Στην Αγιά Σοφιά
κάθε κλικ αιχμαλωτί-
ζει τους Απόντες
διαρκώς εκεί
ο ήλιος εκπλήσσεται
με τόσο κάλλος
και θλιβόμενος
θωπεύει με ακτίνες
το μέγα πένθος.
Όλα ήρεμα
δείχνουνε, μα δεν είναι:
σκλάβοι κίονες
δέντρα της αυλής
ακρωτηριασμένα
πλάκες που βοούν
αρμοί που υπο-
μένουν και ανθίστανται
στα γεγονότα
βεβιασμένες
θύρες αρχαίας δόξας
ολοκλαίουσες.
θύρες αρχαίας δόξας
ολοκλαίουσες.
Στενότης χώρου
στη Μεγάλη Εκκλησιά -
όλοι παρόντες
απ' τους κίονες
σκαρφαλώνουν ώς πάνω
στα παράθυρα
κι αναρίθμητοι
από κει βλέπουν έξω
από κει βλέπουν έξω
την πάλαι Πόλη
κι αναθαρρεύουν.
Αρνιούνται να 'βγουν έξω
μην και διαλυθούν
μόνο κουρνιάζουν
στα πόδια της Δέησης
αναμένοντας
Αγιανάσταση
θαύμα εκ του μη όντος
καμπανίσματα
πνοές λιβάνου
άνωθεν οι Προφήται
πολυελέους.
Κατοικούν εντός -
φτάνουν στην έξω πύλη
και πίσω γυρίζουνε.
Εντός κατοικούν -
στο Παν του Τίποτά τους
αυτοκράτορες!
[Κωνσταντινούπολη, 29.11.2013]