Τὸ νέο αὐτὸ βιβλίο τῆς κυρίας Μαρίας Κοτοπούλη ἔρχεται νὰ συμπληρώσει τὸν κατάλογο τῶν ἄλλων πέντε λογοτεχνικῶν της ἔργων, τὰ ὁποῖα ἔχουν προηγηθεῖ. Καὶ πρόκειται γιὰ βιβλία, τὰ ὀποῖα εἶναι γραμμένα μὲ εὐαισθησία, τρυφερότητα καὶ πρὸ πάντων μὲ τέτοιο τρόπο, ὥστε νὰ διαποτίζονται τὰ πνευματικὰ κύτταρα τοῦ ἀναγνώστη ἀπὸ φωτισμένα κείμενα γραμμένα μὲ προσοχή, σοφία και, κυρίως, μὲ βιωματικὸ τρόπο. Γιατὶ, ἄν δὲν ὑπάρχει αὐτὸ τὸ στοιχεῖο στὸν συνειδητὸ συγγραφέα, τότε τὸ ἔργο του ἀπομένει γυμνό, χωρὶς κανένα ἴχνος μέσα του πνοῆς, ποὺ ἀναδύεται μέσα ἀπὸ τὸν ἐσωτερικὸ κόσμο τοῦ συγγραφέα.
