© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Α Ν Α Γ Ν Ω Σ Τ Η Ρ Ι Ο

Δευτέρα 22 Ιουλίου 2013

LATINITAS NOSTRA ΣΤΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΑΘΗΝΩΝ / ΕΝΑΣ ΑΓΓΛΟΣ ΤΑΞΙΔΕΥΤΗΣ ΣΤΟ ΛΕΒΑΝΤΕ

ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΣΘΗΣΗ ΤΟΥ ΑΚΡΟΑΤΗ γράφει η ΜΑΡΙΑ ΚΟΤΟΠΟΥΛΗ

Κάτι διαφορετικό ακούσαμε από τους LATINITAS NOSTRA στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών στις 23 Ιουνίου 2013, στην Πειραιώς 160. Ένα μίγμα Ανατολής και Δύσης, με αφορμή τις εντυπώσεις του Άγγλου κατασκευαστή Εκκλησιαστικών Οργάνων Thomas Dallam [1579-1614], μέλους της Blackmiths’ Company, που ξεκινάει από την Αγγλία, για να παραδώσει στον Σουλτάνο Μωάμεθ τον Γ΄ το δώρο της βασιλίσσης Ελισάβετ, ένα εκκλησιαστικό όργανο, απόγονο της αρχαίας «Ύδραυλις», που είχε εφεύρει ο Κτησίβιος ο Αλεξανδρεύς [285-222 π. Χ], ο, μετά τον Αρχιμήδη, λογιζόμενος, που έζησε επί της βασιλείας του Πτολεμαίου Β΄.
Ο Thomas Dallam, το 1599 με 1600 αναχωρεί από το Λονδίνο για την Κωνσταντινούπολη για ένα ταξίδι που διαρκεί έξη μήνες. Όλο αυτό το διάστημα κρατάει σημειώσεις, σε ημερολογιακή μορφή, που δημοσιεύονται τον 19ο αιώνα. Στην επιστροφή του, εκτός από το  Εκκλησιαστικό Όργανο του Σουλτάνου, κατασκευάζει και εκείνα για το King’s College, Chapel, και για το Πανεπιστήμιο του Cambridge. Ο Thomas Coryat [1577-1617]και αυτός Άγγλος περιηγητής και συγγραφέας της ύστερης ελισαβετιανής εποχής, τροφοδότησε με τις αφηγήσεις του τη συναυλία. Το ίδιο και ο George Sandys [1577-1644], Άγγλος ποιητής και περιηγητής, ανάμεσα στα έργα του οποίου συγκαταλέγεται η μετάφρασή του «Μεταμορφώσεις» του Οβιδίου. Το ταξίδι του ξεκίνησε από τη Γαλλία, πέρασε στην Ιταλία και από τη Βενετία αναχώρησε για την Κωνσταντινούπολη. Αργότερα επισκέπτεται την Αίγυπτο, το Σινά, την Παλαιστίνη και την Κύπρο. Οι αφηγήσεις του είναι αφιερωμένες στον Charles και εικάζεται ότι πρόκειται για κάποιο πρίγκιπα ή βασιλιά. Το έργο του θεωρείται σημαντικό για τη Γεωγραφία και την Εθνολογία.
Ο  τέταρτος της επιλεκτικής αφήγησης των LATINITAS, είναι ο Sir Henry Blount [1602-1682], περιηγητής κι αυτός και συγγραφέας. Ταξίδεψε σε Ευρώπη και Ανατολή και έγραψε το «Voyage into the Levant», που δημοσιεύτηκε το 1634. Ο  όρος Levant εμφανίζεται για πρώτη φορά στην Αγγλία το 1497 και σημαίνει Ανατολή,  δάνειο από τη γαλλική λέξη Levant,  το σημείο όπου ο ήλιος ανατέλλει, Levare για τα λατινικά. Εξαιρετική η μετάφραση των κειμένων από τον άγνωστο μεταφραστή!
Η αφήγηση φαντάζει ονειρική μέσα από τη μουσική του αναγεννησιακού συνθέτη και δεξιοτέχνη του λαούτου John Dowland [1563-1626], γνωστού στις ημέρες μας από τα μελαγχολικά του τραγούδια, όπως το «Come heavy sleep» βάση, για το έργο του Benjamin Britten «Nocturnal after John Dowland for quitar», γραμμένο το 1964 για τον Βρετανό κλασικό κιθαρίστα και δεξιοτέχνη του λαούτου Julian Bream[1933- ]. Οι περισσότερες συνθέσεις του Dowland είναι για λαούτο. Από τα πιο γνωστά έργα του, το «Lachrimae or Seaven Tears», που ακούσαμε εναλλάξ με την κοσμική οθωμανική μουσική!
Είχε μεγάλο ενδιαφέρον η μίξη λόγου, παλαιών οργάνων και ήχων της Ανατολής και της Δύσης. Και όλα τούτα συνθεμένα «εν αρμονία» από ανθρώπους με πάθος για κάτι διαφορετικό, όπως ο τσεμπαλίστας και καλλιτεχνικός διευθυντής των LATINITAS NOSTRA Μάρκελλος Χρυσικόπουλος και ο γκαμπίστας Ανδρέας Λινός, που συνέλαβαν στην ιδέα και την υλοποίησαν. Τι κρίμα, το πρόγραμμα του Φεστιβάλ Αθηνών που κρατάμε στα χέρια μας, να είναι τόσο φτωχό και οι πληροφορίες του ελάχιστες, σε αντίθεση, ευτυχώς, με τον συνθετικό και ερμηνευτικό πλούτο που μας πρόσφεραν οι LATINITAS NOSTRA μέσα από παλαιά ιστορικά όργανα,  όπως η  βιόλα ντα γκάμπα, το λαούτο, το εκκλησιαστικό όργανο και εκείνα της Ανατολής, όπως το κανονάκι, τα κρουστά, το ούτι, το νέυ, όργανο ιερής μουσικής  και το Yali tambur.

Ο γνώριμός μας στόμφος του Σπύρου Σακκά δεν ξεπέρασε το μέτρο και με την ωραία του φωνή και άρθρωση  πρόβαλε τα γλαφυρά αφηγηματικά μέρη και εναρμονίστηκε με τα δύο θαυμαστά σύνολα των μουσικών. Ο κόντρα τενόρος Νίκος Σπανός συγκίνησε ιδιαίτερα με τη λεπτή, ωραία φωνή του και με το απαλό ηχόχρωμά της παρέσυρε, μαζί με τη φωνή του Ευγένιου Βούλγαρη, το ακροατήριο στη μαγεία της βραδιάς. Μαγεία, που δημιούργησε ο Μάρκελλος Χρυσικόπουλος με τους άριστους δεξιοτέχνες μουσικούς του και μαζί τους ανέδειξε τα κρυμμένα μουσικά διανθίσματα, την αυτοσχεδιαστική διάθεση, τη μελαγχολική αίσθηση, διάχυτη στο έργο του Συνθέτη, δημιουργώντας έναν αρμονικό διάλογο ανάμεσα σε δυο Πολιτισμούς! 

Γιώργου Λέκκα: ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ (ποίημα)



Ι
Σφαγμένο χέρι
πάλι καὶ πάλι
στὸ ἴδιο μαχαίρι
καὶ τὸ χειρότερο εἶναι
πὼς εἶμαι ὁ ἴδιος
καὶ τὸ σφαγμένο τὸ χέρι
καὶ τὸ ματωμένο μαχαίρι.

[25.3.13]


ΙΙ
Κύριέ μου,
ἡ φυλακὴ εἶμαι ἐγὼ
κι ὁ δήμιος εἶμαι ἐγώ.
Ἡ ἐρημιὰ εἶμαι ἐγὼ
κι οἱ βάσανοι εἶμαι ἐγώ.
Ὁ φόβος εἶμαι ἐγὼ
ἡ στέρηση εἶμαι ἐγὼ
κι ἡ Κόλαση εἶμαι ἐγὼ
ἂν δὲν σὲ ἀγαπῶ.

[21.6.13]


III
Κύριε,
ὅσο ἀρνοῦμαι
νὰ στὸν παραδώσω
αἱμάσσει διαρκῶς
ὁ σκοτεινὸς πυρήνας
τοῦ ἑαυτοῦ μου
ὁ ἴδιος σφάγιο
καὶ θύτης
καὶ βωμὸς
ματαιωμένων
κι ὅμως κατακόκκινων
ἐπιθυμιῶν.

[21.7.13]


* Ο π. ΓΕΩΡΓΙΟΣ Α. ΛΕΚΚΑΣ, διδάκτωρ του Πανεπιστημίου των Παρισίων, είναι άμισθος κληρικός της Ι. Μητροπόλεως Δημητριάδος και Αλμυρού.

[Εικαστικό σχόλιο στο ποίημα: Έργο Εύας Μελά]
Related Posts with Thumbnails