προηγιασμένη. Σὲ πυκνοντυμένες μὲ τὰ μώβ σαρακοστιανὲς ἡμέρες, ποὺ μᾶς προετοιμάζουν γιὰ τὴν κορύφωση τοῦ ἱεροκατάνυκτου αὐτοῦ δρόμου: Τὴν σταυροαναστάσιμη δωρεά. Δωρεὰ τοῦ Θεοῦ, ὅπως δωρεὰ εἶναι κι ἡ Λειτουργία αὐτή. Ἡ Λειτουργία τῶν Προηγιασμένων Δώρων. Μιὰ ἱεροπραξία ποὺ πραγματοποιεῖται μὲ λιτὲς κινήσεις. Κινήσεις φειδωλές, ποτισμένες μὲ εὐκατάνυκτα ἐαρινὰ μῦρα, ποὺ τὰ στέλνει ἡ γύρω μας ἀνθισμένη φύση, ὥστε νὰ συναντήσουν τὴν εὐωδιὰ τοῦ μοσχολίβανου, γιὰ νὰ κατευθυνθοῦν, ὅλα μαζὶ «ὡς θυμίαμα ἐνώπιόν» Του. Ὡς προσευχή, ἱκέσιο λόγο γιὰ παραμυθία ψυχῆς, ποτισμένο λόγο μὲ ταπεινώσεως ρήματα, μὲ δοξολογία, ἀλλὰ καὶ ποικίλα αἰτήματα. Μὲ πένθος, ἀλλὰ καὶ συγκρατημένη χαρὰ Ἀναστάσιμης ἀναμονῆς.
