© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Α Ν Α Γ Ν Ω Σ Τ Η Ρ Ι Ο

Πέμπτη 27 Οκτωβρίου 2011

TANGO, ΣΤΟ ΙΔΡΥΜΑ ΘΕΟΧΑΡΑΚΗ, ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΜΙΑ ΚΟΛΩΝΑ

ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΣΘΗΣΗ ΤΟΥ ΑΚΡΟΑΤΗ γράφει η ΜΑΡΙΑ ΚΟΤΟΠΟΥΛΗ

«Ας με φιλήση με τα φιλήματα του στόματος αυτού. Διότι η αγάπη σου είναι καλητέρα παρά τον οίνον».
Άσμα Ασμάτων


25 Οκτωβρίου 2011. Στο Ίδρυμα Θεοχαράκη, καθόμαστε πίσω από μία κολώνα με τον ιστορικό χορού και κριτικό της Καθημερινής Ανδρέα Ρικάκη, περιμένοντας την έναρξη του Tango. Τα φώτα χαμηλώνουν, οι δύο μουσικοί εμφανίζονται στη σκηνή και οι νότες των Astor Piazzolla, Richard Galliano, Annibal Troilo, Juan Maglio, Σπύρου Μοσχόπουλου και άλλων, κάνουν το μικρόκοσμο του θεάτρου να ασφυκτιά από μελωδίες. Απέναντί μας ο ακορντεονίστας, Λευτέρης Γρίβας, παίζει μπαντονεόν. Καθώς, όμως η κολώνα κρύβει τον πιανίστα Σπύρο Μοσχόπουλο, αρκούμαστε να παρακολουθούμε τη σκιά του που προβάλλεται στον τοίχο και, ω του θαύματος, γίνεται ένα με τις σκιές του Άϊζενστάιν. Όμως, τι κρίμα, μία ευτραφής κυρία καταλαμβάνει την μπροστινή θέση κι αυτό ήταν αρκετό να καταστρέψει το όνειρο. Το μουσικό μέρος συνόδευε κάποιο Video, της Μαρίας Ντούμα και Έφης Ζάμπα, πρέπει να είχε ενδιαφέρον, αν κρίνουμε από τις σκόρπιες παραμορφωμένες εικόνες που καταφέρνανε να δούμε στα λοξά , τεντώνοντας το λαιμό και το σώμα. Αλλά οι δύο δεξιοτέχνες, ο πιανίστας και ο ακορντεονίστας, έπαιζαν εξαίσια και μας βύθισαν στις μελωδίες του Tango και σε λογισμούς του νου και των ερώτων.




Η λέξη Tango είναι Ισπανική, είχα κάποτε διαβάσει, και έλκει την καταγωγή του από παλαιό Αιγυπτιακό χορό, μαυριτανικής προέλευσης, τον οποίο διέδωσαν οι Ισπανοί κατακτητές στην Αργεντινή. Σημαίνει δε γιορτή ή λαϊκό θέατρο, όρος που επεκράτησε και για τους λαϊκούς τοπικούς χορούς τόσο της Ισπανίας όσο της Βραζιλίας, Αργεντινής Μεξικού και Κούβας. Οι τοπικοί αυτοί χοροί διέφεραν μεταξύ τους. Στην Ισπανία το Tango το χόρευε ένας μόνο χορευτής. Αλήθεια, θα είχε εξαιρετικό ενδιαφέρον να βλέπαμε και σήμερα πως θα μπορούσε αυτός ο ένας να υποδυθεί διττό ρόλο. Το Αργεντίνικο Tango ξεκίνησε από τις «πάμπες» και χορευόταν από τα λαϊκά στρώματα σε κακόφημα, ύποπτα κέντρα. Αργότερα μπήκε στα θέατρα και στα καφωδεία. Στην Ευρώπη φτάνει το 1912, στην Ελλάδα το 1913 και χορεύεται και στις δύο χώρες σαν ξεχωριστό νούμερο του μουσικού προγράμματος. Η ομοιότητά του με την HABANERA έκανε πολλούς να πιστεύουν ότι προέρχεται από το Μεξικό ή την Κούβα. Λόγω δε των «ασέμνων» κινήσεων του σώματος εξοστρακίστηκε από τις σοβαρές κοσμικές εκδηλώσεις και κατηγορήθηκε σαν ανήθικος χορός. Πράγμα που οδήγησε τον Πάπα στην απαγόρευση και στον αφορισμό των Καθολικών που θα τον χόρευαν. Συνέστησε μάλιστα την αντικατάστασή του από τον Ιταλικό χορό «Φουρλάνα». Με τον καιρό το Tango δέχτηκε τροποποιήσεις, κατέκτησε όλες τις τάξεις των ανθρώπων και έγινε ένας από τους δημοφιλέστερους ερωτικούς χορούς τόσο της αριστοκρατίας όσο και των λαϊκών στρωμάτων.

Και ενώ όλα τούτα στριφογυρίζουν στο μυαλό το ζευγάρι των χορευτών με την είσοδό του στη σκηνή τραβάει την προσοχή μας. Ο Fabian Ballejos εκπληκτικός χορευτής και δάσκαλος και η ωραία ντάμα του Τζίνα Νικολίτσα χορεύουν με άψογη τεχνική, ακρίβεια και με ωραίο στυλ. Ένα πραγματικά γοητευτικό ζευγάρι, που θα ήταν αξεπέραστο, αν δεν είχε περιοριστεί στην κατά εγκεφαλικό τρόπο απόδοση του χορού, καθ’ όσο διαπιστώσαμε απουσία πάθους και ερωτισμού, δύο συναισθήματα που χαρακτηρίζουν το αιώνιο TANGO.

Κουράγιο συμπάσχοντες, τι κι αν σας εμποδίζουν οι κολώνες, αφήστε τη φαντασία σας να τρέχει και την ψυχή σας να αγάλλεται γιατί «Τα άνθη φαίνονται εν τη γη∙ ο καιρός του άσματος έφθασε, και η φωνή της τρυγόνος ηκούσθη εν τη γη ημών».
Related Posts with Thumbnails